Simula 1.2

“Yun ba ang dahilan kung bakit niyo ako tinitingnan mula ulo hanggang baba. Bakit sir sa katawan at itsura na ba binabase ang pagtanggap ng isang empleyado?” taas kilay kong sabi sa kaniya. Ngumisi at nagpamulsa siya. Nagtitigan kaming dalawa ng walang kumukurap hindi ako patatalo sa mahangin nato. 

“Maganda ka payat at maputi at alam kong magtatangka ka ring akitin ako.” Confident niyang sabi. I flip my hair and I cross my arm. 

“Well thank you for the compliment sir.” Nakangiti kong sabi pero hindi rin yun nagtagal at sumeryoso ang expression ko. 

“Hindi ko akalain na makakatagpo ako ng isang kompanya at isang boss na mayabang at mahangin.” Lakas loob kong sabi sa kaniya. Kung hindi lang rin naman pala niya ako kukunin dahil sa panlabas kong anyo, susulitin ko na ang gusto kong sabihin sa kaniya dahil sa mindset niyang lahat ng babae ay magkakagusto sa kaniya. 

“What did you just say?” may diin niya ng sabi. Bakit sir naaapektuhan ka ba sa sinabi ko. Nginisian ko siya saka ko kwenelyuhan. Tension ang mararamdaman sa loob ng kwartong ito. Kita ko sa gilid ko na gusto akong awatin ni Mrs. Santos pero hindi niya nagawa dahil na rin siguro sa takot na masigawan o may masabi ang mayabang niyang boss. 

“Ang hangin at ang yabang mo rin palang boss ka. Bakit? Iniisip mo ba na lahat ng babae ay magkakagusto at mahuhulog sayo?” matalim ko siyang tinitigan kung ang mukha niyang wala man lang kaexpre-expression kanina ay nagkaroon ng kaunti. 

Tinanggal ko ang pagkakahawak sa kwelyo niya na may kaunting tulak pero hindi man lang siya napaatras sa kinatatayuan niya dahil sa laki at lakas niya. 

“Tandaan mo ito yabang. Hindi lahat ng babae magkakagusto sayo. At sa tingin mo mahuhulog ang isang katulad ko sayo hindi man ako kagandahan pero marunong akong pumili, ayaw ko sa lahat yung katulad mong mayabang. Trabaho ang kailangan ko, trabaho ang ipinunta ko dito hindi kalandian.” Taas noo kong sabi sa kaniya kita ko ang pag-igting ng panga niya. Napangisi ako dahil dun saka ko siya tinalikuran at pabagsak na isinarado ang pintuan. 

“Nakakagigil. Akala mo kung sinong napakagwapo.” Napapakuyom ang kamao ko dahil sa gigil sa kaniya.

Dirediretso akong pumasok ng elevator at wala akong pakialam sa mga kasabay ko makita ba nila ang expression ng galit kong mukha. Una na akong lumabas ng bumukas ang elevator at dirediretso akong naglakad patungong exit ng biglang.. 

“ATTENTION CLOSE ALL THE EXIT NOW! I REPEAT CLOSE ALL THE EXIT NOW” rinig kong sabi sa isang speaker. Tatakbuhin ko na sana ang exit palabas bago ako makulong dito ng hindi na ako umabot dahil sinarado na ni Kuyang guard. 

“Kuya palabasin mo na ako please.” Pakiusap ko sa guard na tinulungan akong pakiusapan si Mrs. Santos pero kahit na anong pagmamakaawa ko sa kaniya ay hindi niya ako pinapalabas. Ano ba kasing pakulo ng kompanyang ito at kailangan pang isarado lahat ng exit. Kamalas ko na nga lang ngayong araw nakulong pa ako sa building na ito. Naghintay pa ako dito ng ilang minuto para buksan na ang exit na ito pero nakailang taas na ako ng kilay ay wala pa ring nangyayari. 

“You” napatigil ako sa pagtatapik sa floor gamit ang paa ko ng marinig ko ang boses na kalmado at malamig na nagsalita. Nilingon ko ito kung ako ba kausap o si kuyang guard. Humarap ako ng maayos ng makita ko ang lalaking ito na siyang tumatawag pala sakin. 

“What do you need?” walang interesado kong sabi sa kaniya. He cleared his throat bago nagsalita.

“You’re hired.” Napangisi ako dahil sa sinabi niya. Pinasarado niya ba lahat ng exit para lang dito. Akala niya ba madadala dala niya ako sa mga ganung pakulo niya nagkakamali siya. Pagkatapos niya akong husgahan kanina dahil sa panlabas kong anyo tapos ngayon sasabihin niyang I’m hired tsss. 

“No thanks. Ayaw ko sa lahat magkakaroon ako ng boss na masyadong mataas ang tingin sa sarili. Sayo na yung trabaho mo. Maghanap ka na lang ng ibang kaya kang pagtiyagaan. Buksan niya na itong exit para makaalis at makahanap pa ako ng mas maayos na boss.” Tinalikuran ko siya at pilit na binubuksan ang exit pero matigas na hinawakan ni kuyang guard ang pintuan. Nakakaasar naman eh! Hinarap ko itong mahangin na ito ng maramdaman ko ang paglapit niya sa akin. 

“Sabi ko-“ hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla siyang magsalita.

“I’ll double your salary.” Nagsitayuan ang mga balahibo sa aking tenga dahil sa bulong niya. Dodoblehin niya raw ang sweldo ko, magkano ba pasweldo niya sa secretary niya. Magsasalita pa lang sana ako sa kaniya tungkol sa pasweldo niya ng bigla ulit itong nagsalita at animoy nabasa ang aking iniisip. 

“20,000 ang sweldo ng secretary ko and I’ll double it So it’s 40,000 monthly salary. Deal or no deal?” napataas ang kilay ko dahil dun. Tatanggapin ko ba? Sayang ang 40,000 monthly. Mabubuhay na ako dun at may sobra pa. Hindi ko alam ang sasabihin ko baka naman kasi isipin nila mukhang pera ako kapag tinanggap ko kaagad. Nag-iisip pa lamang ako ng muli uli itong nagsalita. 

“What do you think?” tanong niya ulit. 

“Walang resume?” tanong ko sa kaniya dahil kung meron syempre magpapasa na ako sayang na din kasi saka baka hindi na ako makahanap ng trabaho dahil hindi naman ako nakatapos ng college. 

“Nothing”

“Bio data?” umiling lang ito. 

“Interview?”

“I said nothing just start your job today. Period.” Malamig nitong sabi. Pinaglihi ba ito sa yelo at ang lamig ng pakikitungo sa ibang tao. 

“Follow Mrs. Santos for your ID.” Ani nito saka tumalikod at naglakad palayo sa amin. Halos lahat ng nakakasalubong niya ay yumuyuko na sa kaniya meron namang may umiiwas na. Napailing ako dahil dun, ganiyan ba talaga kasungit yang lalaking yan. Napatigil lamang ang pagsunod ng aking tingin sa kaniya ng agawin ni Mrs. Santos ang atensyon ko. 

“Sumunod ka na sa akin.” Nagsimula ng maglakad si Mrs. Santos na siyang sinundan ko. Huminto lang kami sa isang pintuan na sa tingin ko ay pagawaan ng ID para sa mga empleyado. Pinaharap lang ako sa isang camera para sa aking litrato, inayos ko ang buhok at anggulo ko saka ngumiti sa camera. Sumilaw sakin ang malakas nitong flash na nakapagpasakit ng kaunti sa aking mga mata. Pinaghintay lang kami at pinaupo muna dahil gagawin din daw agad yung ID ko bilis ah. Naghintay pa kami ng mga ilang minuto saka binigay sakin ang maayos kong ID. Paglabas namin sa loob ng pintuan na yun ay nagsimula ng magdiscuss si Mrs. Santos  para sa trabaho ko. 

“Huwag na huwag mong iwawala ang ID mo hangga’t maaari ay huwag mong ipapahawak at ipapahiram sa iba.” Kumunot naman ang noo ko dahil dun. Bakit naman bawal man lang ipahawak sa iba. Tiningnan ko ng maayos ang ID ko kung ano ba ang meron na masyadong confidential pero isang parang QR code or finger print ba ito? Hay ewan ko. Kinuha sakin ni Mrs. Santos ang ID ko at itinuro ang kaninang tinitingnan ko. 

“Ikaw lang ang meron nito. Passcode yan ng pintuan ng office ni Sir Kyler. Sa lahat ng naging secretary niya ikaw ang nilagyan niya ng passcode para makalabas masok sa loob ng office niya kung kinakailangan.” Sa lahat ng naging secretary niya ako lang ang may passcode? Pero bakit ako lang eh parepareho lang naman kaming secretary niya. 

“Pero bakit niya ako nilagyan at yung naging secretary niya hindi?” nagtataka ko sa kaniyang tanong. 

“Dahil gusto niyang kilalanin muna ang bago niyang secretary kung ito ba’y mapagkakatiwalaan. Ikaw na ang ikadalawampu’t isa niyang secretary.” Dahil sa sinabi niya napasamid ako sa sarili kong laway na siyang naging dahilan ng sunod sunod kong pag-ubo. Ikadalawampu’t isang secretary niya? biro bato? Hahaha nakakatawa. 

“Don’t laugh Keisha Mae Almiro.” Napaseryoso ako dahil sa pagtawag niya ng buo sa pangalan ko. Kung ganun hindi siya nagbibiro. 

“Lahat ng naging secretary niya ay mga dalaga at lahat sila ay nagtapat ng nararamdaman kay Sir Kyler may mga sumubok ding akitin siya na naging dahilan ng pag-alis nila dito. Ikaw lang ang kakaiba sa kanilang lahat dahil sa mga salitang binitawan mo kay Sir kaya mabilis ka niyang pinagkatiwalaan at binigyan ng passcode niya. Huwag mong sisirain ang tiwalang yun.”