Habang nagsasara ang gate ng bahay, natanaw ni Jal ang likod ni Cherry, at sa huling sandali, nagpasya siyang gumawa ng isang maliit na hakbang para iparamdam ang mga saloobin na matagal nang nakatago. "Bakit ako mahihiya? Wala akong pakialam," wika ni Jal, ang tono ng kanyang boses ay puno ng sigasig at hindi matitinag na determinasyon.Dahan-dahan, nilapitan niya si Cherry at niyakap siya ng mahigpit. Ang mga mata ni Jal ay puno ng mga damdamin—puno ng pagsisisi, pagmamahal, at pangako. Hindi na niya kayang pigilan pa ang mga saloobin na matagal na niyang tinatago. "Tanggapin mo na, Cherry. Hindi ako bibitaw, bahala na kung makita nila Tatay at Nanay, kahit kapitbahay mo, paninindigan kita," dagdag pa ni Jal, habang ang mga mata niya ay naglalaman ng lahat ng pagnanasa at kaligayahan.Si Cherry, na hindi na makapagtimpi pa, ay nakaramdam ng isang halo ng kalituhan at kaligayahan. Ang kanyang puso ay parang isang bagyong kumikilos sa loob, puno ng mga magkasunod na emosyon. May ngiti
"Alam ko hindi magiging madali, pero sana... bigyan mo ako ng pagkakataon. Hindi lang para sa atin, kundi para kay Miguel, at para sa triplets natin. Gusto ko maging buo tayo... bilang pamilya. Wala nang ibang mahalaga kundi ang pagmamahal natin."Ang mga mata ni Cherry ay naglaho sa kislap ng mga streetlights, at sa kanyang puso, nagsimula na ring magbalik ang mga alaala ng kanilang pagmamahalan. Si Jal, na puno ng pagsisisi at mga pangako, ay nagsisilbing gabay, at ang mga salitang iyon ay nagsimulang magbigay liwanag sa mga madilim na bahagi ng kanyang puso."Jal..." ang mga salita ni Cherry ay halos magkamali, dahil hindi niya kayang ipaliwanag ang kabigatan ng mga nararamdaman. "Ang hirap... ang hirap pag-isipan nito. Si Miguel, hindi ko alam kung paano siya tatanggapin. Ang sakit para sa kanya. Lalo na kung magbabalik-loob tayo, at baka masaktan siya.""Cherry," wika ni Jal, ang tinig niya ay tapat at puno ng malasakit. "Alam ko, at naiintindihan ko ang lahat ng nararamdaman mo
Pagkarating nila sa bahay, ang madilim na kalsada at ang malamlam na ilaw ng sasakyan ay nagbigay daan sa mga mas maliwanag na sandali sa kanilang buhay. Sa harap ng bahay, nag-aabang na sina Gemma at Ralph Jones, ang mga magulang ni Jal, at si Ralph, ang ama ni Cherry, na mabilis na lumapit upang tulungan si Jal sa pagbubuhat ng mga natutulog na triplets.Si Ralph, bagamat medyo matanda na, ay mabilis pa ring nagpunta sa sasakyan at karga-karga si Mike, ang panganay. Si Cherry, na medyo nahirapan dahil sa bigat ni Mikaela, ay kargado si Mikaela at mabilis na tumulong sa pag-akyat sa mga hagdang-hagdang patungo sa kanilang bahay. Si Jal naman, na puno ng pagmamahal sa mga anak, ay karga-karga si Mikee at ang kanyang mga mata ay puno ng kagalakan na matagal niyang pinangarap.Habang inaalalayan ng kanyang mga magulang ang mga bata, si Jal ay tumayo sa tabi ni Cherry. Ang kanyang mga mata ay hindi makaalis kay Cherry ang mga mata na puno ng mga tanong at mga pangarap na hindi pa nasasab
Pero ang mga mata ni Jal, puno ng pagmamahal at pag-unawa, ay nagsasabi ng isang bagay na hindi kayang ipaliwanag ng mga salitang naroroon. "Walang madali, Cherry. Walang perfectong pagkakataon," wika ni Jal, "Pero sa ngayon, kung bibigyan mo ako ng pagkakataon, itutuloy ko ang lahat ng ito para sa atin, para sa mga anak natin, at para sa pagmamahal na hindi ko pa kayang pakawalan."Habang nagsasalita si Jal, nararamdaman ni Cherry ang bigat ng mga saloobin na hindi pa rin kayang tanggapin ng kanyang puso. Ngunit sa mga salitang iyon, nagsimula siyang mag-isip. Ang mga anak nila ay may karapatan sa isang mas magaan at mas masayang buhay, at si Jal, si Jal na minsang nagkamali ay may pangako na muling itama ang lahat. May pagkakataon pa bang magbago? May pagkakataon pa bang magsimula muli?Ang tahimik na gabi, ang mga streetlights na naglalakbay kasama ang sasakyan, ang mga saloobin na tila walang katapusan lahat ng ito ay nagsasabing, hindi pa huli. Hindi pa huli para sa kanila, at hi
Sa mga salitang iyon, namula ang pisngi ni Cherry. Ang puso niya ay naglalaban-laban, ang mga emosyon ay naghalo-halo may galit, may takot, at may pagmamahal. Hindi niya alam kung paano sasabihin, o kung kaya ba niyang aminin na may natitirang pagmamahal sa kanya si Jal. Lihim na iniwasan ni Cherry ang mga mata ni Jal, ngunit ang kanyang puso ay tila sumasagot ng hindi niya nais."Hindi ko alam, Jal," sagot ni Cherry, ang tinig ay nanginginig, "Hindi ko masabi..." Para bang may pader sa kanyang puso na hindi niya kayang gibain, at ang tanong ni Jal ay nagiging isang hadlang sa pagitan nilang dalawa.Nakita ni Jal ang paghihirap sa mga mata ni Cherry, at naramdaman niyang may mga sagot pa na kailangan nilang tuklasin. Ang pagmamahal na iniwasan nila, ang mga sugat na hindi pa maghilom—lahat ng iyon ay nagsanib na parang bagyong magkasunod-sunod. Ngunit ang pagmamahal na nararamdaman niya para kay Cherry, at ang pangako niyang hindi siya aalis, ay muling sumik.Lumingon siya kay Cherry
Habang binabaybay nila ang madilim na kalsada, ang mga streetlight ay nagiging gabay sa kanilang landas, tila nagsisilibing mga bituin na naglalakad sa dilim. Ang malamlam na liwanag ay sumasalubong sa sasakyan ni Jal, na nagpapakita ng takot at saya sa parehong oras. Hindi na niya kayang itago pa ang mga nararamdaman ang mga pagsisisi, ang mga pangarap, at ang mga posibilidad na muling magbukas. Sa bawat kanto ng kalsadang iyon, ang mga tanong ni Jal ay nagsimula nang lumitaw, at sa puso niya, ang hangarin ay nagiging mas malinaw.Sa likod ng sasakyan, mahimbing na natutulog ang mga triplets na sina Mike, Mikee, at Mikaela. Walang kamalay-malay ang mga bata sa mga kwento ng nakaraan at sa mga pagbabago na magaganap. Sila, sa kanilang simpleng kabataan, ay nagdadala ng isang bagong pag-asa isang pag-asa na magbibigay daan sa mga magulang nilang matagal nang nagkahiwalay ngunit may naiwan pang pagmamahal sa kanilang mga puso.Si Cherry, na nakaupo sa tabi ni Jal, ay tahimik. Nakatingin