CHAPTER 5

NATHALIE’S POV

Ito ang unang lamay ng aking mga magulang. Naipagbigay alam ko na rin sa mga kapatid ni daddy at mommy ang nangyari sa kanila. At halos lahat ng mga kamag-anak namin ay hindi makapaniwala sa sinapit ng aking mga magulang at kapatid.

“Nathalie, kumusta ka na?” tanong sa akin ni Tito Julio ang nakakatandang kapatid ng aking ama na kadarating lang mula sa America.

Tatlong magkakapatid sina daddy at siya ang pinakabunso. At si Tita Victoria naman ay isang madre. Ang sabi ni daddy nang masaktan si Tita Victoria sa una niyang pag-ibig ay pinili nitong pumasok sa kumbento at maglingkod sa Diyos. Siya ang kasalukuyang mother superior sa isang bayan ng Quezon Province, ang probinsyang pinagmulan ng aking mga. Si Tito Julio naman ay sa California, USA na tumira dahil nakapag-asawa ito ng isang American.

“Tito Julio,” tanging nasabi ko at nagsimula na namang pumatak ang aking mga luha na naging dahilan upang yakapin niya ako.

“Nathalie, be strong! Kailangan nating magpakatatag sa pagkawala ng daddy at mommy mo,” ani ni Tito Julio.

Kahit malayo si Tito Julio ay malapit ako sa kanya, dahil sa tuwing umuuwi sila ng pamilya niya’y sa bahay sila nag-i-stay at parang anak na rin ang turing niya sa akin dahil wala siyang anak na babae. Kaya nga tuwang-tuwa si Tito Julio tuwing nagbabakasyon kami nina daddy sa America tuwing summer.

Magkayakap kami ni Tito Julio nang may marinig kaming boses ng isang babae.

“Kuya Julio, Nathalie,” tawag sa amin na naging dahilan upang maghiwalay kami sa pagkakayakap ni Tito Julio.

“Victoria, kapatid ko,” wika ni Tito Julio.

“Tita Victoria,” segunda ko at nagyakapan kaming tatlo.

Sa pagkakayakap sa akin ng mga kapatid ni daddy pakiramdam ko’y nagkaroon ako ng lakas, lalo na ng makita ko si Tita Victoria na siyang kamukhang-kamukha ng aking namayapang ama. Ngunit hindi pa rin mawalan sa akin ang lungkot, dahil alam kong babalik din sila sa America at sa Quezon Province kapag naihatid na sa huling hantungan ang mga magulang ko.

Makalipas ang ilang sandali ay naghiwa-hiwalay kami mula sa aming pagkakayakap.

“Excuse me po, Tita and Tito, hiramin ko po muna sandali si Nathalie,” ani ni Trixie na mabilis naman na tinanguan ng dalawang matanda. Tumingin sa akin si Trixie at muli siyang nagsalita. “Nathalie, andiyan si Atty. Cabral, gusto ka raw niyang makausap. May importante raw siyang sasabihin sa ‘yo.”

“Tungkol saan daw?” curious kong tanong.

“I don't know. Ayaw niyang sabihin sa akin, eh,” mabilis na tugon ng aking kaibigan.

“Nasaan siya?”

“Andon siya sa likuran nakaupo.” Sabay turo niya sa akin sa kinauupuan ni Atty. Cabral.

Tumingin ako sa mga kapatid ni daddy. “Tito Julio, Tita Victoria, kausapin ko lang po si Atty. Cabral,” pagpapaalam ko sa kanila na mabilis nilang tinanguan.

Sinamahan ako ni Trixie na lapitan si Atty. Cabral, dahil pinakiusapan ko siya na makinig sa pag-uusapan namin ni attorney. Dahil hindi pa talaga ako maka-focus ngayon sa mga bagay-bagay.

Tumayo si attorney nang makalapit kami sa kanya.

“Nathalie, I'm sorry for your loss and condolence,” pakikipagkamay sa akin ng may edad na abogado.

Tumango ako at ngumiti nang bahagya bago magsalita.

“Atty. Cabral, gusto mo raw po akong makausap?”

“Yes, Nathalie, I know this is not the right time to tell you this. Pero kailangan mo nang malaman na bankrupt na ang daddy mo, dahil saan mo kukunin ang ibabayad mo rito?” Tumingin siya sa buong paligid at muling nagsalita. “This place is one of the expensive funerals in the Philippines.”

Umiling ako. “Attorney, this is not the right time for a joke!” wika ko na may halong inis.

Huminga muna nang malalim si attorney. “I know, Nathalie, but you need to know and accept the truth. Pagkatapos nang libing ng mga magulang mo. I will read to you, your daddy's last will,” muling pahayag ni attorney.

Ipinislig ko ang aking ulo. Dahil wala akong alam na dahilan para ma-bankrupt ang pamilya namin. Parang gusto ko nang bumitaw sa Diyos, dahil sa walang katapusan na pagsubok na binibigay niya sa akin. Hindi ko pa nga natatanggap ang nangyari sa mga magulang at kapatid ko'y may panibagong pagsubok na naman akong haharapin.

Kinagat ko ang aking mga labi. “Attorney, please tell me na nagbibiro ka lang sa akin,” mga salitang lumabas sa labi ko na mabilis na inilingan ni attorney na naging dahilan upang bumagsak na naman ang aking mga luha.

May kasalanan ba talaga ako sa Panginoon, para pahirapan ako nang ganito. Ano na lang ang sasabihin ng mga tao kapag bigla kong nilipat sa mumurahing funeral sina mommy at daddy. Parang gusto ko na lang bumitaw at sumama sa mga magulang ko para matapos na ang lahat.

Kinakalma ako ni Trixie mula sa aking pag-iyak nang lapitan kami ng mga kapatid ni daddy.

“Nathalie, what's wrong?” tanong sa akin ni Tita Victoria.

Tumingin ako sa aking tiya at sa halip na magsalita ay yumakap ako sa kanya nang mahigpit at nagpatuloy ako sa pag-iyak.

“Nathalie, tama na. Ano ba ang pinag-usapan n’yo ni Atty. Cabral,” at wala ka nang tigil sa pag-iyak,”pakiusap ni Tito Julio.

Nang wala akong tigil sa pag-iyak at hindi nagsasalita ay tinanong ni Tito Julio sina attorney at Trixie.

“Atty. Cabral, Trixie, ano bang nangyari rito?”

“Eh, kasi po, Ti_”

Hindi na naituloy ni Trixie ang sasabihin niya nang biglang magsalita si attorney. “Mr. Julio del Prado, mas maganda siguro na ang pamangkin mo ang magsabi sa ‘yo. At bilang nakakatanda kang kapatid ng aking client, mas mabuti pa na samahan mo si Nathalie kapag binasa ko na ang last will ng ‘yong kapatid.”

Tumango ang aking tito. “Attorney, worried ako sa pamangkin ko. Dahil bigla na lang siyang nag-hysterical after n’yong mag-usap. Kaya nakikiusap ako sa ‘yo na ipaalam mo sa akin ngayon ang napag-usapan ninyo,” diretsong pahayag ng aking tiyo.

“I’m sorry, Mr. del Prado, mas makakabuting ang pamangkin ninyo ang kausapin ninyo. And she really needs you at this moment,” muling pagtanggi ni Attorney Cabral.