I'm Crazy For You Chapter 3

Makalipas ang dalawang linggo mula nang magsimula ang espesyal na proyekto, mas naging abala si Cherry kaysa dati. Hindi na lamang simpleng tungkulin bilang crew ang ginagawa niya; siya na rin ang tumatayong tagapamahala ng mga plano, pag-uusap sa mga VIP passengers, at pagsasaayos ng mga detalye para sa proyekto. Kahit pagod, pilit niyang binibigyan ang sarili ng motibasyon.

“Cherry, kaya mo ‘to,” bulong niya sa sarili habang nag-aayos ng mga dokumento sa opisina ng cruise.

Isang gabi, matapos ang mahabang araw ng trabaho, naisipan ni Cherry na magpahinga sa lounge deck. Mahangin sa labas, at kitang-kita ang maliwanag na buwan na sumasalamin sa kalmadong dagat. Bitbit ang isang tasa ng mainit na tsaa, sinubukan niyang limutin ang pagod habang pinagmamasdan ang liwanag ng barko na nagbibigay-buhay sa paligid.

Ngunit sa di kalayuan, napansin niya ang isang grupo ng mga pasahero na palabas ng bar ng barko. Tumatawa ang mga ito nang malakas, at ang tunog ng kanilang halakhak ay sumabay sa alon ng hangin. Napakunot ang noo ni Cherry, hindi niya maiiwasang mapatingin.

At doon niya nakita si Captain Jal.

Si Jal ay naka-casual na suot—isang puting polo shirt na naka-unbutton sa itaas, pinapakita ang makinis na balat at maskuladong dibdib. Ngunit hindi iyon ang nakapagpabigla kay Cherry. Ang mas lalong nakakabahala ay ang dalawang babaeng nakahawak sa magkabilang braso ni Jal. Parehong magaganda ang mga ito, mga model-type, na naka-fitted na dress na halos hindi na kayang itago ang kanilang kaseksihan. Tumatawa sila, at halatang malapit ang kanilang atensyon kay Jal.

Nanlaki ang mata ni Cherry. Hindi niya alam kung bakit parang may gumuhit na kirot sa kanyang dibdib. “Ano ba naman ‘to,” bulong niya sa sarili. “Hindi ko naman dapat iniintindi ‘yun. Trabaho lang kami. Trabaho lang.”

Sinubukan niyang umiwas ng tingin, ngunit huli na. Nagtama ang kanilang mga mata ni Jal.

Agad na bumilis ang tibok ng puso ni Cherry. Gusto niyang umiwas ng tingin, ngunit hindi niya magawa. Si Jal naman ay saglit na tumigil sa pagtawa, tila nagulat na makita siya roon. Ngunit imbes na magpaliwanag o magkunwaring walang nakita, ngumiti pa ito sa kanya—isang nakakalokong ngiti na tila nagsasabing, "Wala kang karapatang manghimasok."

Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa utak ng kapitan, pero mabilis na inalis ni Cherry ang tingin. Tumayo siya mula sa kanyang upuan at nagtungo sa kabilang bahagi ng deck, kung saan mas tahimik.

Habang naglalakad siya palayo, tumunog ang kanyang telepono. Si Marites ang tumatawag.

“Cherry, girl! Nasaan ka?” tanong ni Marites sa kabilang linya.

“Nasa lounge deck. Bakit?” sagot ni Cherry, pilit na kinakalma ang sarili.

“Ayaw mo bang sumama sa bar? Happy hour ngayon! Libre ang isang cocktail kapag umorder ka ng dalawa!”

Napailing si Cherry, kahit hindi siya nakikita ni Marites. “Pass muna ako. Pagod na ako sa trabaho.”

“Grabe ka naman. Minsan lang tayo mag-enjoy, tapos—”

“Next time na lang, Marites,” putol ni Cherry. Ayaw niyang pag-usapan ang nakita niya. Gusto niyang manahimik at limutin ang tagpong iyon.

Kinabukasan, bumalik si Cherry sa trabaho, pilit na nililibang ang sarili sa dami ng dapat gawin. Ngunit kahit anong gawing focus niya, hindi maalis sa isip niya ang eksenang iyon. Ang dalawang babaeng halos lumampir sa braso ni Jal, at ang ngiti nitong tila walang pakialam kung ano ang iisipin ng mga makakakita.

Habang nag-aayos siya ng mga report sa opisina, biglang pumasok si Marites, dala ang mga papel para sa susunod na meeting.

“Cherry, girl, narinig mo na ba ang balita?”

Napatingin si Cherry. “Anong balita?”

“Si Captain Jal, girl! Grabe, kilala pala siya ng mga pasahero bilang ladies’ man. Alam mo ba, may mga tsismis na ang daming babaeng nahuhulog sa kanya sa bawat cruise trip?”

Hindi kumibo si Cherry. Tumutok na lang siya sa mga papeles.

“Parang hindi ka naman nagulat,” puna ni Marites. “Cherry, totoo ba? May crush ka kay Captain Jal?”

“Ha?!” Napatingin si Cherry kay Marites, namumula. “Ano namang kinalaman ko doon? Trabaho lang ‘to!”

“Hmm…” Tumitig si Marites sa kanya na parang nang-aasar. “Kahit ano pa ang sabihin mo, iba yung ngiti mo tuwing binabanggit ang pangalan niya.”

“Wala akong oras para sa crush-crush na yan, Marites,” sagot ni Cherry, pilit na itinatago ang pagkapahiya. “At saka, may fiancé ako, remember?”

“Oh, sige na, sige na. Defensive ka pa.” Tumawa si Marites bago lumabas ng opisina.

Pagkatapos ng shift, naisipan ni Cherry na magpunta sa galley para kumuha ng meryenda. Tahimik ang lugar at kakaunti na lang ang mga crew na naroon. Habang nagtitimpla siya ng kape, narinig niya ang pamilyar na boses mula sa likod.

“Cherry.”

Halos mabitawan ni Cherry ang tasa. Paglingon niya, nakita niya si Jal, nakatayo at nakatingin sa kanya.

“Sir,” sagot niya, pilit na nagpapakalmado.

“Ang tahimik mo yata nitong mga nakaraang araw,” ani Jal, lumapit habang hawak ang isang mug ng kape. “May problema ba?”

“Wala po, Sir. Busy lang.”

Tumango si Jal, ngunit halata sa mukha nito na hindi kumbinsido. “Ah, ganun ba? O baka naman may iba kang iniisip?”

Napakunot-noo si Cherry. “Ano pong ibig ninyong sabihin?”

“Wala naman,” sagot ni Jal, ngunit may ngiti sa labi nito na parang tinutukso siya. “By the way, nakita kita kagabi sa deck. Nag-e-enjoy ka ba sa tanawin?”

Biglang bumalik sa isip ni Cherry ang nakita niya kagabi. Hindi niya napigilan ang pagkunot ng kanyang noo.

“Opo, Sir,” sagot niya, matigas ang boses. “Maganda ang tanawin, lalo na kung walang nakakagulo.”

Saglit na tumahimik si Jal, ngunit hindi nawala ang kanyang ngiti. “Mukhang may gusto kang sabihin, Miss Cherry.”

“Wala po, Sir,” sagot niya, pilit na hinuhupa ang kanyang emosyon.

Ngumiti si Jal at tumango. “Good. Dahil marami pa tayong dapat gawin para sa proyekto. I need you to focus, okay?”

“Yes, Sir,” sagot ni Cherry, pero sa loob-loob niya, naglalaban ang galit at inis.

Habang pauwi si Cherry sa kanyang kabina, hindi niya mapigilang mag-isip. Bakit ba apektado ako? Hindi naman kami magkaibigan. Hindi ko rin siya kaaway. So bakit?

Ngunit kahit pilitin niyang kumbinsihin ang sarili, alam niyang may nagbabago. At sa bawat ngiti ni Jal, sa bawat biro, tila ba lalo siyang nalulunod sa isang alon ng damdaming hindi niya kayang ipaliwanag.