Oras ng pagpasok sa opisina at ang posisyong kinuha ko kay John ay magsisimula na sa araw na ito.Kaya naman habang nagmamaneho ako patungong opisina ng araw na iyon ay nakatanggap ako ng isang kakaibang tawag sa aking cellphone. "Hello who's this?"Isang malakas na tawa muna ang pinawalan nito bago tuluyang sumagot,"kamusta ka na? Masaya ka bang nakuha mo ang posisyong gusto mo? But! I assured you na hindi ka magtatagal sa posisyong iyan!""Sandali nga--" ngunit hindi ko naituloy pa ang mga sasabihin ko dahil mabilis na ibinaba nito ang linya. Naiinis akong naipreno ang sasakyang minamaneho ko. Napukpok ko ang manibela dahil sa naiinis ako sa mga narinig ko. Sino ang babaeng iyon na tumawag pa sa akin. Ginulat naman ako ng tatlong malalakas na katok sa bintana ng kotseng sinasakyan ko. Napatingin ako sa gawing iyon at binuksan ang salamin niyon. Tumambad sa akin si Bong, baghagya akong nagulat sa sumungaw na mukha nito."Hoy, ano ka ba? Kanina pa ako kumakatok bakit ang tagal mong mag
Isang malaking selebrasyon ang idinaos sa opisina para sa bagong CEO, at ang selebrasyong iyon ay nagdulot sa akin ng sobra-sobrang tuwa dahil nakikita ko ang mga nakasumbangot na pagmumukha ng buong pamilya Carlos. Ang poker face na mukha ni Jefferey, na sinasabi nilang may matagal nang pagtingin kay Olivia, at sa tingin ko ay nakakaamoy na rin ito sa totoong ako. Nakita kong lumapit si Jefferey Kay John at nag-usap ang mga ito."John, wala ka bang napapansin kay Olivia? I think she so different?" napapakunot noo pang tanong ni Jeffrey kay John."O camon! Kuya Jeff, baka naman kasi nanibago ka lang dahil sa malamig na ang pagtrato niya sa iyo?""Well, baka nga dahil lang iyon don. But I think, malaki ang epekto sa kanya ng operasyon sa America, do you think?""Hindi, siya pa rin ang Olivia na minahal mo," sabi nito sa kuya niya at sabay tumalikod. Ako naman ay nagtaka sa mga isinagot ni John kay Jeffrey. Isang malaking takatanungan ang dumaratal sa aking isipan. Bakit John? Ano bang
Tanghali na ng magising ako dahil na rin sa ilang mahihinang katok mula sa pintuan ng silid ko. Hindi iyon angd dating silid ni Olivia, alam kong kung siya rin ang bumalik ay hindi na niya gugustuhin pang matulog sa dati niyang kwarto. "Tuloy..." mahina kong salita.Pumasok naman si Yaya Adela, may dala na itong tray na may lamang pagkain. Inilapag niya iyon sa malapit na lamesa sa tabi ng higaan ko. "Kamusta kana Iha, alam kong masama pa ang pakiramdam mo dahil sa party kagabi," sabi pa nito na marahan ding umupo sa gilid ng kama ko.Bahagaya akong nagbangon at tumingin sa kanya, alam kong mayroong lungkot sa kanyang mga mata, naisip kongmarahil ay nami-miss nito ang alaga niyang si Olivia. "Pasensiya na po kayo," mahina kong sambit sa kanya."Walang anuman ito Iha, sa totoo lang ay naaawa pa nga ako sa iyo, hindi mo dapat dinaranas ang ganitong paghihirap." nakita kong may kaunting luha ang sumilay sa mga mata ng matanda. Alam ko kung gaano niya kamahal si Olivia. Tuloy ay parang nai
May limang minuto nang nakakaalis ang tatlong lalaki sa opisina ko, pero hindi ko maunawaan kung bakit ganoon na lang naiwang kaba sa puso ko dahil sa nakita kong hilatsiya ng mukha ni Jeffrey. Sa pagkakaalam ko sa kanya, base sa mga detalyeng nakalap ko, ay may malaking pagtingin ang isang iyon kay Olivia, pero sa mga tingin niya sa akin at kay Bong at John. Na-realized ko na hindi iyon ang tingin ng isang lalaking nagseselos o may pagtingin. Nakadarama ako ng kakaiba, tuloy ay inaapuhap ko kung saan at papano ko lalabanan ang mga ito. Ni hindi ko na tuloy alam kung sino ang tunay kong mga kalaban.Paano ko maipaghihiganti ang mga magulang ni Olivia, ang aking ama.Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil sa matinding pag-iisip. Walang nakakaalam ng isa pang motibo ko sa pagpayag na magpaopera at maging kamukha ni Olivia, iyon ay dahil nais ko ring ipaghiganti ang pagkawala ng mag-asawang Alcantara. Alam ko at hindi ako naniniwalang aksidente lamang ang pagkamatay nila."Ang lalim naman
Habang nakaupo pa rin siya at pinagmamasdan ang mukha ko ay napangisi ito. Ako naman ay medyo na-consious, kakaiba kasi ang mga tingin niya. Kahit na alam ko naman na alam na nito na hindi ako ang asawa niya, kaya niya ako natitingnan ng ganito. Pero isang tanong ang nabubuo sa isipan ko. Ano bang kasalanan ni Olivia at trinato niya ito ng ganito? "Bakit anong iniisip mo?" "John, alam mong alam ng lahat dito sa building na ito na mag-asawa tayo, pero di tayo okay diba?" "Yup."Sabay tango pa nito sa akin. At sinamahan ng nakakalokong ngiti."Kilala rin ba ng lahat si Helena? At ang anak mo dinala na ba niya rito sa opisina?" sunod-sunod kong tanong sa kanya. Ilang mga katanungan pa ang nais kong malaman."Oo, lahat ng sinabi mo totoo, at never pa akong nakaipag-usap sa iyo ng ganito katagal, nandidiri ako at ayaw kitang makita, kapag nakikita kasi kita nagkukuyos ang kalooban ko," sabi pa nito sa akin. Ako naman ay nakaramdam ng bigat sa aking dibdib. Parang hinalukay ang kalooban
KABANATA 16 - ANG LUMANG DIARY NI OLIVIATaong 2010 ang unang nakasulat sa unang pahina ng kanyang diary. Hindi ko maunawan ngunit ng bulatlatin kong maige ay napagtanto kong sa hulihan ang pinaka unang pahina. Ganoon ni Olivia isinulat ang mga damdamin niya at karanasan sa kanyang diary. Nabasa ko doon ang nakatagong damdamin ni Olivia patungkol sa kanyang nalalapit na kasal kay John Carlos. Ang lalaking kanyang pinakaiibig.diary:June 11, 2010 5:00 PMMahal na mahal ko si John, at para sa akin ay dream come true ko ang mga nagaganap ngayon, ngayon na malapit na kaming ikasal. Pero nakausap ko si John. Niyakap niya ako at hinalikan sa aking mga labi, humingi siya ng tawad sa akin. At sinabi niyang patawarin ko siya sa lahat ng mga masasamang bagay na gagawin niya sa akin. At pakatatandaan ko raw na mahal na mahal niya ako. Ako lang daw ang mamahalin niya habang buhay. Kaya lang diary sinabi niya na tumanggi na lang sana ako sa kasal, iyon daw ang pinaka mabuti para sa akin. Pero hi
Hindi ko maintidihan ang kakaibang ngiti ni Jeffrey kaya pinilit kong maging pormal sa kanya. Tama nang nahuli o nabisto na ako ni John. Hindi na maaring madagdagan pa ang nakakaalam na hindi ako si Olivia."O Mr. Jeffrey Carlos, I hope hindi mo naman nauubos ang oras mo sa kasusunod mo sa akin?"Ngumisi siya sa akin at kumibit lang ang balikat nito. Habang ibinalik ang dalwang kamay sa kanyang bulas. At muling ngumiti ng alanganin. Iyong ngiti na parang nang-uuyam. Gusto kong mainsulto pero nagpanggap akong hindi ko nahalata na may nais siyang iparating sa mga tingin niya.Umiwas ako ng tingin at sadyang lumihis upang hindi ko siya masagi. At nahalata kong hindi niya nagustuhan ang bagay na iyon. Kaya naman mas ipinagpatuloy ko na lang ang aking paglalakad. Ngunit may bigla akong naisip, para mahuli mo ang daga, kailangan mo ng pain. At iyon ang gagawin ko. Pumihit ako ng aking mga paa at lumakad pabalik upang sabayan siya. Nakita kong nagulat siya."O Olivia," nasambit niya ang pang
KABANATA 18 - ISANG PLANONang makaupo na si Jeffrey sa harap ng hapag kainan ay tumayo ako sa kinatatayuan ko at lumipat sa tabi nito, “I want to say thank you,” nakangiti kong sambit kay Jeffery. At alam kong nagtaasan ang mga kilay ng mga kababaihan na naroon, ang mga kapatid nilang babae at ang ina ng mga ito.“Well stop acting like crazy thing, Olivia, go back to your seat,” may pang-uuyam namang utos ng babae kong biyenan.“Anong nangyayari sa iyo?” taas naman ang kilay nang isa sa mga kapatid na babae ni John, si Luvi.“Baka naman na alog ang utak niya kasi, three years ago naoperahan ang puso niya,” sabay ngisin ni Angela sa lahat, matapos niyang sabihin ang lahat ng mga iyon.“Well, I think kung meron mang naalog ang utak rito, baka ikaw iyon?” Napahalukipkip pa ako at sumandal sa kinauupuan ko. Tinaasan ko ito ng kilay, na alam kong ikinagulat na naman nila. Hindi pa rin sila sanay sa bagong ugali ng Olivia’ng kaharap nila ngayon.“Ha! Ang lakas na pala talaga ng loob niya n