บทที่ 33 เป็นห่วง

บทที่ 33 เป็นห่วง

เดย์ตันเดินกลับไปที่ห้องรับรองอีกครั้ง และได้พูดคุยกับครอบครัวยาหยี เมื่อบรรยากาศเริ่มผ่อนคลาย เดย์ตันก็ลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะหันไปพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจว่า

“ก่อนจะทานมื้อเย็น ผมขออนุญาตพาทุกท่านเดินชมบ้านสักรอบนะครับ เผื่อจะรู้สึกอุ่นใจขึ้นว่าลูกสาวกับหลานในท้องจะปลอดภัยแน่นอน”

คุณแม่ของยาหยีหัวเราะเบาๆ ส่วนพ่อก็พยักหน้ารับโดยไม่ได้พูดอะไร ส่วนหมวยนั้นตาเป็นประกายตั้งแต่ได้ยินคำว่าชมบ้านมาเฟีย

“บ้านหลังใหญ่มากเลยค่ะพี่เดย์ตัน! แล้วนี่คือห้องอะไรคะ!”

เธอชี้ไปยังประตูเหล็กบานหนึ่งที่ปิดสนิท

เดย์ตันหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วเดินนำพวกเขาไปทีละโซน ทั้งห้องรับรองหลัก ห้องทำงาน ห้องอ่านหนังสือที่มีหนังสือปกแข็งเรียงเป็นตับ ไปจนถึงสวนด้านหลังที่มีน้ำพุและลานซ้อมยิงปืนซึ่งซ่อนอยู่ในมุมหนึ่ง

“ว้าวววว นี่มันลานฝึกสายลับชัดๆ!!” หมวยร้องลั่น วิ่งไปหมุนตัวกลางลานซ้อมอย่างตื่นเต้น “ที่นี่ใช้ฝึกจริงเหรอคะ พี่เดย์”

“อืม” เขายิ้มบางๆ ขณะยืนพิงขอบโต๊ะไม้ “แต่ตอนนี้มีไว้แค่ฝึกเฉพาะคนในบ้าน หรือคนที่ไว้ใจได้เท่านั้น”

“งั้นหนูจับปืนได้ไหมคะ”

เสียงพ่อยาหยีดังแทรกขึ้นมาท