CHAPTER 02

Jean

Nang pulutin ko ang basag na basag kong cellphone. Napasinghap ako at umaasa na sana gumana pa ito. Hindi ko mapigilan bumagsak na pala ang aking luha sa pisngi ko habang hawak ang phone ko.

Narinig ko pa ang pag ‘tsk’ ni Kaizer. Ngunit hindi ako nag-abalang mag-angat ng tingin sa kaniya. Abot langit ang galit ko sa kaniya sa mga oras na ito. Simula ng binili ng papa ko ang phone ko. Iningatan kong hindi masira.

“Boyfriend mo ba iyon?” may galit ang boses ni Kaizer ng banggitin ang boyfriend ko.

Hindi ako sumagot. Sa phone ko ang atensyon ko dahil matagal ko na itong gamit sobrang ingat ko rito sisirain lang ni Kaizer.

“Hihingi ng tulong sa boyfriend, huh? Nagsasayang ka lang ng lakas. Wala kang mahihingian ng tulong, ang mama mo lang ang makatutulong sa ‘yo. Kapag hindi siya nagpakita sa ‘kin. Ikaw ang aani ng galit ko.”

“Kapag nakakita ako ng pagkakataon. I swear tatakas ako at ikaw ang makukulong sa mali mong paratang. Oo boyfriend ko siya at mahal na mahal ko—”

“Tang-na!” nagtagis ang kaniyang bangang. Gustong manuntok dahil nakakuyom ang kamao. Nag-iwas ako ng tingin sa takot na pagbuhatan ako ng kamay ni Kaizer. Binalikan ko ang phone ko.

Napansin ko hinugot nito ang phone n'ya sa bulsa ng suot na pants. Tila sa phone niya binunton ang galit dahil gigil sa screen ng phone. Bahala siya sino pa ang i-text niya. Tulad ng sinabi ko. Kapag nagkaroon ako ng pagkakataon na makatakas dito. Tatakasan ko siya at magbabayad siya sa mali-maling paratang sa mama ko.

Kahit gaano pa kagusto ni mama maging mayaman. Hindi nito magagawang pumatay ng tao para lang umangat ang buhay nito. Edi sana, noon pa si mama gumawa ng katarantaduhan sa hirap ng buhay namin. Oo nga malayo ang loob ni mama sa ‘kin. Pero ramdam kong mahal ako nito. Lahat ng mahalagang okasyon noong nag-aaral ako. Nag-aattend si mama. Strict si mama ngunit mabait ito, 'di dahil ina ko siya. Ramdam ko kasi kahit na madalas lagi ako iniiwan sa lolo at lola ko.

Sinubukan kong buhayin ang phone ko. Hindi nag-on kaya naman bumigat ang aking paghinga sa sobrang sama ng loob kay Kaizer.

Narito ang mga contact ko kina lolo at lola. Lalo na sa trabaho ko. Nasa phone ko ang pinagkakiitaan ko. Dahil dito sa demunyu Kaizer. Paano na ang pinagkakakitaan ko wala akong phone. Wala rin akong pera dahil nasa bahay ang wallet ko. Pasalamat pa ako may phone ako ngunit pati phone ko winasak nito.

Huminga ako ng malalim upang kumalma. Namula ang mata ko habang nakatingin sa hawak kong phone. Siguro pwede ko itong ipaayos. Mayroon naman siguro akong mapapaayusan sa pupuntahan namin ng kasama kong demunyu.

Naulinigan ko pa may kumatok sa pinto. Bahagya lang binaba ni Kaizer ang bintana sa tagiliran niya upang makita niya ang kausap.

Tumango si Kaizer sa lalaking nasa labas bilang senyales na p'wede na itong magsalita.

“Boss wala talaga roon ang hinanap mo,” ani nito. Walang narinig na tugon ni Kaizer tumango lang sa kausap niya.

Pero mabuti rin na roon napunta ang atensyon ni Kaizer sa kausap. Dahil napakalma ko ang sarili ko sa labis na sama ng loob sa kaniya.

Maingat kong ibinalik sa bulsa ko ang phone ko. Inutusan ni Kaizer ang Driver, na umalis na raw kami ng mag-report ang mga tauhan niya walang nakitang tao sa bahay. Lihim ko na lang hiniling sana maayos na ni locked ang bahay namin bago iwanan ng mga tauhan niya.

Nanatili sa labas ang tingin ko. Ni isang beses hindi ako tumingin sa kaniya. Marami itong katawagan habang tumatakbo ang sasakyan. Sino kaya itong Kaizer na ito. Ang daming tauhan hindi ito basta bastang tao kung paano igalang ng mga kasama nito.

Nagsama sama na ang sama ng loob ko. Hindi ko namalayang nakatulog pala ako. Kung hindi ko pa naramdaman ang pangaligkig sa ginaw. Ang lamig kaya dumilat ako.

Palinga-linga ako sa paligid. Napunta ang atensyon ko sa wall clock. Luh! Umaga na pala? Alas-sais na ng umaga. Hindi ako nagising kagabi? Sumugod si Kaizer sa bahay hapon na iyon. Hindi ko alam kung ilang oras kaming nagbyahe patungo rito.

Nakabibinging katahimikan ang bumungad sa akin. Shit, baka kay Kaizer itong silid? May kumot naman ako hanggang dibdib. Sinilip ko kung may ginawa bang katarantaduhan ang lalaking iyon sa akin kapag may ginawa siyang masama sa akin. Baka totohanin ko na lang ang mali n'yang paratang sa 'kin.

Sinilip ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot. Suot ko pa rin ang damit ko kahapon. Dahil doon nakahinga ako ng maluwag at least sigurado akong wala itong ginawa sa katawan ko.

Saan kaya lugar ako nito dinala? Ang laki ng kuwarto kinaroroonan ko. Halos katumbas ng bahay namin itong kinaroroonan kong kuwarto. Sigurado aka sa nakikita kong wallpaper. Lalaki ang gumagamit ng kuwarto. Ang bango parang binuhusan ng isang galon na fabric softener ang kama na kinahihigaan ko.

Hindi ko maappreciate ang nakikita kong kagandahan ng silid na kinaroroonan ko. Iniisip ko pa lang ang boyfriend kong si Noel, na. nag-antay sa akin kagabi. Nasasaktan na ako. Iniisip ko lang sina lolo at lola. Inaantay rin ako sa linggo na dadalaw roon naiiyak na ako.

Napahilmos ako sa mukha ko dahil sa inis kay Kaizer. Kailangan kong makatakas dito hindi ako pu-puwedeng magtagal sa bahay na ito, kailangan kong hanapin si mama para makausap tungkol sa binebentang ni Kaizer sa kaniya.

Speaking of the devil. Bumukas ang pinto at pumasok ang kinaiinisan kong si Kaizer. Seryoso ang mukha. Akala ko siya lang ang pumasok. May nakasunod pala rito may-edad na babae.

Ngumiti sa akin ang may-edad na babae. Dahil naalala ko rito ang Lola ko. Magalang akong ngumiti at bumaba pa ako sa kama nagulat sila pareho ni Kaizer, ng lumapit ako sa matanda at nagmano rito.

Narinig ko ang pagtikhim ni Kaizer umirap ako sa kanya pumaling ng tingin sa 'kin walang emosyon na tiningnan lang ako nito.

“Manang pagkatapos po magbihis. Bumaba rin agad kayo. Pakibilisan po at sa living room ko kayo aantayin,” bilin nito at hindi rin ako tinapunan ng tingin lumabas na ng k'warto.

“Hija, magbihis ka na ito ang damit mo. Ako nga pala si Manang Rosa," nakangiti si manang ng sabihin niyon. “Ang ganda-ganda mo. Kaya pala hindi nagdalawang isip agaran ang kasal n'yo ng alaga ko," ani nito labis ang katuwaan sa boses nito.

"Kasal?!" bulalas ko.

"Nasa living room na nga pati si Judge. Iyon ang magkakasal sa inyo," natutuwa na sagot ni Manang sa akin. Ang hindi nito alam gusto ko ng sakalin ang paladesisyon n'yang amo. Ano ba ang akala ni Kaizer sa 'kin? Isang de remote na laruan na kayang-kaya n'yang pasunurin?

"Ouch...." anang ko sinapo ko ang aking tiyan. Nataranta pa si manang ngunit kailangan kong panindigan ang arte ko.

"M-manang. M-masakit po ang t-tiyan ko. Ma-maari po bang pakitawag si Kaizer?" pakiusap ko pa sa kaniya sabay umaarte ako sobrang masakit ang tiyan. Napangiwi ang mukha ko. Na-guilty ako dahil nataranta ang may-edad na babae dali-daling lumabas ng k'warto.