MIERA KADIAMabilis akong napatakbo papunta sa lababo ng comfort room. Pagkagising ko ay mabilis na bumaliktad ang sikmura ko. I am not that stupid for not knowing the reason.My lips tremble while I was vomiting. I felt weak. I felt dizzy. I look at the mirror in front of me and saw my pale face. I look pale but I barely smiled. It was fine.I touched my womb and weakly smiled.It's fine with me. It was really fine with me as long as my baby is safe. Three days ago nang malaman kong five weeks pregnant na ako.I was happy because finally, we will have a baby now. I was excited to tell it to Erlon but there is also a part of me that felt sad and nervous.What if he doesn't want this? What if he can't accept this? What if lalo siyang magalit sa akin? And worst, what if he will hurt our baby?I hug myself as the tears keep dripping from my eyes. I tightly close my eyes. My whole body started to tremble.I can't let that happen...."Leyde Mira?" (Lady Meira)I sighed. I fixed myself at n
Napangiti ako nang matapos ang paghahanda ko ng pagkain na dadalhin para kay Acerlon. I plan to visit him and gave a lunch box. Gusto ko siyang puntahan sa Company nila- ang Monterealez Pastry Corporation. Ito ang kumpanyang namana ni Acerlon sa mga magulang niya nang mamatay ang mga ito sa isang aksidente.Hindi ako ang nagluto nito. Nag-order lang ako at nagpadeliver pero ako naman ang nag-ayos.Nang maiayos ang mga dadalhin, nagpaalam na ako kay Weina. Hindi naman malayo mula sa bahay nila ang kumpanya nito. Sigurado naman ako na makakaabot pa sa lunch break nito.Nang makarating sa kumpanya, kaagad kong binati ang gwardiya."Good morning!" I happily greeted him."Good Morning, Ms. Meira. Ano pong kailangan niyo?""Ahm? Pupuntahan ko lang po sana si Acerlon,""Naku! Wala po dito si Sir, Ma'am. Umalis po siya kasama si Ma'am Chira.""N-nandito si chira?""Opo, Ma'am.""S-saan daw sila nagpunta?""Naku! Hindi ko po alam. May date ata silang dalawa."Bahagya akong napaantras. Nangingi
MEIRA KADIA"Sister, Meira!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng maliit na boses. Hilam ng luha ang mukha niya habang pilit na kumakawala kina Mother Sally.Napahikbi ako. Hindi ko siya gustong iwan pero kailangan. Para sa kanya, para sa mga bata, at para kina Mother- Sister. Para sa Orphanage.Nang tuluyang makawala si Erol sa mga madre, mabilis siyang tumakbo papunta sa akin at yumakap. Humagulgol siya ng iyak sa akin at umiiling."S-sister... h-huwag niyo po akong iwan, ulit...."Pinunasan ko ang mga luha ko. Naninikip ang dibdib. Umupo ako kapantay niya. Pinilit kong iniharap ang mukha niya sa akin."E-erol..." Pumiyok ako.Napasulyap ako sa mga madre. Tumatango sila sa akin. Bahagya ko silang nginitian."B-babalik naman ako..... alam mo naman di ba na kailangan kong magtrabaho para sa iyo? Para sa Orphanage? Para sa mga kaibigan mo?"Suminghot-singhot siya habang patuloy na umiiling.Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang ganito. Ayokong ganito na lang parati kada aalis ako. Ay
ACERLON MONTEREALEZIs Meira really that woman?Iyan ang kanina ko pa tinatanong sa isipan ko ng paulit-ulit.Kanina pa rin ako naiinis sa kadahilanang hindi ko alam.Kanina pa ako hindi mapakali sa kakaisip kung si Meira talaga ang babaeng iyon.Napahagod ako ng buhok. Tsk. Tinawag ko mula sa intercom ang lalaking secretary ni Crycer."Sir? Do you need anything?""Come here.... I just want to ask something,""Copy, Sir."Napasandal ako sa sandalan ng swivel chair ko. Bumukas ang pintuan ng magiging office ko.Ang hinayupak na Crycer na 'yon, kinaladkad na naman ang asawa niya sa kung saan. Tapos iiwan sa akin ang kumpanya niya? Baka gusto niyang hindi ko na ito ibalik sa kanya? Tapos isisisi sa akin kung bakit nagtayo siya ng maid agency? Tsk. Magaling talaga ang idiot na 'yon.Hayok talaga sa asawa ang isang 'yon. Tsk. Tigang na tigang.Marahang bumukas ang pintuan at pumasok si John."Sir?"Tumikhim ako."By any chance..... Do you know a janitress named Meira?""Meira?" His forehea
MEIRA KADIAHumahaba ang ulo ko sa kakahanap kay Ace. Maraming tao ngayon dito sa bar. Idagdag mo pa ang mga nagsasayaw na halos sakupin na ang lahat ng space. I was looking for him and I can't even find him in this waving people in a crowded place. Someone says he's here. I recieved a text from unknown number. He told me that Acerlon was here in that bar. Drowning himself to alcohol for I don't know why. Is he and Chira had a fight?That someone.... I don't know if he is man or a woman. I just felt that he's a guy. And besides, the text has a clue written letter which is 'M', but I don't really know if I know someone who's name started with a letter 'M'.But it seems that someone was bluffing me. Maybe he just making fun of me.I sighed and turn around but to my suprised, I just bump to someone. My head hits his hard chest.To my horror, I looked at him. But my terrified suddenly faded when I recognize him."E-euthace?" I confusely asked him.He smirked, "He'llo there beautiful. Wha
MEIRA KADIAPagkarating ko sa office ni Acerlon. Napatulala ako. His office was mess. A totally mess. It looks like there's a tornado that conquer the whole office. Nagkalat ang mga papel. Nakatumba ang lamesa niya, gayon din ang swivel chair. Ang mini sopa niya ay nakatumba't magulo rin.What happened here?"The hell are you doing?!"Napaintad ako sa sigaw ni Acerlon. Napatingin ako sa kanya. Kunot na kunot ang noo niya. Madilim ang mukha at nagtatangis ang mga bagang. Mabilis ang ginagawa niyang paghinga. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya."Huwag kang tumayo lang diyan! Clean the mess!"Lumunok ako at tumango. Itinayo ni Ace ang swivel chair niya at umupo doon. Dumekwatro ng upo at humalukipkip. Madilim ang mukhang tinitigan ako.Umiwas ako ng tingin at sinimulan ang paglilinis. Kahit na naiilang sa ginagawa niyang paninitig ay ipinagpatuloy ko pa rin ang pagliligpit.Inisa-isa kong damputin ang mga papel na nakakalat. Bahagya akong lumapit sa pwesto ni Acerlon dahil mas
MEIRA KADIAMuli kong hinalikan ang noo ni Erol bago siya kumutan hanggang leeg. Nakatulog na siya. Kanina, tinanong niya ako kung bakit ako umiiyak. Sinabi ko na lang na dahil iyon sa namimiss ko siya.I can't tell him that, that's because of his father. He never mention his father. And I think, hindi naman niya hinahanap si Ace. Hindi niya na kailangan pa ng tatay.... ayoko siyang masaktan.Marahan akong lumabas ng kwarto. Nagpapasalamat pa rin ako na kahit maliit lang itong inuupahan ko ay mayroon pa rin na sariling kwarto.Napatingin ako sa lalaking nakaupo. Inililibot niya ang paningin sa buong bahay. Nang tumikhim ako, saka lang siya napatingin sa akin at ngumiti."Meira..."Lumapit ako sa kanya at umupo sa harapang upuan."Doc. Raven, bakit niyo po dinala dito si Erol? Hindi siya pwedeng magtagal dito,"Napakamot siya sa ulo. "Sorry, Meira. Bumisita kasi ako sa Orphanage, eh! Akala ko kasi nandoon ka pa pero nakaalis ka na pala. Tapos nabanggit ko kay Erol na pupunta ako dito k
THIRD POV-Bawat tunog ng yabag ng mga paa na ginagawa ni Doctor Raven ay marahas. Panay taas-baba ang kanyang balikat, senyales na mabilis ang paghinga niya. Walang pasidhi ang galit niya. Nagtatangis ang mga ngipin habang madilim ang mukha.Malayo na ang narating niya at hindi siya papayag na masira ang lahat ng iyon ngayon.He clenched his fists.Nandito na siya sa posisyon niya at hindi na siya pwedeng masira. Not now when she finally knows him.Lalong dumilim ang mukha niya nang makapasok siya sa hospital. Ang Monterealez Safe Hospital. Anim na taon na ang lumipas nang huli siyang makatunton dito. Iyon ang araw na umalis si Meira. Mula nang umalis si Meira ay sinundan niya ito. At kusa siyang nagvolunteer bilang Doctor sa Orphanage para makilala siya nito.Noon pa man ay kilala na ni Doc Raven si Meira. School mate sila noong high school. Gusto niya na ang babae noon pa man. Kahit noong magcollege sila ay sinundan niya ito sa papasukang school.Nahihiya siyang magpakilala kay Me