“พี่พีทคะ จะเที่ยงแล้ว ทำไมพี่ไม่สอนงานพั้นช์ซักทีค่ะ” พาขวัญเอ่ยถามขึ้นอย่างเหลืออด เมื่อเขาเอาแต่พาเธอไปนั่งบนตักที่เก้าอี้ทำงานของเขา คอยเปิดแฟ้มให้เขาเซ็นงาน แล้วก็โดนเขาแอบหอมแก้มที่เขาอ้างว่าเป็นรางวัลเด็กดี “จะรีบไปไหนล่ะ พั้นช์ยังต้องอยู่กับพี่อีกตั้งสองเดือนนะ”
“ฉันทำงานกับเลขาผู้จัดการฝ่ายการเงิน พี่เขากำลังท้อง เดินเหินไม่ค่อยสะดวก ฉันเลยอาสาว่าจะช่วยเดินแฟ้มงานให้เอง งานการเงินทุกแฟ้มต้องเข้าห้องท่านประธานอยู่แล้ว ฉันก็จะมีโอกาสขึ้นไปเตร็ดเตร่ข้างบน ยังไงก็คงได้ฟลุ๊กเจอเขาบ้างล่ะ ถ้าไม่งั้นก็ค่อยหาข่าวตามเขาไปตามงานสังสรรค์ของพวกเซเลบเอา เมื่อก่อนเจอแทบ
พาขวัญเดินตามเขาขึ้นรถมาแบบตัวลีบๆ ไม่ว่าจะเอ่ยทัดทานอย่างไรเขาก็ไม่ยอมให้เธอเดินไปรอเขาที่ป้ายรถเมล์ ยังไงก็ต้องลงมาพร้อมกัน ถ้าไม่อย่างนั้น เขาขู่ว่าจะทำให้ทุกคนในบริษัทรู้ว่าเรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน เธอเลยต้องยอมเขาอีกแล้ว “พี่พีท พรุ่งนี้ให้พั้นช์ขับรถมาเองดีไหมคะ ถ้าเราไปกลับด้
“ขอบคุณที่วันนี้พั้นช์เต็มใจให้พี่ทำ แล้วก็ขอบคุณที่พั้นช์อมให้พี่เสียวสุดๆ พี่มีความสุขมากครับ” “พี่พีทชอบหรอคะ” เธอไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าคนอ่อนด้อยประสบการณ์และเงอะๆงะๆอย่างเธอ จะทำให้เขามีความสุขได้ แต่เมื่อได้ยินคำตอบของเขาก็ถึงกับยิ้มกว้างอย่างดีใจ ไม่รู้หรอกนะว่าเขาพ
“อะไรนะ แกว่าเมื่อวานแกเห็นนังพั้นช์กับคุณพีท นั่งรถกลับไปพร้อมกันหรอ” ศศิกานต์เค้นถามเพื่อนรักที่ฝึกงานอยู่แผนกประชาสัมพันธ์ และในตอนนั้นเฝ้าเคาน์เตอร์อยู่คนเดียว ก็ดันได้เห็นภาพเด็ดๆ ที่คนอื่นไม่มีโอกาสได้เห็น “ใช่ ฉันเห็นกับตา มันอ่อยอีท่าไหน มาฝึกงานวันแรกคุณพีทถึงให้
แต่จะให้เขาเปิดโรงแรมแล้วจับเธอกินก่อนกลับบ้านมันก็ไม่ใช่ เพราะเขาไม่ได้ต้องการแค่เรื่องอย่างว่าจากเธอ แต่เขาต้องการที่จะนอนกอดร่างนุ่มๆ ของเธอจนหลับไปพร้อมกัน ตื่นมาพร้อมกัน ได้อาบน้ำด้วยกัน ได้ใช้เวลาพูดคุยทำความรู้จักกัน เขาต้องการแบบนั้นมากกว่า บนโต๊ะอาหารมื้อเช้า พาขวัญก้มหน้าก้มต
“วี นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนี่” จริญญาเอ่ยทักท้วงเมื่อคนที่บังคับพาเธอไปส่งบ้านหลังจากฝึกงานด้วยกันเสร็จ กำลังพาออกนอกเส้นทาง “ก็ใครว่าจะพาไปส่งที่บ้านล่ะ โทรบอกแม่เธอสิ ว่าจะไปนอนบ้านพั้นช์ เดี๋ยวพรุ่งนี้สายๆ กลับ” “จะบ้าหรอ จะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไปนะ จอดเด
มือใหญ่กอดกระชับเธอแน่นๆ ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ระหว่างเธอกับเขา คนตัวบางกลั้นหยาดน้ำตา เธอกอดเขาตอบแน่นๆพอกัน พังหมดแล้วความสัมพันธ์ของเธอกับเขา เธอไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ แต่ก็ทนอยู่เป็นตัวแทนเพื่อรองรับอารมณ์ของเขาไม่ไหวอีกต่อไป เธอเจ็บ เจ็บทุกครั้งที่ยอมนอนกับเขา ทั้งๆ
เขาจับเธอให้ลุกขึ้นจากกายเขา แล้วจูงมือพาคนตัวน้อยลงไปเล่นน้ำกันในสระโดยที่ไม่ยอมให้เธอใส่ชุดว่ายน้ำสีหวานนั่นอีกสักชิ้น หนุ่มสาวหยอกล้อกันอยู่ในน้ำอีกไม่นาน คนตัวโตที่หื่นกระหายก็แผลงฤทธิ์ใส่เมียสาวอีกครั้ง “พี่พีท” “เรียกพี่ทำไมครับ” “ก็พี่ เอ่อ มัน..”
“พี่พีท” ภรรยาสาวที่ได้ฟังคำสารภาพบาปของเขาก็อดที่จะตกใจไม่ได้ เธอเคยได้ยินเขาสารภาพกับแม่ของเขาเหมือนกันว่าเขาชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่เธอก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง หรือเขาจะจริงจังอะไรกับคำพูดนั้น แต่ที่ไหนได้ มันคือเรื่องจริงหรือนี่ “ตอนนั้นพี่สับสนและรู้สึกผิดมา
สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันต่อมา เมื่อคืนเข้าหอ เขาปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนหลายชั่วโมง ก่อนปลุกเธอมาทานข้าวเย็นแล้วอาบน้ำเตรียมตัวนอน ซึ่งเขาก็จับเธอกินด้วยความหิวกระหายอีกแค่สองครั้งเท่านั้น เพราะภรรยาป้ายแดงที่พ่วงด้วยตำแหน่งว่าที่คุณแม่ยังสาวค่อนข้างอ่อนเพลียจนเห็นได้ชัด เขา
“โอวว เมียจ๋า โคตรเซ็กซี่ อื้มมม พี่จะไม่ไหวเอานะเมียจ๋า อ่าห์ ที่รักกกก” ความอดทนของเขาหมดลงแล้ว จึงเกร็งสะโพกกระแทกกระทั้นตัวตนใหญ่โตในร่องรักของเธอแรงๆ ถี่ๆ จนสาวน้อยของเขาสมใจ นอนหลับตาพริ้มครางกระเส่า “ลืมตามองพี่ ที่รัก” เธอลืมตามาสบตาคมกริบที่เต็มไปด้
ไหนว่าตามใจเธอไง งานแต่งงานในโบสถ์ง่ายๆ ของเขา คือการเชิญแขกมาร่วมงานจนเต็มโบสถ์ขนาดใหญ่ที่บรรจุคนได้นับพัน ไหนจะตกแต่งสถานที่ด้วยดอกกุหลาบนำเข้าสีขาวและดอกลิลลี่แห่งหุบเขา หรือ Lily of the Valley สีขาวน่ารักเต็มโบสถ์ไปหมด ทั้งยังจัดสถานที่สำหรับถ่ายรูปที่สวนข้างโบสถ์เสียหรูหรา ประดับประดาด้วยดอกไม้
พาขวัญหลับไปหนึ่งคืนเต็มๆ เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงเช้าของอีกวัน สิ่งแรกที่เธอเห็นนอกจากเพดานสีขาวของโรงยาบาลคือคนตัวโตที่ฟุบหน้านอนหลับอยู่ที่ข้างเตียงของเธอ มือใหญ่จับมือของเธอแน่นจนรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ “พี่พีท” พิรัยช์สะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงหวานที่แสน
“นายนิมมานต์ หยุด ยกมือขึ้น นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ เราล้อมไว้หมดแล้ว ทิ้งปืนซะ ช้าๆ ทิ้งปืนลงพื้น” ชายวัยกลางคนที่ถึงแม้จะสั่งฆ่าคนมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยได้ลงพื้นที่จริงๆ ด้วยตัวเองเลยสักครั้ง จึงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยอมยกมือขึ้นตามที่ตำรวจบอก แต่เมื่อมองไปทางด้านข้างที่เป็นทางออก
พิรัชย์เหยียบคันเร่งแทบมิดเพื่ออยากไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุด ทีมบอดี้การ์ดขับตามมาติดๆ แต่เมื่อใกล้ถึงที่หมายก็ต้องขับตามเจ้านายให้ห่างเข้าไว้ เพื่อความปลอดภัยของพาขวัญ พิรัชย์ถึงที่หมายในไม่นาน ตรงหน้าเขาคือโกดังร้างกลางป่า ที่มีคนของนิมมานต์ยืนเฝ้ายามอยู่รอบบริเวณ พวกมันตรงเข้าค้นตัว
หลังจากวันนั้น คลื่นลมก็สงบมาโดยตลอด นิมมานต์ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร และคนของเขาก็พยายามหาหลักฐานมาจนได้นั่นคือคลิปเสียงที่ไอ้คนที่รับจ้างมาฆ่าเขาแอบอัดไว้ทุกครั้งที่มีการนัดเจอกันและพูดคุยรายละเอียดงานทุกอย่าง มีเสียงของมันและนิมมานต์ชัดเจน มันคงรู้ตัวว่ามันคงอาจถูกเก็บได้ทุกเมื่อ จึงรวบรวมหลักฐานเอาผ