Semua Bab Hunter Buencamino: My Runaway Groom : Bab 1 - Bab 10

HUNTER'S POV “Really, p’re?” paninigurado ni Tristan matapos kong sabihin sa kanya ang kondisyon ng aking ama sa pagpayag niya sa isang project proposal ko with the Brown Corporation. “You heard me right?” mabilis kong tugon sa aking kaibigan. Si Tristan Montemayor ang aking matalik na kaibigan na halos kasama ko sa lahat ng kalokohan, lalong-lalo na pagdating sa babae. Katulad ko’y wala rin sa kanyang vocabulary ang salitang kasal. Kaya nga nagkasundo kaming dalawa. “So, don't tell me na magseseryoso ka na ngayon kay Tiffany? Para lang sa project proposal mo between Brown Corporation?” seryosong wika ng aking kaibigan na mabilis kong tinanggihan. “Hell NO, p’re! Kilala mo ako. And Tiffany is not my type na makasama sa iisang bubong!” Sabay inom ko ng whiskey. “So, anong plano mo ngayon? And how are you sure na may maipapakilala ka na matinong babae kay Tito Matt by next month?” natatawang wika ng aking kaibigan. Kinagat ko ang aking ibabang labi habang hawak-hawak ko a

NATHALIE’S POV “Dead on arrival!” mga salitang paulit-ulit kong naririninig na naging dahilan nang aking pagsigaw. “No!” Niyakap ako ng aking kaibigan. “Nathalie, pakatatag ka. Andiyan pa ang kuya mo. Lumalaban siya para sa ‘yo. At andito lang ako para sa ‘yo,” mga salitang narinig ko mula sa aking kaibigan. Nanginginig ang buo kong katawan. Hindi ko lubos maisip na sa isang iglap ay mawawala ang aking mga magulang. Lumapit ako sa aking kapatid na hanggang ngayon ay walang malay at patuloy na ginagamot ng mga nurse. “Kuya, lumaban ka, please!” wika ko habang ang mga luha ko’y naramdaman ko nang umaagos mula sa aking mga mata. Habang nakatingin ako aking kapatid ay lumapit sa akin ang doctor na nag-aasikaso sa kapatid ko. “Miss del Prado, I’m Doctor Aldrin,” pagpapakilala sa akin ng doctor. Huminga muna ako nang malalim bago magsalita. “Doc, kumusta po ang kapatid ko? Kailan po gigising ang kapatid ko?” Ngumiti nang bahagya si Doctor Aldrin. “Tatapatin na kita

NATHALIE’S POV Ito ang unang lamay ng aking mga magulang. Naipagbigay alam ko na rin sa mga kapatid ni daddy at mommy ang nangyari sa kanila. At halos lahat ng mga kamag-anak namin ay hindi makapaniwala sa sinapit ng aking mga magulang at kapatid. “Nathalie, kumusta ka na?” tanong sa akin ni Tito Julio ang nakakatandang kapatid ng aking ama na kadarating lang mula sa America. Tatlong magkakapatid sina daddy at siya ang pinakabunso. At si Tita Victoria naman ay isang madre. Ang sabi ni daddy nang masaktan si Tita Victoria sa una niyang pag-ibig ay pinili nitong pumasok sa kumbento at maglingkod sa Diyos. Siya ang kasalukuyang mother superior sa isang bayan ng Quezon Province, ang probinsyang pinagmulan ng aking ama. Si Tito Julio naman ay sa California, USA na tumira dahil nakapag-asawa ito ng isang American. “Tito Julio,” tanging nasabi ko at nagsimula na namang pumatak ang aking mga luha na naging dahilan upang yakapin niya ako. “Nathalie, be strong! Kailangan nating magpak

NATHALIE’S POV “Mommy, Daddy!” I shouted as my parents’ coffins were buried together. Now, I feel so much pain of losing a parent even more. Inililibing na lang lahat-lahat ang aking mga magulang, si Kuya Gab naman ay comatose pa rin at walang pagbabago sa kanyang kondisyon. Walang tigil sa pagpatak ang aking mga luha nang tuluyan nang mailibing sina mommy at daddy. Sobrang sakit pala ang ihatid ng sabay ang aking mga magulang sa huling hantunga. Pakiramdam ko'y pinagtakluban ako ng langit at lupa ngayon sa aking kinatatayuan. “Nathalie, be strong,” wika ni Tito Brando na sinagundahan ni Tito Julio. “Nathalie, you’re not alone okay. Narito kami ng mga Tito at Tita mo para sa ‘yo.” “Masakit din para sa amin ang nangyari, Nathalie. But we need to accept it kahit pa masakit, dahil hanggang doon na lang ang hiram na buhay nila. May dahilan ang Diyos, Nathalie, kung bakit sabay niyang kinuha ang mga magulang mo,” mahabang litanya ni Tita Victoria habang yakap niya ako. Ala

HUNTER'S POV Kasalukuyan kumakain kami ng dinner ng aking ama nang mabanggit niya sa akin na namatay na si Mr. Edmond del Prado, ang negosyante na tumulong sa kanya noon, upang mabago ang aming buhay. “What, Dad? Bakit hindi mo agad sinabi sa akin na namatay na pala sina Mr. and Mrs. del Prado? At sa dinami-dami ng lugar, doon pa talaga kayo nagkita ng lalaking ‘yon!” “Paano ko sasabihin sa ‘yo? Eh, wala kang ibang inatupag kung 'di ang magtrabaho,” mabilis na tugon ni daddy. “Pero sana, Dad, sinabi mo pa rin sa akin. Alam mo naman na matagal ko nang hinahanap si Thalie,” katwiran ko. Si Thalie ang bunso at kaisa-isang anak na babae ni Edmond del Prado. Ang babaeng lihim ko nang minamahal noon pa man. Nang dahil sa hirap ng buhay namin noon, ay hindi ako nagkaroon nang lakas ng loob para magtapat sa kanya. At bukod doon ay napakabata pa namin para sa isang seryosong relasyon. Simula nang tumuntong ako sa college noong panahon na hindi na ako scholar ni Edmond del Prado,