Kabanata 63.2

KEISHA POV

Napadpad ako sa lugar kung saan mapuno at tahimik. Walang tao at walang maingay. Ang dami ko ring tanong pero alam kong walang makakasagot sa tanong kong iyun.

Bakit nga ba? Bakit sa dami ng pwedeng makaranas nito? Bakit kami pa? bakit ako pa? bakit pati anak ko kailangang madamay?! Alam kong sa ngayon ok pa wala pa siyang alam, hindi niya pa naiintindihan ang mga nangyayari sa paligid niya pero alam kong paglaki niya, makakaranas siya ng iba’t ibang pangbubully dahil sa aming mga magulang niya.

Bakit kailangan ko pang magkaanak sa taong pinsan ko pala. Bakit mo pa ako binigyan ng isang anghel kung sa huli ay pahihirapan mo pala.

Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nagkataong masaktan ang anak ko. Kaya kong akuin lahat, kaya kong tiisin lahat pero kapag anak ko na ang usapan, buong katawan ko nanghihina. Buong katawan at sistema ko damay.

Bakit mo siya bini