LOGINSana'y nagustuhan ninyo ang Chapter 53
HUNTER’S POV Dahil naipit kami ni Nathalie sa traffic ay nagkaroon ako nang pagkakataon upang i-seduce siya at halatang-halata ko sa kanya na nadadala siya sa ginawa kong pagtanggal ng button ng polo ko. “Wala na bang ibang way na p’wede tayong daanan?” tanong sa akin ni Nathalie nang halos isang oras na kami rito sa kahabaan ng Ortigas Avenue papuntang Antipolo City kung saan naghihintay sina Detective John at David. “Ito na ‘yong last route na alam kong p’wede nating daanan. At kita mo naman sa Edsa pa lang sobrang haba na ng traffic,” mabilis kong tugon kay Nathalie. “Sana pala umikot na lang tayo Laguna papuntang Antipolo,” muling sabi ni Nathalie. “Don’t worry, makakarating din tayo ng Antipolo,” tanging sagot ko kay Nathalie at nag-focus na akong mag-drive kasabay nang pagtanggal ko pa ng mga butones ng aking polo upang tuluyang lumantad ang mga pande-pandesal sa aking katawan. Lumipas pa ang halos isang oras ay nakarating na kami ng Sumulong Highway papuntang Antipolo. Sa
NATHALIE’S POV Hindi ko alam kung ang ginagawa pa ba ngayon ni Hunter ay bahagi pa ng isang palabas upang makatulong sa paggaling ni Daddy Matteo. Kaya nang makita ko ang singsing na hinubad ko noon ay hindi ko napigilan ang sarili ko na umiyak, dahil hindi ko sukat akalain na itinago pala ito ni Hunter at ngayon ay muling ibinibigay sa akin. Hindi ko alam kung tatanggapin ko bang muli ang singsing na minsan ko nang itinapon. Nang patuloy akong umiiyak ay narinig kong umungol si Daddy Matteo. “Naaa,” ungol ni Daddy Matteo na naging dahilan upang tingnan ko siya at nakita ko sa mga mata niya ang kasiyahan na tila nakikiusap na tanggapin ko ang singsing mula kay Hunter. Ngumiti ako kay Daddy Matteo at tumango na naging dahilan nang kanyang pagngiti kasabay nang pagpatak ng kanyang mga luha mula sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na muling tanggapin ang singsing mula kay Hunter. Pero gagawin ko lang ito para sa ikakabuti ng kondisyon ni Daddy Matteo. Tum
HUNTER’S POV Ilang araw ang lumipas simula nang malaman namin ang result ay wala naman nagbago sa pagtingin namin kay Leila kahit alam namin na hindi siya galing sa amin ni Nathalie. Naiuwi na rin namin sa mansion si Leila. At ngayon nga na nakalabas na sa hospital si Leila ay mabibigyan ko na ng oras si daddy na hanggang ngayon ay nasa hospital pa rin dahil sa radiotheraphy niya. Malaki ang ibinagsak ng katawan ni daddy at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapagsalita nang maayos. Katulad nang napag-usapan namin ni Nathalie ay sumama siya sa akin sa hospital upang bisitahin si daddy. Pagkapasok na pagkapasok namin sa private room ni daddy ay nakita ko ang lungkot sa mga mata ni Nathalie nang makita niya si daddy na ang laki nang ibinagsak ng katawan. “Daddy!” sambit ni Nathalie sa malungkot niyang boses habang papalapit kami kay daddy. Nakita ko sa mga mata ni Nathalie ang pagmamahal niya kay daddy dahil tinuring niya si daddy na parang tunay niyang ama. Kaya ganon na lang
NATHALIE’S POV Hindi ako makapaniwala nang basahin ni Dra. Laredo ang results ng DNA test na ginawa sa amin. Kung hindi pa nangailangan ng dugo si Leila ay hindi ko malalaman na hindi ko siya anak. Sobrang sakit sa akin na tanggapin ang katotohanan lalo na’t hindi ko alam kung saan ko hahanapin ang anak ko. Hindi ako naniniwala sa sinabi ni Tita Victoria na patay na siya, dahil ramdam ko na buhay ang anak ko. Lumapit sa akin si Kuya Gabriel at niyakap ako. “Nathalie, please don’t cry. Ako ang nahihirapan kapag nakikita kang umiiyak. Andito si Kuya sa tabi mo at hahanapin natin ang anak mo,” Sabay pahid niya sa mga luha ko. Alam kong hindi ako pababayaan ni Kuya Gabriel, kaya laking pasasalamat ko sa Panginoon dahil hindi niya tuluyan na kinuha sa akin si Kuya Gabriel. At ngayon naman ay wala akong ibang hiling sa Panginoon kung ‘di ang makita ang tunay kong anak. Nang mahimasmasan na ako ay nagpaalam na sa amin si Dra. Laredo ganon din si Tita Victoria na nagpaalam sa amin na uuwi
HUNTER’S POVAFTER THREE WEEKS Mabilis lumipas ang araw at ang mga specimen na kinuha sa amin na dinala pa sa Singapore dahil doon ginawa ang DNA test. At ngayon nga ang araw na hinihintay ko upang malaman namin ang result ng DNA test at ngayon ko rin malalaman ‘yong DNA test na pinagawa kong bukod upang hindi kami maloko sa isang DNA test lang. “Mr. and Mrs. Buencamino, I got the results of your DNA test yesterday.” Sabay taas ni Dra. Laredo ng hawak niyang brown envelop. Napalunok si Nathalie habang pinaglalaruan niya ang kanyang mga kamay. At pagkatapos ay tumingin siya sa akin. “Hunter, paano kung hindi natin anak si Leila?” tanong sa akin ni Nathalie na may kasamang lungkot. “Nathalie, ano man ang maging result, kailangan mong tanggapin ang totoo. At kung hindi natin anak si Leila, hahanapin natin ang anak natin,” sabi ko kay Nathalie na tinanguan na lang niya. Alam ko na masakit kay Nathalie na malaman ang totoo dahil naalagaan niya si Leila simula nang ipanganak ito. Kaya
HUNTER’S POV Labis na natuwa si Nathalie nang dahil sa magandang balita sa amin ni Dra. Laredo pero kita sa kanyang mga mata ang lungkot, lalo pa’t sinabi ni Dra. Laredo na kukunan na kami ni Nathalie ng specimen upang masimulan na ang DNA test na gagawin kay Leila. Kumausap na rin ako ng nurse na siyang kukuha naman ng specimen mula kay Leila na ibibigay sa akin na hindi nalalaman ni Dra. Laredo para sa DNA test na ipapagawa ko sa ibang hospital na hindi nalalaman ni Tita Victoria. Hindi nagtagal ay dinala na sa recovery room si Leila kaya naman pinuntahan na rin namin siya. Ngayon na may pagdududa na kami na anak namin siya ay ngayon ko lang napansin na walang hawig sa amin ni Nathalie ang bata na naging dahilan upang mas lalo akong magduda na hindi ko siya anak. “Kung hindi ko anak si Leila, nasaan ang anak ko?” mga salitang lumabas sa labi ko upang magtinginan silang lahat sa akin. “Hunter, iniisip mo ba talaga na hindi mo anak si Leila?!” tanong sa akin ni Nathalie na may kas







