Chapter 4

Kinabukasan ay umuwi si Raine sa apartment niya. Bigla niyang nakita ang isang pamilyar na puting box. Nakatago iyon sa drawer niya nang matagal na panahon. May mga alikabok na nga ito.

Talagang nakalimutan na niya kung anong laman ng box na iyon. Para iyong lalagyan ng sapatos sa sobrang laki.

"Ano bang nilagay ko rito?" kuryusong tanong niya sa sarili.

Umupo siya sa kama habang bitbit ang white box.

Nang mabuksan niya ito, unang bumungad sa kanya ang isang brown leather jacket na mamahalin. Kinuha niya ang lahat ng laman nito dahil tila bumalik sa kanyang alaala ang nangyari sa kanya limang taon na ang nakakalipas.

Pamilyar sa kanya ang bawat gamit na naroon. Napasinghap siya nang makita ang isang t-shirt ng pang-lalaki at boxer shorts.

Nakalimutan na niya ang tungkol doon, pero nang makita na naman ang mga gamit na iyon, gusto niyang lamunin siya ng kahihiyan.

Isang estranghero na kumuha ng virginity niya ang may-ari ng mga gamit na nasa box. Naalala niyang suot niya ang mga iyon pauwi, dahil pinunit ng lalaking iyon ang damit at panty niya.

Mariin niyang kinagat ang labi. Nagdalawang-isip kung buksan pa ba niya ang wallet.

Sa totoo lang, nakalimutan na niya ang pangalan ng lalaking iyon sa tagal ng panahon. Nang mabasa niya ang pangalan sa wallet, pilit din niyang kinalimutan na may naganap sa kanila.

Malakas siyang nagbuntong-hininga. Ngunit sa bandang huli, binuksan niya ang wallet.

Kinuha niya ang ID card nito at halos manginig ang katawan niya nang makita ang mukha at pangalan ng lalaking naka-one-night-stand niya noon.

"Oh my... god!" bulalas niya.

Nabitawan niya ang ID at ang pitaka nito. Natulala siya nang wala sa sarili dahil ngayon lang niya napagtanto.

Kaya pala pamilyar sa kanya ang mukha ng pasyenteng inaalagaan niya ngayon dahil siya pala ang nagmamay-ari ng mga gamit na nandito sa puting box. Siya ang lalaking nakakuha ng pagkabirhen niya noon.

Magnus Silviera... Half Filipino-American. He was just 25 years old when they had their one-night stand.

Sinasadya ba talaga ito ng panahon? Bakit sa lahat ng pwede niyang maging pasyente, ang lalaking iyon pa?

Kilala kaya siya nito? Naalala pa kaya ng lalaki ang nangyari sa kanila noon?

Wala siya sa sarili si Raine habang hila ang maleta papasok sa loob ng bahay ni Magnus.

Pakiramdam niya, wala siyang mukhang maiharap sa lalaking iyon pagkatapos ng mga nalaman niya.

Tinawagan ni Raine si Mrs. Rivera. Plano niyang i-pull-out ang trabaho bilang private doctor kay Magnus, pero nabigo siya sa nalaman.

"Hindi ka pwedeng umalis bilang private doctor ni Mr. Silviera. May pinirmahan kang kontrata. Nakasaad rito na kapag aalis ka... tripleng bayad ang ibabalik mo."

"Magkano? Kaya ko naman siguro bayaran—"

"Aabutin iyon ng mahigit limang milyon, Raine."

Napanganga siya sa narinig na halaga ng termination ng kontrata.

"Wala akong ganoong pera! I'm saving a lot of money, Mrs. Rivera. Kung ibabayad ko ito kay Mr. Silviera,  para lang akong nagsusunog ng pera." Pumikit siya nang mariin saka nagbuntong-hininga.

"Wala kang magagawa, iha. Kailangan mong tapusin ang kontrata mo."

Napahilamos siya sa mukha. Tila problemado siya ngayon.

Three months contract. Makakaya niya naman siguro iyon. Isa pa, mukhang hindi na yata naalala ni Magnus ang nangyari sa kanila. It was five years ago.

Siya nga ay nakalimutan na sana niya, pero dahil nakita niya iyong box, bumalik sa kanya ang lahat.

"Doc, nandito na pala kayo!" bati sa kanya ng maid.

Napansin niyang mag-isang katulong lang ito sa bahay ni Magnus. Naisip niya kung paano nito nahahandle lahat ng gawain sa bahay gayong ang laki ng lilinisin.

"Yes, Manang... Ipapasok ko lang po itong suitcase ko sa room."

"Ako na diyan, iha. Pinapatawag ka ni Sir Magnus. Ang sabi niya, kapag nakarating ka na, dumiretso ka na sa kuwarto niya."

Nabitawan niya ang suitcase na hawak. Mabuti na lang at agad itong nasalo ni Manang.

"Po? Ngayon na talaga?" Lumunok siya.

"May problema ba? Namutla ka yata?" Kumunot ang noo ni Manang Mathilda.

"W-Wala naman po. Hindi ko lang alam kung saan ang kuwarto ni Magnus."

"Sumakay ka lang diyan sa elevator. Didiretso na ’yan sa kuwarto ni sir." Tinuro ni Manang ang elevator, pagkatapos ay iniwan na siya.

Inayos niya ang sarili pagkatapos ay sumakay na sa elevator. Akala niya isang normal na elevator lang ito na kagaya ng sa mga hotel, pero noong makapasok siya ay awtomatiko itong umandar kahit wala siyang pinindot.

Nang huminto ang elevator, bumukas agad ito. Halos malula siya nang bumungad agad sa kanya ang malaking kuwarto ni Magnus.

"Magnus?" tawag niya. Sapagkat hindi niya ito nakita sa loob.

Naglakad siya palapit sa bedside table nito. May laptop doon na nakabukas. Napansin niyang ang wallpaper nito ay si Magnus na nakasuot ng army suit, may hawak na baril, at may kasamang isang napakagandang babae. Nakahawak siya sa bewang nito at sobrang magkadikit sila. They were both smiling. Naisip niya kung sino ang babaeng iyon. Bakit ang ganda nito, para bang isang modelo sa ibang bansa.

"You're here."

Lumukso ang dugo niya sa gulat nang marinig ang boses ni Magnus mula sa unahan. Pagbaling niya, nasa veranda pala ito.

Walang emosyon ang tingin nito sa kanya.

"G-Good afternoon.... Pinapatawag mo raw ako." Kinakabahan siyang ngumiti. "Medyo natagalan lang ako sa pag-aayos ng gamit—"

"I don't want to hear an explanations. I need your help. I want to take a bath."

Natigilan siya sa sinabi nito. Kinurap niya ang mga mata.

Siya ba ang magpapaligo sa kanya? Kaya ba siya pinapunta rito?

"Ihahatid na kita sa bathroom. Maligo ka lang, maghihintay lang ako dito sa labas ng banyo. Tawagin mo lang ako kapag natapos ka na," tikhim niya.

Tumalim ang titig ni Magnus sa kanya.

"Do you think, I can take a bath with myself?"

Umawang ang labi niya. "H-Ha?"

"I can't take a bath on my own... You know what to do." Itinaas ni Magnus ang kilay. Naghihintay ito ng tugon.

"Paa mo lang ang may deperensiya. Hindi kasali roon ang kamay mo," dahilan niya pa kahit sa totoo lang ay namumula na siya niyon.

"What do you want me to do? Just sitting in my damn fúcking wheelchair while showering?" iritado nitong tanong.

Napahilamos na lang si Raine sa mukha. Para sa kanya, wala naman talaga 'yun, kung papaliguan niya ito pero iniisip pa lang niya na magkasama sila sa banyo habang tinutulungan niya itong maligo...

It's really hard for her, lalo na't may nangyari sa kanila noon. She thought, it's very awkward. O, siya lang ang nakaramdam?

"Okay, sasamahan na kita," pagsuko niya na lang.

"Akala ko ba, pinakamagaling na doctor ka? Bakit hindi mo yata alam na kailangan ko ng kasama sa loob ng banyo lalo na sa kondisyon ko ngayon na mahirap gumalaw!" Iniling ni Magnus ang ulo. He seemed disappointed. "Kung nandito lang ang bodyguard ko. I don't need your presence!" mariin nitong sabi.

Wala na nga siyang nagawa nang hinubad nito ang damit sa harapan niya. Tumambad sa kanya ang matipuno nitong katawan.

Of all her entire life as a doctor, ngayon lang siya nahirapan mag-alaga ng pasyente. Akala niya ba kaya lang niya ang lalaking ito. Bakit isang tingin pa lang niya rito matatakot ka na. Iba ito kung tumitig sa kanya.

"Do you need my help?" alok niya nang mahirap na itong maghubad ng kanyang pajamas.

"Of course! I want you to take off my lower pants!" Umayos ito ng upo saka hinintay na lapitan niya ito.

Lumunok siya nang makita ang bukol sa gitnang bahagi nito, lalo na't grey pajamas ang suot nito. Bakat na bakat ang alaga nito.

"You can do this, Raine! Huwag kang magpahalata na apektado ka sa nangyari sa inyo noon!" Paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili.

Pagkatapos niyang palakasin ang sarili, lumapit na siya kay Magnus para hubarin ang suot nitong pajamas. She could clearly see his six pack abs. His muscles and biceps. Perpekto.

"Bilisan mo! Gusto ko ng maligo!"

Naigtad na naman siya nang sumigaw ito. Malapit pa naman siya kaya rinig na rinig niya ang bulyaw nito.

"I'm... trying to get off your pajamas, Magnus." kalmadong utos niya.

Inangat nito ang pwetan. Medyo yumuko siya para ayusin ang ginagawa. Binababa niya ang pajamas nito. Nakahinga siya nang maluwag nang may boxer shorts pa itong suot.

"Tara na sa banyo. Ihahatid na kita para makaligo ka na." Itutulak na sana niya ang wheelchair nito nang matigil siya sa sinabi nito.

"Hubarin mo rin ang boxer ko."