KABANATA 9

CARINA CHERYL'S POV

PILIT kong iminulat ang mabigat na talukap ng aking mga mata, ngunit agad ko ding ipinikit muli ng masilaw ako dahil sa sinag ng araw na tumatagos sa bintana dahil sa nakaawang na kurtina.

Nang makapag-adjust sa liwanag ay nagmulat muli ako, agad akong nagtaka ng hindi pamilyar ang lugar na kinalalagyan ko.

What happened? Where the hell am I?

Nakaramdam din ako ng sakit ng ulo na para bang binibiyak ito, argh, hang over.

Hawak ang aking sentido nilibot ko ang aking tingin sa buong silid, light grey ang kulay ng pader at kulay puti naman ang kisame, masasabi kong napakaganda ng buong silid, dahil na rin sa napakalawak nito at halatang mamahalin ang mga gamit.

Napatingin ako sa side table at nangunot ang aking noo ng may makita ako doong litrato, isang litrato ko nung panahong nag-aaral pa ako bilang senior high school student.

Nasaan ba talaga ako?

Nasagot ang kanina pang tanong sa isip ko ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang isang magandang nilalang, there he is, standing at the side of the door while holding a tray of foods.

"Radcliff?" Paniniguro ko pa, agad na may nabuong ngiti sa kanyang labi at maingat na naglakad patungo sa direksyon ko.

"I'm glad you're awake. Eat your breakfast," He said softly then carries my head. 

"Did your head hurts?" He asks and then sits beside me.

Saglit akong napatitig sa kanya bago sa pagkaing dala nito, lahat ng nandoon ay ang mga pagkaing paborito ko. Nakita ko siyang nakatitig sa akin kaya agad akong na-conscious sa itsura ko pasimple kong inayos ang buhok ko at pasimpleng pinasadahan ang sarili. Agad na nanlaki ang mga mata ko ng makitang naka pajama at malaking tshirt na ako, at hindi ako tanga para hindi malamang ang damit na suot ko ay pagmamay-ari ni Radcliff.

Naibaling ko ang tingin sa kanya at madiin ko siyang tiningnan.

"Who change my clothes?" I said while intently looking at him.

"Me." Simpleng saad niya at muli akong binigyan ng matamis na ngiti ngunit mas lalo ko naman siyang tinapunan ng masamang tingin.

"What!?" 

"Look, I didn't take advantage of you okay? I just changed your clothes last night okay? And yung mukha mo lang at braso ang pinunasan ko, I didn't remove your undergarments also, nakapikit din ako habang inaalis at pinapalitan ang damit mo." Mabilis na paliwanag nito na para bang natatakot sa tinging ibinibigay ko sa kanya.

Bahagya akong nakaramdam ng hiya at naalalang napakakulit ko nga pala kapag nalalasing.

"Thank you, but did I do something strange last night?" Mahinang tanong ko at yumuko, pinaglaruan ko na lamang ang mga daliri ko dahil sa pagkakataong ito ay kinakain na ako ng hiya.

Did I do something last night? May mga sinabi ba ako kagabi? Oh, God! I hope none. Nang hindi siya nagsalita ay bahagya akong tumingala para makita ang kanyang mukha. Agad akong kinabahan ng makita kong nakahawak siya sa kanyang baba na tila nag-iisip ng mga ginawa ko kagabi.

Does that mean na may ginawa talaga ako kagabi? Bakit ba kasi ako naglasing! Ilang ulit ko pang sinisi ang aking sarili hanggang sa nagsalita na si Radcliff.

"Hmm... wala naman," panimula nito na ikinahinga ko ng maluwag, Hyyyst, I thought I did something wrong.

"Ang higpit lang naman ng yakap mo sa akin kagabi habang sinasabi na huwag na huwag kitang iiwan, at mahal na mahal mo ako at ayaw mo na akong mawala ulit sayo, you also said na you've already forgiven me and you said na you're now giving us a chance to start all over again. Sinabi mo din kagabi na hindi na tayo magtatago ng sikreto sa isa't-isa and you even curse that Hazel to death. Yun lang naman yung mga ginawa mo kagabi, may itatanong ka pa ba, love?" Dagdag nito na agad na ikinalaglag ng aking bibig, bahagyang umawang ang ang aking bibig at nanlalaki ang matang napatitig sa kanya na nakatingin lang sa akin ang inosente niyang mukha.

Agad na tumaas ang dugo ko sa aking mukha at alam kong sa mga oras na to ay sobrang pula na nito.

"Did- did I really do that? You're fooling me aren't you?" Nang-aakusang sabi ko dito at bahagyang hinampas ang matipuno niyang braso.

"Hindi kita kailan man niloko Cheryl," Agad na nag-iba ang ekspresyon nito, mula sa malambot na ekspresyon patungo sa seryosong mukha.

"I'm just asking, malay ko bang hindi ko naman talaga ginawa yun?" Mahinang sabi ko at bahagyang ngumuso.

"Oh, yes you did love. You don' know how happy am I when you said you love me so much." Nakangiti nang banggit nito.

Yumuko na lang ako at hindi na muling nagsalita, what's the use of denying it eh alam niya na din naman and that's the truth anyway, I love him, no doubt.

"Eat your breakfast na and after that take this pain killer, at huwag na huwag ka na ulit magpapakalasing, buti na lang tinawagan agad ako ni Olivia, kung hindi kung sinong lalaki na ang nahalikan mo." 

Natigil ako sa pagsubo ng marinig ko ang sinabi niya, nabitawan ko rin ang kutsara't tinidor na hawak ko at gulat na napatingin sa kanya.

"I-I k-kissed you?" Nauutal-utal na tanong ko at bahagya pang tinuro ang sarili ko.

Hindi siya nagsalita at bahagya lamang ngumisi.

"Just eat, after that, you'll take a bath, kumuha ka na lang sa closet ng damit." He ordered at tumayo na mula sa pagkakaupo sa kama.

"But I don't have clothes here, Cliff." Nakangusong saad ko at sumubo ng fried rice at bacon.

"Who says? Marami kang damit dito sa bahay natin, just open that door and look it for yourself, I'm just going to clean my car at the parking, hmm?" He said and then kissed my forehead, nagpatuloy na lamang ako sa pagkain ng marinig ko ang mahinang pagbukas at pagsara ng pinto. 

Bahay namin? What do he mean? 

"Ano kayang nangyare dun? Parang mas lumakas ang loob." Saad ko kahit na ako lang naman ang mag-isa dito. Mabilis kong tinapos ang pagkain sapagkat hindi ko gusto ang amoy ng alak na tuluyan ng dumikit sa katawan ko.

Hindi na ako magpapakalasing ulit, kung ano-ano ang nangyayari kapag lasing ako. 

Dumiretso agad ako sa banyo at agarang hinubad ang damit ni Radcliff na ngayon ay suot ko, bigla na lang namula ang pisngi ko ng maalalang siya nga pala ang nagpalit ng damit ko. I believe him when he says na nakapikit siya habang binibihisan ako, ganun niya ako nirerespeto kahit noon pa man ay ganun na siya  sa akin. 

Minsan kasi nung panahong nag-aaral pa ako dumideretso agad ako sa condo niya kapag uwian, at dahil sa sobrang pagod nakakatulog ako sa kama niya na nakasuot pa ang sapatos at uniform kaya wala siyang ibang nagawa kundi ang bihisan ako. 

Lagaslas lamang ng tubig ang naririnig ko dito sa kwarto, kaya naman mas binilisan ko pa ang paglilinis sa sarili dahil naglaro na naman ang malawak kong imahinasyon na baka may something paranormal dito sa kwarto. Sino ba ang hindi mag-iisip kung ang kwartong kinalalagyan mo ay kasing lawak ng isang simpleng bahay? 

Nakatapis akong lumabas ng banyo at agad tinungo ang itinurong pinto ni Radcliff kanina, sabi niya nandito daw ang damit ko eh, tss.

Pagkabukas ko ng pinto ay agad kong naitakip ang isa kong kamay sa aking bibig habang ang isa ay nanatiling nakahawak sa tuwalyang nakabalot sa katawan ko.

The room is indeeda walk in closet, ngunit hindi iyong ang ikinagulat ko, kundi ang mga damit na andito. The room was filled with different clothes. Sa kabilang side ay mga damit at gamit na pang lalaki habang sa kabilang side ay mga damit na pang babae na nasisiguro kong para sa akin iyon dahil na din sa sinabi ni Radcliff.

Napapangiting nilapitan ko ang isang white dress na 3 inch above the knee ang haba na talagang nakaagaw ng pansin ko. It’s simple yet beautiful.

Agad akong nag hanap ng undergarments at hindi naman ako nahirapan sapagkat organize lahat ng gamit na nandito.

Nang masuot ko na ng maayos ay mas lalo akong nagulat ng saktong-sakto ang sukat ng damit sa katawan ko.

How did he know my body size?

Muli kong inilibot ang tingin ko sa buong silid na punong-puno ng mga mamahaling damit, nang mapadako ang dalawang mata ko sa isang kulay puting pinto sa dulo nitong kwarto. Suot ang nagtatakang ekspresyon ay tinungo ko ito at marahang binuksan. Madilim ang loob sapagkat hindi nakatali ang napaka-kapal na kurtina na pumipigil upang makapasok ang liwanag na hatid ng araw. Kinapa ko ang pader sa gilid ng pinto, at gaya ng inaasahan ko nanduon ang switch ng ilaw kaya agad ko itong binuksan. Mas lalo akong namangha sa loob ng maliit na espasyong ito. Bukod sa mga mamahaling sapatos, bags at sandals na pambabae at pang lalaki, punong-puno din ito ng mga drawings, pictures at mga paintings. Lumapit ako sa isang painting na pigura ng isang babae.

Mabilis na nangilid ang luha ko at unti-unting tumulo ang tubig mula sa mga mata ko ng makita at makilala kung sino ang nasa painting.

It was me when I am at my senior high school days, it was me smiling while looking at the flower I’m holding, it was me when I am the the school garden, hindi mo aakalaing painting iyon sa unang tingin sapagkat para itong buhay na buhay.

Mas lalo pa akong napahagulgol ng makita ang nakasulat sa ibaba ng painting.

‘You are my first love, and I’m sure you’ll gonna be my last.’

Agad akong lumabas sa silid na ito at tinungong muli ang banyo, marahas akong naghilamos dahil walang pigil pa rin ang pag patak ng luha ko.

He loves me so much, he sacrifice pero nung bumalik siya ay pinagtabuyan ko agad siya without even hearing his side. I felt a pang of guilt. I need to do something to make it up to him.

Inayos ko ang sarili ko, I put a light make up para takpan ang ilalim ng mata ko na bahagyang namaga dahil sa pag-iyak, nang maging komportable na ako sa aking sarili ay marahan akong naglakad palabas sa pinto.

Sa pangatlong pagkakataon, namangha muli ako sa ganda ng bahay, halatang pinagtuonan ng pansin ang pagpapatayo nito.

“Pero nasaan ang hagdan?” Naibulalas ko ng ilang minuto na akong naglalakad ngunit hindi ko pa rin makita ang daan pababa.

Muli akong humakbang at pilit na hinanap ang daan at sa wakas ay nahanap ko din ito.

Maingat akong humawak sa railings ng hagdan na kulay ginto at maingat ding bumaba, nasa ikatlong palapag ata ako dahil na rin sa dalawang magkaibang hagdan ang kinailangan kong daanan. Hystt.

Nang makarating ako sa unang palapag ay agad na hinanap ng aking paningin si Radcliff, akmang maglalakad na ako palabas ng pinto ng biglang nahagip ng mata ko si Radcliff sa isang glass wall, there he is cleaning his car.

Agad kong tinungoo ang direksyon niya, sigurado akong hindi pa nito napapansin ang aking presensya dahil na rin sa abalang-abala ito sa paglilinis ng kanyang mamahaling sasakyan.

Nang ilang hakbang na lang ang layo ko sa kanya ay nakaisip ako ng kalokohan, mas lalo ko pang iningatan ang paglalakad upang hindi ako nito mapansin, agad kong ipinulupot ang aking mga bisig sa kanyang bewang at niyakap siya mua sa likod, naramdaman ko ang pagkagulat niya dahil na rin sa reaksyon ng buo niyang katawan.

“F*ck!” Bulalas nito at agad na humarap sa ‘kin.

“What the- you scare the hell out of me love.” Humahangos na saad nito at hinagkan ang aking pisngi. Nakaramdam ako ng konting pagkailang ngunit isinawalang bahala ko agad iyon, babawi ako sa kanya eh, at ngayon ko yun sisimulan.

“May sakit ka ba?” Nag-aalalang tanong nito at kinapa ang aking noo at maging ang aking leeg na para bang pinapakiramdaman kung mainit ako.

“Wala, bakit mo naman nasabi?”

“You seem so sweet, I thought galit na galit ka pa rin sa ‘kin because of what I’ve done years ago, at alam ko rin na hindi mo pa ako napapatawad.” Bahagyang lumungkot ang mukha nito kaya marahan kong hinawakan ang kanyang pisngi at pilit na iniharap sa’kin ang kanyang mukha ng sa gayon ay magsalubong ang aming mga tingin.

“I’m on the process of forgiving you, I’m not that mad at you, after hearing your explanation, unti-unti mo na ‘ring nawawaksi ang galit na naitanim ko sa puso ko para sayo. Let’s just say na, I’m doing this to you because am I know giving you the chance I know you deserve, and all you have to do is to prove to me that you deserve to have me and my trust again.”

Nakita ko kung paano kumislap ang kanyang mga mata at ang pagdaan ng iba’t-ibang emosyon dito, umaliwalas na din ang kanyang mukha at agad akong hinila palapit sa kanya, at ikinulong sa mga bisig niya, hindi ko na inalala pa ang pagkakaroon ng konting sabon sa kanyang mga kamay dahil sa paglilinis nito sa sasakyan.

He tightened his hug and planted kisses in my head, he also whispered sweet words while hugging me.

And with this hug, I feel like home, I am home, I’m finally back at home.