Share
KABANATA 20.
Related chapters
IMITATION. KABANATA 21.
“Hi, welcome back, Andres!” Panandalian na para siyang nahipnotismo sa malamyos na tinig na iyon. Ilang segundo pa bago niya naiangat ang paningin at direktang tumitig sa pinanggalingan ng tinig.Serenity was smiling habang nakatitig ito sa kanya. Ngiti na nagpapalusaw sa sama ng kanyang loob. He can’t even utter a word, nanatili lang siyang nakatayo at nakatitig rito.“Kamusta ka na?” muli ay tanong nito sa kanya.“I am good.” maikli at halos pabulong niyang tugon.How could Serenity sweetly smile at him after what he had done to her four years ago? Muntik na niya itong magahasa at nasaktan niya ito ng sobra. Ngunit heto ito ngayon, nakatayo sa kanyang harapan at matamis na nakangiti. Hindi manlang ito nababakasan ng galit at sama ng loob.“Good to hear that, Andres.” “Hindi ka ba galit sa ‘kin? You can curse me, pwede mo rin akong saktan.” Malaya niyang nakausap si Serenity dahil umalis panandalian si Red. Tinawag ito ng kanyang ama. He wants to grab the chance na wala ang pinsan
IMITATION. KABANATA 22.
Nakatayo si Andres sa harap ng malaking mannequin. Suot ng malaking mannequin ang wedding gown ng babaeng mahal niya. Kararating lang ng gown mula Milan Italy. Isang araw nalang at tuluyan ng maging kanya ang babaeng pinapangarap at sobrang mahal niya. Walang paglagyan ang matinding tuwa sa kanyang puso. Ngunit sa kabila ng matinding tuwa na iyon ay naroon parin sa isang sulok ng isip at puso niya ang takot.Isang malalim na buntong hininga ang kanyang ginawa, na tila ba sa paraan na iyon ay ma-release ang tension na biglang bumalot sa kanyang kaibuturanHe shook his head. No. Wala na siyang dapat alalahanin pa. With Serenity by his side, everything will be okay. Ito lang naman talaga ang kailangan niya, makakaya niyang suungin ang lahat bastat kasama niya si Serenity. Those bad things that happened in the past will remain in the past, mananatiling nakabaon sa nakaraan at hindi niya hahayaang maging hadlang sa tinatamasa niyang kaligayahan.Hinugot niya ang kanang kamay mula sa pag
IMITATION. KABANATA 23.
Dahil sa isang linggo na hindi nagkita ay buong higpit na niyakap ni Andres si Destiny. Destiny couldn't help but close her eyes and feel the warm embrace of Andres. May kaginhawaan na hatid ang mainit na yakap ni iyon ni, Andres kay Destiny. Ang kaninang bigat sa dibdib ay saglit na gumaan. Andres' firm figure was like a strong wall that could protect her from any form of harm. Hindi niya napigilan ang sarili na gumanti ng mahigpit na yakap.Isang malalim na paghinga ang kanyang ginawa. Nanuot sa kaloob-looban ng kanyang pang-amoy ang swabe at mabangong male-scent nito na humahalo sa mamahaling male musk perfume na gamit.Within five days she was not with Andres, she felt like there was a hole inside her heart, and she felt so concave. Hinahanap ng sistema niya ang mainit nitong yakap at halik, maging ang amoy nito. It's hard for her to accept the fact that Andres already occupied a big part of her mind and heart. Katulad na lamang ngayon. Tila bulang naglaho ang kaninang mga takot,
IMITATION. KABANATA 24.
“Serenity, my love, I give you this ring as a sign of our love and commitment to each other. I promise to support you, care for you, and stand alongside you through sickness and in health for all the days of our lives!” Kumikinang ang mga mata at puno ng pagmamahal. Ngumiti si Andres ng ubod tamis habang sinusuot ang singsing sa palasingsingan ng babaeng sobrang mahal niya.“A-Andres, I give you this ring as a symbol of my commitment, to love, to honor and respect you. I promise to stand alongside you, in your every up and down, and to stick with you through sickness and in health for all the days of our lives!” Mga pangakong binitawan ng isa’t-isa. Walang paglagyan ng tuwa at galak sa puso ni Andres, nag-uumapaw iyon. Sa wakas. Sa wakas kanya na ng buong-buo ang nag-iisang babaeng pinapangarap at tinatangi ng kanyang puso. The moment he laid his eyes on little Tin-Tin eighteen years ago, he already knew that she was the one. Hinding-hindi niya nakakalimutan kung gaano kabilis ang p
IMITATION. KABANATA 25.
Halos mabingi si Destiny sa lakas ng tibòk ng kanyang puso. Ang malamig ang tubig sa loob ng bathtub ngunit hindi sapat iyon upang pahupain ang matinding init na lumukob sa buong sistema niya. Nagkiskisan ang kanilang kaselanan sa ilalim ng malamig na tubig habang nakayakap ang isang braso ni Andres sa kanyang bewang. The delicious and tingling sensation caused by their rubbing genitals was too much for her to bear.Andres was staring at her with a burning desire of lust, love, and adoration in his eyes. Natutupok siya sa apoy ng matinding pagnanasa at pagmamahal nito, kahit sabihin pa na hindi para sa kanya ang pagmamahal na iyon. May kudlit ng hapdi at kirot sa dibdib. Ngunit pilit niya iyong nilalabanan. “I am the happiest man alive at this moment, Serenity, and it’s because of you. You made me the happiest man alive!” Hinawi nito ang buhok na nakatabing sa kanyang mukha at inipit iyon sa kanyang punong tenga. “I love you, asawa ko. Habang buhay kitang mamahalin, aalagaan, at pas
IMITATION. KABANATA 26.
Mag-uumaga na. Ngunit nanatiling gising ang diwa ni Andres. Nakatayo siya sa paanan ng kama habang nakatunghay sa himbing na natutulog niyang asawa. Napagod niya ito.He made love to her three times, and he knew that right at this moment she felt sore. Naguguluhan siya sa kung bakit ito birhen. He wanted to ask her but he didn't have the courage. Napipipi siya sa tuwing magtatanong siya.Posible kaya na sumailalim ito sa isang operasyon upang ibalik ang pagkabirhen nito? Mahigit isang buwan din ang nakalipas simula ng huli niya itong nakaniig. Isang buwan ay sapat na upang maghilom ang operasyon.Siguro nga. Gusto niya na lang paniwalaan ang nasa isip. Marahil ay ginawa nito iyon para sa kanya. Mula sa isiping iyon, ay tila lumukso ang puso niya. Bumalot muli ang matinding tuwa. Ang totoo ay okay lang sa kanya na kahit hindi na intact ang pagkababa3 nito. Her vîrginity is not a big deal to him, it was just a hymen na pwedeng mapunit kahit sa simpleng mga physical activities like ri
IMITATION. KABANATA 27.
“Tell me, sino sa amin ng ice cream na ito ang mas masarap?” seryosong tanong nito sa kanya habang mataman na nakatittig sa kanya.Wala sa sariling napa-ubo siya ng sunod-sunod. Nahaplos niya ang dibdib. Andres cracked up, sabay hinaplos nito ang kanyang likod. Ano ba kasing klaseng tanong iyon? “Love sagutin mo ko,” ani pa nito habang panay ang haplos nito sa kanyang likod. “Ang ice cream.” Agad niyang tugon.Hindi rin naman kasi niya pwedeng sabihin na masarap ito. Bakit ba kasi nito ikinumpara ang sarili sa ice cream?“Ang ice cream? Sigurado ka na mas masarap ang ice cream kesa sa'kin? Hindi nga?!” pabulong nitong tanong sa kanya sabay lapit ng mukha sa kanyang mukha. Bahagya na naatras niya ang sarili at dumikit ang likod sa backrest ng upuan.“E kasi naman ano.” “Ano?!” Naghahamon nitong tanong sabay mas lumapit pa sa kanyang mukha. Magkadikit na ang kanilang mga ilong at ang kanilang mainit na mga hininga ay tumatama sa isa't-isa. “E kasi, pag-pagkain ang ice cream. Hindi ka
IMITATION. KABANATA 28.
“This place was amazing!” Mahinang usal ni Destiny habang nakatanaw sa nagkikislapang ilaw ng siyudad. Nasa Bunkers del Carmel sila sa mga oras na iyon. Lugar sa Barcelona kung saan tanaw ang siyudad ng Barcelona. Hindi accessible sa mga tourist ang Bunkers del Carmel tuwing gabi. Nagkataon na taga rito si Isabella at naimbitahan sila ng pamilya nito sa isang dinner. Kinabukasan ng hapon ay babalik na sila ng sariling bansa.“You wanna live here?” Yumakap si Andres mula sa kanyang likuran at hinalikan siya nito sa tuktok ulo. “We can buy a property here if you want.”“Maganda ang lugar, pero mas maganda parin ang bansa natin. Mas gusto ko sa atin tumira at bumuo ng pamilya, malapit sa mga magulang mo at pamilya ko.”“Bumuo ng pamilya?” Andres let out a soft laugh and then sighed. “Sounds good. Ilang anak ba ang gusto mo? Apat, anim o sampu kaya? Kung ako ang tatanungin mo. I prefer ten, isang team sa basketball at meron ng substitute at taga cheer.”“S-Sampu?” gulat niyang bulalas. Ka
Latest chapter
