LOGIN"Hindi pa," matabang kong sagot.
"O-okay. Do you want me to do it by myself? Don't worry, I'll still put your name."
"Of course not. I'll do my part. I'll give it to you later."
"Are you sure?"
"Yeah."
Dumating ang tanghali. Imbes na lumabas ako para kumain sa cafeteria, sinimulan ko na lang gawin ang assignment namin sa p.e. para mamaya ay maipasa na namin ni Zeus. Aminado naman akong sakit ako sa ulo ng mga kaklase ko kaya hindi niya ako pinipiling kagrupo. Si Zeus lang naman ang tumatanggap sa akin kahit na anong taboy ko sa kaniya.
"Kaso binenta mo naman," komento ko."Yeah, I need some funds para sa requirements sa trabaho, eh. Mabuti nga at hindi ako pinagalitan ni Aunt Elisse."Hindi ko maiwasang tumanaw ng utang na loob sa mama ni Mael. Kahit hindi niya totoong kamag-anak si Yves, tinuring niya itong parang kadugo niya. At natutuwa rin ako dahil parang sa kaniya naman ni Mael ang pagiging matulungin sa kapuwa although ganoon din naman si Uncle Mikael. Kaya ganoon na lang din ang pagtanaw ko ng utang na loob kay Mael dahil katulad ng nangyari kanina, tinulungan niya akong makawala sa taong gumigipit sa akin, sa amin ni Yves."Alam mo ba noon, Jenna, hindi ko talaga inakalang magugustuhan mo ako. I don't often smile. I am not rich. Compared to you, I'm just a commoner, a penniless, who's not worthy of your attention, but yet you keep on showering me with your love, which I don't know if I can reciprocate enough since I don't have a lot even to show myself."Nangilid ang mga luha ko. Ngayon ko lang nakitang gan
"Undress me like we just got married today, Yves."Ngumiti siya. Doon ko nalaman na totoo ang hinala ko. He was acting. Hindi na totoo ang mga sugat at pasa niya sa katawan. Masyado niya lang akong pinag-alala para lang makita kung gaano ko hindi kayang mawala siya sa akin. Siguro'y lihim niya akong pinagtatawanan."Where's the zipper?" tanong niya."Look for it." Kinindatan ko siya, pero nagulat ako sa sunod niyang ginawa. He inserted his hand inside the corset of my wedding gown."What the hell?" Natatawa kong tanong."Why? Hindi ko mahanap, eh. Ito ang pinakamabilis na paraan. Come here, I'll suck them."Akmang lalapit na ako sa kaniya nang may marinig kaming tumikhim. Pareho kaming napalingon sa pintuan at nakita namin si Mael na naka-cross arms at umiiling. "Fix yourself, masyado ka nang nakakaabala sa hospital ko."Napaturo ako sa sarili. "Sorry," nakangiting sagot ni Yves. Kumunot ang noo ko. Teka nga."Hospital mo?" tanong ko kay Mael."Yeah. This is my hospital. Why? Isn't
Yves shrugged and pouted. Hindi ko alam kung bakit nawala na ang mga luha ko at napalitan ng kilig habang pinagmamasdan siyang nagpapalambing. "You left me there, Jenna. I thought we could finally be together after we secretly got married, pero katulad ng dati ay iniwan mo ako, ang masaklap pa ay matapos pang may mangyari sa ating dalawa. Paggising ko wala ka na. You made me so insane and worried. Inakala ko pang panaginip lang ang lahat. Imagine, how am I supposed to react when I see myself on the bed alone? I just got married and yet my wife disappeared without a proper notice," mahaba niyang paliwanag. Bakas ang frustration sa kaniyang mukha. "Look, I'm sorry. I just have to do something. Kita mo naman, nasa harap mo na akong muli. Everything went perfectly as planned, Yves. I heard from Mael that you helped him." Hinaplos ko ang pisngi niya na kahit may mga sugat ay hindi kabawasan ng pagiging guwapo niya sa paningin ko. "That won't happen again. I promise. Hindi
Pinaharurot na ni manong ang sasakyan at hindi naman ako naghintay nang matagal nang tumigil na siya sa Avenzon Hospital. Bumaba na ako at nagbayad. Lakad-takbo akong pumapasok sa hospital, habang pinagtitinginan ng mga tao. Wala na akong pakialam. I need to see Yves. I need to check on my husband. I hope he's fine. I hope he is. Nagtanong ako sa nurse kung saan ang kwarto ni Yves at itinuro niya naman iyon sa akin. My knees began to shake in nervousness. Lalo't naiisip ko ang posibleng itsura niya ngayon. My eyes became weary. Ni hindi ko na makita ang dinadaanan ko. It's blurred because of my tears. Nanghihina ako sa isipin palang na nasa hospital siya dahil naaksidente siya. Sumasakit ang puso ko. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kwarto at napanganga ako at halos hindi makagalaw. Hindi ko magawang humakbang papalapit sa kaniya. This is not the scene I want to see him in. "Yves... I'm
Hindi ko na napigilang umiyak pa lalo. How I wish Yves was there waiting for me... "Stop crying," Dad whispered. "Smile because today is your day, Jenna." "You know that this is not my day, Dad. This day is the worst day of my life," banggit ko sa kaniya habang pinipilit na ngumiti. "I hate this day so much." Nagsimula na kaming maglakad nang tumugtog ang kantang pangkasal. Hindi ko alam kung bakit sa pandinig ko ay parang kanta ito para sa patay. Sabagay, para na rin naman akong patay dahil ikakasal ako sa lalaking hindi ko mahal at may plano pang masama sa pamilya ko. At higit sa lahat, balak na patayin ang taong totoo kong mahal. "You'll be near to God as I walk you to the altar. Sulitin mo na ang bawat segundo para magdasal. Baka pakinggan ng Diyos ang kahilingan mo," wika ni dad. Hindi ko alam kung inaasar niya ba ako o ano. "Hindi ako malakas sa Kaniya."
"I did. Narinig kong nagtalo sila ni Desiree, kaya nabangga sila." Nadurog ang puso ko sa balitang iyon. "But who knows? Baka sinadya ni Desiree na ibangga ang kotse dahil sa sobrang galit niya sa manloloko niyang fiance. I know she can do that." Lumalim ang paghinga ko. Hindi ko akalaing kaya nila itong gawin sa taong mahal nila. Mali, baka hindi totoong pagmamahal ang nararamdaman nila, dahil ang totoong nagmamahal, kayang magpalaya. "You know what? I saw Yves lying on that cold bed barely breathing. Kung wala lang doon ang pinsan mong si Mael ay tutuluyan ko na sana siya." "Fuck you! Don't you dare touch him! Ako ang makakalaban mo!" Napapalatak siya ng tawa. "Don't make me laugh, Jenna. We both know wala kang magagawa sa posisyon mo ngayon. All you can do is obey me, kung ayaw mong mamatay ang taong mahal mo." "What do you really want?!" "Dalawa lang naman—ang matuloy ang kasal natin, at ma







