Paalis na ako ng bahay nang makita ko ang wedding photo album namin ni Blue. At sa bawat litrato namin ni Blue kahit isa ay walang kuha na nakangiti siya, kung mayroon man ay tipid ang kanyang ngiti at mukha napilitan lamang.
I closed my eyes and let out the tears I had been holding back. I remembered Blue’s voice again after we did that last night.
After Blue mentioned Perrine’s name, I never spoke to him again. He wanted the two of us to discuss why he suddenly mentioned Perrine’s name. But, I refused. I’m afraid to hear in his own mouth that he doesn’t love me, and just did sex and we didn’t make love.
Pinunasan ko ng mabilis ang mga luha nang mayroon kumatok sa pintuan.
“Pasok!” Sigaw ko habang mabilis na pinupunasan ang mga pisngi ko.
“Dana?”
“Scarlet!” Pilit ako ngumiti nang tingnan siya.
Lumapit si Scarlet sa akin at tinabihan ako sa pag-upo sa kama.
Hawak ko na ang door knob ng bahay namin ni Blue at kasulukuyan ako hinihintay ni Blue sa loob. Nag-dadalawang isip ako kung papasok ako at mag-uusap kami ni Blue. Parang hindi ko pa ata kaya kausapin si Blue. Ang dami tumatakbo tanong sa isipan ko. Paano kung tama ang hinala ko, na hindi pa rin niya ako mahal? Paano kung si Perrine pa rin ang mahal niya? Paano kung gusto na niya pala makipag-divorce sa akin? Divorce? That’s right. Maybe that’s what Blue wants to happen to us, for us to be separated forever. So that he can love Perrine, freely? I can not do it. I don’t want Blue and I to split up. But, I like it too. I’m confused again but, I don’t know why? Ano na naman itong iniisip ko? Bakit ako naguguluhan? “Hon?” Napatingin ako kay Blue nang buksan ang pintuan mula sa loob. “Hon!” Masiglang tawag muli ni Blue sa akin. Ambang yayakapin ako ni Blue
Hawak ko ang labi ko ngayon habang nakaharap sa salamin. I immediately wiped my lips when I remembered Sir Reed’s lips. Few months ago that happened, but until this day, I still can’t forget his sweet kisses, his hand and his warmed body. Every time Blue kissed me, nothing else entered my mind but, Sir Reed. Itinigil ko ang pag-punas sa labi ko nang kumatok si Blue saka pumasok. “Hon,” tawag sa akin ni Blue saka lumapit sa akin at hinalikan ako sa aking noo. “Tara na?” Tanong ko kay Blue. “Oo, Hon. Ihahatid kita ha?” Tanong niya. Ngumiti akong tumango. “Sige.” Pag-dating sa tapat ng café ay hinalikan muna ako sa noo ni Blue bago ako bumaba sa kotse niya, saka lumabas. Pag-pasok ng café ay agad ako napatingin sa dating lagi pipuwestuhan ni Sir Reed, at nakaramdam ng panlulumo nang hindi ulit siya makita. After what happened
Ngayon ay sigurado akong hindi panaginip ito. Sigurado ako hindi lamang illusion si Sir Reed. Nasa harapan ko siya. Nararamdaman ko siya. Hinahalikan ako. “You don’t know how much I miss you, Dana.” Sir Reed said between our kisses. Pagkatapos ako yakapin ni Sir Reed kanina, ay hintak niya ako dito sa dressing room niya at mabilis ako isinandal sa pinutan pagkatapos ay pinaulanan ng halik. “Sir Reed…” Bulong ko. “Just call me Reed.” He husky whispered. Bawat halik ni Reed sa akin ay para bang sabik na sabik siya sa akin. Hinawakan ni Reed ang batok ko at mas lalo pa idinikit ang labi ko sa labi niya, habang ang isa niyang kamay ay ginagala sa katawan ko. Hindi ko maintindihan ang nangyayari sa amin ni Reed. Hindi pa nga rin pumapasok sa isipan ko na nakikita ko siya ngayon, basta ang alam ko ay sabik na sabik din ako sa mga halik niya Idiniki
Tinignan ko ang aking reflection sa salamin. Nakasuot ako ngayon ng jeans at long-sleeved blouse color blue. Magkikita kami ngayon ni Gaira sa mall. Siguro ay bibili na rin ako ng damit at pantalon sa mall, puro kasi dress ang nasa closet ko, hindi naman ako mahilig mag-dress. Siguro noon, bago ako ma-aksidente. I remember. I haven’t asked Blue about the accident that happened to me before. I want to ask where did that happen? How did that happen? Did I crash? or has someone collided with me? Alam ko dapat kalimutan ko na ang aksidenteng nangyari sa akin dahil isa iyon sa mga nakaraan ko. Ngunit, gustong-gusto ko malaman ang tungkol sa pagka-aksidenteng nangyari sa akin. Hindi ako matatahimik kung hindi ko ito malalaman. Umalis na ako sa bahay at dumiretso sa napag-usapan namin ni Gaira na mall. When I arrived at the mall, I immediately saw Gaira. Who wouldn’t notice her? Nakasuot siya ng off sho
Ilang araw na ang nakalipas pagkatapos namin magkita ni Gaira ngunit hindi pa rin maialis sa isipan ko ang sinabi niya tungkol sa lalaki mahal niya. Hindi naman talaga magiging kabit si Gaira, dahil patay na raw ang ka asawa ng lalaki minamahal, ang kanyang kaibigan. Hindi naman daw niya masabi sa kaibigan niyang si Jhiezhl ang balak gawin sa lalaki mahal at iyon ang bawiin ang lalaki mahal niya. Ang hirap siguro ng sitwasyon ni Gaira. Pero kung iisipin ay, wala mali sa gagawin ni Gaira. Patay na ang asawa ng lalaking mahal niya, automatic ay wala na siya asawa. Kaya hindi matatawag na kabit si Gaira. “Hon? Napatingin ako kay Blue nang yakapin niya ako mula sa likuran ko. Nasa harapan kasi ako ng salamin, nagsusuklay lamang bago matulog. “Ang lalim ata ng iniisip mo?” Tanong ni Blue ng naka ngiti. “Hindi naman.” Sagot ko at humarap sa kanya tapos ay binigyan ako ng halik. 
Napa-buntong hininga ako ng naisip ko si Reed. Ilang araw na ako nagpapabalik-balik sa kumpanya ng mga ‘Cariaga’ para dalhan si Scarlet ng kape. Kung minsan ay para sa board meeting nila at, sa tuwing pumupunta ako roon ay lagi ko nakasalubong si Reed. Sa tuwing nakasalubong ko si Reed sa kumpanya ay lagi niya ako hinahatak kung saan, just to f*ckn kissed me and said how much he misses me. That jerk is getting into my nerves. Why can’t Reed understand that we can’t be with each other because we’re both married to someone else?! I close my eyes when I think of what I said. What else am I thinking? Even if we’re not married to someone else, I still won’t marry him because he’s totally a jerk! “Ma’am?” Tinignan ko ang tumawag sa akin. Si Marie, saka niya linapag ang kape sa mesa ko. “Ayos lang po kayo?” Tanong sa akin ni Marie. “Oo.” Sagot ko. “That’s good, Ma’am. Kung may problema k
“Dana, please?” “What?! No!” Mabilis ko sagot kay Scarlet. “Pero, Dana. Please, pumayag ka na.” Pagmamakaawa ni Scarlet sa akin. “Ayoko. A-yo-ko. Period.” “Dana, nagmamakaawa ako sayo.” Nag-puppy eye pa si Scarlet. “Sorry, Scarlet. Hindi magbabago ang sagot ko at iyon ay hindi.” Mariin ko sagot. “Pero, bakit? Mayroon ka naman na mapagkakatiwalaan sa coffee shop mo.” “Sorry, Scarlet. Ayoko talaga.” Tumayo ako at nag-paalam kay Scarlet. Pag-hawak ko ng door knob ay napatingin ako kay Scarlet nang bigla siyang kumapit sa aking kaliwa braso. Pinapunta ako ni Scarlet sa opisina niya dahil mayroon daw siya sobra importanteng sasabihin sa akin. Nang makarating ako dito ay agad niya sinabi sa akin na gusto niya ako maging secretary for the mean time. “Why don’t you want to be my secretary? Just a moment until, I find a new secretary, Dana.
“Dana, what’s my schedule for today?” Tanong ni Scarlet sa akin. “Mayroon kang board meeting mamaya, lunch meeting for Ma’am Sheila and, dinner meeting for Mr. Kaizer Scott.” First day ko sa pagiging secretary ni Scarlet ngayon. Pagkatapos ko siya tulungan kahapon ay na-isip ko na kailangan niya ng tulong. Bukod kasi sa pagiging Vice President ng isang malaki kumpanya ay, kamakailan lamang ay nag-bukas siya ng sarili boutique shop. Tinigil ni Scarlet ang pag-mirma at tumingin sa akin. “Mr. Kaizer Scott the CEO of Scott's corporation?” Tanong niya na nakataas ang isa kilay. “Siya nga. Bakit sa tono ng pananalita mo at reaction, ay parang mayron kang galit sakanya?” “Have you forgotten, Dana?” “Yes? Because I still have amnesia?” I answered her with a question..