CHAPTER 05

Jean

“Kaizer!” namutla ako ng madilim ang mukha ni Kaizer ng tumingin siya sa ‘kin. Pilit akong ngumiti upang mawala ang takot sa hitsura ngayon ni Kaizer. Damn kulang na lang lapain niya ako sa galit dahil may kausap ako sa phone. “A-akina ‘yang phone hiniram ko lang ‘yan,” mahinahon kong pakiusap sa kaniya.

“Kanino?!”nabawasan ang malakas n'yang boses ngunit galit pa rin talaga si Kaizer. Kahit anong sagot at paliwanag ko, hindi nito pakikinggan dahil narinig niya si Noel. Lihim akong kinabahan dahil ayaw niya talagang ibigay ang phone. Kung hindi lang talaga ako natatakot na totohanin n'yang tumawag sa pulis upang ipadampot si mama. Wala akong pakialam sa hudas na ito. Kahit maimpluwensya siya aalis ako sa bahay na ito ang gago niya.

Sina manang Rosa at kasama nito na hiniraman ko ng phone tumigil sa ginagawa. Lalo na ang kasama ng namang Rosa. Nakayuko tila takot na takot dito sa galit na galit na si Kaizer.

“Sabihin mo kung kanino mo hiniram ‘to para mawalan ng trabaho!”

Napaigtad ako sa lakas ng bulyaw niya sa ‘kin. Nataranta ako hinawakan ko siya sa braso. Kumunot ang noo ni Kaizer sa bigla kong paglapit sa kaniya. Inalis ang kamay ko nakahawak sa braso niya.

“Kanino ka nga nanghiram, Jane? I'm asking you?" mariin n'yang sabi tila ba ubos na ang kaniyang pasensya sa hindi ko pagsagot sa kaniya.

Natatakot ako baka sirain niya rin ang cellphone ng kasambahay. Sabi niya aalisin niya sa trabaho sasabihin ko pa ba kung may pagbabanta na? Hindi ako papayag kapag ginawa niya iyon. Pinalampas ko ang ginawa niya sa phone ko, pero dito sa phone na pinahiram lang sa ‘kin. Nagmagandang loob sa ‘kin. Hindi ko mapalalampas. Kahit pa saktan niya ako ipaglalaban ko ang hiniram na phone sa kasambahay niya.

“Hijo, bakit anong problema? Sinisigawan mo na ang asawa mo,” puno ng pagtataka sa reaksyon ni Manang Rosa.

“Mamang Rosa ‘wag kang makialam dito,” galit lang na sagot dito ni Kaizer.

“Aba asawa mo ‘yan bakit gan'yan ang trato mo,” sagot pa ni Manang Rosa sa kaniya. Kaya nga lang biglang nanahimik ng umigting ang panga ni Kaizer.

“Ano ba, Kaizer. Akina ‘yang phone. Please, hiniram ko lang ‘yan kasi tumawag ako sa Lola ko baka hinahanap na nila ako—”

“Don't lie to me, Jean. I heard everything. Noel, huh?” mapanganib ang boses ni Kaizer ng sabihin niyon sa ‘kin.

“Kaizer!” napatili ako ng ibato ang hiniram kong cellphone. Pati si Manang Rosa nagitla agad na nilapitan si Kaizer.

“Kaizer!” sigaw ni Manang Rosa. Subalit hindi lang siya pinansin sa halip galit akong binalingan ng tingin ng asawa ko ubod ng sama ng ugali.

“Hindi akin iyan sinira mo!” pinipigilan ko maging mahina pagkatapos pinulot ko na sa sahig ang cellphone.

“Manang Rosa! Pakisabihan lahat ng kasambahay. Walang magpapahiram ng cellphone rito sa asawa ko. Kapag nahuli ko, lahat kayo tanggal sa trabaho,” parang pangkaraniwan lang para sa kaniya ang utos niya.

Galit akong tumingin sa kaniya. Humugot ako ng hangin pagkatapos niyuko ang cellphone ng kawawang kasambahay. Papalitan ko na lang basag na kasi ang screen. Hiniram ko ng maayos ibabalik ng wasak dahil lang sa immature na si Kaizer.

“Nakapasama ng ugali mo!” walang emosyon ang mata at ang boses ko ay nanginginig. Ilang sandali lang kapag nagpatuloy akong makipagusap sa kaniya. Iiyak na ako sa harap ng demunyu kong asawa.

Mapait akong napangiti deresto kong tinitigan si Kaizer. “Bakit takot ka bang makatakas ako rito dahil sa kawalanghiyaan mong ginawa sa ‘kin?!Pinagbibintangan mo si mama na pumatay sa daddy mo, kahit na wala kang matibay na evidence. Ang gago mo nakiking ka lang sa kung anong sinabi ng nakapaligid sa ‘yo. I hate you so much for doing this to me,” pagkasabi noon lumabas ako ng kitchen at hindi ko alam kung saan ako dinala ng aking mga paa. Deresto lang ang lakad ko at lumabas ako sa nakita kong double door.

Kaya lang paglabas ko sandamakmak ang pakalat kalat na guard. Nilibot ko ang aking paningin sa paligid. Napunta ang tingin ko sa dulo ng malawak na bakuran. Mayroon akong natanaw na parihabang swimming pool. Parang gumaan ang pakiramdam ko ng bumungad sa mata ko ang kulay asul na tubig. Ang payapa ng tubig. Kapag natatamaan ng araw kumikislap iyon.

Lumakad ako patungo sa swimming pool. Ramdam kong nakabantay ang mga guwardiya. Hindi ko lang pinansin.

Mansyon pala itong bahay ni Kaizer. Napakaganda pa. Kaniya kaya ito o dito rin dati nakatira ang daddy niya. Pero hindi ko na kailangan iyon alamin. Wala naman saysay pa kung aalamin ko iyon.

Nang makarating ako sa gilid ng swimming pool. Doon lang guminhawa ang puso ko na kanina ay kay bigat. Huminga ako ng malalim at umupo ako sa gilid ng nakalaylay ang magkabilang paa ko. Sa basaging malalim ako umupo kasi iyon ang sobrang asul ang kulay. Maalam naman akong lumangoy kahit na maglaglag ako tubig kaya malakas ang loob ko.

Nainganyo akong ilublob ang magkabila kong paa sa tubig. Nangaligkig pa ako dahil malamig ang tubig. Pumikit ako habang nilalaro ko ng aking magkabilang paa sa malamig na tubig. Panandalian akong na-relax.

Hindi ko napansin namalisbis ang luha ko. Iniisip ko ang lola ko inaantay ako noon sa linggo at tatlong araw na lang simula sa araw na ito. Birthday kasi niyon first time kong hindi makapupunta sa birthday ng lola ko. Humihikbi na pala ako ng hindi ko nammalayan. Sabay ng pagbuhos ng ulan.

Tumingala ako ng tingin sa langit. Malungkot na ngumiti. Maganda naman ang panahon ngunit biglang umulan. Pati pala panahon nakikisama sa aking sama ng loob.

“Fuck! Nababaliw ka na ba Jean?! Alam mong umuulan naririto ka lang?!”

Nagitla ako ngunit hindi ako lumingon kay Kaizer. Tang-na niya! Hindi na nilubos ang pagkasama sama n'yang ugali bakit lumabas pa.