I'm Crazy For You Chapter 5

Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, pakiramdam niya’y parang tinatangay siya ng isang malakas na hangin. Ang bawat hakbang ay tila isang pasya patungo sa hindi niya kayang unawain. “Bakit ako? Ano ang nangyayari sa’kin?” Ang mga tanong na ito ay patuloy na paulit-ulit sa kanyang isipan, isang alon na hindi tumitigil. Ang kaba sa kanyang dibdib ay tila mas malakas pa sa dagat na sumasalubong sa barko. Hindi siya makapaniwala na tinanong siya ni Jal para sa dinner party mamaya. Bakit siya? Hindi naman siya espesyal, hindi ba?

Isang malalim na hinga ang pinakawalan ni Cherry habang binabaybay ang madilim na daan patungo sa kanyang kabina. Ang mga mata ni Jal, ang mga salitang iyon na tila may misteryo sa likod ng mga simpleng pangungusap, ang mga ngiti niyang laging may kasamang tiwala. Bakit ganito ang nararamdaman niya? Bakit siya naapektohan ng ganito?

"Cherry..." bigla niyang narinig ang boses ni Jal na parang sumabog sa kanyang isipan, at natigilan siya. "I trust you..." Ang mga salitang iyon ay sumundot sa kanyang puso. “Bakit ako? Bakit ako tinawag ni Jal?” Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya, ngunit isang matinding kilig ang sumik sa kanyang katawan.

Pagpasok ni Cherry sa kanyang kabina, nahulog siya sa kama at hinarap ang kisame. Marami siyang iniisip, at tila ang mga tanong ay walang katapusan. Kailangan ba niyang pumunta sa dinner party? Kailangan ba niyang magsuot ng pormal na damit at makipag-usap kay Jal? Hindi ba siya dapat na mag-focus sa trabaho?

Biglang narinig niya ang isang malakas na tap sa kanyang pinto. "Cherry!" boses ni Marites. Napaatras siya at dali-daling tinungo ang pinto.

“Ano na, girl? I heard the news. Dinner party daw. Anong plano mo?” tanong ni Marites, ang mga mata nito’y puno ng pagkabighani at pagka-curious.

“Wala, ayoko nga. I don’t know if I should go,” sagot ni Cherry habang pinipilit na kontrolin ang sarili, ngunit hindi niya maiwasan na mag-alala.

“Hindi pwede! Alam mo, hindi lahat ng babae dito ay may pagkakataong makalapit kay Captain Jal. Take advantage of this, girl. Hindi siya basta-basta,” sabi ni Marites, may halong pang-uudyok.

Si Cherry ay napabuntong-hininga. "Puwede ba, Marites? Hindi ko kayang makialam sa buhay niya," sagot niya, ngunit sa puso niya, naglalaban ang mga damdaming hindi niya kayang kontrolin.

Sa kabila ng kanyang mga alalahanin, napagpasyahan ni Cherry na pumunta na lang sa dinner party. Hindi siya maaaring magpatalo sa mga alingawngaw na dumaan sa kanyang isipan. Kaya’t nagbihis siya ng maayos, nagsuot ng pormal na damit, at sinadyang gawing malinis ang kanyang buhok. Parang may kakaibang enerhiya sa kanyang katawan na hindi niya kayang ipaliwanag. May kaba, may takot, at may hindi malamang excitement.

Pagdating niya sa venue, nakita niyang maraming tao ang naroroon. Ang mga VIP passengers ay abala sa kanilang mga usapan, at ang buong paligid ay puno ng liwanag at eleganteng kasuotan. Hindi pwedeng magkamali sa mga galaw dito. Ang bawat hakbang ni Cherry ay nagmimistulang isang pagsubok na gawin ang lahat ng tama. Ngunit kahit anong pilit niyang kalmahin ang sarili, hindi siya makaligtas sa mga mata ni Jal.

Habang siya’y naglalakad patungo sa buffet table, nakita niyang papalapit si Jal mula sa dulo ng silid. Ang mga mata nito ay tila naghahanap ng pagkakataon na magkausap sila. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, isang matamis na ngiti ang ibinigay ni Jal. “Cherry, you came,” aniya habang papalapit sa kanya.

Ang puso ni Cherry ay biglang tumibok nang mabilis. Tumango siya at nagbigay ng isang matipid na ngiti. “Yes, Sir. As you asked,” sagot niya, ang tono ng boses ay nagtatago ng mga nararamdaman.

“Good,” sabi ni Jal, sabay akbay sa kanya nang magaan. Ang pabirong pag-akbay na iyon ay may kasamang kakaibang kilig sa katawan ni Cherry, na parang isang kasunduan na may hindi nasasabi.

Habang si Cherry ay nakatayo at nagmamasid, si Jal ay tahimik na lumapit at nagpasya na sitahin siya. “I hope you’re enjoying the party,” sabi niya, habang pinapanood ang bawat galaw ni Cherry. “You look beautiful tonight. That dress suits you.”

“H-huh?” Nanlaki ang mata ni Cherry sa sinabi ni Jal. “S-sir, you don’t have to say that,” sagot niya, subalit hindi niya kayang itago ang pamumula ng kanyang pisngi.

Ngumiti si Jal, ang kanyang mga mata'y mainit. "Bakit?" Hindi ka ba naniniwala?"pang-aasar niya, ang boses niya ay may halong pang-aakit."

Si Cherry ay kumilos nang hindi komportable, sinusubukang magpaka-cool. “E-eh, ayoko lang talagang nandito, Sir.” Hindi ako yung tipo na... mangibabaw,” siya'y nagkandaliw, nararamdaman ang hindi pamilyar na kahinaan.

“Pero namumukod-tangi ka, Cherry,” sagot ni Jal nang maayos, lumapit sa kanya, ang boses niya ay humina sa mas malambot na tono. "Hindi lang dahil sa damit, kundi dahil sa kung sino ka." Hindi mo ba nakikita iyon?"Hindi mo ba nakikita iyon?"

Ang mga salita ni Jal ay para bang may magic na sumasalamin sa kanyang puso. Hindi niya alam kung paano niya tinitingnan si Jal—bilang isang boss, o bilang isang lalaki na may kakaibang charm.

"Bakit parang iba ito?"" tanong ni Cherry sa sarili.

"Gusto kong makita kang ganito," sabi ni Jal, halos bulong na ang boses. "Palagi kang seryoso sa trabaho." Pero ngayon, mukhang... relaksado. "Maganda." Ngumiti siya nang may kalikutan, ang kanyang tingin ay matindi habang humakbang siya palapit.

Huminto ang paghinga ni Cherry, bumilis ang tibok ng kanyang puso. “Jal... "Jal... please stop," bulong niya, pero halos hindi marinig ang kanyang boses.

"Bakit titigil?""Jal naitanong nang malumanay, ang mukha niya ay ilang pulgada lamang mula sa kanya." Ang kanyang kamay ay bahagyang dumampi sa kanya, nagpadala ng kislap sa kanyang balat.

Ang kanyang mga labi ay humahangin malapit sa kanyang tainga habang idinagdag niya, "Hindi mo ba gusto ang atensyon?""

Naramdaman ni Cherry na humihina ang kanyang mga tuhod, ang kanyang isipan ay nalulumbay sa nakalalasing na lapit ni Jal. “Hindi... Hindi ko alam,” bulong niya, hindi makaalis.

“Sa tingin ko alam mo,” sagot ni Jal, ang boses niya ay puno ng pagnanasa. Lumapit siya, ang kanyang hininga ay mainit laban sa kanyang balat. "Natatakot ka lang aminin ito."

Ang tensyon sa pagitan nila ay napakabigat, at sa isang sandali, tila huminto ang oras. Ang puso ni Cherry ay mabilis na tumibok, ang kanyang katawan ay tila nagtataksil sa kanya habang pinipilit niyang panatilihin ang kanyang kalmado. Ayaw niyang makaramdam ng ganito. Hindi niya kaya.

Jal, na ramdam ang kanyang pag-aalinlangan, bahagyang umatras, ngunit ang kanyang tingin ay nananatiling nakatuon sa kanya. "Huwag mag-alala, Cherry." Hindi kita pipilitin. Pero huwag mong gawing parang wala kang interes.

Mabilis na nilunok ni Cherry, sinusubukang kalmahin ang kanyang paghinga. "Hindi ko na alam kung ano ang iisipin," bulong niya, hindi sigurado kung ano ang nangyayari, pero may nararamdaman siyang paghihikbi sa kanya na hindi niya maalis.

Jal ay ngumiti nang malumanay, hindi kailanman inaalis ang kanyang mga mata sa kanya. "Mag-relax ka lang, Cherry." Nandito lang ako. Kapag handa ka na.

Habang siya'y umalis, si Cherry ay nanatiling nakatayo, nahuhulog sa bagyong emosyon na umiikot sa loob niya. "Ano ito?" Ano ang gusto ko?"Hindi niya alam ang mga sagot, pero isang bagay ang tiyak—kakaiba na ang kanyang mundo, at si Jal ay naging isang puwersang hindi niya maaring balewalain."