I'm Crazy For You Chapter 4

Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, ramdam niyang para siyang tinatangay ng hangin. Ang bawat hakbang niya ay puno ng kalituhan at hindi maipaliwanag na kaba. “Bakit ako naiinis? Hindi ko naman siya pag-aari. Hindi ko rin naman siya gusto, diba?” Ito ang mga tanong na paulit-ulit niyang iniisip, subalit hindi siya nakakaligtas sa mga emosyon na biglang bumangon mula sa kaibuturan ng kanyang puso.

Ang mga nangyari kagabi ay naglalaro pa rin sa kanyang isipan. Si Captain Jal na magkasama ng dalawang sexy na babae, ang mga mata nitong puno ng tiwala at ang pakiramdam ng pagiging may-ari. “Hindi ko siya kailangan. Hindi ko siya gusto,” paulit-ulit na sinasabi ni Cherry sa sarili, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, hindi niya matanggal ang ngiti ni Jal mula sa kanyang utak.

Pagpasok niya sa kanyang kabina, tumagilid siya sa kama at tumingin sa kisame. “Ano ba ‘to, Cherry? Anong nangyayari sa’yo? Ang dami mong pinapahirap na bagay sa utak mo. Hindi ka dapat mag-isip ng ganito. Hindi mo siya kailangan,” pinipilit niyang pakalmahin ang sarili, ngunit kahit anong gawin, hindi niya maiwasang mag-isip. Tinutukso siya ng puso niya, isang matinding pakiramdam ng hindi pagkakasunduan.

Nag-ring ang telepono, at sa pagkagulat niya, si Marites na naman ang tumatawag.

“Cherry, girl! Anong drama mo? Hindi ka man lang sumama sa bonding natin kagabi,” bungad ni Marites, ang tono ng boses nito ay tila may halong biro at pangungutya.

“Ayaw ko lang talagang lumabas,” sagot ni Cherry, sinubukang gawing casual ang boses upang hindi halata ang kanyang emosyon.

"Hay nako, nagsisimula ka nang maging boring. May nasagap pa akong chismis! Alam mo bang si Captain Jal daw ay may reputation sa mga babaeng crew? Lahat ata ng babae sa cruise na ‘to, nasungkit niya na," sabi ni Marites, sabay tawa na parang may alam na hindi si Cherry gustong marinig.

“Talaga? Ano naman sa akin kung totoo man ‘yan?” tugon ni Cherry, ngunit hindi niya maitatanggi na may konting sakit sa kanyang boses. Tinutukso siya ni Marites, ngunit hindi niya kayang ilabas ang nararamdaman.

“Ha! Halatang affected ka! Hmm... May gusto ka sa kanya, ano?” Tukso ni Marites na may halong pang-asar, ngunit si Cherry ay masyadong abala sa sarili niyang gulo para makipag-argumento.

“Marites, trabaho lang ang iniisip ko. Huwag mong gawing komplikado, please,” sagot ni Cherry na pilit pinipigilan ang kanyang emosyon.

“Ha! Okay, okay. Basta kung may gusto ka man kay Captain, alam mo naman na andiyan ako kung kailangan mo ng advice.” Nagbiro si Marites bago binaba ang telepono.

Matapos ibaba ang telepono, si Cherry ay hindi nakatulog nang maayos. Ang mga tanong at insecurities ay nagsimula nang mag-ugat sa kanyang isipan. Bakit ba siya naapektohan sa mga nangyari kagabi? Hindi naman siya dapat makialam. Hindi niya dapat pakialaman ang buhay ni Jal. Ngunit bakit hindi niya maiwasang magtampo? Bakit naramdaman niya na tila may nawawala, isang bagay na hindi pa niya matutukoy?

Kinabukasan, nagpunta siya sa kanyang trabaho. Pagdating niya sa pantry ng crew area, hindi niya maiwasang mapansin ang presensya ni Jal. Nasa harap siya ng coffee machine at nakatingin sa kanya. Tumango siya at binati siya ng malamig.

“Good morning, Miss Cherry,” sabi ni Jal, ang mga mata nito ay tila nag-aabang ng reaksyon mula kay Cherry.

“Good morning, Sir,” tugon ni Cherry, hindi tinitingnan ang mga mata ni Jal. Ramdam niyang kumukulo ang kanyang dugo sa loob. Ang malamig na tono niya ay isang pagtatangka upang iwasan ang anumang komprontasyon, ngunit si Jal ay tila hindi nagpapatalo.

“Mukhang seryoso ka ngayon. Something wrong?” Tanong ni Jal habang nagbabalik ng atensyon kay Cherry. Wala siyang makitang ngiti mula sa kanya, at alam niyang may iniisip itong mabigat. Hindi siya sanay na hindi makitang masaya si Cherry.

“Nothing, Sir. Busy lang po talaga,” sagot ni Cherry, ngunit alam niyang hindi ito ang buong totoo. Pakiramdam niya ay may malaking pagkakaiba ngayon. Hindi siya makatingin kay Jal ng diretso, at ang puso niya ay nagsimula nang mag-ulat ng hindi kayang kontrolin na mga signal. Bakit nga ba siya naiinis? Wala namang dahilan para magalit sa kanya, diba?

“Ah, okay. By the way, I was impressed with your report yesterday. You’re very detail-oriented. Keep it up,” sabi ni Jal, ang tono ng kanyang boses ay may halong kabigatan at pagpuri.

“Thank you, Sir,” sagot ni Cherry, ngunit ang mga salitang iyon ay tila may epekto sa kanya. Hindi niya kayang magpanggap na hindi siya naapektohan ng mga papuri na iyon. Si Jal ay hindi lang basta isang boss; siya ay isang taong may presensya, isang taong may kabighanian, at kahit na sinasabi niyang hindi siya interesado, mayroong isang bahagi ng kanyang puso na nagsasabing iba.

Habang naglalakad papalayo si Cherry, narinig niya ang pagtawag ni Jal.

“Cherry!”

Napalingon siya. Halos hindi siya makapaniwala na tinawag siya ni Jal. “Ako po, Sir?” tanong ni Cherry, malapit nang magtaka sa kung anong layunin ni Jal.

“May dinner party mamaya para sa VIP passengers. I need you there to assist. Make sure to wear something formal. Okay?” sabi ni Jal, ang tinig nito ay puno ng awtoridad, ngunit sa ilalim ng mga salita ay may kakaibang lambing. Si Cherry ay natigilan, hindi inaasahan ang pag-anyaya.

Nagulat si Cherry sa bilin nito. “Ako po, Sir? Bakit ako?”

“Because I trust you,” sagot ni Jal, sabay kindat bago tumalikod. Ang mga salitang iyon ay nagpasabog ng matinding damdamin kay Cherry. Hindi siya makapaniwala sa narinig. Si Jal, na may mga kasama pang ibang babae, ay nagtitiwala sa kanya. Para bang isang patibong na unti-unting hinila siya papalapit.

Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, pakiramdam niya ay parang hindi siya makahinga. Ang kaba sa dibdib niya ay mas matindi pa kaysa alon sa dagat. “Bakit ako? Ano ang nangyayari sa’kin?” Lumulubog siya sa mga katanungan, hindi kayang makalabas sa alon ng emosyon na siya mismo ay hindi kayang kontrolin.