Chapter 2

Tinanaw ni Raine ang malaking gate na nasa harapan niya. Ilang beses siyang nag-doorbell. Bumukas ang front gate. May bumungad sa kanya na security guard. Tinanong siya kung ano'ng sadya niya rito.

"Dito ba nakatira..." Tiningnan niya ulit ang pangalan sa kanyang phone. Dito kasi naka-save ang data ng pasyente. "Si Mr. Magnus Silviera?" Tumingin ulit siya sa security guard.

Kumunot ang noo ng kausap niya. Tiningnan siya ng buo. Sinuri siya ng tingin.

"Anong kailangan mo sa kanya?"

"I'm Dr. Raine Valencia... Ako ‘yong naka-assign na maging private doctor ni Mr. Silviera." Pinakita niya ang ID card.

"Nasa loob si sir, kanina pa siya naghihintay sa'yo. Pumasok ka lang sa loob. Hintayin mo siya sa sala."

Pinagbuksan siya ng front gate. Sa labas pa lang, napahanga na siya sa malawak na garage at bermuda grass. Lalakarin pa niya nang halos isang minuto galing sa gate patungo sa malaking bahay.

Siguro ay matanda na ang aalagaan niya dahil napakatahimik ng buong kabahayan.

"Hello po, Ma'am. Ikaw ba 'yung doctor ni Sir Magnus?"

"Yes, ako nga."

May sumalubong sa kanya na isang maid. Giniyahan siya patungo sa malawak na living area. She also gives her an orange juice and a cake.

"Pakisabi kay Mr. Silviera ay narito na ako. I'm his doctor," ngiting sabi niya sa maid.

"Sasabihin ko po, pero sa mga oras na ito Ma'am. Nasa shower pa ho si sir. Maghintay lang po kayo saglit."

"Thank you."

"Kanina pa ho siya naghihintay sa inyo. Naiinip na nga po kaya naligo na lang muna si ser."

"My bad... Akala ko okay lang na medyo matagalan ako."

"Naku, Ma'am. Sa susunod huwag niyo po itong ulitin. Ayaw po ni Sir Magnus na pinaghihintay."

Kung ganoon, tama nga talaga si Mrs. Rivera. Sobrang strikto nga talaga ng matandang si Magnus Silviera. She hadn't seen his face yet, walang picture ng taong iyon ang nasa data na naka-email sa kanya. Tanging mga kondisyon ng kanyang katawan lang ang nandoon. Maski personal details wala rin. Only his name is on it.

Sa totoo lang, this was her first time na tumanggap ng ganitong offer—ang maging private doctor. Na-engganyo lang talaga siya sa sahurin.

Halos nangalahati na siya sa juice nang marinig niyang may tumunog sa pinakalikod niya. Nanlaki ang mata niya nang makitang isang elevator iyon. Mas lalo siyang humanga.

Agad siyang tumayo para salubungin ang lalabas doon. She was ready for her smile on her lips. She thought... si Mr. Magnus Silviera na ito.

Dahan-dahang bumukas ang pintuan ng elevator. Nang tuluyan itong bumukas, bumungad sa kanya ang lalaking nakaupo sa wheelchair. Seryoso ang mukha. And he was so young... parang ilang agwat lang ng edad ang mayroon silang dalawa. He was not that old man like she could imagine.

Natanga siya nang wala sa oras. She was really expecting na isang matandang panot ang pasyente niya pero sa mukha pa lang nito, alam niyang bata pa lang ito pero mas matanda lang ng kaunti sa kanya. Kahit nakaupo lang ito sa wheelchair, she knew that he was taller than her. His muscles were big, also his biceps. Katawan pa lang nito, alam mo talagang sumabak na sa pagiging army.

May takip na bandages ang kaliwang mata nito. Buong akala niya bulag na talaga ang pasyente niya. Ang kaliwang mata lang pala ang may deperensiya.

Mariing itinikom ni Raine ang kanyang labi dahil halos nakanganga na siya. Nagtitigan silang dalawa. Nakakalula ang kakisigan nito.

"G-Good afternoon... I guess you are my patient, Mr. Magnus Silviera?" bungad niya habang nakangiti, matapos makabalik sa huwisyo.

Unti-unting nawala ang ngiti niya. Hindi man lang ito bumati pabalik, kahit sagutin man lang ang tanong niya.

May lalaki sa likuran nito, wari’y bodyguard. Naka-itim na pormal na suit. Tinulak nito ang wheelchair papalabas ng elevator at nilapitan siya.

Mas naging klaro sa kanya ang bandages sa isang paa ng lalaki hanggang hita nang makalapit ito.

"By the way. I'm your private doctor, Raine Valencia." Muli niyang ipinakita ang ngiti. Naglahad rin siya ng kamay.

Tiningnan lamang ng lalaki ang kamay niya sa blangkong mga mata. Bigla siyang napahiya nang iwasan nito ang tingin at kausapin ang bodyguard sa likod.

"Can you tell me all about her, Dan? I wanna know her background," malamig na sabi ng lalaki.

Pwede naman siyang tanungin nang direkta!

"Copy that, sir." Naglabas ng tablet si Dan, ang bodyguard. May binasa ito tungkol sa work background niya.

"That's it... I just wanna know kung marunong ba'ng mag-aalaga sa akin ang babaeng ito. I don't want a stupid doctor who makes my condition even worse."

"Based on her information, Mr. Silviera. Magaling po ang doctor na kaharap niyo ngayon. Siya po ang ni-recommend ni Mrs. Rivera."

Taas noong tumingin si Raine dito. Proud siya sa sarili niya dahil wala siyang panget na background check na nakuha ng mga ito.

"I'm really sure that I can assist you, sir. Magagawa ko po na alagaan kayo sa abot ng makakaya ko. You can trust me." Ngumiti siya nang malawak.

Walang ganang tingin ang ginawad sa kanya ng lalaki. Tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Nagtagal ang titig nito sa pencil skirt na suot niya. Nasa kalahati lang iyon ng kanyang hita. Naramdaman niya ang pagkailang. Dumaan sa mga mata nito ang saglit na iritasyon.

"I don't want to see you wearing like that inside my house, Doc Valencia. Are you trying to seduce me? Doctor ang trabaho mo rito, hindi ang akitin ako."

"W-What...?" Napakindat siya. Hindi agad makasagot sa diretsahang tanong nito.

"Are you a slút or a doctor?" insulto nitong tanong.

Napaawang ang labi niya. Gusto niyang magalit sa pagtawag nito sa kanya ng ganoon.

Did he just call her slút?

"Mr. Silviera, ito po talaga ang normal kong suot kapag wala ako sa hospital. Kung ayaw niyo sa suot ko... Bukas, papalitan ko ito. Sisiguraduhin ko na wala kayong makikita na kahit anong katawan ko, maliban sa mukha ko."

Kahit uminit bigla ang nararamdaman niya, nagawa pa rin niyang maging kalmado. Trabaho na rin yata niya ang paamuhin ang lalaking ito.

Hindi niya alam kung normal ba sa lalaki ang ganito. Napakalamig nito sa kanya. Para bang may nagawa siyang kasalanan. Sa pagkakaalam niya, ngayon pa lang sila unang nagkikita. Kaya bakit parang iritado ito sa presensya niya?

"Nandito ka para alagaan ako. Hindi para gawin mong pasyalan ang bahay ko."

"Tatandaan ko po yan, Mr. Silviera."

"Magnus... That's my name," malamig pa rin nitong sagot.

Narinig niyang tumikhim ito bago paikutin ang sakay nitong wheelchair. Tinalikuran siya nito.

"Bukas ka na magsisimula sa trabaho mo. Don't be late just like you did today. Once you're late tomorrow, huwag ka nang tumuloy. You are fired. I'll find another doctor who's responsible for the job..."

"Hindi po ako—"

"My bodyguard will explain to you what you should do tomorrow."

Sinundan niya ito ng tingin hanggang sa makapasok pabalik ng elevator. Naiwan siya sa sala na nakatunganga. Pinanood lang niya ito. Maging isang sulyap sa gawi niya, hindi ginawa ng lalaki hanggang sa tuluyang magsarado ang elevator.

Naiwan siya ng bodyguard nito sa sala.

Tinikom niya ang nakaawang na bibig sabay tango. Bago iyon, naglabas siya ng malalim na buntong-hininga.

"What's his problem with me?" mahina niyang bulong.