Share

Thoughts

NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.

Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”

Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”

Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.

“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”

“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status