“BREEEE! May chika ako sa ‘yo, bek,” bungad sa akin ni baklitang Rowela.
Tinatamad ko itong tiningnan. Nakahilig ang ulo ko sa lamesa. Napagod ako sa kaka-serve ng kape. Duty kasi namin ngayon. Tatlo lang kami. One-week rin kasing idadaos ang Marlinton Festival. Thirty lang kami na sumali.
Nasasayo naman kasi kung gusto mong makisali o hindi. Ang iba kasi pinili na lang ang umuwi sa kani-kanilang tahanan para bisitahin ang mga magulang.
Gusto rin sana namin ni Amy ang umuwi ngunit iniisip namin ang pamasahe. Hindi naman kasi biro ang pamasahe namin pauwi ng probinsya.
Ayos lang naman kila tatay na hindi ako makaka-uwi. Basta raw mag-aral ako nang mabuti at hindi kung anu-ano ang inuuna.
“Anong chika mo?” tanong ko. Umayos ako ng upo. “At bakit late ka? Anong oras na, malapit ng mag-lunch break. Ngayon ka lang dumating? At huwag mo nga akong chinicika chika diyan. Naiinis ako sa ‘yo.”
“Meron ka ba ‘te?” anito.
“Oo. Kaya siguraduhin mong maganda ‘yang chika mo. Kung hindi, sasabihin ko kay kuya Josh, na ninakaw mo ‘yong boxer niya sa shower room sa gym noong isang araw.” Gaga ‘to. Pati boxer pinag-interesan. Nakakahiya.
“Uy, ‘to naman. Siyempre magandang balita ang i-chichika ko sa ‘yo,” anito at naupo sa harapan ko.
“Alam mo ba gir—”
“Hindi pa.”
“Gaga, pwede ba. Gusto mo ba ng chika o hindi?” naasar nitong tanong.
“’To naman. Sige na chika na.” Nakakatawa talaga reaction nito kapag inaasar.
“Gusto mo kamo si kuya Brent?” kunot-noo ko itong tiningnan. At kaninong pontio pilato niya ‘yon nalaman? “Kanino ko nalaman? Kita ko sa mukha mo ang pagtataka. And to answer that, sinabi ni Amy.” Nilingon niya ang kinaroroonan ni Amy.
“Uy, Amy?” tawag ko dito. “Kung anu-ano pinagsasasabi dito kay bakla ha.”
Lumapit ito sa ‘min. “Ayaw mo no’n? Para may suporter ka. Pareho naman kayo ng pag-iisip niyan. Mahaharot,” anito.
“Woooooooow!” Rowela and I said in unison.
“Bek. May naging shota ka na ba?” tanong ko kay bakla.
“Ay wala pa bek, crush madami. Ikaw ba, bek?” balik-tanong nito sa ‘kin. Magkatapat kami at parehong nakatungkod ang siko sa ibabaw ng lamesa at naka-lagay ang mukha sa palad.
“Walaaaa pa,” sagot ko. Dahan-dahan kaming tumingin kay Amy na nakatayo sa gilid. “Ikaw Amy? May naging boyfriend ka na ba?” tanong ko.
Hindi ito sumagot. “Siyempre meron. ‘yong captainball yata ng sister school ng M.U,” ani Rowela.
Umakto akong nag-iisip. “Maharot pala ah, sino ba may experience dito?” tanong ko.
Pasalamat kami at hindi naman pikon ang kaibigan ko sa ganitong bagay. Alam naman kasi nito ang makibiro.
“Maharot naman talaga kayo. Bakit, ‘yong may naging nobyo lang ba ang tinatawag na maharot?”
Binatukan ko si bakla. “Aray naman, ‘te!”
“Maharot nga naman tayo. Change the topic na nga. Mag-i-istambay na naman tayo sa iisang topic niyan. Ano na ‘yong chika mo bek?”
“’Di ba crush mo si kuya Brent?”
Tumango ako. Kuya naman talaga namin 'to dahil third year college na siya. Pero Brent ang gusto ko. Ito lang naman si bakla ang may pa-kuya kuya pang nalalaman tapos Josh lang tawag sa crush niya? E classmate 'yon ni Brent. Hindi ko i-d-deny na crush ko siya.
“Ganito kasi ‘yan, gusto mo bang i-level up ang crushy thingy mo into love? Para naman ma-experience mo.”
“O ‘tapos?” ani Amy. Hinila nito ang isang upuan at naki-join sa ‘min.
“Alam niyo naman siguro ang booth ng Crim. ‘di ba?” tanong nito.
“Tattoo booth. Kaso hena lang. hindi ‘yong permanente," sagot ko.
“Exactly. Hulaan niyo kung sino ang naka-duty bukas?” ani baklush.
“FYI, hindi kami fortune-teller,” wika ko.
“Tse!. Girls, si kuya Brent at si Josh my loves ang duty buka—”
“Drop the kuya thing Rowela. Continue.”
“Ibig-sabihin, sila ang maglalagay ng tattoo sa parte ng gusto mong palagyan.”
“Anong kinalaman niyan sa pagkaka-crush ko kay Brent?”
Napasabunot naman si Rowela. “Ang T mo naman. Paki batukan nga, Amy girl. Slow rin pala ‘to. Ang yabang yabang kung minsan. Maka-asar ng slow sa ‘kin. Pati pala siya."
Tumawa ako ng malakas. “Pambihira. Sa ganyang bagay, mas mabilis pa ako kay flash. Bukas, pupuntahan natin ang booth nila at magpapa-tattoo ako. At makikigaya ka rin dahil nandoon si Josh. Kay Josh ka magpalagay at kay Brent naman ako. At para sabihin ko sa ‘yo bek, naisip at nasabi ko na ang plano na ‘yan kay Amy kagabi.”
Nakanganga itong nakatingin sa ‘kin. “At FYI. Tuka mo na, at bibili lang muna kami ng lunch. Akala mo lusot ka ha.” Tumayo na ako. tinanggal ko ang suot kong apron at inilapag sa table.
natatawa rin na tumayo ang aking kaibigan. Kilala ko na ‘tong si bakla. Akala niya lulusot siya ha. “Magpunas ka ng lamesa. babalik din kami. Ibibili na lang kita.”
...
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
“WHERE THE hell are you taking me?” I glared at him. Hindi ito sumagot at nanatili sa daan ang kanyang konsentrasyon.I frowned. Bahagyang nakaharap ang katawan ko sa direksyon niya.“Brent!” I screamed out of frustration.He lazily looked at me. “What?” he asked, seems innocent. And diverted again his gaze in front.Sinuntok ko ito sa kanyang kanang braso ngunit hindi man lang ito natinag. Still sitting there, eyes on the road. But I saw his grip on the steering wheel, tightened.I punched his arm again, lightly.I almost bumped my head on the dashboard when he stepped on the break and pulled ove