As I enter inside the coffee shop beside Justine's office. Kung saan napag kasunduan nami'ng magkita, pakiramdam ko nag lalakad ako papasok sa nakaraan.
Ang lugar kung saan una ko siyang nakita. Lugar kung saan unang beses akong humanga sa isang taong hindi ko inaasahang mamahalin ko hanggang dulo. Para akong naglakbay at nagbalik tanaw sa nakaraan, na magiging isang masayang ala-ala at bahagi na ng buhay ko.
Umupo ako sa puwestong dati 'kong inupuan. Parang walang nag bago, natanaw kong muli ang mga nag lipanang sasakyan sa labas, pati na rin ang mga taong naglalakad patungo kung saan. Same place, same day, same time and I almost wear the exact clothes that I wore the first time I laid my feet into this coffee shop accidentaly.
Ang tanging nag bago lang ay magka kilala na kami ngayon at hindi na lang ba
Matapos ang nangyari sa coffee shop, Zafira and I went home... Home with me.Dito kami tumuloy sa MGS also known as Macho Gwapito Subdivision. Gusto ko sana siyang isama sa mansion namin, upang personal na sabihin sa magulang ko na engaged na kami. But Zafy refused, she said maybe some other time. And she looks tired also."Love what do you want for dinner?" I asked her, while she was comfortably sat on the couch with ice cream on her hands.Its almost dinner time, I asked her to eat in a restaurant but again she refused. Hindi ko nga rin alam kung ano ba ang nangyayari sa kaniya. Kanina kasi ng makapasok kami sa isag sikat na restaurant, bigla siyang tumalikod... saying the restaurand smells bad. At nang pauwi kami rito, may namataan siyang street vendor na nagtitinda ng fish ball, kikiam, at kwek-kwek.S
We had a rough night last night, but I made sure that Zafy and our baby were safe. Hanggang ngayon nga ay tulog pa rin si Zafira. Tumawag na rin ako sa bahay kanina upang ipaalam na doon kami kakain ng pananghalian. Sa ayaw at sa gusto ni Zafy ay pormal naming ibabalita sa mga magulang ko ang tungkol sa amin, lalo na ang magiging anak namin.Ginawaran ko na muna ng halik sa noo ang napakaganda kong yaya, na ngayon ay prenteng natutulog pa rin, bago bumaba."CONGRATULATIONS!"Kaagad na bumungad sa akin ang tarpaulin na iyon na may mukha ko pa sa itaas. Katulad din ng kung paano namin ginawan ng ganoong pag bati si Janrick dati, ay siyang ginawa rin nila sa akin."Kapag wala ako sa listahan ng mga ninong yari ka sa akin." Pag tatangka sa akin ni Nico. "Ako ang pinakamalaking mag
Pakiramdam ko ay muling naulit ang sinaryong ito. Nakatayo ako sa labas ng pinto ng mansion nila Justine. Katabi ko siya, magkahawak kami ng kamay at hinihintay ang pag bukas ng pinto.Gaya rin ng inaasahan ko, si Nay Meling ang nag bukas ng pinto, tulad ng kung paano niya rin iyon binuksan dati. Nakangiti at masaya niya kaming pinapasok. Bumuntong hininga naman ako at wala sa loob na humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Justine."Its okay love, I'm here... Don't worry," halos pabulong niyang sabi sa akin. Hinalikan niya rin ang noo ko, bago muli kaming nag patuloy papasok.Pakiramdam ko'y nanlalamig ang palad ko, at halos manginig ang tuhod ko. Ganitong ganito ang pakiramdam ko noon. Noong ipinakilala niya ako bilang girlfriend niya, na hinadlangan naman ng Mama niya."Justine," halos pabulong kong tawag sa kaniya. Lumingon naman
"Love! Taste it." Kulang na lang ay takasan ako ng malay tao, ng bumungad sa akin ang pinakamagandang yaya sa balat ng lupa. Ngunit hindi iyon ang ikinagulat ko, kun'di ang hawak niya."What's that?" kuryosong tanong ko. Sa totoo lang, mahal na mahal ko si Zafy pero wala pa rin talaga akong tiwala sa mga luto niya."Cookies," baliwalang sagot niya.Tinitigan ko naman ang cookies na sinasabi niya. Apat na piraso iyon na nakalagay sa plato. Ang isa ay hugis pusong nawasak. Ang isa naman ay hugis star na kinulang sa isa pang tatsulok. Mayroon pang isa na bilog lang ngunit my design na ilong, bibig, at mata. Habang ang inaabot niya naman sa akin ay simpleng bilog lang ngunit may buong chocolate na kisses sa gitna."Luto ba ni Mama yan?" muli kong tanong. Mahirap na, baka malason ako at mamatay ng maaga.
"What now?" I asked.Nanatili lang siyang nakatayo habang nakatingin sa akin ng mariin hawak pa rin ang gitara niya. Hindi ko na napigilang lumapit sa kaniya at haplosin ang mukha niya."You know how to play guitar?" He asked. Umiling lang ako bilang tugon.Hindi naman kasi ako marunong talaga. Ang alam ko lang ay piano. My Dad wants me to learn piano and violin, but I only learn one. While my Mom wanted me to learn everything in my surroundings. Mas maganda raw kasi na may alam ako sa paligid ko at sa nakapaligid sa akin.Kaya nga natuto akong mangabayo, umakyat sa puno, mangawil, lumangoy at kung ano-ano pa, na siyang ginagawa ng mga anak ng namamahala sa hacienda. Hindi naman ganoon kaganda ang kabataan ko, pero para sa akin ay normal pa rin naman ang buhay ko."Bata palang ako mahilig na akong mag gitara." Tinitigan niya iyon at marahan
Your Mother died yesterday...Paulit-ulit kong naririnig sa isip ko ang mga sinabing iyon ni Justine. At magpasahanggang ngayon, hindi pa rin ako naniniwala. It almost dinner time at narito pa rin kami sa mansion nila.Kaninang sinabi niya iyon, wala akong naging reaksyon. I just nod and act like nothing happened. Like he doesn't said something. Dahil bakit ako maniniwala gayong nasa U.S ang Mama ko at nag papagaling. Ilang beses kinompirma ni Daddy na ayos lang si Mama, na malakas siya at wala ng problema. Kaya naman paanong namatay kung wala namang problema? Are they lying to me?I look at the food, that served. Looks delicious, smells delicious too. Hindi rin ako nakakadama ng paghihilab ng sikmura. Ngunit bakit hindi ko magawang kumuha ng pagkain upang kumain? Bakit hindi ko mautusan ang kamay ko upang kunin ang gusto ko? Bakit nakakaramdam ako ng lungkot? Nang pag nanais na maiyak? Nang k
Nang makarating kami sa Rancho at sabihin ni Justine na narito na kami, ay hindi ko alam kung bababa ba ako o hindi. Hindi ko kayang ikilos ang mga paa ko. Hindi ko magawang lingunin man lang ang mansion, na ngayon ay sobrang liwanag."It's okay love, I'm here." halos pabulong na sambit sa akin ni Justine na ikinalingon ko.Hindi ko rin mapigilan ang luhang kumawalang muli sa mga mata ko. Hindi ako handa sa ganitong bagay, at kahit kailan ay hindi magiging handa."Hindi ko kaya Justine." Umiiling kong sagot sa kaniya. "First time mangyari sa amin ang ganito... Ang may iburol sa bahay.""Come on, kailangan mong humarap sa kanila. Dont you want to see your mother?" he ask.Of course I wanted to see her, pero hindi sa ganitong
"Anong nangyari? How's the baby? And how about Zafy? Is she okay? Ano ang sabi ng doktor?" Sunod sunod na tanong sa akin ng pinsan ni Zafira na si Lenny.Nang tawagan ko ang mga magulang ko at mga kaibigan, ginamit ng ilan sa kanila ang chopper ni Lucas. Nag uusap na rin si Mama at ang ina ni Lenny na si Donya Carmelita, patungkol sa nangyari sa ina ni Zafy. Habang sina Blue at Lucas naman ay tahimik na nakatayo lang sa gilid."Simula sa bahay hanggang sa makarating kami dito ay hindi na siya tumigil kaiiyak. Sabi ng doktor stress daw. Mababa rin daw ang kapit ng bata. Kailangan niyang mag bed rest sa loob ng isang buwan." Hinaplos ko ang pisngi ni Zafy na ngayon ay natutulog pa rin. Mabuti ay naitakbo namin siya kaagad sa ospital, dahil kung hindi baka nawala ang anak namin. Baka mapahamak din si Zafy. Hindi ko kakayanin kapag nagkataon, hindi ko kakayanin kahit