Home / Romance / Isang Mainit Na Gabi (SSPG) / Chapter 5 Warning slight SPG

Share

Chapter 5 Warning slight SPG

Author: SKYGOODNOVEL
last update Last Updated: 2025-08-16 19:18:12

Chapter 5

Hindi ko alam kung ano ang bumasok sa aking isipang dahil siguro sa aking nararamdaman init kaya ako mapaungol.

Ang labi sa lalaking ay naglakbay sa aking leeg, hanggang sinipsip niya ito at naratamdaman ko ang sakit ngunit may kiliting kasamang nararamdaman ko at alam ko na mag-iiwan ito ng marka doon.

Hanggang nagtungo ito sa isa kong dibdib. Walang dalawang isip na isinubo, sinipsip at ni laro-laro ang aking korona.

Hindi ko na alam kung ano ang nararamdaman ko. Parang nilalagnat ang aking katawan—mainit, nanginginig, at tila nawawala na ako sa ulirat.

Habang abala ang kanyang mga labi sa paghalik, pagdama, at pag-angkin sa aking dibdib, ang isa naman niyang kamay ay gumapang pababa—hanggang marating nito ang maselang bahagi ng aking pagkababae.

Napasinghap ako nang maramdaman ang kanyang haplos doon.

"Hmmm... you're so wet," mahina niyang bulong, puno ng pagnanasa, habang patuloy ang kanyang mapang-angking paggalaw.

Napapikit ako sa hiya at init. Hindi ko maipaliwanag kung bakit ganito ang nararamdaman ko—kung bakit ganito ang reaksyon ng aking katawan. Alam kong dapat akong mahiya, pero hindi ko rin maitanggi ang pagnanasa at pagnanasang matagal ko nang pilit nilalabanan.

Kanina pa basang-basa ang aking gitna, tila sumasalamin sa pag-aangkin niyang unti-unti nang nilulunod ang aking buong pagkatao.

Mas lalo akong nakaramdam ng hiya at kaba nang walang alinlangang inilapit niya sa kanyang ilong ang kanyang kamay na galing sa aking pagkababae.

"Hmmm..." bahagyang napapikit siya na tila ninanamnam ang halimuyak ng aking katawan. "Not bad," aniya, kasabay ng mapang-akit na ngiti.

At sa kanyang sumunod na mga salita, mas lalong bumilis ang tibok ng aking puso.

"I want to taste you," bulong niya sa mababa at punong-puno ng pagnanasa na boses.

Agad na lumaki ang aking mga mata. Napasinghap ako, at bahagyang napaatras, hindi alam kung paano tutugon sa kanyang binitawang salita. Wala akong masabi, ngunit ramdam ko ang mainit na agos ng dugo na umaakyat sa aking pisngi.

Ito na nga ba ang kabayarang pinasok ko?

Hindi ko alam kung takot, kaba, o kakaibang kiliti ang nangingibabaw sa akin sa mga sandaling iyon.

Hindi ko na nagawang umiwas nang bigla niya akong hilahin palapit sa kanya. Napayakap ako sa kanyang leeg sa sobrang bilis ng kanyang paggalaw.

At bago ko pa maunawaan ang susunod na mangyayari, agad niyang sinunggaban ang aking pagkababae—walang pag-aalinlangan, walang pasubali.

Napasinghap ako sa biglaang pagdama ng kanyang labi at dila sa aking kaselanan. Ang bawat haplos at galaw niya ay tila eksperto, alam na alam kung paano pasabikin at paiinitin ang bawat hibla ng aking katawan.

Napakapit ako ng mahigpit sa kanyang buhok, hindi malaman kung itutulak o lalong ididiin pa ang kanyang ulo sa akin.

"Ahh..." hindi ko naiwasang mapaungol, habang ang init sa aking loob ay lalong sumiklab.

Ramdam na ramdam ko ang bawat galaw ng kanyang dila, ang pagikot nito, ang pagsipsip at pagdila na para bang nais niyang aralin ang bawat parte ng aking pagkababae. Para akong malulusaw sa sensasyong hatid niya.

Wala na akong ibang naririnig kundi ang tunog ng kanyang pagsimsim at ang sarili kong pag-ungol.

Sa mga sandaling iyon, hindi na ako makapag-isip ng tama. Tila nawalan ako ng kontrol sa sariling katawan—sinusunod ang ritmo ng kanyang pag-angkin.

Hindi ko na alam kung saan ako kakapit. Ang aking mga kamay ay tila nawalan ng direksyon—minsan ay nakakapit sa kanyang balikat, minsan ay napapahawak sa ulo niya, at sa bawat segundo’y tila humihigpit ang hawak ko sa kung anuman ang abot ng aking mga palad.

Sa sobrang sarap ng aking nararamdaman, para akong nalulunod sa agos ng init at kiliti na kanyang nililikha. Hindi ko na mapigil ang sunod-sunod na ungol na lumalabas sa aking bibig. Ang bawat pagdampi ng kanyang dila ay parang kuryenteng dumadaloy sa buo kong katawan.

Napapabaling na lamang ang aking ulo, kaliwa’t kanan, habang ang mga mata ko ay hindi malaman kung ipipikit sa sarap o ididilat sa sobrang pagkabigla sa sensasyong hindi ko pa kailanman naranasan.

“Ahhh… ahh…” sunod-sunod na ungol ko na tila musikang nagbibigay ng sigla sa kanyang bawat galaw.

Wala na akong ibang magawa kundi ang tanggapin ang bawat alon ng sarap na dumadaloy sa aking kalamnan.

Ang akala ko ay yun na ang pinakasarap hindi pa pala. Nararamdaman ko na lamang kanyang isang daliri na ipinasok sa aking pagkababae ay napangiwi ako sa sakit hanggang napalitan ito nag sarap.

"Ughhh, sarap!"

Baliw kung bigkas habang nakatingin sa kisame. Hanggang may parang namumuo sa aking puson na hindi ko alam kung ano ito.

"Sandali, iihi muna ako!" wika ko dito.

"Oh, baby. Ilabas mo lang wag mong pigilan."

Ani nito kaya wala akong magawa dahil may binilisan nito sa pagkagalaw sa kanyang dila sa aking pikyas ngayon ay mas lalong naglalaway na.

Hanggang himdi ko na napigilan pa, agad itong lumabas sa aking pagkababae na kina ungol ko sa sarap.

"Ahhhhhh!!!!!!"

"Hmm, delicious!" wika nito habang nilunok niya ang lumabas sa aking pikyas.

Pagkatapos niyang nilunok ay agad itong pumuwisto sa aking paanan, at ngayon ay kitang kita ko ang kanyang pagkalalaki. Napa lunok ako sa aking nakita dahil ito ang kauna-unahan nakakita ako ng ari sa isang lalaki ang masaklap pa ay hindi ko man lang nakita ang kanyang mukha dahil pariho kaming nakasuot ng maskara.

"A-ang laki!" tanging sambit ko na i-kinangiti nito.

"Yeah, gusto mo bang hawakan?"

Iwan ko ba kung ano ang pumasok sa aking isip ng tumango ako kaya kinuha niya ang isa kung kamay at inilagay niya sa kanyang pagkalalaki.

Nahirapan pa akong mahawakan ito dahil sa laki. Parang hindi normal sa isang Pinoy ang size sa kanyang ari. Sa tingin ko ay nasa 12 inches ang haba.

"Shit, kakasya kaya ito sa akin?" baliw kong sabi.

"Hmm, let's try," tanging sagot niya saka pinadulas-dulas muna niya sa aking gitna hanggang bigla niyang ipinasok sa aking butas dahilan upang mapasigaw ako sa sakit sabay kagat sa kanyang balikat.

"I'm sorry, mas maganda itong ginawa ko para isahan lang ang sakit."

Nais kong murahin ito pero naisip ko ang bayarin sa pag-opera sa aking kapatid ay tiniis ko na lamang.

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (2)
goodnovel comment avatar
SKYGOODNOVEL
thank you po , madam....Ikaw na po ang matalino ......
goodnovel comment avatar
Miles Petersaint
baliw ka" mag kwento nagyayarian na Ang kasunod nagkwentuhan Muna umpisa ulit bobo ka
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 150

    Chapter 150 Tahimik ang buong paligid habang nagluluto si Solidad ng tanghalian. Ang amoy ng sinigang na baboy ay kumalat sa buong bahay. Si Gabriel naman ay nakaupo sa sahig, abala sa pag-aayos ng kanyang laruan, habang si Julie ay nasa kanyang kwarto, nag-aaral. Ngunit sa kabila ng katahimikan, may kung anong bigat na bumabalot sa dibdib ni Solidad—isang pakiramdam na hindi niya maipaliwanag. Mula sa bintana, tanaw niya ang kalye kung saan dumaraan ang mga sasakyan paminsan-minsan. Lalo siyang kinabahan nang mapansin niya ang isang itim na SUV na dahan-dahang huminto sa may kanto. “Siguro, bisita lang ng kapitbahay,” mahinahon niyang bulong sa sarili, sabay pinatay ang kalan. Ngunit hindi mawala ang kaba. Lumapit siya kay Gabriel at hinaplos ang buhok nito. “Anak, matapos ka diyan, ha? Mamaya kakain na tayo.” “Opo, Mommy Sol,” masigla nitong tugon, ngunit napansin niyang panay ang silip ng bata sa bintana. “Mukhang may naghahanap po sa labas,” inosenteng sabi ni Gabriel. Na

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 149

    Chapter 149Third Person POV (Solidad side)Sa isang tahimik na bayan sa paanan ng bundok ng San Isidro del Norte, maagang gumigising si Solidad para maghanda ng almusal. Ang araw ay dahan-dahang sumisilip sa pagitan ng mga ulap, tinatamaan ng liwanag ang maliit nilang bahay na gawa sa kahoy at bato.“Julie, anak, gising na. Papasok ka pa sa eskwela,” malambing na tawag niya habang nag-aayos ng mesa.Maya-maya, lumabas si Julie, ngayon ay labindalawang taong gulang na, may mahabang buhok at ngiti na kasingliwanag ng araw.“Good morning, Mommy!” bati nito, sabay halik sa pisngi niya.Kasunod naman si Gabriel, dalawang taong gulang, bitbit ang maliit na laruan niyang kotse.“Mommy Sol, gutom na po ako,” inosente nitong sabi, sabay akyat sa upuan.Ngumiti si Solidad. “Ayan na, baby. Eat well ha? Para lumakas ka.”Habang pinagmamasdan niya ang dalawang bata, napangiti siya nang may halong lungkot. Sa puso niya, alam niyang kulang pa rin ang mundong ginagalawan nila—isang bahagi ng buhay

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 148

    Chapter 148Alessandro POV “Sol… Julie… please, magpakita na kayo.”Mahina kong bulong habang nakatingin sa litrato naming tatlo — nakangiti si Solidad, buhat ko si Julie na noo’y tatlong taong gulang pa lang. Ngayon, siguro malaki na siya… baka hindi na nga ako kilala.Limang taon na ang lumipas, pero bawat araw, parang sugat pa rin na ayaw maghilom.Nang mawala sila, parang kasabay ding nawala ang dahilan ko para mabuhay.Ngayon, habang hawak ko ang isang report mula sa tauhan ko, muling bumilis ang tibok ng puso ko.May nakakita raw ng batang babae na hawig kay Julie sa isang bayan sa norte. Kasama raw ng isang babaeng kahawig ni Solidad.Napakapit ako sa mesa.“Kung totoo ‘to… baka sila nga.”Naroon sa tabi ko si Brandon Pattern Villaceran, tahimik pero kita sa mukha niya ang pag-aalala rin.“Pinsan,” sabi niya, “kung sakaling totoo nga ‘yan, tutulungan kitang hanapin sila. Alam kong hindi mo sila basta susukuan.”Tumingin ako sa kanya at bahagyang tumango.“Hindi ko kayang sukua

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 147

    Chapter 147Third POV Samantala, habang abala si Solidad sa tahimik na buhay nila nina Julie at Gabriel, sa kabilang panig naman ay nagngangalit ang galit ni Alessandro Villaceran. Limang taon na ang lumipas simula nang mawala ang kanyang mag-ina, at bawat araw ay parang sugat na ayaw maghilom.Nakatayo siya sa loob ng kanyang opisina, mahigpit na hawak ang lumang larawan nina Solidad at Julie. “Where are you, Solidad?” mahinang wika niya, ngunit ramdam ang poot at pangungulila sa bawat salita. Sa likod ng malamig na titig ng isang negosyante ay ang puso ng isang amang sabik muling makapiling ang pamilya.Sa kabilang banda, si Brandon Pattern Villaceran ay tahimik na nakaupo sa loob ng kanyang sasakyan, hawak-hawak ang larawan ni Khanna at ng anak nilang si Gabriel. Puno ng pagsisisi at pangungulila ang kanyang mukha. “Bakit mo ako iniwan, Khanna? Hindi mo man lang ako pinagbigyan na makita ang anak natin…” bulong niya, habang pinipigilan ang pagtulo ng mga luha.Dalawang lalaking ma

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 146

    Chapter 146Tahimik muna kami ni Khanna sa video call. Kita ko sa mukha niya ang pagod, pero mas nangingibabaw ang pag-aalala. Hindi ko na kayang itago ang totoo. Huminga ako nang malalim bago nagsalita.“Khanna… may kailangan akong sabihin sa’yo.”Napakunot ang noo niya. “Ano ‘yon, Sol? May nangyari ba kina Julie at Gabriel?”“Wala, ligtas sila,” sagot ko agad, sabay iwas ng tingin. “Pero may isang matandang babae na lumapit sa amin sa simbahan… tumingin siya kay Gabriel na parang kilalang-kilala niya. Ang sabi niya, kamukhang-kamukha raw ng anak niya.”Nakita kong unti-unting nag-iba ang ekspresyon ni Khanna.“Matandang babae? Sino ‘yon?”“Ang pangalan niya…” saglit akong tumigil, pinili ko ang mga salitang sasabihin, “…Doña Filicidad Pattern.”Nanlaki ang mga mata ni Khanna nakita ko sa screen ng phone. Halos mapatayo siya mula sa upuan.“Anong… anong sabi mo? Si Doña Filicidad Pattern? Sino siya?"Tumango ako. “Oo. At mukhang alam niyang may kinalaman si Gabriel sa pamilya nila. K

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 145

    Chapter 145“Hmmm, why not, Mommy,” sabi ni Julie habang nakangiti. “Kung mag-video call po tayo sa kanya? Para po magkita sila ni Tita Khanna?”Napatingin ako sa anak kong si Julie. Inosente ang ngiti niya, puno ng pag-asa.Si Gabriel naman ay agad napatingin sa akin, kumislap ang mga mata. “Totoo po, Mommy Sol? Pwede po ba?”Napalunok ako at bahagyang napayuko. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tanong na iyon. Matagal nang walang balita si Khanna — walang tawag, walang sulat, walang paramdam. At sa bawat araw na lumilipas, mas lalong bumibigat ang tanong kung babalik pa nga ba ito.“Ahm…” mahina kong sabi, pinilit kong ngumiti. “Hindi natin siya matawagan ngayon, anak. Baka busy pa si Tita Khanna sa ospital o baka nasa biyahe pa.”Bumagsak ang balikat ni Gabriel. “Gusto ko lang po sanang sabihin sa kanya na marunong na akong maglakad mag-isa…” bulong niya habang pinaglalaruan ang daliri niya.Napaluha ako sa sinabi niya. Agad ko siyang niyakap nang mahigpit.“Makikita ka rin

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status