I'm Crazy For You Chapter 2

Makalipas ang ilang araw mula sa nakakainis na insidenteng iyon, sinubukan ni Cherry na umiwas kay Jal. Ayaw niyang magkaroon ng kahit anong koneksyon sa lalaking iyon. Ngunit tila ba nilalaro siya ng tadhana—sa bawat sulok ng Blue Ocean Cruise Ship, tila lagi siyang napapadpad sa lugar kung saan naroon si Jal.

Isang umaga, habang naghahanda si Cherry para sa kanyang shift, natanggap niya ang isang memo mula sa supervisor niya.

Memo:

Cherry, ikaw ang na-assign na maging liaison officer para sa isang espesyal na proyekto ng kapitan. Dumalo sa meeting mamayang 3 PM sa Captain's Office.

Halos mahulog ang tasa ng kape mula sa kamay ni Cherry. "Ano? Ako? Bakit ako pa?" bulong niya sa sarili habang nararamdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.

“Uy, Cherry!” sigaw ni Marites, isa sa mga kapwa niya crew. “Ano’ng problema? Para kang nakakita ng multo.”

Napabuntong-hininga si Cherry at ipinatong ang memo sa mesa. “Ito, oh! Pinapapunta ako sa opisina ng kapitan. May espesyal daw na proyekto. Bakit naman ako pa?”

Ngumisi si Marites. “Siguro gusto lang niyang makita ka ulit. Hala, Cherry, baka may pagtingin na sa’yo si Captain Jal!”

“Huwag mo ngang ipilit ‘yan, Marites!” sagot ni Cherry, pilit itinatago ang pamumula ng kanyang pisngi. “Nakakahiya nga, eh. Naalala mo yung nangyari noong day-off ko? Parang gusto ko na lang mag-resign!”

Ngunit hindi siya pinalad na makaiwas. Alas-tres ng hapon, nasa tapat na siya ng opisina ng kapitan, kinakabahan habang hawak ang door knob.

“Relax ka lang, Cherry,” bulong niya sa sarili. “Trabaho lang ito. Huwag mong hayaan na sirain ng yabang niya ang araw mo.”

Pagbukas niya ng pinto, bumungad sa kanya ang malinis at eleganteng opisina. Malawak ang mesa, may mga sertipikasyon sa dingding, at ang malaking bintana ay nagbibigay ng tanawin ng bughaw na dagat. At naroon si Jal, nakaupo, naka-uniporme, at nagbabasa ng dokumento.

Nang marinig ang tunog ng pagbukas ng pinto, agad siyang tumingin at ngumiti. “Ah, Miss Cherry. Salamat sa pagpunta.”

Halos tumiklop ang tuhod ni Cherry. Ang ngiti ni Jal ay tila nakakapaso, ngunit pinilit niyang maging propesyonal. “Sir,” bati niya, maayos na tumindig. “Ano pong maitutulong ko?”

Tumayo si Jal at tumuro sa upuan sa harap ng kanyang mesa. “Please, sit down.”

Napilitan siyang sumunod. Habang nakaupo, sinubukan niyang huwag tumingin nang diretso sa mga mata ni Jal, na parang may magnet na hinihila ang kanyang atensyon.

“May proyekto akong pinaplano,” panimula ni Jal. “Gusto kong i-level up ang serbisyo ng ating barko sa pamamagitan ng pag-aalok ng mas personalized na serbisyo sa mga VIP passengers. Ikaw ang napili kong tumulong dahil nakita ko ang trabaho mo sa mga previous feedback reports. Impressive ka raw.”

Nagulat si Cherry. “Ako po? Pero… marami pong mas may karanasan kaysa sa akin.”

Ngumiti si Jal, ngunit sa pagkakataong ito, seryoso ang kanyang ekspresyon. “Hindi laging experience ang importante. Gusto ko ng isang tao na may passion sa trabaho, at ikaw ang nakikita kong may ganun.”

Bahagyang napayuko si Cherry, hindi alam kung paano sasagutin ang papuri. Ngunit isang bahagi ng kanyang isipan ang nagtatanong: Seryoso ba siya, o isa na naman itong paraan para asarin ako?

“Salamat po, Sir,” sagot niya nang mahinahon.

“Good,” sagot ni Jal, sabay abot ng folder na puno ng dokumento. “Nasa iyo na ang mga detalye ng proyekto. Magtatrabaho tayo nang malapit dito, kaya siguraduhin mong maging available sa susunod na linggo. Okay?”

Napatingin si Cherry sa kanya, bahagyang nag-aalinlangan. “Okay po, Sir.”

Pagkatapos ng meeting, halos walang laman ang isip ni Cherry habang bumalik siya sa kanyang kabina. Ngunit habang binabasa ang mga dokumento, unti-unti niyang naramdaman ang excitement. Gusto niyang patunayan na kaya niyang gawin ang trabaho, kahit na magtatrabaho siya kasama ang lalaking tila sinusubok ang pasensya niya.

Kinabukasan, habang abala si Cherry sa paghahanda ng mga plano para sa proyekto, bigla siyang nakatanggap ng tawag mula kay David, ang kanyang fiancé.

“Hi, love,” bati ni David.

“Hi, love,” sagot ni Cherry, pilit na inaalis ang pagod sa kanyang boses. “Kumusta ka diyan?”

“Mabuti naman. Ikaw? Parang pagod na pagod ka.”

“Busy lang sa trabaho,” sagot ni Cherry. Hindi niya binanggit ang tungkol kay Jal. Wala namang dahilan para mabanggit ito, hindi ba?

“Don’t overwork yourself, okay? Ayokong magkasakit ka.”

“Don’t worry, love. Kaya ko ‘to.”

Ngunit sa kaloob-looban niya, hindi niya maalis ang lungkot. Minsan, parang ang layo nila sa isa’t isa, at ang tanging nag-uugnay sa kanila ay ang mga tawag na ito.

Habang papalapit ang simula ng proyekto, napansin ni Cherry na mas madalas siyang makasama ni Jal. Sa tuwing nagkakaroon sila ng meeting, laging may isang bagay sa kanya na nakakakuha ng pansin ni Cherry—ang pagiging determinado nito, ang husay nitong mag-isip, at… ang paraan ng ngiti nito na parang alam nitong may epekto ito sa kanya.

“Cherry,” tawag ni Jal isang hapon matapos ang isang mahabang discussion.

“Sir?” sagot niya, pilit na itinatago ang pagkapagod.

“Good job today,” ani Jal, nakatingin nang diretso sa kanya. “I think we make a great team.”

Halos madulas si Cherry sa kanyang kinatatayuan. “Ah… salamat po.”

Ngunit bago pa siya makaalis, nagsalita ulit si Jal. “By the way, Cherry, curious lang ako…”

“Po?”

Ngumiti si Jal, tila may malalim na iniisip. “Meron ka bang fiancé?”

Napatigil si Cherry, ang puso niya’y biglang bumilis ang tibok. Bakit siya nagtatanong ng ganun?

“Uh, oo,” sagot niya, pilit na nagpapakalmado. “Ikakasal na kami next year.”

“Ah,” sagot ni Jal, tumango at ngumiti. “Good for you.”

Habang papalayo si Jal, si Cherry naman ay nanatiling nakatayo, iniisip kung bakit ang simpleng tanong na iyon ay parang nag-iwan ng kung anong bigat sa kanyang dibdib.

At sa kabila ng lahat ng pagtatangkang labanan ang nararamdaman, unti-unti na niyang nararamdaman ang alon ng damdaming hindi niya maipaliwanag.