I'm Crazy For You Chapter 6

Habang nakaupo si Cherry sa gilid ng kama, ang tibok ng kanyang puso ay parang nagmamadali, halos kasabay ng mga alon sa labas ng kanyang kabina. Sa kabila ng malamig na hangin na pumapasok mula sa maliit na bintana, pakiramdam niya ay init na init siya. Ang mga mata ni Jal ay hindi niya maalis sa kanyang isipan—puno ng lalim, misteryo, at... anong bagay iyon? Pag-aalaga? Paghanga? Hindi siya sigurado.

Hindi niya napansin na napapikit siya habang iniisip ang mga nangyari kanina sa dinner party.

Isang mahinang katok ang gumulat sa kanya mula sa pag-iisip. Agad siyang tumayo, pinilit kalmahin ang sarili bago binuksan ang pinto. At naroon siya—si Jal mismo, nakatayo sa labas ng kanyang kabina.

"Captain Jal?" tanong ni Cherry, halatang nagulat. "Anong ginagawa ninyo dito?"

Hindi agad sumagot si Jal. Tila may bigat ang bawat galaw nito, at ang mga mata niyang matagal nang nagdudulot ng kaba kay Cherry ay nakatitig sa kanya nang buong tapang.

"Gusto kitang makausap," mahina pero puno ng determinasyon na sabi niya. "Pwede ba akong pumasok?"

Pakiramdam ni Cherry ay nagdadalawang-isip siya. Ang daming tanong na umiikot sa kanyang isip, pero sa huli, tumango siya at binuksan ang pinto nang mas malaki.

Naupo si Jal sa upuang malapit sa mesa habang si Cherry naman ay bumalik sa gilid ng kama. Ilang saglit silang natahimik, ngunit ang tensiyon sa hangin ay halos palpable.

"Cherry..." Bungad ni Jal, bumuntong-hininga bago nagpatuloy. "Kanina pa ako nag-iisip kung tama bang puntahan kita. Pero sa tuwing susubukan kong ipikit ang mata ko, ang mukha mo lang ang naiisip ko."

Nanlaki ang mga mata ni Cherry. Hindi niya alam kung ano ang isasagot, pero ang puso niya ay parang tumatalon sa kaba at kilig.

"Captain, ano bang ibig mong sabihin?" tanong niya, halos hindi niya mapigilan ang panginginig ng boses niya.

Hinawakan ni Jal ang kanyang mga palad, malumanay pero puno ng init. "Cherry, hindi na kita kayang iwasan. Alam kong hindi ito ang tamang panahon o lugar, pero gusto kong malaman mo... may nararamdaman ako para sa'yo."

Halos mahulog si Cherry mula sa kama sa narinig niya. Parang tumigil ang oras habang nagkatinginan sila.

"Captain, hindi ko alam ang sasabihin," sagot ni Cherry, pilit pinipigil ang kanyang luha. "Hindi ako sanay sa ganito. At hindi ko alam kung... kung totoo ang nararamdaman ko."

Ngumiti si Jal, pero may halong lungkot sa kanyang mga mata. "Hindi kita pinipilit, Cherry. Gusto ko lang maging totoo sa'yo, kahit gaano pa kahirap. Hindi rin ako sigurado sa lahat ng bagay, pero ang alam ko lang, gusto kitang makilala pa nang mas mabuti. Gusto kong malaman kung ano ang tunay na nararamdaman mo."

Napakagat-labi si Cherry, sinubukang pigilan ang kanyang emosyon. "Pero paano, Captain? Paano kung magbago ang lahat? Paano kung masira ang kung anuman ang meron tayo ngayon?"

"Cherry," sagot ni Jal, tila mas lalong lumalim ang kanyang tinig. "Mas gugustuhin kong subukan kaysa magsisi sa bandang huli. At kung masira man ito, hindi mo kailangang mag-alala—ako ang haharap sa lahat."

Hindi napigilan ni Cherry ang pagtulo ng kanyang luha. "Hindi ko alam, Jal. Hindi ko alam kung kaya ko. Natatakot ako."

Tumayo si Jal at dahan-dahang lumapit sa kanya. Pinunasan niya ang luha sa pisngi ni Cherry gamit ang likod ng kanyang kamay. "Lahat tayo natatakot, Cherry. Pero minsan, ang takot ang nagtutulak sa atin para maging mas matatag."

Nagtagpo ang kanilang mga mata. Sa mga sandaling iyon, naramdaman ni Cherry ang sinseridad ni Jal. Pero hindi niya alam kung handa na ba siyang tanggapin ang posibilidad na ito.

"Bigyan mo ako ng oras," pakiusap ni Cherry, halos pabulong.

Tumango si Jal, ngumiti nang bahagya. "Palagi akong nandito, Cherry. Kapag handa ka na."

Pagkalabas ni Jal, nanatili si Cherry sa kanyang lugar, nakatulala. Sa kabila ng lahat, hindi niya maikakaila ang kakaibang init na nararamdaman niya sa kanyang puso. Alam niyang hindi simpleng damdamin lang ito. Ngunit handa ba siyang suungin ang bagyong posibleng dala nito?

Nag-ring ang telepono niya, binasag ang katahimikan ng kanyang mga iniisip. Agad niya itong sinagot.

"Cherry, anong nangyari?!" boses ni Marites sa kabilang linya.

"Marites," sagot ni Cherry, hindi maikubli ang panginginig sa kanyang boses. "Andito si Captain Jal kanina."

"WHAT?!" Halos sumigaw si Marites. "Anong ginawa niya?!"

"Ipinagtapat niya ang nararamdaman niya," sagot ni Cherry, halos hindi makapaniwala sa sariling sinasabi.

"OMG, Cherry! So, ano'ng sinabi mo? Ano'ng nangyari?!"

"Sinabi kong hindi ko alam," mahina niyang tugon. "Na natatakot ako."

Natahimik si Marites ng ilang segundo bago muling nagsalita. "Cherry, alam kong mahirap. Pero minsan, kailangan mong magtiwala—hindi lang sa kanya, kundi sa sarili mo rin. Kung may nararamdaman ka para sa kanya, hayaan mong lumago iyon."

"Pero paano kung masaktan lang ako?"

"Paano kung hindi?" sagot ni Marites. "Cherry, hindi mo malalaman ang sagot kung hindi ka susubok."

Napatigil si Cherry. Alam niyang tama si Marites, pero ang bigat ng kanyang damdamin ay hindi basta-bastang nawawala.

"Salamat, Marites," mahina niyang sabi.

"Anytime, girl. Tandaan mo, andito lang ako. Pero seryoso, Cherry—bigyan mo si Jal ng pagkakataon. Malay mo, siya na pala ang tamang tao para sa'yo."

Pagkatapos ng tawag, muling naupo si Cherry, nakatitig sa labas ng bintana. Sa gitna ng kanyang takot at pag-aalinlangan, may maliit na bahagi ng kanyang puso na nagsisimulang magising—isang bahagi na gustong subukan ang posibilidad ng pag-ibig.

"Siguro tama sila," isip ni Cherry. "Minsan, kailangan mong suungin ang alon para makita mo kung saan ka nito dadalhin."

Habang iniisip ni Cherry ang mga salitang iyon, isang malalim na buntong-hininga ang lumabas mula sa kanyang dibdib. Hindi pa rin niya lubos na nauunawaan kung ano ang hinahanap niyang sagot, pero sa kabila ng lahat ng takot at pag-aalinlangan, may isang bagay siyang natutunan: hindi siya pwedeng magpabaya. Hindi pwedeng tumakas sa nararamdaman.

Naglakad siya papunta sa harap ng salamin at tinitigan ang sarili. Ang mga mata niya ay puno ng mga tanong, mga hindi nasagot na katanungan, ngunit sa likod ng lahat ng iyon ay isang malalim na pagnanasa na magtangkang subukan. 

At sa huling pagkakataon, tiningnan siya ni Jal bago tuluyang lumabas ng kabina.