Jean
Nang lumabas si manang umupo ako sa gilid ng kama upang antayin si Kaizer. Wala pang limang minuto humahangos itong pumasok sa pinto. May nasilip akong pag-aalala nakalarawan sa mata ni Kaizer, ngunit ng makita akong ayos ang kalagayan bumuntonghininga ito. “Kahit anong gising ko sa ‘yo kagabi hindi ka gumising kaya siguro masakit ang tiyan mo. Sorry, kung 'yan ang paraan mo para payagan kitang makauwi sa bahay mo? Hindi ko mapagbibigyan ang iyong hiling. Ganun pa rin mananatili ka rito sa bahay ko hangga't wala pa ang mama mo," kaswal na sabi ni Kaizer. Humakbang ito palapit sa akin. Tumayo naman ako nagkatitigan kami naging seryoso lalo si Kaizer ng sulyapan nito ang puting dress na iniwan ni manang sa kama. Huminto ito sa tapat ko't nakahalukipkip habang pinanonood ako. Nagbabaga ang mata ko pinukol ng masamang tingin si Kaizer. “Nasisiraan ka na ng bait? Kung ano-ano na lang ang iniisip mong gawin. Kasal? Sa tingin mo may magpapakasal sa ganitong sinapit ko? Kinidnap mo ako ngayon nagdesisyon ka ng lingid sa kaalaman ko?” “Pakakasal ka sa ‘kin sa ayaw at sa gusto mo—” “Kahit na kaladkarin mo pa ako—” “Gagawin ko ‘yan Jean Tejada kung mananatili kang mag mamatigas.” “Paano mo nalaman ang pangalan ko?” natigilan ako kumuyom ang palad ko. Private kong buhay hinahalukay ba nito. Ang siraulo niya talaga. “Wala kang karapatan na halungkatin ang personal kong buhay.” “Gano'n kalawak ang impluwensya ko sa ilang minuto alam ko na ang pangalan mo pati ang pangalan ng uhugin mong boyfriend at lahat-lahat sa ‘yo,” may loko pang ngisi sa labi nito. “Gago! Mas matino at mabuting tao ang boyfriend ko kaysa sa iyo. Ni kalingkingan wala ka roon kaya ‘wag mong ipagmalaki ang impluwensya na sinasabi mo.” Nawala ang ngisi nito. “Matino huh? Iyan ba ang alam mo?” ayon ulit ang nakakatakot na ngiti ni Kaizer. “Oo dahil kilala ko siya mga bata pa kami.” Hindi lang ako pinansin ni Kaizer. Nilapitan ang puting dress pagkatapos dinampot at bumalik sa harapan ko. “Kapag hind ka nagbihis. Ako ang magbibihis sa ‘yo!” “Gago ka ba o nasisira na ang ulo mo. Sapilitang dinala mo ako rito tapos itong kasal ipipilit mo pa rin.” “Magbihis ka na,” malamig ang boses at para bang pinilit nito maging mahinahon. “No! Hinding-hindi ako magpapakasal sa iyo. May boyfriend ako at siya lang ang gusto kong pakasalan at mahal na mahal ko—” “Kapag hindi ka ngayon magpakasal sa ‘kin. Mas tatagal ka rito sa bahay ko. At alam mo bang nahanap na kung nasaan nagtatago ang mama mo? Gusto mo bang mabulok siya sa kulungan. Pakakasal ka o tatawagan ko na ang mga pulis ngayon para damputin si Claire—” “I hate you!” bulyaw ko sa kanya napansin kong saglit itong natigilan ngunit mabilis talaga si Kaizer makabawi. Dahil nagkibit balikat lang. “Siguro kaya ka namimilit na magpakasal ako sa iyo. Dahil walang nagtitiyaga sa masama mong pagu-ugali. Kaya gustong-gusto mong magpakasal sa akin walang makatiis sa kahambugan mo. Unless na love at first sight ka sa akin—” He softly chuckled. “Really? You have the guts to flatter yourself, huh?” ngisi nito para bang isang kalokohan ang sinabi kong iyon sa kaniya. “Kahit hindi ko alukin ng kasal nagkukumahog sila na sumama sa ‘kin sa kama para lang paligayahin ako.” “Iyon naman pala bakit kailangan mo ako?” “Dahil sa mamanahin ko. Dalawang linggo na lang birthday ko na. Dapat bago sumapit ang birthday ko. Kasal na ako. Iyon ang nakasaad sa last will and testament ni dad,” “Kapag magpakasal ba ako sa ‘yo. Bibigyan mo na ng chance si mama malinis ang pangalan niya? Kilala ko ang mama ko. Hindi siya masamang tao. Nakikiusap ako, Kaizer. Magpapakasal ako sa ‘yo. Pero gusto ko rin after mo makuha ang mana mo. Pauuwin mo na ako sa bahay ko. At makipag tulungan ka na ma annual agad ang kasal natin. Kayang-kaya mo iyan gawan ng paraan sabi mo ‘impluwensya mo’ please? May sarili akong buhay,” anang ko pumiyok na ang boses ko. Humikbi na pala ako at nag-unahan ang luha ko pumatak sa aking pisngi. Humakbang ako malapit kay Kaizer. Kung kailangan kong makiusap at lumuhod sa kaniya. Gagawin ko para makabalik si mama at ako sa buhay ko. Hindi ito ang pinangarap ko. Simple lang ang pangarap ko. Ang makasama ang mama ko ma realize nito na hindi lahat ng kaligayahan ay kayang tumbasan ng salapi. Oo nga’t unang pangunahing ng bawat tao. Ngunit sapat na sa akin ang nabibili ang mga kailangan sa araw-araw. Hindi magarbo ngunit masaya. “K-Kaizer…nakikiusap ako sa ‘yo. Hindi iyon magagawa ni mama,” saad ko pagkatapos lumuhod ako sa harapan niya kaya lang napaigtad ako ng halos mabinngi ako sa lakas ng sigaw niya sa 'kin. Galit na galit ito. “Jean!” Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Nakikiusap ako habang basa ang pisngi ko dahil sa luha ko. “God damnit tumayo ka r’yan!” bulyaw nito sa akin. At dahil hindi ako nakinig siya na ang nagtayo sa akin hinawakan ako sa baywang ko pagkatapos mabilis akong siniil ng halik na mapagparusa. Nabigla ako hindi ko iyon pinaghandaan kaya nakaawang ang labi ko madaling naipasok ni Kaizer ang dila sa loob ng bibig ko at tinudyo tudyo ang labi ko. Hindi ko mapigilang mapaungol sa ekspertong labi at dila ni Kaizer. My God, hindi siya ang first kiss ko at palagi akong hinahalikan ng boyfriend ko ngunit bakit iba ang halik ni Kaizer. Mahigpit niya akong niyakap kulang na lang durugin ako sa paraan ng yakap niya. Malikot din ang palad ni Kaizer sa baywang ko. Nang umakyat ang palad sa boobs ko at pinisil niya iyon. Doon ako natauhan. Mabilis ko siyang naitulak ngunit nanatiling nakapulupot ang magkabila n'yang braso sa baywang ko. Sinamaan niya ako ng tingin. Pareho kaming naghahabol ng hininga. Namumula ang mukha ko hindi ko kayang labanan ang matiim niyang titig sa ‘kin. Pinasadahan ako ng tingin ni Kaizer sa pisngi ko. Umiigting ang panga nito at hindi ko mabasa ang iniisip nito. Pero para sa mama ko gagawin ko ito. Nanatili pa niya akong yakap. Kung may balak ba akong bitiwan hindi ko alam. “Magbihis ka na. Gusto ko rin ipaalala, kapag may audience normal tayong mag-asawa at walang kasunduan napag-usapan," bulong nito binitiwan niya ako.Vera “V-Vera?” nataranta siya hindi alam ang gagawin. Buti na lang sa babae lang ang nakababa ang manggas nakalabas na boobs at doon ang naabutan ko. “Kailan mo pa ako niloko? Dati pa ba ito noong kayo pa ng bestfriend ko?” nanginginig ang boses ko habang nagsasalita. Mainit na luha ang pumatak sa pisngi ko. Ang sakit ng ginawa ni Noel pinaglaban ko siya sa lahat ngunit ito lang pala ang ginagawa ko. Natigilan ako ng humagikhik ang babae kaharap niya. “Mabuti nga nagtiyaga pa siyang nanligaw sa ‘yo ang arte mo. Patagal tagal ka feeling mo dyosa ka? Edi ngayon ngangawa ka.” “Stop it!” bulong niya sa babae. “What? Totoo naman ngayon naduduwag ka magsabi?” galit niyang sagot kay Noel. Natawa si Noel. Ako patuloy na tahimik na humikbi dahil saglit lang siya kanina nataranta, ngayon okay na para bang walang nangyari kung umasta si Noel. “Disgusting!” galit kong sabi. “Mabait ka at convenient dahil madaling lapitan, Vera. Pero ang totoo hindi talaga kita magawa mahal,” Parang humin
Vera Nang makarating ako sa k'warto ko binasa ko ang reply kanina ni Tita Claire. Nagsabi baka tanghalian na siya mag-o-open ng shop if ever na mayroon mga reseller na pupunta. Ako: Uhm, tita Claire. Hindi po ako papasok bukas….m-may importante po kasi akong lalakarin. Sorry po. Mabilis nag-reply si tita Claire. Tita Claire: Ayos lang hija. Mag-te-text naman mga ‘yan kung sarado ako. Isa pa bukas ka lang naman sarado. Maigi nga ‘yan Vera, magpahinga rin naman paminsan-minsan. Ako: Opo at maraming salamat po tita Claire. Nagpapaantok ako iniisip kung anong magandang gawin bukas. Ang totoo niyan kaya hindi ako magbubukas ng boutique. Pupunta ako sa tindahan ni Noel. Surprised visit para i-celebrate ang one month anniversary namin. Bibili nalang ako ng favorite n'yang mocha cake sa red ribbon. Nakatulog ako na may ngiti sa akin labi at excited para bukas. “Anak wala kang pasok?” tanong ni mama ng naabutan ko siya sa kitchen nasa harapan ng kalan. Nagpatanghali ako ng gising
Vera Marami nga talaga pagkain sa dining table ang bumungad sa aking mata, pagdating ko sa kitchen. Nasa gilid ang binili ni Sean, na prutas at donut. Hindi ba nila ginalaw? Mukhang walang bawas. Pupuntahan ko sana para silipin. Kasi bakit hindi ilagay sa gitna gaya sa pizza at sa ibang mga pagkain na nakain. Para bang bawal iyon galawin kaya nakalagay sa gilid. “Anak, hindi namin ‘yan binawasan kasi fav mo ‘yang donut. ‘yung prutas naman hindi mahilig kapatid at papa mo, kaya walang bawas. H'wag kang mag-alala. Mauubos nating dalawa ‘yan sa sunod na mga araw," wika ni mama sa akin pala siya nakatingin kaya siguro nahulaan niya iniisip ko. “O-okay po mama,” wika ko. “Nand'yan na si Victor maupo na kayo ni Sean para kumain na tayo. Hijo, salamat pala rito sa mga pagkain na in-order mo ang dami," “Wala po anuman tita,” tugon ni Sean pagkatapos pinaghila niya ako ng upuan una niya akong pinaupo bago umupo sa tabi ko. Ngunit same pa rin ang cold niya sa akin. “Ang gentleman ta
Vera Nang makuha ko ang phone ko sa bag ko. Doon naman ako nagdawang isip. Tatawagan ko na si Sean o hindi na? Kung puntahan ko na lang sa apartment niya. Arghh…hindi, tawag na lang. Ako pa talaga ang pupunta roon sa apartment niya. Tama tatawag na lang ako. Para akong shunga ilang beses pa akong nagbura sa number after i-dial. Damn it! Wala, e, na dail ko na ang number ni Sean nag-aantay na lang na sagutin nito. “Hello sino ito?” sabi ni Sean sa kabilang linya kaya ako'y nagtaka. Ano raw sino ako alam naman niya ako ‘yun magtatanong pa. “Kapitbahay mo!” tugon ko narinig ko tila umismid ito. Nagtatanong sino ako edi kapitbahay. Tama naman ang sagot ko bahala na siya isipin sinong kapitbahay ba. “What do you want?” He said in serious tune. “Nasa apartment ka ba?” shit bakit ito ang tanong ko, dapat hindi na ako magpa tumpik tumpik pa batiin ko na dapat siya, bakit naman ganito ang naging sagot ko. “Vera, I am outside. What do you want?” sagot niya na malamig na tuno.
Vera Nang hindi ko na makita tricycle ni Noel. Lumakad na akong papasok sa eksinita patungo sa bahay namin. Hindi ko rin pansansin sina Sean at Victor. “Ate Vera, tatakas ka, huh? Sabay-sabay na tayong umuwi,” tinawag ako ni Victor kaya napilitan akong huminto ng lakad. Humarap ako upang makita ko sila ngunit hindi na ako lumakad. Nanatili ako kung saan ako tumigil. Nasa gilid naman ako ng kalsada hindi ako makaabala sa dumaraan sa kalsada. Humalukipkip ako habang inaantay na makarating sila ni Sean sa kinatatayuan ko kasi si Victor, ang bagal maglakad. Gusto pa pala makipag-usap kay Sean bakit pa umuwi kung ganun lang pala. Tumingin ako kay Sean. Nagsalubong ang kilay ko dahil madlim ang mukha nito. Dati malayo pa nakangiti na ngayon ay walang emosyon sa mata nito. Hmmm, kanina lang nakita kong masaya sila nag-uusap ni Victor. Pero ngayon makulimlim na mukha ni Sean. “Anong ginagawa n'yo rito sa labas?” nagtanong ako kay Victor ng nasa harapan ko na. “Susunduin ka sana
Vera “Sean, wala ka ba ngayon trabaho?” “Mayroon,” sagot niya. Mayroon daw pero ito nakikipagusap lang sa akin. Oo nga pala kapag driver. Hindi naman laging nasa kalsada ang boss ni Sean. Napagtripan na naman ako boring yata siya ngayon. Kaya ako ang kinontak para kulitin. “Vera, hindi ka na nag-reply,” dagdag nito dahil nakatingin lang ako sa huli niyang replay. Hinayaan ko na rin naman, muli akong bumalik sa kinauupuan ako at pinasok ko muli sa bag ko ang phone ko. “Parang marami yatang tao sa grocery store ngayon ano, Vera? Kasi wala pa si Jean," saad ng Tita Claire, nang maayos na akong nakauupo. “Baka nga po tita Claire,” sang-ayon kong saad sa kaniya. Nainip akong mag-antay kay Jean. Nagpaalam na ako sa Tita Claire, na uuwi na muna at babalik na lang ako bukas. Lagi rin naman kami magkikita ni Jean, dahil sa itatayong shop ni tita Claire, sa labas ng boutique namin. “Kung dito ka na lang kumain, hija,” alok pa ni Tita Claire. Pero bago pa ako makaisip ng ibang dah