5.1 ปิดปาก NC+

เวลาล่วงเลยผ่านจนเกือบตีสาม หญิงสาวที่สวมชุดนอนไม่ได้นอนรออยู่นานจนเคลิ้มหลับไปบนโซฟาตัวใหญ่กลางเพนต์เฮาส์กว้างขวาง ทว่าทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดอ้าตะวันก็สะดุ้งลืมตา รีบลุกถลาไปหาเจ้าของห้องที่บอกให้เธอรอเสียนาน

“นี่รู้รึเปล่าว่ากี่โมงกี่ยาม ตะวันรอนาน... อื้อ!” กำลังเปิดฉากด่า ทว่าฉับพลันร่างสูงกำยำก็ก้าวเข้ามาคว้าคอหญิงสาวไปกดจูบปิดปากอวบอิ่ม กลืนคำด่าทอของเธอลงคอ

เรียวปากหยักเจือกลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ บดขยี้เรียวปากอิ่มหนัก ๆ กวาดต้อนลิ้นร้อนเข้าโพรงปากหวานล้ำ ไม่สนใจมือบางของตะวันที่ทั้งตีทั้งผลักให้เขาผละห่าง หากทว่าเรี่ยวแรงแค่นั้นก็ทำอะไรเขาไม่ได้

ยิ่งได้ดื่มก็ยิ่งกระตุ้นความอยากในกาย เปิดประตูเพนต์เฮาส์เข้ามาแล้วได้เห็นตะวันนอนทอดยาวในชุดนอนเนื้อบางเบาวาบหวิวก็อดใจไม่ไหว

“อยากว่ะตะวัน”ชายหนุ่มถอนจูบออกแล้วกระซิบชิดริมฝีปากหอมหวานที่ทำเขาติดใจมานาน ตะวันเซ็กซี่ชะมัด เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ติดใจได้เท่าตะวัน

“ไม่ต้องมาใช้วิธีนี้เลยนะ อ๊า” ตะวันยังขุ่นเคืองไม่หายกับการที่ปล่อยให้รอเก้อแล้วใช้เซ็กซ์เยียวยาไม่ให้เธอเดือดดาลใส่  

อยากบอกว่ารู้ทัน หากไม่ทันได้พูดปากหยักก็เลื่อนมาขบเม้มลำคอขาวหอมกรุ่นอย่างเอาแต่ใจจนหญิงสาวถึงกับเบ้หน้าร้องคราง ทั้งเจ็บปราดทั้งเสียวซ่านจนกลั้นเสียงร้องไม่ไหว

“อ๊ะ เจ็บ!” แม้จะเจ็บอยู่บ้างหากก็ยอมรับว่าเธอเองก็เสพติดมันไม่น้อย แหงนเงยเปิดรับยอมให้เขาทำอย่างไม่คิดขัดขืน

บ้าชะมัด! เธอจะติดใจเซ็กซ์ร้อนแรงของปรมะจนไม่ลืมหูลืมตาไม่ได้นะ

“อา... ตะวัน” ปรมะครางเสียงทุ้มต่ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์สูบฉีดบวกกับร่างกายเย้ายวนที่ทำเขาหลงใหลกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของชายหนุ่ม

กลิ่นโลชั่นทาผิวผสมกับกลิ่นฟีโรโมนจากกายสาวกรุ่นเข้าจมูกทำปรมะยิ่งกระสันอยาก ต้องการปลดปล่อยความอึดอัดตรงกลางหว่างขาไวไว

นี่กระมังเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขายังไม่อยากผลักเธอออกไปไหน หญิงสาวร้อนแรงเกินต้าน เธอมีบางอย่างที่ทำให้เลือดในกายหนุ่มเดือดพล่านได้ง่าย ๆ เพียงแค่ได้สบสายตา

“อื๊อ ปลื้มเดี๋ยวก่อน อย่ากัด อ๊า!” ตะวันครางแผ่วเมื่อเขาขบฟันลงบนลาดไหล่งามพลางรั้งชุดนอนผ้าเนื้อบางจนแทบไม่ปิดอะไรออกจากร่างกายของเธอ

ปากที่จะต่อว่าชะงักค้าง เมื่อโดนชายหนุ่มปลุกกระตุ้นอารมณ์วาบหวามทำตะวันลืมคำด่าอย่างฉับพลัน เธอทำได้แค่ร้องครางอย่างกระสันซ่าน

ร่างบอบบางลอยหวือเมื่อเขาอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วโยนลงบนโซฟาอย่างไม่แรงนัก ปรมะขึ้นคร่อมแววตาวาบหวามร้อนแรงมองเรือนร่างของหญิงสาวแล้วกัดปากข่มกลั้นอารมณ์ที่กำลังพุ่งทะยาน ปลดเปลื้องปราการที่ห่มกายออกจนหมด เผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องเป็นมัด แผงอกกว้าง และลาดไหล่บึกบึนล่ำสัน

รูปร่างสูงโปร่งแต่อุดมไปด้วยมัดกล้าม ทุกสัดส่วนบนเรือนร่าชายหนุ่มสวยงามไร้ที่ติราวกับพระเจ้าปั้น หนำซ้ำตรงนั้น... ก็ใหญ่โตราวกับขาที่สาม ดูท่าแล้วพระเจ้าคงจะรักเขามาก รูปร่างนี้ต้องเป็นพระเอกมาเวลเท่านั้น! กัปตันอเมริกาต้องยกนิ้วให้!

ทันทีที่เขารั้งกางเกงลงไปกองที่ต้นขา ขาที่สามของปรมะก็ออกมาผงาดต่อสายตา ทำตะวันใจสั่นไหวจนเผลอกลั้นหายใจทุกครั้งที่ได้มองได้สัมผัส หมดกัน! ลืมสิ้นสารพัดคำตัดพ้อที่คิดไว้

“ไปไหนมา ตะวันรอนานมากนะ” จากเสียงแหวกลายเป็นเสียงหวาน เธอออดอ้อนอยากให้เขาเอา...ใจ

น้อยใจมากที่เขาปล่อยให้เธอรออีกแล้ว ทว่าเพียงปรมะก้มลงจุมพิตหน้าผากโหนกนูนแล้วกระซิบข้างใบหูขาวว่า... “ขอโทษ”

อีกแล้ว...

“คราวหลังจะไม่ปล่อยให้รอนาน” แม้เป็นครั้งที่ล้านที่เขาเอ่ยสัญญามักง่าย ทว่าความวาบหวาม แววตาลึกล้ำที่สบมองมา และไออุ่นจากชายหนุ่มก็ทำให้ตะวันเผลอใจอ่อนให้อภัย