Chapter 4

Kinabukasan, suminag na ang araw hudyat ng pagsisimula ng totoong heist. Ang mga taong pinili ang kalayaan ay pinasuot ng mga jumpsuit, baclava mask, at binigyan ng mga pekeng baril. Pinapwesto silang muli sa mga bintana upang maiwasan ang anumang muling pag-atake. Ang mga pumili ng kalayaan ay isa-isang palalabasin sa gusali, ang tulong nila ay hindi na kakailanganin sa buong heist, at wala silang salaping matatanggap pagkatapos ng misyon na ito. Malugod nila itong tinatanggap, bukal sa kanilang puso ang malaya nilang pagpili, at may dignidad silang lalabas sa The Heimz, ang kontrobersyal na pinaka-malaking heist sa buong Pilipinas.

Sinenyasan ako ni Sly na lumapit sa kanya. Matulin ang mga naging hakbang ko palapit sa kinatatayuan niya, marahan siyang bumulong, at inutusan akong pagalawin na ang mga bago naming miyembro sa heist upang simulan na ang pagkuha sa mga alahas.

"Makinig kayo!" sigaw ko.

"Magsisimula na ang pinakahihintay nating lahat. Ang pinaka-payapang araw sa buong heist na ito. Buong araw, wala tayong iba gagawin kundi kunin ang lahat ng alahas. Simple lang, kokolektahin natin ang dyamante at ilalagay sa mga crates na ito. At makalipas ang limang buwan, idedeliver sa mga address na binigay niyo ang parte niyo," paliwanag ko.

"KAYA ANO PANG HINIHINTAY NIYO? SIMULAN NA ANG HEEEEISSSTTT!" naglulundag na hiyaw ko sa sampung bagong miyembro ng heist.

Nagsiliparan ang mga bubog mula sa mga salamin na nagpo-protekta sa mga alahas sa buong lobby. Isa-isa nilang pinagbubuksan ang mga box na may lamang alahas at pera, lahat ng drawer ay masugid nilang sinaid, habang si Golden ay tinatrabaho pa rin ang Hope Diamond. Makikita ang tuwa sa kanilang mga mata habang isinasagawa ang heist. Isang beses lang mangyari sakanila ang pagkakataong ito. At minsan lang sila gumawa ng krimen na ikayayaman nila o ikagiginhawa ng buhay nila. Kakatwang isipin na ang pagkasira ng The Heimz ay siyang pagkabuo ng mga pangarap namin. Parang huminto ang mundo at bumagal ang ikot ng oras, ninanamnam namin ang kapayapaan ng bawat nagdadaang minuto, at sa wakas ilang oras na lang at ang heist na ito ay magtatapos na. Kung paano? Walang nakakaalam. Ngunit malayo iyan sa aming isipan— kuhain ang lahat ng alahas na natatanaw ng aming mga naglalakihang mata ang tanging nasa aming isipan.

***

Dahil sa nakakabinging boses ng taong bayan, walang nagawa ang mga pulis kung hindi maghintay sa susunod na hakbang ng mga magnanakaw. Hindi nila lubos akalain na ang simpleng heist ay magbubunga ng pagkilos ng mga tao sa kalsada. Dahil na rin siguro sa ilang 'di makaturang pagpatay mula sa hanay ng mga pulis ay di na natiis ng mga tao na may isa pang Jake ang mawala— nawala na ang kumpiyansa ng taumbayan sa kapulisan, marahil ang dapat na nagpo-protekta sa mga mahihirap ay siya pa ang nagiging dahilan ng pagkatakot ng mga tao.

Sa kabilang dako, naghahanda na rin si Neon upang mabilis na makapunta sa The Heimz, at matiyagang naghihintay ng senyales mula sa telebisyon na kanyang pinapanood. Ang paglabas ng mga hostage na pinili ang kalayaan ang magiging hudyat niya para pumunta sa The Heimz at i-transport ang mga alahas sa lugar na siya lang ang nakakaalam. Sinundo niya mula sa isang pawnshop ang isa pang miyembro ng heist, si Ben. Ito ay matanda na ngunit di matatawaran ang kanyang karanasan sa pagkilatis ng mga alahas. Siya rin ang magiging gabay ng troops sa presyo at kung paanong ang mga alahas ay ibebenta nang hindi sila nahuhuli. Si Ben din ang magiging running man ni Neon sa loob ng limang buwan, siya ang magsisilbing taga-bili ng mga kailangan nito mula pagkain, kagamitan, damit, at iba pa. Mabilis silang nakabalik sa Underground, nakahanda na ang van niya at kahit anong oras ay maaari na siyang umalis upang i-transport ang mga alahas.

Samantala, malapit na muling masilayan ng The Heimz ang liwanag, kaunting minuto na lamang din ang kailangan ni Golden upang makuha ang Hope Diamond. Kaya't tensyonado ngunit maingat niyang binubuksan ang salamin ng diyamante. Mahigit kumulang pitong oras na niya itong tinatrabaho nang walang pahinga. Habang naghihintay kay Golden ay sinarado na nila ang tatlong crates at iniakyat ito sa VIP Room katulong ang iba pang mga bagong miyembro, iniwan ni Nitrate ang isang crate para sa diyamante. Naiwan si Carbon sa kwarto at bumaba na ang ibang mga hostage.

"Sa wakas, matatapos na rin ang heist," nakangiting sabi ni Little Finger kay Sly.

"Hindi ka ba natatakot?" tanong ni Sly kay Little Finger.

"Bakit naman ako matatakot sa yaman?" natatawang tanong nito pabalik.

"Dahil walang nakakaalam ng katapusan ang heist. Kahit gaano pa kagaling na tactician si Golden, dumadaplis pa rin siya," tugon ni Sly.

"Gusto ko munang damahin ang momentong ito, mga oras na nagtatagumpay tayo," nakangiti nito sagot.

"Saan ka pupunta pagkatapos nito?" pahabol na tanong ni Little Finger.

"Sa Spain."

"Ako? Gusto ko pumunta sa malayong lugar, sa pinakamalayong isla. Doon, matatamik ang buhay ko. Hindi ko poproblemahin ang pera at kailanman, hinding hindi na ko magugutom. Tingin mo?" tanong nito.

"Tingin ko malayo ang mararating mo," maikling tugon ni Sly.

May kumabog sa dibdib niya dahil sa dami na ng karanasan niya sa heist, ang heist na ito ang pinakamalabo para sa kanya. Malabong labasan, malabong takasan, at malabong lumabas nang buhay. Ngunit sa likod ng plano niya, may plano siya kung paano niya tatakasan si kamatayan.

"Gusto kong yumaman at makalayo sa lugar na 'to. Kahit saan basta malayong, malayong, malayo. Sana pakinggan naman ako ng Diyos sa hiling ko." sabi ni Little Finger.

"Naririnig ka niya. Matagal ka na niyang pinapakinggan," nakangiting tugon ni Sly.

"Naniniwala ka ba kay God?" muling tanong ni Little Finger kay Sly.

"Naniniwala lang ako na merong tayong paraisong pupuntahan kapag nawala na tayo sa mundo. Naging masama ka man o mabuti sa lifetime na 'to. Hindi nasusukat ng ilang pagkakamali ang pagkatao, at hindi rin basehan ang iilang dasal na mabuti kang tao," paliwanag ni Sly.

"Nakaranas ka na ba na muntikan ka ng mamatay?" tanong ni Little Finger.

"Tatlong beses. Iyon yung mga pagkakataon na ayoko ng balikan— hindi dahil malapit na kong mawala, kundi marami sakin ang nawala. Mga bagay na hindi ko na maibabalik kahit gaano karaming pera ang makuha ko sa mga malalaking heist na sinasamahan ko," sagot nito, "Nagmahal ka na ba?" tanong nito kay Little Finger.

"Tingin ko, hindi bagay sa tulad ko ang magmahal. Kaunti lang ang laman ng baso ko ng pagmamahal, at yung pagmamahal na iyon, kulang pa sakin. Hindi ko maibibigay sa iba ang bagay na wala ako o bahagya ko lang naramdaman. Tulad nga ng sabe sa napanood kong series, hindi pinagsasama ang heist at pagmamahal," sagot ni Little FInger.

"Hmmmm... hindi pinagsasama ang heist at pagmamahal? Sa heist nawala ang buhay ko. We're married for 8 years. We felt like we already experience a lot, so we try doing the—you know— bad things. We thought it would give us life, but it took life from us... from me. He died in a heist, and that was my biggest mistake," malungkot na tugon niya habang tumutulo ang kanyang mga luha.

"I-I should've just taken him to a beach, and drink Negroni with sbagliato. It should've been better, but anyway, that's my favorite charater's drink. Let's go, we should look for the hostages," pinunasan nito ang mga luha niya at naglakad-lakad upang tignan ang kalagayan ng mga hostage.

Makalipas ang ilang minuto ay nabuksan na rin ni Golden ang Hope Diamond, agad niya itong iniligay sa crate, mabilis din itong sineal at iniakyat sa VIP Room. Napahiga na lamang siya sa sahig dahil sa pagod nang walong oras na walang hintong trabaho. Nanginginig ang ang buong niyang katawan dahil sa fatigue ngunit hindi niya ito maramdaman. Nangingibabaw ang kanyang galak dahil matagumpay niyang nailabas ang diyamante. Nakapinta sa kanilang mga mukha ang 'di nila maitagong mga ngiti. Kulang na lamang ay magtatalon sila upang ipagdiwang ang isa sa pinakamalaking tagumpay ng heist na ito.

"Golden, magpahinga ka muna, kami na ang maghahatid ng mga crate kay Neon," suhestiyon ni Carbon. Tumango lamang ito bilang tugon, kasunod nito ang pag-akyat ni Carbon at ni Nitrate sa VIP Room.

Nakataas ang kilay ni Little Finger at tila nagugulomihanan sa mga nangyayare sapagka't ang tanging labasan lang ng The Heimz ay ang entrance nito at wala nang iba pa. Kung kaya't malaking katanungan kung paano nila ito ibibgay kay Neon nang hindi nalabas sa entrance. Kumulingling ang telepono na nagpatayo sa Golden sa pinagkakahigaan niya, agad siyang lumapit dito at sinagot ang tawag.

"Kelan mo ilalabas ang mga hostage, Golden?" tanong ng imbestigador sa kabilang linya ng telepono.

"Bigyan mo pa ako ng kaunting oras, Mr. Flores. Alam mo naman hectic ang schedule ko," sabe nito habang humahagikgik.

"Bibigyan lang kita ng tatlong oras. Kung hindi, papasukin na namin ang The Heimz," pagbabanta ng imbestigador.

"Hindi na natin kailangan humantong sa bayolente at walang katuturan na paglalaro sa mga buhay ng mga tao dito sa loob. Tandaan mo, Mr. Flores, nakatingin sa atin ang buong buong mundo," tugon ni Golden.

"Time is running, Golden. I've been so lenient. I could've blown that building in a snap, but I didn't and you owe me that. Make sure you'll hire a good lawyer because I'll make sure that you will rot in jail," mariing sabi ng imbestigador.

"Mr. Flores, after this heist, I'll come with you without any resistance . Sa kamay mo babagsak ang isa sa mga pinaka-wanted sa buong Pilipinas. At pagtapos, sure ako sa promotion mo, and I think, you owe me that," sandali siyang huminto, "you don't have to call anymore Mr. Flores, the world will see our faces in a few. The world will know our name and will remember our faces. And you will be remembered as the investigator lost an almost a million dollars in the process," nakangising tugon nito sabay baba ng telepono.

Binigyan ni Sly at Little Finger ang mga hostage na nakabantay sa mga bintana ng puti na tela. Bibigyan sila ng signal kung kailan nila ito itataas at iwawagay.

Pagkatapos ng mainit na usapan ni Golden at ng imbestigador, umakyat na siya sa VIP Room upang tignan ang kung ano na ang lagay ng mga crates. Nakahanda na ito at si Neon na lamang ang inaantay. Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Sly para sa kanyang mga susunod na orders. Pinalapit siya ni Golden at binulong ang mga susunod na plano, agad din itong bumaba at bumalik sakanyang pwesto, nang masigurado nila na wala na si Sly. Masinsinan niyang kinausap si Carbon sa kanyang susunod na misyon. Simple lang ito ngunit napaka importante sa heist.

Samantala, maigting na nagbabantay si Little Fiinger sa kanyang pwesto. Tahimik lang ang lahat at matiyagang naghihintay ng kanilang paglaya. Hindi nila lubos akalain ang nangyari sa kanila sa loob lamang ng ilang oras, isang lang ang sigurado paglabas nila ng The Heimz, babaguhin nito ang takbo ng buhay nila sa labas, malaki ang epekto ng heist na ito sa buhay nila emotionally and mentally. Pagbaba ni Sly, tumugtog ang napakalakas na jazz music na rinig hanggang sa labas ng The Heimz kasabay nito ang pagwagayway ng mga hostage ng kanilang puting bandera na naghuhudyat ng pagsuko mula sa hanay ng mga magnanakaw.

The world was never fair, you play it fair, and you lose, or you play it wisely and win.