CHAPTER 06

Jean

“Hayaan mo na ako rito. Baklt ka pa nagmamalaskit masama naman ang ugali mo. Oh, baka naman unti ng lumalambot ang puso ng matayog na Kaizer sa asawa niya. Akala ko pa naman matigas ka—”

“Dammit ‘wag kang mag-ilusyon. Never na mangyayari ‘yan dahil ang pamilya mo ay isang kriminal,”

“Wow salamat Mr. Ezcalante? Bakit hindi mo ipahuli si mama kung iyan ang paniniwala mo na si mama ang pumatay sa daddy mo. Sabi mo nga alam mo kung nasaan siya. Tawagan mo na ang mga awtoridad at ng matapos na rin ang pisting pamamalagi ko rito—”

“I that what you want?” ngumisi si Kaizer. Nagising nakatatakot pagkatapos tinalikuran ako.

Napamulagat ako ng iwanan nga niya ako sa tabi ng swimming pool at lumakad ito patungo sa bahay. Shit! Napasubunot ako sa buhok ko. Siraulo pa naman itong si Kaizer baka totohanin ang hamon ko sa kaniya.

Lihim akong napalunok. Ang totoo hindi ko gusto ang sinabi ko. Kaya lang ako naghahamon sa kaniya dahil gusto ko siyang inisin. Pero ang totoo nag-aala ako na totohanin nito ang aking paghahamon. Kaya nga ako pumayag na magpakasal sa kaniya dahil sa mama ko. Ayaw ko ipakulong niya si mama ng hindi nabibigyan ng chance na ipatanggal ang sarili.

Sumibi ako at bumalik ng upo sa gilid ng swimming pool. Hindi ko na alintana lumakas lalo ang ulan. Naghalo ang luha ko sa buhos ng ulan.

Nakaramdam ako ng ginaw matagal na rin ako sa labas. Kung lumabas kaya ako ng gate? Susubukan ko. Uuwi ako sa bahay. Saan kaya akong lugar naroroon ngayon.

Tumayo ako. Muntik pa akong mabuway pagtayo ko. Dahil nangaligkig ako sa ginaw. Mga hita at binti ko nanginginig. Nagngangatal na rin ang labi ko. Pisti na ulan talagang ngayon bumuhos ng walang tigil.

“Manong p'wede po bang buksan n'yo ang pinto?” tanong ko sa apat na guwardiya nasa maliit na gate. Parang mga temang nainis pa ako dahil nagkatinginan lang sila.

“Manong ano ba?! Sabi ko buksan n'yo ang maliit na gate ako'y lalabas!” may diin na ang boses ko. Mabuti nagawa ko pa iyon kahit ginaw na ginaw na ako.

Sa wakas nagsalita rin sila kaya lang nasa amo nilang demunyu ang loyalty ayaw akong pagbigyan.

“Pasensya na po ma'am. Hindi maari ang hinihiling mo. Mawawalan kami ng trabaho kapag sinunod namin ang utos mo.”

“Mabuti pa po pumasok na lang kayo sa loob. Magkakasakit pa po kayo sa ginagawa n'yo,” sabi naman ng isa.

Sinamaan ko sila ng tingin. Manang mana sa amo nila mga walang puso. Ibang guard kanina na palakadlakad sa buong bukuran ng mansyon ni Kaizer. Nagsisilong na.

“Manong sige naman po. Hindi naman magagalit ang boss n'yo, kasi hindi nga ako pinapasok sa loob,” sinubukan ko pa. Ngunit ganun pa rin mga bingi lang sila.

Ayaw ko rin pumasok sa bahay ni Kaizer. Mananatili na lang ako rito sa labas. Sumilong ako sa guardhouse. Nagkatinginan pa nga sila at kakamot kamot sa ulo parang ayaw nila ako roon magtambay. Wala silang magagawa. Ayaw nila akong palabasin edi. Mananatili ako sa guard house.

Walang ulan kasi may bubong naman. Sa totoo lang giniginaw na ako. Parang masakit na rin ang lalamunan ko. Nakadagdag din kanina pa ako umiiyak plus nababad ako sa lamig.

Nang nakaupo na ako hindi ko namalayan tahimik na naman pala ako umiiyak. Naalala ko ang mama ko. Kung sinunod ko ba ang bilin nito na roon muna ko sa lolo at lola ko sa Ilaya. Hindi ako matatangay ni Kaizer?

----------

“Mama Claire, kababalik mo lang ngayon, aalis ka ulit? Akala ko magkakasama na tayo ulit? Mahigit dalawang buwan kitang hinintay mama na magbalik. Sana hindi ka na lang po ulit nagpakita sa ‘kin kung iiwan mo ulit ako. Sobrang miss na kita mama—”

“P'wede ba, Jean! Tama na ang drama mo. H’wag kang maraming tanong. Hindi ako maaaring magtagal dito tiyak na hinahanap na ako ng anak ni Damian. Ikaw umalis ka na rin dito pumunta ka muna sa lola mo sa Ilaya at doon na muna tumira,”

“Ayaw ko pong umalis dito sa bahay na iniwan ni papa sa ‘tin ‘ma. At saka sino naman po iyang si Damian na sinasabi mo. Bago mo pa bang nobyo?” may tampo sa boses ko ngunit hindi naman napansin ni mama.

Simula ng sumakabilang buhay si papa noong ako'y elementarya pa lang. Ganito na si mama, busy maghanap buhay. Ilang buwan mawawala. Naiiwan ako sa mga Lolo at Lola ko. Ngunit naiintindihan ko naman dahil private school ako nag-aaral. Ewan ko nga kay mama. Sabi ko mag-transfer na lang ako sa public school same lang din naman ang turo masipag naman akong mag-aral. Ngunit ayaw talaga ni mama.

Maganda lang kay mama sa tuwing may event ako sa school te-text ko siya nag-aattend si mama. Magugulat na lang ako pagkaraan ng isang buwan, dalawang buwan. Biglang susulpot dito sa bahay pagkatapos aalis ulit. Sabi ng Lola kasi iyon daw ang trabaho ni mama tourist guide raw ito.

“Mama may bago ka po bang boyfriend?” tanong ko sa kaniya.

Nalulungkot ako dahil aware akong hindi masaya si mama sa buhay ni papa noong buhay pa si papa. Driver lang kasi ng isang delivery company si papa.

Mataas dati ang pangarap ni mama. Paano ba naman beauty queen si mama. Kababata niya si papa anak nila lolo at lola si papa. Maagang nabuntis si mama nineteen si mama at twenty naman si papa. Nasa college pa sila ni papa. Hindi ko alam kung mahal ba talaga ni mama si papa dahil madalas naman sila mag-away. Hindi nga lang malinaw sa ‘kin.

“Live-in partner ko siya Jean at maimpluwensya ang pamilya niya. Wala na akong oras magpaliwanag sa ‘yo. Magi-ingat ka rito kung ayaw mo roon sa mga Lolo't Lola mo.”

“Mama edi tayong dalawa ang doon tumira. Papayag akong iwanan itong bahay basta kasama kita na titira kina Lola,” pangungumbunsi ko pa sa kaniya. Tinawanan lang ako ni mama sa sinabi ko sa kaniya. Napayuko ako. Hindi na ako nasanay. Ganito naman si mama ni minsan hindi ako pinakikinggan.

“Aalis na ako. Anak, wala akong kasalanan hahanap lang ako ng ebidensya babalik ako,” sabi ni mama umpisa ng lumakad.

“Gan'yan ka naman hindi pa ako nasanay na ayaw mo akong maging anak,” nasabi ko dahil sumama ang loob ko sa mama ko.

“Iyon naman pala ‘wag kang magtanong kung saan ako pupunta. Bahala ka na sa buhay mo total malaki ka naman na. H'wag mong sabihin na hindi kita binalaan sa anak ni Damian,”

Bayolente akong napalunok. Ganito naman ito kapag matanong ako sa kaniya. Wala talagang pagmamahal sa akin si mama, simula’t magkaisip ako. Sabi naman ng lola at lolo ko. Mahal ako ni mama. Unawain ko na lang daw kasi maaga raw itong nabuntis kaya napilitang magpakasal sa papa ko. Twenty five na ako ngayon. Marami raw s'yang pangarap noon kasama na ang maging mayaman daw siya. Dahil nagkaanak siya parang bulang naglaho ang mga pangarap niyang iyon.

Kaya palagi silang nag-aaway ni papa sa maaga n'yang pagbubuntis sa 'kin. Pero mahal ko si mama kahit ganito siya.

“Mama…” tangi ko na lang nasabi at hinatid ko na lang ng tingin habang unti-unti s'yang papalayo sa ‘kin.