Chapter 3: Outing 2.1

ACIE'S POV

Isang kulay asul na bestida ang aking napiling suotin. Pinarisan ko ito ng isang kulay puting sneakers. Naglagay ako ng kaunting blush on at lipstick para magmukhang kaaya-aya ang aking itsura. Matapos nito'y kinuha ko na ang dalawang maleta na naglalaman ng aming mga damit. Nang makababa ako naabutan ko si Querem na nakasandal sa sofa at nakaidlip na sa pag-aantay sa'kin. Marahil sa dami ng kanyang kinain ay talagang aantukin ito.

Saktong malapit na ang tanghali kaya naman mas nakakaantok at napakasarap magsiesta! Nakabukas ang telebisyon at hawak pa nito ang remote. Bahagyang nakabuka pa ang bibig nito at maririnig mo ang mahinang paghilik nito. Napangiti ako at napatitig sa mukha nito. Halata mo ang pagod ito, marami siguro siyang trinabaho sa opisina kaya siguro lagi siyang ginagabi sa pag-uwi nitong mga nakaraan.

Umupo ako sa tabi niya at hinawi ang ilang hibla ng buhok niya na nakaharang sa kanyang mata. Medyo mahaba na ito subalit bumagay naman sa kanyang itsura. Nagmukha siyang lalaking lalaki. Kinintilan ko ng halik ang kanyang pisngi bago ko siya ginising.

"Rem, gising na. Alis na tayo." Mahina kong saad bago ko siya niyugyog ng mahina

Umungol lamang ito na parang sinasabing 5 minutes pa. Inulit ko ulit ang pagyugyog sa kanya. Nagpasalamat naman ako ng magising na ito. Pupungas-pungas siyang nagkusot ng mata bago uminat at tumingin sa'kin. Inosente naman akong nakatingin sa kanya nang pabalik dahil nanlaki ng bahagya ang mga mata niya at pumula ang pisngi.

Ilang saglit pa'y nag-iwas ito ng tingin at tumayo. Walang sabi sabing kinuha nito ang dalawang maleta at nagdirerso sa kotse para ilagay sa back seat ang mga iyon. Napakamot nalang ako sa aking ulo at nagtatakang sumunod sa kanya at sumakay sa front seat. Pagkasakay ni Querem ay nagdrive na ito palabas ng village papunta sa hindi ko alam. Ayoko namang tanungin dahil paniguradong iinit lamang ang ulo niya.

Habang nasa byahe'y hindi ko maiwasang tumingin sa labas ng bintana at tingnan ang bawat lugar na nadaraanan namin. Kailan ba ako huling nagbakasyon? Hindi ko na matandaan. Marahil ang huli kong bakasyon ay bago kami ikasal ni Querem, maybe 2 years ago? Hmm, matagal na nga. Hanggang sa mapagod ako sa kakatingin sa labas at nakaramdam ng antok. Humilig ako sa bintana ng kotse at natulog.

Hmm, 'wag...'wag...'di pwede. Please 'wag...huwag mo kong iwan. Please...

Napabalikwas ako ng maramdaman ko ang kamay ni Querem na bahagya akong niyuyugyog sa balikat. Pawis na pawis ang buo kong mukha at may mga luha rin sa aking magkabilang mata. Walang anu-ano'y napayakap na lang ako kay Querem at umiyak. Nanaginip ako, iniwan niya raw ako at sumama kay Amie. Hindi ko matatanggap kapag iniwan ako ni Querem.

"Shhh, don't cry it's just a dream. It won't become true." Sambit nito sa malambing na boses habang marahang hinihimas ang likod ko

"Bakit parang totoo?" Balik kong sagot habang patuloy na umiiyak

"Shhh, stop crying. We're here already. Hindi kita iiwan, nandito lang ako." Saad nito habang patuloy akong inaalo

Sana nga hindi mo ko iwan. Sana nga...sana

Ilang saglit pa'y tumigil na'ko sa pag-iyak. Inayos ko ang sarili ko bago bumaba sa sasakyan. Literal na nagningning ang aking mga mata ng makakita ako ng dagat. Hindi ko maiwasang magtungo roon kahit pa nakasapatos ako. Dali-dali ko itong hinubad at nakapaa akong tumakbo sa pinong buhangin patungo sa alon ng dagat.

Hindi ko pinansin si Querem na tinatawag ako. Basta inilublob ko ang mga paa ko sa mababaw na parte ng dalampasigan. Napapikit ako ng maramdaman ko ang tubig na tumama sa aking mga paa. Ang sarap sa pakiramdam. Pati na ang sikat ng araw na tumatama sa balat ko.

Napakapresko sa pakiramdam na nakapunta ulit ako sa ganitong lugar. Mabuti na lamang at dito ako dinala ni Querem. Pansamantala kong nakalimutan ang problema ko dahil sa magandang lugar na ito. Maya-maya pa'y naramdaman ko na ang mga bisig ni Querem na bumalot sa aking baywang. Binuhat niya ko paalis sa tubig at binuhat na akala mo ay bagong kasal! Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa ginawa niya.

Sa huli'y natagpuan ko ang sarili kong nakakapit ang dalawang braso niya upang hindi ako mahulog. Hindi na'ko nagpapasag pa dahil natakot ako na baka ihulog niya ako 'pag nagpumilit pa 'kong bumaba sa mga bisig niya. Dinala niya ko sa loob ng bahay na narito. Iniupo niya ko sa duyang gawa sa rattan na nakaharap sa dagat. Umalis ito sandali at pagbalik nito'y dala na nito ang aking sapatos.

Pumasok ito sa loob ng bahay at maya-maya'y lumabas itong may dalang isang pares ng tsinelas at ibinaba ito sa paanan ko. Tiningnan ko ang mga ito at nagtataka akong bumaling ng tingin sa kanya.

"Where did you get that?" Tanong ko sa kanya habang bumababa ako sa duyan at isinuot ang tsinelas

"I buy it earlier when you asleep." Sagot nito na tila nahihiya dahil nakalagay sa batok ang kanang kamay nito at nag-iwas ng tingin

Ang cute naman. Hmm, sakto lang sa'kin yung tsinelas a! Galing niya pumili ng design. Pansin niya palang hindi ako mahilig sa magagarang gamit at kung anu-ano. Tumayo ako sa duyan a naglakad papasok sa loob ng bahay.

Namangha ako sa ganda ng bahay. Napaliligiran ito ng pulos mga salamin. Tanaw na tanaw ko ang dagaat mula rito. Napakaganda rin ng lugar na pinagtayuan. Umakyat ako sa ikalawang palapag ng bahay at mas namangha ako ng mapagtanto kong mas maganda ang view dito kumpara sa unang palapag. Lumapit ako sa sliding door at binuksan ko 'to.

Sumalubong ang amoy alat na hangin sa aking ilong nang tuluyan kong mabuksan ito at naglakad patungong veranda upang pagmasdan ang papalubog nang araw. Habang nakangiti akong nakaharap sa papalubog na araw mula sa dagat ay bigla ko na lamang naramdaman ang kanyang mga bisig sa'king baywang. Nagulat ako ng bahagya kaya naestatwa ako sa aking kinakatayuan. Kaming dalawa lang ang nandito kaya naman sino pa ba ang yayakap sa'kin kundi si Querem lang. Hindi ako kumibo sa kanya ni humarap man lang.

Galit pa rin ako sa kanya. Sumasakit ang dibdib ko kapag nakikita ko ang mukha niya lalo na ang mga mata niya. Bumabalik sa akin lahat ng nakita ko. Pero ipagpapaliban ko muna ito sa ngayon. Kailangan ko ring magrelax kahit paminsan-minsan.

Maya-maya pa'y nagsalita ito habang nakatingin din sa papalubog na sikat ng araw habang nakayakap pa rin sa'kin.

"Do you like it here?" Tanong pa nito habang titig na titig sa dagat

"No, I won't like it." Kiming sagot ko

Napahiwalay naman si Querem sa pagkakayakap sa'kin at pinaharap ako sa kanya at hinawakan sa aking mga balikat.

"But why? I thought you'd like seas? Sabi kasi ni Amie gusto raw ng mga babaeng dinadala sila sa mga ganitong lugar." Frustrated na saad nito bago binitawan ang magkabila kong balikat at napasabunot sa kanyang buhok

Nawala ang tuwang nagwawagi sa aking kaloob-looban. Akala ko pa naman buong puso niya 'kong inalok na magbakasyon. Akala ko pa naman orihinal niyang plano 'to! Bakit ba puro nalang, Amie? Kakainis na, a! Pinigilan kong tumulo ang luha galing sa kanan kong mata at tumunghay akong ngumiti sa kanya kahit na nangingilid na ang nagbabadyang mga luha. Nagsumikap akong ngumiti at sabihing "I don't like it because I love it! Thank you for bringing me here by the way!" Saad ko ng iniangat ko ang baba niya para sabihin ang kanina ko pa gustong sabihin

Matapos nito'y dali-dali akong umalis dahil nag-unahan na sa pagpatak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Tumakbo ako sa parte ng dalampasigan na medyo nakatago para ilabas ang hinanakit kong kanina ko pa gustong pakawalan. Tumakbo ako hanggang sa pakiramdam ko mag-isa na lang ako. Umupo ako sa ugat ng punong nakita ko kung aaan ako tumigil at niyakap ang mga tuhod ko't doon iniiyak ang  nararamdaman ko. Ang sakit lang kasi na malaman na sa ibang tao pa nanggaling yung ideya kung saan niya ko dapat dalhin.

Worst si Amie pa ang nagsuggest! Hindi niya ba talaga tatantanan si Amie? Kailan ba papasok sa makitid niyang kokote na kasal na si Amie! Kailan ba? Kailan?!

Maya-maya pa'y may bulto ng taong nakatigil sa harapan ko. Nang tingnan ko ito ay isa itong binatilyo na sa hinuha ko'y hindi nalalayo sa edad ko. Wala itong suot na pang-itaas at may dala itong pumpon ng mga bulaklak. Nakalahad sa kaliwang kamay nito ang panyo na sinasabing tanggapin ko. Tinanggap ko ito at marahang ipinunas sa mukha ko.

"Ang magandang gaya mo hindi dapat umiiyak ng gan'yan!" Seryosong saad nito habang nakatingin sa akin ang singkit nitong mga mata

"Ako nga pala si Lucas." Saad nito ng nakalahad ang kanang kamay sa harapan ko

"Ako naman si Acie." Sagot ko at tinanggap ang pakikipagkamay nito

"Bakit ka naman umiiyak?" Tanong nito habang nakatayo pa rin sa harapan ko

"Personal problem. But don't worry I can manage." Saad ko bago binalik yung panyo niya

"Hindi na, sa'yo na 'yan. Masaya akong nakatulong kahit maliit na bagay lang."  Saad nito bago inayos ang oumpon nv mga bulaklak na nasa kananf bahagi ng kanyang kamay

"Acie, hindi ko alam kung anong pinagdaraanan mo pero sana bawasan muna ang pag-iyak. Makakasama sa'yo 'yan. Kung pag-ibig ang dahilan pagsumikapan mong mabuo ang pagsasama niya. Huwag mong hahayaan na matibag ito ng ibang tao. Ayusin niyo ito gaya ng unang pagkakakilala niyo sa isa't-isa." Muling saad nito bago pumihit ng talikox at naglakad patungo sa dalampasigan taliwas aa aking direksyon

Madilim na sumabit nandito pa rin ako. Pinapanood ko naman ang napakaliwanag na buwan. At pinakikinggan ang tunog ng mga alon. Tila musika itong nagdaraan sa aking tainga. Kahit papaano'y kumalma na ako.

Nabawasan na kahit papaano ang sakit na nararamdaman ko. Tumayo ako't pinagpag ang suot kong bestida bago ako naglakad patungong rest house nila Querem. Nakaramdam na rin ako ng gutom kung kaya't napagpasyahan ko ng bumalik. Habang papalapit ako ng papalapit sa rest house ay natatanaw ko si Querem na tila nagaalala. Nang masiguro nitong ako nga ang naglalakad patungo rito'y humahangos itong tumakbo papunta sa gawi ko at niyakap ako.

Kamuntikan pa kaming mabuwal dahil sa impact ng pagkakayakap nito.

"Where have you been?" Sambit nito sa nagaalalang tono ng pakawalan niya ako sa mahigpit niyang pagkakayakap

Hindi ko siya sinagot bagkus nilampasan ko lang siya at nagdiretso akong pumasok sa dining room para kumain. Nang makapasok ako nakita kong may nakahain ng pagkain sa lamesa. Umupo ako sa bakanteng upuan sa kanang bahagi. Hindi ko na hinintay si Querem at nauna na akong kumain. Ilang sandali pa'y pumasok ito sa dining room na madilim ang mukha.

Padaskol itong umupo sa upuan at nagsandok ng sarili nitong pagkain. Nakasimangot ito habang kumakain. Tila ba sumama ang timpla ng mood nito ng iwanan ko siya sa labas ng rest house. Magkahalong galit at tampo ang nararamdamn ko ngayon. Pinilit ko na lamang na manahimik dahil baka mas lalo lamang lumaki ang gulo sa pagiran namin.

Nang matapos akong kumain ay agad rin akong tumayo at ni hindi ko manlang siya tinapunan ng tingin dahil nagdiretso agad ako sa kusina upang hugasan ang pinagkainan ko. Matapos ko itong ilagay sa lagayan at umakyat ako sa ikalawang palapag ng kwarto at nagpasyang maligo. Nagbabad ako sa bath tub na nilagyan ko ng maraming bubbles. Nakaharap ako sa madilim na dagat habang sumisimsim ng wine sa hawak kong wine glass. Nilagay ko sa isang tabi ang hawak kong wine glass bago ipinikit ang aking mata at piniling magrelax sa bubble bath na hinanda ko.

Hindi ko namalayang sa pagpikit nang mga mata ko'y hinila na rin ako ng antok.  Naalimpungatan ako ng maramdaman kong hindi na'ko nag-iisa sa bath tub. Nang iminulat ko ang aking mga mata'y bahagya akong nagulat ng makita ko si Querem na nasa loob na rin ng bath tub. Kahit nakadim ang ilaw dito sa banyo malinaw na malinaw kong naaaninag ang mapupungay niyang mga mata na kulay hazelnut na mas naging matingkad sa gitna ng madilim na gabi. Tila nakakahipnotismo ito. Parang nalulunod ako sa pagtitig ko rito.

Kahit anong gawin kong iwas ay mas lalo lamang ako nitong hinahatak na pakatitigan ko sila. Unti-unting naglalapit ang aming mga mukha kasabay rin nito ang paglapat ng malambot niyang labi sa mga labi ko. Ang kanina'y banayad na halik ay naging mas mapusok at punung-puno ng pagmamahal. Mga haplos na puno ng pagkalinga. Ang mga pambihirang kamay na siyang naglalakbay sa iba't-ibang bahagi ng aking katawan.

The way he kissed me seems like can erase all the pain that I've got through the years. His touch makes me more raging in fire. I feel his tongue seeking for entrance. I gladly let him in and make a tongue duel while his hands roaming around my body. He leave my lips and started to giving small kisses around my neck.

It gives more electrifying energy that makes me crave for more. I tilt my neck a little bit to give him more access. Not until he reach the valleys of my breasts. He stop for a while and look at me, eye to eye seems he's waiting for my confirmation. I nod a little and give my seductive smile as a sign that I letting him to make his move.

I feel the fire that we started, I feel the heat of our bodies intimately close like this. Seems that he's in the mood to treat me like his queen. It makes me so happy, to the thought that he probably finally realized who really he loves is! Hoping that he'd stay beside me forever. As my mind filled with the dreams that I really want to become true, he started to thrust deeply as he can.

Under the moonlight our body becomes one. We exchange sweet and passionate kisses. Like a normal married couple's do. A tear escaped from my eye as he filled me with his hot semen. A sign of happiness that finally he treats me as as a queen for the first time.