Run baby run 8

Pinipilit kong hindi umiyak pero hindi ko magawa. Pakiramdam ko napaka makasarili ko dahil siya itong tumulong sa akin pero heto at iniwan ko siya.

'Once na sumugod sila tumakbo ka na, don't look back,'

'By the way I'm kael, it means you're going to marry me,'

Napapikit ako ng mariin bago punasan ang mga luha ko.

Kailangan kong magpakatatag.

Papasikat na ang araw nang makalabas ako sa gusali. Napakuyom ako ng kamay habang walang tigil sa pagtakbo, maging ang sakit sa sugat ng tuhod ay hindi ko na ininda.

This day,

Is the last day of the game.

I will survive.

"Ah!"

Isang sigaw ang nakapagpatigil sa takbo ko.

Resya?

No!

Huwag...

Don't mind her,

'Don't look back,'

Mariin akong napapikit at napahinga ng malalim.

Patawad kael,

Muli akong bumalik sa gusali.

"Bitawan niyo ako mga walang puso."

"Sa tingin mo pakakawalan ka pa namin?"

Dahan-dahan akong nagtago sa gilid ng pader at kinuha ang isang bakal. Dalawa silang may hawak kay resya.

"Simulan na natin." Ani ng isa at mahigpit na hinawakan