My day is not complete when you’re not around.
Brad
Napangiti ako nang makita ang heart shape sa sulat-kamay niyang card. “Thanks for this.” Ngumiti ako nang bahagya, pero ang totoo ay natutuwa ang puso ko.
He kissed and embraced me. “Thanks for last night,” bulong niya malapit sa tainga ko na mas ikinapula ng mga pisngi ko.Bago pa dumampi ang mga labi niya sa akin ay umiwaNang kumalma na ang pag-iyak ko ay agad kong ikinuwento ang lahat ng nangyari kay Bea.“Damn that old man! Palibhasa wala siyang alam sa lahat. Kung alam lang talaga niya na apo niya ang tinawag niyang bastardo! Ugh, nakakagigil sila. Matapobre!” galit na reaksiyon niya. “So, ano na ang desisyon mo ngayon?”“M-magre-resign ako.”“What?!”“M-mas mabuti na rin iyon, Bey.”“You really think it’s okay? For me, hindi! Kasi ang dapat mong gawin ay ang pakingan ang side ni Brad! Huwag kang padalos-dalos, Cha. Mas mabuting i-confront mo siya sa nangyari. Let him know about your son and about what his father did to you.”“My God, Bea! Napahiya na ako at nainsulto ng ama niya, tama na iyon. Ayoko nang dagdagan pa.”Napailing siya. “Wala na akong magagawa kung ‘yan talag
“Baby, come, Mommy wants to show you something,” sabi ko nang humupa na ang pag-iyak ni Sam sa aking dibdib.Tumingala siya sa akin. “What, Mommy?”Inilapag ko siya sa kama. “Just wait, baby. May kukunin lang si Mommy.”Naghalungkat agad ako ng mga album sa loob ng mini cabinet ko. Kung saan nakalagay rin ang mga importanteng papeles naming pamilya.Inilapag ko ang lahat ng album na nakuha ko sa cabinet. I think it was time to let him know about my family. At dito sa mga lumang album na ito ko sisimulan ang lahat.“Mommy, ano po ‘yan?” inosenteng tanong ni Sam.“A family album. Take a look at it.”Binuklat agad ni Sam ang mga album. ‘Kita ko sa mga mata niya ang pagtataka. “Mommy. You, right?” turo niya sa picture ko.“Yes, baby. Ako ‘yan.”“An
Hindi ko na lang pinansin si Brad at nagmamadali na akong lumabas ng office niya. I felt him following me until the parking area. Binale-wala ko siya habang dinudukot sa bag ang susi ng kotse ko. Pero mayamaya ay pinigilan niya ako at sapilitang hinila patungo sa kotse niya. “Please not now, Brad! Bitiwan mo muna ako. Next time na lang tayo mag-usap.” Pero hindi pa rin niya ako binitawan. “Brad, ano ba?! Please, bitiwan mo ako! Nagmamadali ako.” Itinulak ko pa siya. “Sa akin ka sasabay. Sasama rin ako sa ‘yo sa ayaw mo man o sa gusto.” Biglang huminto ang pag-ikot ng mundo ko. “Ugh! Aray! Ano ba?!” Tinapunan ko siya ng masamang tingin nang sapilitan niya akong ipinasok sa driver’s seat. “Move!” mariing utos ni Brad. Umurong ako para sana lumabas ng kabilang pinto. “Shit!” I cursed when the door was lock. Lumingon ako sa kanya. “Kahit anong bukas mo diyan, hinding-hindi mo mabubuksan ‘yan. Unles
[ Brad P.O.V ] Baby?Mommy?Damn!Nakatalikod si Charmane sa direksiyon ko at ang katawan naman ng bata ay natatakpan ng katawan niya.Sobra na akong nalilito at naguguluhan sa mga naririnig at nasasaksihan.Was this her reason why she wouldn’t let me visit her? Damn! But why did she hide her son away from me?I stepped inside the room and walked near them. Titig na titig pa rin ako sa kanilang dalawa habang naririnig ko pa rin ang mahihinang hikbi ng bata.“Mommy, Mommy, masakit po.”Sino ang ama ng anak niya?Sa naririnig ko ngayon sa mag-ina ay parang hindi ako makapaniwala. Lalo na kay Charmane. Hindi ko inaasahan ito, Oo, inaamin ko na ang laki ng duda ko simula no’ng may batang sumagot ng tawag ko, at kanina nang nasa office pa kami habang may kausap siya at may binanggit na salitang “anak ko.” Pero hindi ko naman akalaing totoo pala iyong paghihinala ko sa kanya.Fuck! Why did she do this to me?! She betrayed me!T
“Hi there, little buddy.”Bigla na naman akong napalunok because my son was showing fondness to him. To his father. Nagkita na pala talaga sila nang hindi ko man lang alam.Nagsalubong ang mga tingin namin nang lumingon ako sa kanya.Brad’s silence and dark stares were making me so uneasy. Anger still showed in his eyes, para bang tagos hanggang buto ko ang masamang tingin na ipinupukol niya sa akin. And it was also full of questions that he wanted me to answer directly.I knew he recognized his features to my little one. Aminado ako na kamukhang-kamukha niya ang anak ko. Para talaga silang pinagbiyak na dalawa. Sam was his young version. Walang duda.Tumayo ako sa tabi ng higaan ng anak ko kasi feeling ko, para akong nilulusaw sa apoy sa pamamagitan ng kanyang mga titig. Sobrang nape-pressure na rin ako tuwing naririnig ang mararahas na pagbuntong-hininga niya.Brad walked to my son’s bed. Hinaplos niya ang mukha ng bata at bahagyang ginulo ang buho
Chapter 41 The Truth “Ikaw po ang d-daddy ko?” Fondness shown to his both eyes. “Yes, I’m your d-daddy. You are my son,” nakangiti niyang sagot. “Mommy?” Tumango ako at marahang ngumiti. “Really, Mommy?” Tumango uli ako. “Yes, baby. He’s your daddy… Bradley.” Nabuhayan at nakahinga ako nang hindi ko man lang ito nakitaan ng pagtatampo sa akin. Ang ama na lang nito ang galit sa akin ngayon. “Yey… may daddy na ako. Daddy, come here please. Hug mo po ako, please, Daddy.” Nakita kong napakasaya ng anak ko nang lumapit nga sa kabilang gilid niya ang kanyang ama at niyakap siya nang sobrang higpit at h******n pa nang maraming beses sa noo at pisngi. Nakita ko pang may ilang butil ng luha na sumungaw sa gilid ng mga mata ni Brad habang yakap-yakap ang bata. Tama si Brad. I was being so unfair! Dahil tiniis ko ang kaligayahan ng anak ko. Sarili ko lang ang inalala at inisip ko. Hindi ko man lang siya binigyan ng pagkakataong malaman ang tungkol sa bata, mula nang magkita na uli kami
Chapter 42 Stay Put Biglang nagningning ang mga mata ni Sam. “Talaga, Mommy? I can walk again po?” “Yes, you will, sweetie. But all you have to do now is to take your nap.” “Okay po. I love you, Mommy. Please don’t leave me alone. Dito ka lang tabi ko lagi, Mommy.” “I won’t leave your side, baby. I love you too.” H******n ko uli siya sa noo niya nang matagal. Pumikit na siya habang nakayakap pa rin sa akin. I sang him a lullaby. Mayamaya nga ay nakatulog din siyang nakayakap sa akin. Hanggang sa pati ako ay dinalaw ng antok at kalaunan ay nakatulog na rin. [BRAD P.O.V.] I stared at Charmane and Sam. They were sleeping peacefully at the wide hospital bed. Iyon ang nabungaran ko pagkapasok sa silid na pinagdalhan ko para sa anak ko. My son cuddled his mom’s waist, parang ayaw bitiwan. I smirked, ang sarap sa matang pagmasdan ng mag-ina ko. I chose this place and hospital to make my son comfortable. Sa pamilya ni Troy ang ospital na ito. My family owned one-fourth percent share
Chapter 43 Family Picture “Mommy, Daddy?” Sabay kaming napalingon sa anak namin. “Are you fighting po?” tanong niya habang palipat-lipat ang tingin sa amin. “No, baby, we’re not fighting. Nag-aalala lang si Daddy kay Mommy mo.” Humarap sa akin si Brad, ipinapahiwatig na sakyan ko siya. “Y-yes, sweetie. Tama si Daddy mo. We’re just talking.” Nakangiting humarap ako kay Sam. “Wait there, baby, tatapusin ko lang muna ang paggamot sa kamay ni Mommy, okay?” “Sure, Dad.” Tinapos naman agad ni Brad ang paggamot sa maliit kong sugat. Nilagyan niya iyon ng Betadine, pagkatapos ay ibinalot sa Band-Aid. “T-thank you,” I said. Tumingin lang si Brad sa akin at saka ako inakay sa tabi ni Sam, habang siya sa kabila. Wala na akong nagawa kundi ang sumabay sa kanila sa pagkain. “Anyway, where’s the old and young woman?” tanong ni Brad mayamaya. “Pinauwi ko muna para kumuha ng mga damit namin ni Sam,” sagot ko. “Uh, okay. Then let’s eat.” Masayang sinusubuan ni Brad ang bata ng gusto nito