คลั่งรัก 3 เกิดเรื่อง

L - CLUB

ลีอันโดรหันกลับมามองข้างหลังตัวเองด้วยความแปลกใจเมื่อไม่ได้ยินเสียงเดินตามหลังเขามา ต้องให้บอกทุกอย่างเลยหรือไงนะยัยเด็กนี่ ชายหนุ่มเตรียมจะเดินกลับออกไปตามคนตัวเล็กที่เขาพามาด้วย แต่ทว่าเสียงเรียกจากข้างหลังก็ทำเอาเขาต้องหันกลับไปมอง

“เอ่อ นายใหญ่ครับ เกิดเรื่องแล้วครับ!” ลีอันโดรเบนสายตามองชายวัยกลางคนที่เขาไม่เคยเห็นหน้ายืนหอบหายใจรายงานเขาด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่มีแววตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“มีอะไร!”

“นายชัยยศยกพวกมาทะเลาะวิวาทคู่อริของมันอยู่ข้างในครับ ตอนนี้ลูกค้าข้างในคลับได้รับบาดเจ็บเยอะมากเลยครับนาย ส่วนบาร์ก็ได้รับความเสียหายไปเยอะเหมือนกันครับ”

“มันเป็นใคร!”

“นายชัยยศเป็นลูกชายของเสี่ยธงชัยผู้มีอิทธิพลของที่นี่ครับนาย”

“ไอ้เดรคไปไหน” ลีอันโดรถามหามือขวาคนสนิทของน้องชายทันทีเพราะรู้มาว่าลีออนให้เดรคมาดูแลแอลคลับที่ประเทศไทยและโซนเอเชียเกือบทุกสาขาแทน

“คุณเดรคไปมาเก๊าครับนาย คาสิโนที่นั่นเกิดปัญหาพนักงานยักยอกเงินครับ”

“อื้ม พากูไปหามัน...ต่อให้มันเป็นลูกใครก็ไม่มีสิทธิมากร่างในที่ของกู!” ใบหน้าและน้ำเสียงดุดันน่ากลัวของนายใหญ่ทำเอาผู้จัดการไนท์คลับถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดหวั่นแทนไม่ได้

“มึงออกไปพายัยเด็กนั่นขึ้นไปรอกูอยู่บนห้อง กูจะไปเคลียร์กับไอ้ลูกคนใหญ่คนโตสักหน่อย” ลีอันโดรหันไปสั่งนิคที่พึ่งเดินตามมาถึงไม่นานเสียงเรียบ ก่อนจะสาวเท้าตามร่างของผู้จัดการไนท์คลับออกไปด้วยท่าทีน่าเกรงขาม

“ครับนาย”

นิคมองตามเจ้านายหนุ่มที่เดินเข้าไปข้างในโซนคลับอย่างเสียวสันหลังวาบแทนผู้ชายโชคร้ายคนนั้น นายใหญ่ของเขาขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมและน่าเกรงขามที่สุดแล้วในบรรดาลูกชายคุณคุณดารินและคุณอันเดรส ไม่งั้นนายเขาจะขึ้นมาควบคุมกิจการทั้งหมดของลอเรนเซียสไว้ตั้งแต่อายุเพียงยี่สิบต้นๆ ได้ยังไงล่ะ เรื่องความโหด ความดุของเจ้านายเขานั้น ยังไม่มีใครสามารถต่อกรได้เลย แม้กระทั่งคุณอันเดรสเองก็ยังต้องเกรงใจลูกชายคนนี้เลย

“โชคร้ายของมันแล้วที่นายใหญ่เข้ามาที่นี่วันนี้” จบคำเปรยนั้นนิคก็เดินกลับออกไปทำตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มทันที เพราะเรื่องนี้ก็สำคัญไม่แพ้กันเผลอๆ สำคัญมากกว่าทุกอย่างเสียด้วยซ้ำ

┅✹┅

เสียงกรีดร้องของทั้งชายและหญิงผสมปนเปไปกับเสียงแก้วแตกกระจายดังจ้าระหวั่นไปทั้งบริเวณ ลีอันโดรมองภาพผู้คนที่วิ่งหนีตายออกมาจากข้างในไนต์คลับอย่างอลม่านวุ่นวายด้วยสายตามืดลึก กรามแกร่งขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนอย่างหงุดหงิดไม่พอใจกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า

“ไปจับพวกมันเอาไว้ให้หมด แล้วกันทุกคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปจากโซนนี้ซะ” ทันทีที่คำสั่งหลุดจากริมฝีปากหนาของชายหนุ่มเจ้าของไนท์คลับแห่งนี้ เหล่าบรรดาการ์ดทุกคนต่างก็วิ่งกรูกันเข้าไปล็อคตัวชัยยศและพวกของมันอีกสิบคนไว้สำเร็จ

“เห้ย ปล่อยกูนะเว้ย มีสิทธิอะไรมาจับตัวกู มึงรู้ไหมกูลูกใคร” ลีอันโดรมองไปที่ชัยยศด้วยสายตาเยือกเย็น

“ปล่อยสิวะ ถ้าไม่ปล่อยกูถล่มที่นี่ยับแน่! ปล่อย!” ชัยยศยังไม่วายขู่เหล่าการ์ดที่เข้าไปล็อคตัวเขาเอาไว้อย่างเอาเรื่องและพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการด้วยความโมโห

“ถ้ามึงกล้าก็ลองดู!” ลีอันโดรพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้าไปหาร่างของชัยยศที่ถูกล็อคตัวเอาไว้ด้วยท่าทีเรียบนิ่งแต่กลับแฝงไปด้วยรังสีแห่งความน่ากลัว เขาไม่ได้กลัวคำขู่หรือคำพูดโหวกเหวกโวยวายอวดอ้างอำนาจเหล่านั้นเลยสักนิด ทำไมเขาต้องกลัวด้วย ในเมื่อตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้นเลยนิ ยิ่งแค่นักเลงกระจอกหัวไม้แบบนี้แล้ว ไม่ได้สะกิดต่อมความกลัวให้ตื่นเลยสักนิด!

“มึงเป็นใครวะ เข้ามายุ่งอะไรกับเรื่องของพวกกู!”

“กูจะไม่ยุ่ง ถ้าที่ที่มึงมีเรื่องกันอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ถิ่นของกู”

“กูชดใช้ค่าเสียหายให้มึงแน่ แต่ตอนนี้มึงต้องปล่อยตัวกู ไม่งั้นกูยกพวกมาถล่มพวกมึงแน่”

“ทำไมกูต้องปล่อยมึงไปทั้งที่กูยังไม่ได้สั่งสอนมึงด้วยซ้ำ ว่าอย่ามากร่างในที่ของกู!” ลีอันโดรเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเหี้ยมน่ากลัว แต่ใบหน้ากลับนิ่งเรียบ สายตาเขาเย็นยะเยือกจนพลอยทำให้ผู้คนที่อยู่ในคลับนี้ต่างหวาดกลัวและเสียวสันหลังวาบอย่างไม่เคยเป็น

“จัดการมันซะ! แล้วลากพวกมันไปส่งให้พ่อที่อำนาจคับฟ้าของมันดูด้วย” ทันทีที่ได้ยินคำบัญชาของนายใหญ่ บรรดาลูกน้องของเขาก็รีบปฏิบัติตามคำสั่งโดยทันที เพราะอยากจัดการชัยยศกับพวกมานานแล้ว เนื่องจากพวกมันมากร่างที่ไนท์คลับแห่งนี้ทุกครั้งที่มาเที่ยวที่นี่ และแต่ละครั้งพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ได้แต่คอยห้ามและรายงานคุณเดรคเท่านั้น

ตุ้บ พลัวะ!

ลีอันโดรยืนมองภาพที่ลูกน้องของเขากำลังกระทืบชัยยศและพวกของมันจนสะบักสะบอมไม่ต่างจากอริของมันที่นอนสลบเหมือบกองกันอยู่บนพื้นด้วยแววตามืดลึกยากจะอ่านออก ก่อนจะหมุนกายกลับขึ้นไปหาคนตัวเล็กที่เขาสั่งลูกน้องให้พาเธอขึ้นไปรอบนห้องทำงานอย่างไม่สนใจเสียงร้องโหยหวนของคนที่โดนกระทืบสักนิด!

┅✹┅

“เมื่อกี๊มึงว่าไงนะ!” นิคกระชากคอเสื้อการ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูทางเข้าด้านหลังคลับด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ

“อะ เอ่ออ ผะ ผมไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วครับคุณนิค”

“ไล่ไป? มึงไล่คุณพอใจไปที่ไหน”

“ธะ เธอถามผมว่าเธอจะไปรอที่ไหนได้ ผะ ผมเลยให้เธอออกไปรอที่ลานจอดรถครับคุณนิค”

“ไอ้โง่เอ้ยยย มึงเตรียมตัวหางานใหม่ได้เลย! นายใหญ่ไม่เอามึงไว้แน่” นิคสบถด่าการ์ดคนดังกล่าวออกมาทันทีด้วยความโมโห และหันหน้าไปสั่งลูกน้องของเขารวมถึงการ์ดคนอื่นๆ ที่อยู่แถวนั้นออกตามหาผู้หญิงของเจ้านายทันทีอย่างร้อนใจ

“พวกมึงออกไปตามหาคุณพอใจให้ทั่ว และต้องหาให้เจอ ก่อนนายใหญ่จะออกมา ไม่งั้นพวกมึงได้ตายกันหมดแน่! ไป๊!!”

“คือผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอครับคุณนิค ผมเห็นเธอแต่งตัวปอนๆ ผะ ผมเลยไม่ไว้ใจครับ”

“มึงยังมีหน้ามาถามกูอีกนะ! รู้เอาไว้ซะว่าผู้หญิงที่มึงไล่ออกไปน่ะ คือว่าที่นายหญิงใหญ่ของที่นี่!!” การ์ดคนนั้นเบิกตาโพลงจนแทบถลนก่อนจะทรุดลงไปนั่งที่พื้นอย่างหมดแรง เขารู้ชะตากรรมของเขาได้ในทันทีโดยไม่ต้องพึ่งหมอดงหมอดูอะไรทั้งนั้น ความดุน่ากลัวและความโหดเหี้ยมของนายใหญ่ ทุกคนที่นี่ต่างรู้กิตติศัพท์กันทั้งนั้น

ครืด ครืด ครืด~

“นะ นาย... ซวยแล้วไหมล่ะ” นิคอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อเจ้านายของเขาโทรเข้ามา ทำเอาการ์ดที่นั่งอยู่ที่บนพื้นตัวซีดสั่นขึ้นมาทันควัน

“ครับนาย”

(พอใจอยู่ไหน กูบอกให้มึงพาขึ้นมารอกูที่ห้องไม่ใช่รึไง)

“เอ่อคือ...”

(พอใจอยู่ไหน!) เสียงตะคอกดังจนการ์ดที่นั่งตัวสั่นอยู่กับพื้นต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อกอย่างยอมรับชะตาชีวิตตัวเอง

“คะ คือเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยครับนาย”

ติ๊ด!

“มึงเตรียมตัวได้เลย” เสียงตัดสายโดยไม่รอฟังอะไรของเจ้านาย ทำเอานิคต้องหันไปพูดกับการ์ดที่นั่งตัวสั่นบนพื้นเสียงเครียดไม่แพ้กัน

┅✹┅

ทางด้านหญิงสาวที่กำลังนั่งสะลึมสะลืออยู่ข้างรถของชายหนุ่ม ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นและเห็นผู้คนวิ่งออกมาจากข้างในคลับสุดหรูหน้าตาตื่น เธอจึงลุกขึ้นและเดินไปแอบดูอยู่ในมุมมืดด้วยความกลัวเช่นกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันนะ หญิงสาวคิดพลางหันหาที่หลบซ่อนตัว เพราะเธอเดาจากเสียงนั้นและผู้คนที่วิ่งหน้าตาตื่นออกมาคงเกิดเรื่องทะเลาะกันหรือเรื่องไม่ดีอะไรขึ้นแน่

พิรตามองไปเห็นห้องน้ำข้างลานจอดรถจึงคิดจะวิ่งไปแอบในนั้นด้วยความหวั่นกลัว เรียวขาเล็กตัดสินใจก้าวออกไปจากข้างรถของเขาทันทีก่อนจะรีบตรงดิ่งไปยังห้องน้ำที่เล็งเอาไว้ก่อนหน้า

“มาคนเดียวหรอครับคนสวยย...” พิรตาเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นชายวัยฉกรรจ์สามคนเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางคุกคาม เธอจึงตัดสินใจเดินหลบเลี่ยงไปอีกทางทันทีด้วยความหวาดกลัว

“แหม หยิ่งซะด้วยว่ะ” ชายหนึ่งในสามคนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหยัน ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้ามาหาเธอจนต้องถอยหลังหลบ

“ละ หลีกทางด้วยด้วยค่ะ หนูจะไปเข้าห้องน้ำ” เธอเอ่ยบอกชายหน้าโหดที่เดินเข้ามาด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

“เดี๋ยวพี่พาไปเข้าดีกว่านะครับคนสวย”

ฟรึบ!

“นี่ ปล่อยนะ!” พิรตาพยายามดึงแขนที่ถูกกระชากเข้าไปหาออกมา แต่ทว่ากลับไม่เป็นผล

“มานี่!”

“ปล่อยนะ! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย อุ๊บ” หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือพลางร้องไห้สะอื้นอย่างน่าสงสาร ชายหนึ่งในสามจึงยกมือมาปิดปากเธอก่อนจะลากร่างเล็กไปที่ด้านหลังห้องน้ำชายทันที

“ดูต้นทางให้กูด้วย”

“รีบนะเว้ยพวกกูรอต่อ ฮ่าๆ”

“ช่วย...อึก!” พิรตาร้องขอความช่วยเหลือได้แค่นั้นก็ถูกหมัดหนักๆ ต่อยเข้าที่หน้าท้องเข้าอย่างจังจนรู้สึกเจ็บและจุกจนพูดไม่ออก ทำได้เพียงนั่งงอตัวอย่างหมดแรงหมดสภาพ

พิรตาหลับตาร่ำไห้อย่างน่าสงสารเมื่อไม่สามารถจะช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย คุณลีอันโดรขาช่วยพอใจด้วย พอใจกลัว แม้ในห้วงความกลัวของเธอก็ยังนึกถึงเขาคนเป็นคนแรก แม้ชายหนุ่มจะไม่สนใจใยดีเธอเลยก็ตาม

พอใจรักคุณ...

ร่างเล็กถูกลากเข้าไปหาพร้อมกับมือหยาบกร้านที่พยายามจะฉีกทึ้งเสื้อของเธอให้ขาด เธอจึงพยายามฝืนใช้แรงเฮือกสุดท้ายยกมือผลักและตุบตีร่างกำยำของผู้ชายที่ลากเธอเข้ามาด้วยแรงอันน้อยนิดจนทำให้มันเริ่มโมโหและรำคาญจึงฟาดมือหยาบกร้านลงที่ใบหน้าเล็กๆ ของเธออย่างแรงจนหน้าสะบัด

เพี๊ยะ!

“ฤทธิ์เยอะนักหรอวะ” มุมปากสวยแตกช้ำและมีเลือดซึมออกมาทันทีจากแรงตบ

ฟรึบ!

พลั๊วะ! ตุบ ตั๊บ!!

พิรตามองตามร่างของคนที่ตบหน้าเธอกำลังถูกดึงกระชากออกไปพร้อมกับหมัดหนักๆ ที่ฟาดใส่ใบหน้าของผู้ชายที่ฉุดเธอมาไม่ยั้ง และทันทีที่เห็นใบหน้าของคนที่เข้ามาช่วยได้เต็มตา น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้าก็ไหลนองออกมาทันทีด้วยความดีใจ

“คะ คุณลีอันโดร ฮึก” พิรตาเรียกเขาพลางพยายามฝืนกายลุกขึ้นด้วยแรงอันน้อยนิด

ลีอันโดรหันมามองสำรวจร่างกายเธอด้วยความห่วง กรามแกร่งของเขาขบกันแน่นจนขึ้นสันทันที… เหตุการณ์ในคลับเมื่อครู่ไม่ได้ครึ่งเสี้ยวอารมณ์อยากเข่นฆ่าคนของเขาในตอนนี้เลย ทั้งใบหน้าสวยของเธอที่มีรอยช้ำรอยแตกที่มุมปากจนเลือดซิบทั้งเสื้อที่ขาดหลุดลุ่ยจนปิดอะไรแทบไม่มิดนั้นก็ทำเอาเขาระงับความโกรธเอาไว้ไม่ไหว ตัดสินใจเดินเข้าไปหาไอ้คนที่ลากเธอเข้ามาในนี้และต้องเป็นมันแน่ที่กล้ามาตบแก้มนุ่มนิ่มของเธอและมันก็คือของรักของหวงของเขาเช่นกัน

พลั๊วะ ตุ้บ ตุ้บ

“อั้ก โอ้ยยย”

“ยะ อย่าทำอะไรผมเลยครับ ผมกลัวแล้ว” ชายคนที่ลากเธอเข้ามายกมือพนมไหว้เขาทันทีอย่างหวาดกลัว แต่ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะฟังคำขอร้องอ้อนวอนจากใครทั้งนั้น ตอนนี้อยากฆ่าคนอย่างเดียว ไม่รอช้า เขาเดินไปกระชากคอเสื้อชายคนนั้นและจับหัวมันมาฟาดกับขอบอ่างล้างมือทันทีอย่างไม่ยั้งจนแตกเลือดอาบที่ศีรษะไหลนองลงมาเปื้อนเสื้อของมันเต็มบริเวณ เขาทั้งเตะ ทั้งต่อยและกระทืบมันด้วยความโมโหโกรธแค้น

“ขะ คุณลีอันโดร!” เสียงแผ่วเบาของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มที่กำลังยกเท้าเตะใบหน้าของผู้ชายที่ทำร้ายเธอนั้นชะงักค้างก่อนจะหันกลับไปมองคนเรียกด้วยความเป็นห่วง

“จัดการพวกมันและเก็บหลักฐานให้หมด!” สั่งเสียงเหี้ยมเยือกเย็นก่อนจะรีบเดินตรงดิ่งเข้าไปหาร่างเล็กของคนที่นั่งงอตัวหมดแรงทันที

“คุณลีอันโดร ฮึก พอใจกลัว ฮือ” เธอรีบโผกอดชายหนุ่มทันทีอย่างหวาดกลัวและตกใจ ชายหนุ่มเองก็รีบคว้ากอดเอวคอดบางของหญิงสาวไว้หลวมๆ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบหลังปลอบประโลมเธอให้คลายความกลัวทั้งที่ตอนนี้เขาเองก็กำลังเดือดเป็นไฟอยู่แล้ว

“ไม่ต้องกลัว เธอปลอดภัยแล้วคนดี”

พิรตาร้องไห้สะอึกสะอื้นที่อกแกร่งล่ำสันจนหมดแรงหลับไป ชายหนุ่มจึงรีบคว้าร่างเล็กมากอดและอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวอย่างอ่อนโยน อ้อมแขนแกร่งกระชับกอดเธอแน่นก่อนจะอุ้มร่างในอ้อมแขนกลับขึ้นไปที่ห้องทำงานของน้องชายเพื่อทำแผลให้เธอทันที

“จุ๊บ ฟอดดด”