“I will sue you for this,” ang babala ni Dan.Subalit hindi ito naging dahilan upang bumitaw si Roman. Kabaligtaran pa ay mas diniinan niyaang pagkakadikit kay Dan sa pader,“Leave her alone,” ang tugon ni Roman. “Kasi, kung hindi ka titigil, I won’t be as civilized asnow. At sige, subukan mong magdemanda. Dahil, gago, mas marami pa akong alam tungkolsayo. Just give me a reason, Dan.”Unti-unting nawala ang mayabang na ngisi ni Dan. Sa papanahimik niya, alam na kung sino angnanalo.“Coward,” banggit ni Roman.Ang nakangiting Keira ay tumingin kay Blair. “Ate, sigurado ka bang hindi mo siya papayagangsuntukin si Dan? Sige na, kahit isang beses lang o.”Walang imik si Blair.“Please? Kahit kaunting suntok lang.” Nagkuyom pa si Keira ng mga palad na para bangnagdadasal na payagan siya.Kaya naman ang panganay na si Sutton, umeksena na upang isalba ang pangyayari. “Blair, saysomething.” Tinuro niya si Roman at Dan. “Baka mauwi pa ito sa crime scene.”Sa totoo lang, alam naman ni Bl
Naglingunan ang lahat sa may pintuan nang marinig ang mabibigat na yabag na papalapit sapasilyo.Lalong kumapal ang tensyon sa loob ng silid. At rammdam ni Blair ang malakas na tibok ng pusoniya, parang sasabog sa kaba habang pinagmamasdan ang paparating.‘Roman,’ ang mahinang sambit ng kaniyang isipan.Dumungaw ang lalaki sa pintuan, taglay ang matipunong tindig subalit mukhang puno ng galit.Ang madilim niyang mga mata ay gumala sa paligid, tila naghahanap ng tatamaan. Nakakuyomang panga na parang puputok, at mahigpit ang pagkakasara ng mga kamao niya sa magkabilanggilid.Hindi lang siya galit. Halos nag-aapoy siya sa tindi ng poot!Tahimik ang buong silid, lahat nakatitig sa bagong dumating na tila isang bagyong handangmanalanta.“Well, shit,” mahina ngunit mariing bulong ni Blair nang mabasa niyan ang poot na taglay ngmga mata ni Roman. Anong ginagawa ni Roman sa lugar na iyon? Siguradong papaulanin niBlair ito ng sermon mamaya.“What the hell are you doing here, Roman?” an
Handa si Blair sa anumang laban na haharapin. Pero darating si Dan? Baka hindi laban angmangyari kung hindi digmaan! Talagang hindi siya makapaniwala sa ginawa ng tiyahin. Bakitniya inimbitahan si Dan nang hindi man lang siya sinasabihan?Sa harap ng hapag-kainan ay humalimuyak ang amoy ng bagong lutong tupa at tinapay. Ngunitkahit gaano kasarap, hindi nito kayang pagaanin ang bigat ng tensyon sa paligid. Nakaupo si Vivat Peter sa magkabilang dulo ng mahabang mesang gawa sa mamahaling kahoy. Pareho silangkalmado ang ekspresyon, animo’y parang walang alam sa nangyayari. Si Paula naman aynakatayo sa gilid habang mahigpit na magkakapit ang mga kamay. At sa kabilang bahagi ngmesa, naroon si Dan, nakasandal ang isang braso sa likod ng upuan na para bang siya ang may-ari sa lugar.Kitang-kita ang kumpiyansa sa hitsura ni Dan. Marahil ay sigurado siyang makukuha niya anggusto!‘Fuck. There’s no way,’ galit na singhap ni Blair sa sarili habang pinagmamasdan ang datingnobyo.Pero hin
Sakto lamang ang dating ng magkakapatid. May panahon pa nga silang i-lock ang kotse bagodumiretso sa loob ng simbahan. Hindi narin sila nag-abalang hanapin ang tiyuhin at tiyahin.Bagkus, umupo na sila sa pinakahuling upuan sa bandang likuran. Pagkaupo, sunod-sunod natumingin sa kanila ang mga naroroon. Ang padre na si Johnson, napakunot pa ng noo dahil salumalaking tiyan ni Sutton.Ilang minuto pa, napansin ni Blair na tila pinapatamaan ni Father Johnson itong si Sutton sapamamagitan ng kaniyang sermon. Sadyang waring naiwan na sa nakaraan ang mga maliit nasimbahan sa bayan. Handa na sana siyang tumayo at hatakin ang mga kapatid papalabas.Mabuti na lamang ay napigilan siya ni Sutton.“Ayos lang, dito ka lang,” kalmadong sambit ng panganay nilang kapatid. “Matagal na natingalam na may pagkaluma parin ang bayan na ‘to,” dagdag niya.“Pero naiinis talaga ako,” pabulong na sagot ni Blair. Mas malakas ang boses niya kumpara sabulong ni Sutton, kaya naman napatingin ang ilang malap
Linggo ng umaga. Walang nagawa si Blair nang alukin siya ni Roman na ihatid siya malapit sabahay ng mga kapatid. Hindi naman siya makatanggi dahil malaki rin ang maitutulong sa kaniyang paghatid nito.Nang makarating sa gilid ng kalsada, pinatay ni Roman ang makina ng sasakyan at tumingin sakaniya; halatang ayaw nito na basta nalang paalisin o iwanan si Blair.“Sigurado ka bang hindi mo kailangan ng kasama?” tanong ni Roman.Ilang beses na ba niya itong natanong? Halos lima yata o higit pa. Gayunpaman, buo na angisipan ni Blair.“I am fine. Baka kapag sumama ka, mas lumala pa ang sitwasyon.”Subalit ganito ang isinagot ng kaniyang boss: “Pero, pupunta pa rin naman ako sa lugar naiyon.” Hindi inalis ni Roman ang kaniyang mga mata kay Blair at saka nagpatuloy, “I mean, maytitignan din kasi akong property. Balak kong gawing pasyalan tuwing weekends. Kaya kungsakali lang naman na kailangan mo ko, just call me.”Pasyalan tuwing weekends? Bigla-bigla naman yata ang plano ni Roman. Ma
Nakaupo si Roman, nakasandal sa upuan habang nilalasap ang scotch sa baso niya. Busog pa rinsiya mula sa kinain nila kanina—sobrang sarap kasi. Subalit imbes na kumain ng dessert, parehona lang silang umorder ng vintage scotch on ice. Tahimik niyang pinagmasdan ang kaibigan.Para kasing may kakaiba kay Luca ngayon. Kita sa guhit ng noo at sa tiklop ng labi nito ang bigatng iniisip, at halata ring pumayat siya.Hindi na nakatiis si Roman at nagtanong, “Dude, anong nangyayari sa’yo? Para kang lutang, atmukhang sobrang pagod.”Napahagod ng mukha si Luca bago sumagot. “Hindi lang business ang dahilan kaya nandito akosa US. I am finding a woman.”Napaatras si Roman sa upuan, saka siya yumuko pasulong, nakapatong ang mga siko sa mesa.“What? Akala ko ba ikakasal ka sa anak ng Bruno family?”“Hindi na matutuloy ‘yon kasi… Kasi may nakarelasyon ako bago yun. I dated someone beforemy father forced me to promise that I would marry Elena Bruno. Sobrang bata pa niya, I mean,kaka-eighteen l