All Chapters of Hunter Buencamino: My Runaway Groom : Chapter 1 - Chapter 10

HUNTER'S POV "What the f*ck!" bulalas ko dahil sa kondisyon na narinig ko mula sa aking ama. "May problema ba, Hunter?" nakangising wika ng aking ama dahil sa pagtutol ko sa kondisyon niya. Tumingin ako sa aking ama. "Dad, kilala mo ako. Wala sa plano ko ang magpatali sa isang babae!" muling pagtutol ko sa aking ama. "Yeah! I know that, my son! But I just thinking about you and the company." Huminga nang malalim ang aking ama at muling nagsalita. "I'm getting old, son. Gusto ko ring maranasan ang pakiramdam na maging isang lolo. And besides, nasa tamang edad ka na. Paano mo papatakbuhin ang ating negosyo, if your own life has no direction." seryosong wika ng aking ama. Napailing ako. "Dad, huwag mo akong pipilitin sa isang bagay na wala sa dictionary ko! Because, I don't want to experience the sadness and pain that you suffered when mom left you, just to be with that b*tch!" paliwanag ko sa aking ama Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ng aking ama at bigla-bigla na

NATHALIE'S POV “Hello, who's on the line please?” tanong ko nang sagutin ko ang tumatawag sa landline. “Hello, ma’am, I’m Kath from Makati Medical Hospital. May I speak to Miss Nathalie del Prado?” pagpapakilala sa akin ng isang babae mula sa kabilang linya. “Yes, speaking,” maikli kong tugon na may halong pagtataka. Hindi ko alam kung bakit may tumawag sa akin mula sa isang hospital. Ngunit para akong kinakabahan ngayon na hindi ko maipaliwanag. At mas lalo pang lumakas ang kabog ng dibdib ko nang biglang bumagsak ang isang picture frame na nakasabit sa wall, kung saan kumpleto kaming pamilya. Narinig kong huminga muna nang malalim ang nasa kabilang linya bago muling magsalita. “Ma’am Nathalie, isinugod po dito sa hospital sina Mr. and Mrs. del Prado at si Gabriel del Prado dahil sa isang car accident. At number n’yo po ang nakita namin sa wallet ni Gabriel del Prado,” paliwanag ng babae mula sa kabilang linya na naging dahilan nang pagpatak ng aking mga luha. Hindi ko

NATHALIE’S POV Hindi ko pa rin alam ang aking gagawin. At sa pagkakataon na ito'y hindi ako iniwan ng aking matalik na kaibigan. Si Trixie na rin ang kumontak sa Arlington Funeral upang ayusin ang burol ng aking mga magulang at pati ang pinaglagyan na ICU ng kapatid ko ay siya na rin ang nag-asikaso. Kaya napaka-swerte ko sa aking kaibigan. “Nathalie, papunta na ang funeral service para ayusin ang burol nina Tito Edmond at Tita Madeline,” ani ni Trixie na akin lang tinanguan. Patuloy lang sa pag-aalo ang aking kaibigan sa akin nang lumapit sa amin si Nick. “Excuse me, Ma’am Trixie, narito na po ‘yong pinabili n’yo sa aking sandwich at tubig.” Sabay abot niya ng mga pagkain na dala niya. “Thank you, Nick, umupo ka na diyan at kumain ka na rin,” mabilis na tugon ni Trixie sa aking driver. Tumango si Nick. “Sige po, ma’am,” pagsunod niya at pagkatapos ay tumabi siya sa akin. Maya-maya ay inabot sa akin ni Trixie ang isang sandwich at tubig, ngunit tinanggihan ko ito dahil wala a

NATHALIE’S POV Dumating na ang huling gabi ng lamay ng aking mga magulang, at hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni attorney. Ang nag-iisang kapatid ni mommy na si Tito Brando ay narito na rin na galing pa sa Canada. “Nathalie, kung kailangan mo ng tulong, huwag kang magdadalawang magsabi sa akin, okay,” mga salitang lumabas sa labi ni Tito Brando. “Opo, Tito Brando.” Ngumiti ako nang bahagya at muling nagsalita. “Mabuti naman po at nakauwi kayo.” “Oo naman. Hindi ko palalampasin na makita sa huling sandali ang mga labi nina Kuya Edmond, at lalong-lalo na ni Ate Madeline,” mga salitang lumabas sa labi ng aking tiyo. Dalawang magkapatid lang sina mommy at Tito. Malaki ang age gap nilang dalawa at ang mommy na ang nagpaaral sa kanya simula nang maulila silang dalawang. Tumira si Tito Brando sa mansyon namin at naalagaan din niya kaming magkapatid kaya naging malapit kami sa kanya. Nang makatapos si Tito Brando ng engineering ay nag

NATHALIE'S POV “Imposible po ang sinasabi mo, attorney. Kilala ko ang kapatid ko,” singit ni Tita Victoria. “Oo nga, attorney, si Ate Madeline pa talaga? Na ayaw sa sugal, eh, sasabihin mo na nalulong sa sugal! Imposible naman ata ‘yan!” galit na wika ni Tito Brando. Hindi ko maaalis na magalit kay attorney ang mga kapatid ng magulang ko, dahil sa mga sinabi niya tungkol sa pagkalulong nila sa sugal. Bukod sa akin, sila lang ang mga taong mas higit na nakakakilala sa mga magulang ko. “Calm down, please, Mr. Montenegro,” pakiusap ni Attorney Cabral kay Tito Brando. “Calm down? Pagkatapos mong sabihin na sugarol ang mga kapatid namin! Sasabihin mo ngayon na calm down! Ang sabihin mo, natatakot kang mangamoy ang monkey business mo!” muling wika ni Tito Brando gamit ang baritono niyang boses na sinagundahan naman ni Tito Julio. “Atty. Cabral, huwag mo nang patagalin ang usapang ito. Show us the evidence na bankrupt nga ang kapatid ko!” Tumango si attorney, pagkatapos ay