I'm Crazy For You Chapter 7

Bago pa siya magdesisyon, kailangan niyang matutunan kung paano yakapin ang posibilidad ng isang pag-ibig na hindi niya inaasahan.

"Anong nangyari sa'yo, Cherry?" tanong niya sa sarili, pilit inaalis ang mga saloobin. "Kailan ka naging ganito? Kailan mo pinayagan ang puso mo na magtakda ng bagong landas?"

Tinutok niya ang mga mata sa kisame at inisip ang mga oras na lumipas. Si Jal... Ang mga mata nito, ang paraan ng pagtingin sa kanya, hindi kayang itanggi ni Cherry na may kakaibang epekto ito sa kanya. Hindi siya sigurado kung ang nararamdaman niya ay pagmamahal, ngunit may isang bagay na tiyak—si Jal ay nagdulot ng malaking pagbabago sa kanyang mundo.

"Siguro, ito na nga," bulong niya sa sarili. "Siguro ito na ang pagkakataon ko."

Naglakad siya palapit sa pintuan at muling tiningnan ang kanyang kabina. Sa mga sandaling iyon, nagdesisyon siya—hindi siya matatakot. Hindi siya tatakbo palayo sa kung ano ang nararamdaman niya. Hindi na niya hahayaang malusaw ang pagkakataong ito dahil sa takot.

Naglakad siya palabas ng kabina, ang puso niya ay mabilis ang tibok, ngunit sa bawat hakbang, may tiwala na unti-unting bumangon sa kanyang kalooban. Ang malamig na hangin sa dek na nagdulot ng lambing sa kanyang balat ay nagbigay ng kakaibang lakas sa kanya. Naramdaman niyang ang bawat hakbang ay tila siya'y lumalapit sa isang bagong simula, isang bagong mundo na puno ng mga posibilidad.

Paglapit niya sa dulo ng barko, nakita niya si Jal na nakatayo sa gilid, nakatanaw sa malayo. Puno ng kabuntot na tanong at hindi maipaliwanag na mga emosyon, lumapit siya sa lalaki. Hindi siya nakatiis—kailangan niyang sabihin ang nararamdaman.

"Captain Jal," nagsimula siya, ang boses ay may halong pag-aalinlangan at tapang. "Bago pa ako magdesisyon, gusto kong malaman mo na..." Nagsimulang magtagilid ang kanyang boses, ngunit pinilit niyang maging matatag. "Gusto ko sana malaman kung... kung handa ba akong magtiwala. Hindi lang sa iyo, kundi pati sa sarili ko."

Hindi nagsalita si Jal agad, ngunit naramdaman ni Cherry ang presensya nito—matibay, pero mahinahon. "Hindi mo kailangang magmadali, Cherry," sabi nito, ang tinig ay puno ng pag-unawa. "Huwag mong gawing bigat ang lahat. Magkakaroon tayo ng pagkakataon na makilala ang isa't isa ng mas mabuti."

Nakatingin sila sa isa't isa, ang bawat salita ay puno ng kasiguraduhan at pangako. Ang mga mata ni Jal ay tila nagbibigay ng siguridad, isang katiyakan na hindi siya pababayaan.

"Salamat," sagot ni Cherry, ang mga salitang iyon ay may kasamang saya at takot. "Salamat dahil hindi mo ako pinipilit. Hindi ko pa alam ang lahat, pero sigurado akong hindi ko kayang malimutan ang mga sandaling ito."

Ngumiti si Jal at malumanay na hinawakan ang kamay ni Cherry. "Wala kang kailangan alalahanin, Cherry. Kung magdesisyon ka man, nandito ako. Lagi akong nandito."

At sa mga sandaling iyon, naisip ni Cherry na hindi na mahalaga kung anong mangyayari sa hinaharap. Ang mahalaga ay nagkaroon siya ng lakas ng loob na humarap sa takot, na yakapin ang posibilidad na may nag-aantay sa kanya sa kabilang bahagi ng mundo.

Habang naroroon si Cherry, nakatayo sa harap ni Jal, ang mga alalahanin ni David ay patuloy na umiikot sa kanyang isipan. Isang taon na lang at magiging asawa na siya ni David. Ang kanilang pagmamahalan ay matagal nang itinaguyod—lahat ng mga alaala nila, ang mga pangarap nilang magkasama, ang mga plano para sa hinaharap—lahat iyon ay tila nakataya ngayon sa bawat hakbang na gagawin niya.

"Pero papaano si David?" tanong niya sa sarili, ang puso ay punong-puno ng guilt at takot. Hindi ba't siya ang tao na ipinangako niyang mamahalin habambuhay? Isang taon na lang, at magiging mag-asawa na sila. Ang kanilang pagmamahalan ay hindi basta-basta, hindi lang isang simpleng ugnayan. Mahal na mahal siya ni David, at nakikita niyang patuloy na nagsasakripisyo si David para sa kanilang relasyon.

Pero si Jal... si Jal na parang isang bagyong dumaan sa kanyang buhay at nagdala ng bagong alon ng mga damdamin. Hindi matatawaran ang mga titig ni Jal, ang mga ngiti na punung-puno ng pangako, ang mga simpleng salita na nagbigay sa kanya ng mga bagong pananaw. Ang bawat sandali na lumilipas sa tabi ni Jal ay isang labirint ng mga hindi inaasahang damdamin. Hindi ito simpleng atraksyon lang—may something sa pagitan nilang dalawa, at iyon ang higit na naguguluhan siya.

Puno ng takot at guilt, lumabas siya sa kabina at humarap sa dagat. Ang malalakas na alon ay tila sumasalamin sa kanyang magulong isipan. Pinilit niyang mag-isip ng mga sagot, ngunit ang mga tanong ay patuloy na bumabalik. "Hindi ko kayang sirain ang mga pangako ko kay David," ang bulong niya sa sarili, ang boses ay puno ng kalungkutan. "Hindi ko kayang maging dahilan ng pagkasira ng lahat ng ito."

Nasa likod ng kanyang isipan ang alaala ng mga gabing magkasama sila ni David. Ang mga oras na magkasama sila sa mga mahahabang usapan, ang mga plano nilang magka-partner sa buhay. Hindi maiiwasan na ramdamin niya ang guilt habang naiisip si David, ang pagmamahal nito sa kanya, at ang mga pangako nilang hindi magbabago. "Hindi ko kayang maging tapat kay David kung magpapadala ako kay Jal," ang sigaw ng kanyang konsensya.

Ngunit habang pinagmamasdan niya ang mga alon sa dagat, may isang bahagi ng kanyang puso na tila sumisigaw, isang bahagi na nagsasabing hindi siya pwedeng magpigil magpakaluma. Hindi siya pwedeng patagilid. Si Jal ay hindi basta-basta, at malalim ang nararamdaman niya. Hindi pa siya sigurado, pero natatakot siya na baka ang mga nararamdaman niya ay magsimula nang magbukas ng mas malalim na pintuan na mahirap nang isara.

Lumapit si Jal kay Cherry habang siya'y nag-iisa sa tabi ng dagat. "Cherry," nagsimula siya, ang boses ay puno ng malasakit. "Alam kong hindi madali ang sitwasyon mo ngayon. Kung kailangan mong mag-isip, ako'y maghihintay."

Napatingin si Cherry kay Jal, ang kanyang mga mata ay puno ng takot at kalituhan. "Hindi ko kayang maging matapat kay David kung magpapadala ako sa mga nararamdaman ko sa'yo," ang sabi ni Cherry, ang kanyang boses ay malakas at puno ng pagkabigla sa sarili.

Si Jal ay tahimik na naghintay, ang mga mata nito ay puno ng pagkaintindi. "Hindi ko nais na maging sanhi ng pagkasira ng iyong relasyon kay David," ang sagot ni Jal. "Ang desisyon ay nasa iyo, Cherry. Hindi kita pipilitin."

Nag-angat si Cherry ng ulo, napansin ang malasakit sa mga mata ni Jal. Hindi na siya makapagpigil. "Hindi ko alam kung anong nangyayari," ang kanyang tinig ay malungkot at puno ng hinagpis. "Si David ang mahal ko. Ngunit may ibang nararamdaman ako kapag ikaw ang kasama ko."