Kabanata 4

"Let's share a hot night later. Your place? Or my place?"

His tousled hair hanging infront of his brows are deemed as black as asphalt. Those raven eyes darted on me. Hindi ko mapigilan ang aking matang lakbayin ang kakisigan ng lalakeng ito mula ulo hanggang baba. Napakamot siya sa kanyang batok and he wore his stupid scheming smile.  Alam ko na sa likod ng mga ngiting iyon ay may nakatagong balak ang lalakeng ito.

Is he serious? Is he inviting me to have sex with him tonight? His words made me shiver from the nerves of my ears to the edge of my spine! Holy mother of a freaking white bull in the farm!

Wait, what? Do I look like a fucking prostitute para ayain niyang makipag-sex na lang basta basta? I mean, look at him, he have all the looks na masasabi kong perfect na para sa itsura ng isang lalake. Pero bakit wala siyang respeto sakin?

Ang bastos naman ng lalakeng ito!

It's my first time to experience that goose bumps and tingling sensations. Is it because I'm a freaking virgin, that's why I feel like this? Kahit virgin ako at malapit na lumagpas sa kalendaryo yung age ko, I'm not that desperate to get my hymen torn apart. I'm a woman who deserve to wear a fancy white dress at maihatid sa altar. Hindi ako kaladkarin.

"You have a soda bottle-shaped body. Mind if you let me taste you?"

He gave me compliments!

No, kahit gaano ka kagwapo hindi ako papayag sa gusto mo. Baka shoot and run ang labas ko nito. I mean even if he wet his lips with his tongue-that's a sexy move but ain't falling for that.

Then he slowly walk behind me. I feel that my feet is glued on the ground just when he held my waist with his right arm and my knees feels like jelly wiggling just when he whispered on my ear. My cheeks were probably burning right now.

"Let's go to my place? I guess, silence means yes."

"Hey? Are you okay?"

He tried to get my attention by fanning his hand three inches away from my face. Nakatulala ulet ako hanggang sa...

"Hey?"

Hindi ko napansing mukha na pala akong tanga! I didn't knew that my imagination gone wild. Damn it! Napa-ilingiling na lang ako at pilit-ngiting tumingin sa kanya. Sa inis ko sa mga lalake ay hindi na mawawala 'yung mindset ko na lahat sila ay mahilig sa pagsisiping.

I am hallucinating! Thinking he's trying to hit on me! What the hell!

Inayos ko ang kwelyo ko at ang aking buhok. Tumingin ako sa kanya at pinipilit paring maging komportable sa pagtayo. He leaned firmly on threshold of his door at nakapamewang. Iniiwasan kong tumingin sa kanyang katawan dahil bakat ang hugis ng kanyang katawang animo'y perpektong inukit.

I screamed in my brain!

I'm going insane! Napaka-duming utak ko. He's just inviting me to eat with him pero iba na naman 'yong inisip ko. Gosh, that's really embarrassing. Muli akong nagnakaw ng sulyap sa kanyang katawan dahil hindi ko talaga mapigilan. Pagpalain sana ako ng Panginoon, at ako'y tamaan na ng kidlat.  Baka maaga akong mabaliw dahil sa lalakeng ito. 

"N-next t-time na lang. I have unfinished reports today. I have to pass them before I reached the due date," pagsisinungaling ko. Halata ang bahid ng lungkot na naipinta sa kanyang mukha.

Nahihiya talaga ako sa kanya. Para ko naman na siyang pinagnasahan-scratch that! Pinagnasahan ko na talaga dahil sa imahinasyon kong 'yun! My brain must be really exhausted that's why I'm too sucked up with my imagination.

He's indeed a gentleman. I just stereotyped him knowing that I have bad experiences with men. Pero maaring mali rin ako. I need to observe him wel muna.

For what, Sav?

I'm asking myself why did I suddenly get interested with this guy. Hindi ko masagot pero maaring bored lang ako.

"Are you sure? Okay, I'll invite you next time. Wala pa naman akong kakilala rito."

Mapait siyang ngumiti at tumalikod. Pumasok na rin siya sa kanyang unit. I can't calm down that's why I began biting my nails again. Magaan ang pakiramdam ko matapos naming mag-usap. Mukhang wala naman siyang masamang balak sakin.

Pero nakakaduda parin. Too good to be true. Maaring nagpapanggap lang din na mabait para maka tyempo. Tsaka normal ba talaga sa lalakeng imbitahan ang kapit bahay niyang babae para sa isang lunch? What's his reason? To know me?

Bumalik na rin ako sa loob ng unit ko at binilisang i-dial ang number ni Thariah. I badly need someone to talk with.

"Oy gaga! Bat ka napatawag? Nandito ako sa trial court ngayon. May iha-handle akong kaso ng krimen," sigaw niya mula sa telepono.

Gosh,naka-istorbo na naman ako ng taong super busy sa work. I got so overwhelmed that I called a friend. Pwede namang sila Missy, kaso may tinatapos pa iyong blueprint. Ayoko rin yun guluhin.

"I'll call you later," segunda ko at ibinaba ang aking telepono. Nakakahiya kung ganun na lamang ang aking gagawin. Mang-iistorbo ng kaibigang abala sa trabaho dahil lang sa walang kwentang bagay.

Sure he got the looks. Baka may girlfriend na rin. He confidently stood up in front of me with that statue like body of a greek god. Pagpikit ko ay hindi ko parin matanggal ang kanyang imahe sa aking utak.

The more I tried to wipe him off my mind, the more his face show up. I tried cleaning the whole unit as I get anxious. I cooked noodles to eat when I got hungry. I tried everything to distract myself but his face showed up everywhere in my unit like a damn plague.

My noodles get soggy. Nakatulala lang ako habang hinihipan yung kinakain ko. I think of him unconsciously and I really hate it. My mind pictures him roaming around my unit, doing some usual things. I hate that one man can make think of crawling for him. I hate men the more I want their attention. I hate romance the way I badly wanted to have someone to love. It's complicated. My brain is messy because I overworked and it's stressing me out.

Few hours passed, nag-ring na ang aking  cellphone. I guess, it's Thariah who called me. It's her, siya ang nasa caller ID. Mabilis kong sinagot ang tawag at inilagay sa tapat ng tenga ang aking cellphone.

"Hoy, babae! Mag kwento ka na."

Huminga ako ng malalim bago ako magsimulang magsalita.

"I went out of my unit to check something. Then my neighbor, the new guy suddenly came out of his unit. Then he saw me—" pinutol niya ang sasabihin ko saa. Itong babaeng ito, alisto kapag love life ko ang pinag-uusapan. Ganun ba talaga siya ka-concern?

I rolled my eyes waiting for her to speak, pagkatapos nun ay isinabit ko ang natitirang buhok na nagiging sagabal sa mukha ko.

"Then what happened next? Anong sinabi niya? Nag-usap ba kayo? Kumusta? Pumunta ka ba sa unit niya? Anong ginawa niyo?"

She gets excited about my lovelife. Hay, ang dami namang tanong! Hirap akong mag-isipng sagot. Hindi ko pa man din alam kung ano ang uunahin ko. She's over-acting again. Sana sonunod sunod muna, o hinay hinay ang pagtatanong.

She can't be serious!

"Pwede bang isa-isahin mo yung tanong? Ang gulo mo ah. Hinay hinay ka lang. Mahina ang kalaban. So, ganto kasi yun. He invited me to join him in his unit. Doon daw sana ako kumain ng lunch with him kasi gusto niya raw akong makilala. Wala rin siyang kakilala rito since kakalipat niya lang," pagkwekwento ko. Rinig ko ang mga paghagikgik niya sa phone. Sometimes, hindi talaga maiiwasan na matuwa sa maliit na bagay. Gaya nito. Tuwang tuwa siya na may naikwento ulet akonna lalake. I mean, it's not bad that I called her just to tell about my stupidity. I'm kinda interested with my neighbor, though. Huminga ako ng malalim.

Nakatingin lang ako sa pader dahil kasalukuyan akong nagpapahinga dahil sa paglilinis. Humiga ako sa aking couch habang hinihintay ko siya ulet na magsalita.

"WHAT? ANONG SINABI MO?" inilayo ko muna konti yung phone ko sa tenga ko. She's so loud! Parang walking megaphone si gaga. Hindi naka-on ang speaker ng aking phone. Pero ang lakas parin talaga ng bunganga niya.

"Calm down, bitch! Hindi ako pumunta. Tumanggi ako," simple kong sagot.

My brain pictured his face again. Taliwas sa utos ng utak ko ang ginagawa ko ngayon. Imbes na iwasan ko ang mga bagay na nakakapag paalala sa kanya, mas lalo ko pang nakikita.

"My god, Courtney Andrada! Grasiya na nga tinanggihan mo pa. Siya na nga nag-aalok, girl! Andun nasana, eh," reklamo niya.

Grasya ba talaga 'yung lalakeng yun? O nagtatawag ng ambulansya? Kasi konti na lang pwede na ako mabaliw. Ayaw ko siyang isipin ngunit 'tong utak ko talaga ay mahirap pigilan. Tsaka kahit gwapo yun, hindi pa ako sigurado. Kahit tumanda na akong dalaga wala na akong pake. I'm conservative! At least I'm enjoying my life and my work without being burden from the headaches a relationship might give.

Talaga ba?

Hindi ko na talaga alam. I hate him! I really hate him.

"You can't blame me for not coming inside his unit. I don't know him. He's a complete stranger to me. At this point, iniisip ko parin na maaari niya akong pagsamantalahan. Men have that nature. Hindi natin yan matatanggal kahit gaano pa kagwapo. Kahit mukha pa siyang anghel. Wala akong pake kung isa siyang grasiya! What I want to tell you is that, nakakahiya ako kanina!"

Napapakamot na lang ako sa ulo ko dahil naalala ko na naman 'yung ginawa ko kanina. Narinig ko ang malakas niyang pagbubuntong ng hininga habang naghihintay ako sa kanyang sagot.

"Anong ginawa mo?"

"Akala ko kasi katulad siya ng mga lalake kaya nag-imagine na naman ako. Basta nakakahiya, ayaw ko ng ikwento."

Halos maubos ang aking kuko sa kakakagat dito. Isang mannerism na hindi ko matanggal tanggal. They say it's  auto-Autocannibalism.

(G****E: Autocannibalism is a mental health disorder that’s primarily characterized by the compulsion to eat oneself. It should be noted, however, that the most recent edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders [DSM-5] doesn’t recognize this disorder as a diagnosable mental health disorder.)

"Napaka-advance mo namang mag-isip. Kaya ka hindi ka nagkaka-boyfriend, eh. Tsaka minsan, imagination mo ang pina-iiral mo. Isa ka talagang day dreamer.I have to hang up now. My Client needs me," aniya't ibinaba na ang tawag.

Aba't nang-insulto pa talaga bago pa man din ako babaan. Napaka-attitude naman ng babaeng ito. So, now that I'm bored, magmo-movie marathon na lang ako.

I woke up in the morning when the sunlight struck my face. Ang sakit sa mata. Maaga pa naman. Maaraw lang talaga ngayon. Akala ko ay late na ako.

Naghanda na rin ako. Kakain na lang ako sa cafeteria mamaya. I have no time to eat noodles. They get soggy.

Today, I have duty kaya kailangan ko ng pumunta sa ospital. I immediately run into the elevator. Nang makapasok ako ay nakita ko 'yung bago kong kapit-bahay.

I scanned him. He's tall. Tan skinned guy with approximately six feet. Pakiramdam ko, lulubog na ako dahil sa tangkad niya. Hindi ito pangkaraniwan. Mukhang may lahi nga siya. His nose are pointy like that of those German na ngayon ko lang napansin kahit kahapon ay nakita ko na siya. He's wearing faded jeans, a black Adidas superstar v-neck white shirt with a matching blue polo. Siguro may lakad siya ngayon kaya naka-ready.

"H-hi?" nahihiya kong bati. He faced me and painted his face with a cute smile. Wow, bagay na bagay sa kanya 'yung ngiting kita ang mga puting ngipin.

"Good morning, miss. I'm Primo Sudalgo. Nakalimutan kong magpakilala kahapon," he introduced. Pagkatapos ay napahawak siya sa kanyang batok. He's shy. I think gawain niya talaga iyun kapag nahihiya siya.

"You are?"

"I'm Savannah Andrada. Nice to meet you, Primo," pakilala ko. He smiled. Then I saw him stared at my body. My adrenaline rushed on my blood kaya mabilis kong ibinalandra yung kamay ko sa katawan ko.

"You're a doctor, huh?"

Oh, I misunderstood him. Sa suot ko pala siya nakatingin. Inayos ko ang pagtayo ko. Iniiwasan kong tumingin sa kanya dahil kinamumuhian ko siya. He just barge inside my brain na para bang unwelcomed visitor. Bwisita!

With sarcastic tone, "Yup. Halata naman sa suot ko, right? Ikaw ba?"

He seems mysterious. I said that I hate him but, I also want to know about his work. About his background. His surname seems familiar to me. I'll try to search it later.

Sudalgo sounds like an elite name. And this guy doesn't look like a common person to me na bagong lipat.

"I'm a civil engineer. Kakabalik ko lang rito sa Pilipinas kahapon," he answered. Ah, so galing siya sa ibang bansa? Nakatingin lang ako sa mental walls ng elevator havang hinihintay na magbukas ito. Hindi pa pala kami nakakababa.

Sana ay hindi ako ma-late. O magkakaroon na naman ng aso't-pusa-conversation sa aking cellphone. Dad is a nagger although he loves me. Masyado siyang istrikto.

"I bought this condo seven months ago. Ngayon ko lang ito nakita." Aba't nagkataon pang sa tabi ko. Kaya pala ilang buwang walang tao sa kabilang unit. Akala ko haunted. Taga ibang bansa pala yung bagong nagmamamay-ari.

The elevator stopped. It opened. Nasa second floor kami. Nauna na siyang lumabas. He waved at me before he was going to say something.

"See you next time, Savannah!" he said before turning his back on me. Napapikit ako. Seriously? May next time pala talaga, huh? I wish we would never meet like this next time.

Kasi hindi mo maiwan iwan ang aking utak!

Lumabas na rin ako sa elevator at pumasok sa aking sasakyan. Hindi naman ako siguro ako mata-traffic. Ayokong agwala sa gitna ng kalsada dahil talagang iinit na naman ang ulo ko sa traffic.

Pagkapasok ko sa ospital, binati nila ako. Dumiretso na lang ako sa opisina ko imbes na bumati pabalik. Hindi pa ako nakaka-get over sa doctor at nurse na gumagawa ng milagro nung nakaraan. Parang gusto ko na silang patalsikin. Hindi marunong lumugar.

Sa opisina ako unang dumiretso at binuksan ang AVR ng aking computer. Binuksan ko kaagad ang Mozilla Firefox nang ako'y nakaupo na sa aking swivel chair at nakaharap sa aking computer. I started typing the surname 'SUDALGO' on the browser tab.

When I tap the enter key, nagpakita ang mga results from Colorado, US. Nagpakita ang Blu Tech Group of Companies founded by Alberto Sudalgo. Who is this man? Mayaman nga. Sudalgo is a Filipino Surname. Is he related to Primo?

It is a construction firm and company. And Primo is an Engineer. They might be related.

He has a two sons, unnamed due to private reasons. I tried searching Primo Sudalgo pero walang ni isang results na nagpapakita. It's either 'link unsupported by your country' or 'no results found'. What the hell?

My searching momeny has been interrupted by an announcement.

"Calling all board of directors to please proceed into the conference hall right now. Repeat announcement: Calling all board of directors to please proceed into the conference hall right now!" A mandatory emergency meeting.

May pag-uusapan na naman siguro tungkol sa mga surgery na kailangang isagawa this week. May mga itinakbong pasyente rito kahapon for some unknown reasons. Manager Travis told me that the police officers are still on the process in investigating the incident.

Maraming sugatan. May hindi na umabot nang buhay sa emergency room. For sure, their family are devastated.

"Courtney, hinihintay ka na nila sa hall," sabi ni Chanel. Ngumiti ako sa kanya at umalis. Andito pala si Arville. I raised my eyebrow. Hmm. Ang kapal talaga ng mukha niya. Wearing lab coat doesn't suits him. Mas bagay sa kanya ang uniform ng isang janitor.

"Okay, let's go," sabi ko, then I rolled my eyes on them at nauna ng lumakad. Ang attitude Sav—no, he deserves it.

"There were more than twenty patients who were rushed in this hospital yesterday because of two consecutive accidents. You must be aware about it. Maraming mga nasugatan. The driver is unconscious yet because of cerebral contortions, bone fractures and dislocations. Meaning, he's in a critical condition right now, kaya hindi pa nila siya mai-interview tungkol sa nangyareng insidente. Our orthopedic group will take charge to his condition.

"May tatlong bata pa ang nasugatan. Hindi pangkaraniwan ang mga galos nila. May fracture ang isa sa kanila sa parteng may ribs at baka may nagalaw itong major organs sa loob so we must put that kid under the test and you, doktora Agatha Maureen Andrada, will be in charge with their condition since isa kang cardiothoracic surgeon together with our neonatal, Van Andrius Salapedo," Why on earth they invited me to join this fucking meeting? I'm an OB for God's sake! Anong gagawin ko rito?

"Wait, so why did you invited me if I had nothing to here? Wala naman sigurong buntis sa aksidente diba?" tumayo ako at nagsalita. They're wasting my time. Hindi ko balak mag stay dito sa conference room para makinig sa pesteng meeting na 'to. Hindi naman ako kabilang. Higit sa lahat, ayokong Makita ang pagmumukha ni Agatha! That bitch!

"Savannah, you have something to do here too. Ikaw ang bahala sa mga babaeng kabilang sa aksidente," sabi ni Travis. What? I object!

"Baka nakakalimutan niyong naka-tuon ako sa female reproductive system at sa health ng mga kababaihan? At hindi porket doktor ako ng mga kababaihan ako ang gagawa ng operation sa kanila para sa mga bali bali nilang buto. Wala ba kayong mga utak?" I shouted. Tumingin sa akin si daddy. Here we go again. Gusto niya kasi na magkalapit kami ni Agatha.

No way! What the hell? Hindi na kami magkakabati ng malanding yan kahit pinsan ko pa siya. May lahi siyang higad. Katulad siya nung nanay niyang gold digger nap era lang ng mga Andrada ang habol kaya siya nagpakasal kay tito.

"Savannah!" My dad warned me. I didn't stop shouting. Wala akong pake kung mapahiya ako rito.

I need to get out of this room because, Agatha is here...

"You have the orthopedic group okay? You won't need an OB to fix fractured bones," I said sarcastically at ngumiti ng nakakaloko. Lahat sila nakatingin sakin. Yung tensyon ay hindi mawala wala. Lahat ng department heads masama na ang tingin sa akin.

Agatha smirked at me. That bitch with her scheming face. Why would they invite me here?

"With all due respect Doktora Savannah Andrada, we have female patients na buntis. They are in emergency room right now. Two of them now had asphynxia labor! Yung isa naman, napa-anak ng wala sa oras. We need you to remove their unborn child. Pagdating nila rito, patay na yung mga fetus—"

"Hayaan mo siya, doktora Hidalgo. We have a lot of OB-gyne here. The Obstetrics and Gynaecology department will handle it." He seems really angry. Iniiwasan ko talaga siyang galitan but this time, I snapped because of Agatha. Now, I don't care if they humiliate me here.

I don't fucking care if they see me as a woman without class.

"Kaya niyo naman na pala eh—"

"I said enough Savannah! Kung makikipagtalo ka lamang rito sa conference hall." Magsasalita pa sana ako but my dad cut me out. Nakatingin parin sa amin ang lahat.

Yeah, I know. I made a scandalous scene here. Hindi ko 'to makakalimutan.

"Kung ayaw mo, just fucking get out of this hall at hahanap na ang kami ng iba," he said. I tried to hold my knuckles. Pinilit ko na munang huwag umiyak at pabalang akong lumabas sa conference hall. Nang makarating ako sa opisina ko, doon na bumuhos ang mga luha ko.

Pinunas ko ang mga luha ko gamit ang likod ng aking palad. Kumuha ako ng wipes at pinunsan yung sirang make-up ko. Hindi ako uuwing talunan.

Ilalampaso ko si Agatha and win the indisputable rank in the board of members. Kapag ako ang naging chairwoman ng St. Martha, I'll make sure that Agatha Maureen Andrada and Layla Andrada will kneel in front of me.

"Just wait. You'll suffer, beggin on your knees," bulong ko sa sarili ko bago ko itinuloy ang paglakad palabas ng conference room.