NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.
Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”
Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”
Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.
“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”
“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
"AMELIA! Dalian mo naman diyan. Puputok na 'yong pantog ko!" sigaw ko sa kaibigan kong kanina pa naliligo. Ihing ihi na kaya ako. Hangga't hindi pa siya lumalabas, walang tigil akong kumakatok sa pintuan ng banyo."Oo na. Oo na. Atat much? 'di makapaghintay gano'n?" anito."Kapag ako nagka-bato, yari ka sa 'kin!" pinagdaop ko ang aking binti. Ugh! Ihing-ihi na ako. Pambihira naman 'to. "Ano ba! Tumatae ka ba?" palakas na palakas na ang pagkakalabog ko sa pintuan.Makalipas ang isang taon,joke lang.Lumabas rin."Itsura mo?" taas-kilay nitong tanong sa 'kin.Ngunit hindi ko na lang sinagot at dumiretso na ako sa loob. Pabagsak kong isinara ang pinto. Dali-
“YES, FREEDOM!” sigaw ko habang palabas ng kwarto. Katatapos lang ng last exam namin. Mukhang friend kami ngayon ni Midterms, hindi kasi ako masyadong nahirapan. Sa totoo, niyan. Nag-review ako talaga. Ayaw kong bumagsak ‘no. Mahirap ang kinuha kung kurso kaya naman pinag-aaralan ko ito ng maigi.Kahit kalog ako minsan. Kahit may pagkaloko ako. Nag-aaral naman ako nang mabuti. Wala namang madali e. Lahat pinaghihirapan. Para sa sarili nating kinabukasan.“Anong freedom? Tumulong ka sa pag-aayos sa booth natin,” ani Amy.“Oo naman. Siyempre. Anong akala mo sa ‘kin?”“Tamad,” tipid nitong sagot.Pinalo ko nang mahina ang braso
“BREEEE! May chika ako sa ‘yo, bek,” bungad sa akin ni baklitang Rowela.Tinatamad ko itong tiningnan. Nakahilig ang ulo ko sa lamesa. Napagod ako sa kaka-serve ng kape. Duty kasi namin ngayon. Tatlo lang kami. One-week rin kasing idadaos ang Marlinton Festival. Thirty lang kami na sumali.Nasasayo naman kasi kung gusto mong makisali o hindi. Ang iba kasi pinili na lang ang umuwi sa kani-kanilang tahanan para bisitahin ang mga magulang.Gusto rin sana namin ni Amy ang umuwi ngunit iniisip namin ang pamasahe. Hindi naman kasi biro ang pamasahe namin pauwi ng probinsya.Ayos lang naman kila tatay na hindi ako makaka-uwi. Basta raw mag-aral ako nang mabuti at hindi kung an
THE NEXT day, maaga kaming pumasok. Habang hinihintay na magsimula ang klase, tumambay muna kami ni Amy dito sa loob ng cafeteria. Hinihintay namin si baklush.Tiningnan ko ang relo ko, 7:34 na sa umaga. 7:00 no'ng nakarating kami dito. Pambihira talaga si bakla. Late na naman.Nangalumbaba ako sa lamesa. tinitigan ko ang kaibigan kong busy na busy sa pagbabasa. "Amy, baka naman gusto mo ng kausap? Hindi puro 'yang libro. Mahigit trenta minutos na tayo dito oh. Mapapanis na 'yong laway ko," reklamo ko.Ibinaba naman niya ng bahagya ang librong hawak. "Wala ka naman ibang bukambibig kung 'di si Brent mo. Magbabasa na lang ako. Pero sige, magsalita ka lang diyan. Nakikinig naman ako. Para hindi mapanis 'yang laway mo," anito. Ipinagpatuloy ulit ang pagbabasa.