บทที่ 119 : งานจับค*ย (18+)

เกี่ยวแขนกันแกล้งเป็นเพื่อนสนิท ขณะต่อแถวเดินขึ้นบันไดศาลเจ้า จิฟฟานี่กับองค์หญิงก็มองเห็นคนที่จับมือเสร็จแล้วเดินสวนทางลงมาจากบันไดฝั่งตรงข้าม กิริยาอาการแต่ละคนคล้ายกับคนเมากาวดมสารระเหย พวกเขาป้องปากตาหวานหยาดเย้ยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในโลกส่วนตัว มิหนำซ้ำยังมียาอลาลัสเปี้ยนส์ในถุงซิบล็อค ที่คล้ายกับสินค้าตัวอย่างแจกฟรีตามห้างติดไม้ติดมือกลับไปด้วย

.

"นี่หล่อน! ขึ้นไปข้างบนแล้วจะมีอะไรอ่ะ? อันนี้คือท่าทางปกติของคนที่ผ่านการจับมือมางั้นเหรอ?"

เจฟเฟอร์ถามด้วยเสียงสอง

.

"หึ! ไม่ใช่! มันดี้ด้ากว่าทุกที! ไว้ขึ้นไปแล้วเราคงได้เห็นพร้อมกันว่าอะไรเป็นอะไร"

.

ก้าวเท้าต๊อกแต๊กรวดเร็วมากขึ้นพอผ่านซุ้มประตูศาลเจ้า (เสาโทริอิ) เข้าไป ดวงตาทุกคู่ก็ได้พบกับสนามหญ้าสีเขียวชอุ่ม มีก้อนหินสีเทาวางเด่นเป็นสง่า ก้อนกรวดปูเป็นทางเดินแบ่งออกเป็น 5 สาย แต่ละสายมีจุดหมายปลายทางเป็นห้องกั้นเล็ก ๆ ทรงสี่เหลี่ยม ผนังรอบทิศสี่ด้านสะอาดสะอ้านมั่นคง ถึงแม้ว่าลักษณะโดยรวมมันจะเหมือนกับส้วมเคลื่อนที่ตามงานคอนเสิร์ตมากก็ตาม

.

แล้วก็อีกล่ะ! อุตส่าห์สลัดหนีมาได้ก็ยั้ง!!! ตามมารังควานถึงบนนี้! ยามหญิงท่าทางขึงขัง 5 คนยืนเฝ้าประตูห้องเหล่านั้นเอาไว้ จากการคาดเดาเจฟเฟอร์ในร่างกระเทยคิดว่าภายในน่าจะเป็นพวกเชื้อพระวงศ์ที่นั่งรอคนมาจับมือ พอครบ 8 วิปุ๊บ! เรดี้การ์ดที่ประจำอยู่ก็จะมาลากตัวคนออกไปตามกฎ

.

"ประมาณนี้ไหมอ่ะยัยช่า?"

.

"อืม.. น่าจะแต่มันต่างจากทุกครั้งมาก! เมื่อก่อนเราไม่ทำมิดชิดขนาดนี้ บางทีอาจจะเป็นเพราะพี่ไนฟ์กับคดีลักพาตัวที่แกก่อไว้ก็ได้ ระบบรักษาความปลอดภัยก็เลยเข้มงวดกว่าปกติ ถึงจะมีแต่ผู้หญิงก็เถอะ!"

"ว่าแต่! แล้วบูธตรงนี้มันคืออะไรกัน? แต่ก่อนไม่เห็นจะมี?"

องค์หญิงตรัสถามพร้อมกับขาทั้ง 2 ข้างที่หยุดกึก! ทันทีที่เดินมาถึงคิว

.

สืบสาวแล้วได้ความว่านี่เป็นบูธสำหรับแจกอลาลัสเปี้ยนส์ชนิดตัวอย่าง เป็นยาปลุกเซ็กส์ที่ใช้ทาผิวเพิ่มเติมความเงี่ยนและกักเก็บความหื่นเอาไว้ไม่ให้ระเหยหาย พริตตี้ประจำบูธยิ้มแป้นเธอท่องสรรพคุณฉอด ๆ

.

"เปลี่ยนผิวเนียนให้เงี่ยนทุกรูขุมขน ให้อลาลัสเปี้ยนส์เงี่ยนเป็นเพื่อนคุณสิคะ"

.

แล้วก็ยื่นซองให้จิฟฟานี่กับนาตาชามา พวกเขารับไว้ก่อนจะโดนกำชับนักหนาว่าให้พลิกดูที่ใต้ซอง เนื่องจากในนั้นมีหมายเลขตู้ระบุอยู่ กระเทยควายได้เบอร์ 1 ส่วนองค์หญิงได้เบอร์ 5 ความซวยจึงบังเกิด! เพราะทั้งคู่จะต้องแยกกันซะแล้ว! ทางเดินหินกรวดก็คงต้องแยกกันใช้แบบของใครของมัน มิหนำซ้ำตอนนี้ก็ยังไม่รู้ด้วยว่าท่านราชาเด็มบ้าบาผู้เป็นต้นตอของเรื่องทั้งหมด แม่งนั่งอยู่ในตู้เบอร์ไหนกันแน่?!

.

เจฟเฟอร์ลูบปากเสียดาย เขาคิดถึงสมุดตัวอย่างดินที่ได้มาจากโลกอันเดอร์กราวน์จับใจ ถ้ามีตัวอย่างดินที่เหยียบอยู่ตอนนี้ล่ะก็ คงจะใช้แตะกับเครื่องแสกนแล้วก็วาร์ปไปวาร์ปมาผ่านประตูทั้ง 5 ได้อย่างสบายบรื๋อ! แต่ก็นะพอดูดี ๆ แล้วประตูพวกนี้ก็ไม่มีเครื่องแสกนให้แตะอยู่ดีนั่นแหละ ชุดความคิดนี้ของเขาก็เลยตกไป ได้แต่จับซองยาพลิกไปพลิกมาราวกับกำลังวางแผนอะไรอยู่ ประจวบเหมาะกับองค์หญิงที่ปรี่เข้ามาหาด้วยอาการร้อนรนพอดี

.

"เอาไงต่อคุณเจฟ? เราต้องแยกกันแล้วนะคุณมีแผนว่ายังไงบ้าง?"

.

สลัดลุคกระเทยทิ้งชั่วครู่เจฟเฟอร์โน้มตัวลงมากระซิบกระซาบกับองค์หญิง ซึ่งแผนการที่คิดออก ณ ขณะนั้นก็คือ "การสร้างความวุ่นวายโกลาหล!" เขาต้องการทำให้ที่นี่แตกตื่น หน่วยรักษาความปลอดภัยจะได้ทิ้งจุดรับผิดชอบ ทำให้เกิดช่องโหว่มากพอสำหรับการแอบหนีเข้าไปในวัง โดยไม่มีใครสังเกตเห็น

.

"แต่ถ้าคุณพลาดโดนจับได้ขึ้นมาล่ะ?!"

องค์หญิงคัดค้าน

.

"ก็ดีสิครับ.. ท่านจะได้มาช่วยผมบ้างไง อย่าลืมสิว่านิ้วผมมันใช้การไม่ได้แล้วเหอะ ๆ "

.

"คุณเจฟ!?"

.

"ล้อเล่นครับ.. ล้อเล่น.. ผมไม่มีทางทำให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นได้หรอก ไว้ใจได้เลย ไปเถอะครับ! แยกย้ายกัน!"

.

เจฟเฟอร์เบอร์ 1 องค์หญิงเบอร์ 5 แถวเริ่มใกล้เข้าทุกที ยิ่งใกล้ใจมันก็ยิ่งตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เจฟเฟอร์น่ะไม่เท่าไหร่เขาน่าจะมีแผนในใจอยู่แล้ว แต่องค์หญิงนี่สิในหัวแม่งมีแต่ความกลวงโบ๋ เธอคิดไม่ออกเลยว่าจะเรียกร้องความสนใจยังไง มิหนำซ้ำถ้าเปิดห้องเบอร์ 5 เข้าไปแล้วเจอราชาเด็มบ้าบาพ่อตัวเองนั่งทนโท่อยู่ คิดเหรอว่าแค่มัดผมเกล้าไว้บนศีรษะแล้วแกจะจำลูกตัวเองไม่ได้! มีหวังโดนเฉ่งยับแน่!

.

มือสั่นเป็นระวิง ตั่วสั่นระริก เหงื่อแตกเต็มหน้า จนการ์ดหญิงเฝ้าประตูต้องจับตามองเป็นพิเศษ นาตาชามองเห็นแววตาดุที่ซ่อนอยู่หลังเลนส์แว่นสีดำ มันบ่งบอกว่าปัจจุบันเธอได้โดนล็อคเป้าเอาไว้แล้ว แถวเริ่มสั้นเข้าสั้นเข้าระหว่างที่กล้า ๆ กลัว ๆ ลุ้นระทึกอยู่ หางตาเจ้ากรรมก็ได้แอบชำเลืองไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ทำให้พบว่าเจฟเฟอร์ได้เดินเข้าไปในประตูห้องเบอร์ 1 ไปเป็นที่เรียบร้อย

.

"ฝากด้วยนะคะคุณเจฟ อย่ามาหวังอะไรลม ๆ แล้ง ๆ กับคนอย่างฉันเลย , เฮ้อ!"

.

.

ตัดภาพมาที่อีกฟากฝั่ง

สะบัดตูดกระดิกนมดุ๊กดิ๊ก ต่อด้วยการชูหลังซองอลาลัสเปี้ยนส์ ให้การ์ดหญิงเฝ้าหน้าห้องเบอร์ 1 ดู

.

"โอเค! 8 วินาทีนะคะ.. เชิญค่ะ!"

.

"ย่ะ.. ขอบใจ"

สะบัดบ็อบเชิดใส่ จิฟฟานี่พยักหน้า

.

แล้วก็เดินเข้าไปเจอเข้ากับใครก็ไม่รู้ ดูเผิน ๆ แล้วเป็นผู้หญิงหยิ่ง ๆ อายุอานามน่าจะมากกว่าเขาหรือองค์หญิงราว 1 - 3 ปี ผมบ็อบสั้นสีแดงอมน้ำตาลปกหน้าผาก หล่อนก้มหน้าก้มตาหลุบตามองจะยิ้มก็ไม่ยิ้มจะบึ้งก็ไม่บึ้ง ดูไม่ออกว่าเป็นมิตรหรือศัตรูแต่ก็ยังดีที่รู้หน้าที่ดีโคตร ๆ

.

"น่าจะเป็นหนึ่งในเชื้อพระวงศ์แหละ อาจจะเป็นญาติห่าง ๆ ขององค์หญิง"

.

สายลับหนุ่มคิดพลันยื่นมือออกไปหมายจะสัมผัส จวนเจียนที่นิ้วจะชนกันอยู่แล้วแต่ที่ไหนได้จู่ ๆ เจฟเฟอร์กลับเลือกที่จะเหวี่ยงแขนตัวเองลง พลางดึงพรวดเข้าที่ชายกางเกง!

.

"พรืดดด!!!"

.

"กรี๊ดดดดดดด!"

.

"งึด! , งึด! , งึด! , งึด! ๆ ๆ "

แท่งควยผงกตั้งขึ้นปลายแดงกระดกเชิดรวดเร็ว แถมยังงัดโด่สูงขึ้นทุกที มันงัดแม้กระทั่งโต๊ะที่ใช้เป็นที่วางแขนดีดตัวพลิกคว่ำ! เสียงดังโครม! ทันทีที่ได้ยินบอดี้การ์ดหญิงก็ทำท่าเหมือนจะบุกเข้ามา แต่ทว่ากลับโดนขาหลังถีบค้ำประตูไว้ แล้วก็ใช้มือสองข้างเอื้อมเข้ามาปิดปากไม่ให้สาวเจ้าเชื้อพระวงศ์มีปากมีเสียง

.

เจฟเฟอร์กระซิบ..

.

"ชุ่วววววว.. เงียบ ๆ ๆ , บอกว่าไม่มีอะไร โอเคนะแล้วผมจะปล่อย"

.

"อืม ๆ , อืม.."

หล่อนพยักหน้า ครั้นพอปล่อยมือออก

.

"อะ.. เอิ่ม.. ไม่มีอะไรค่ะ ไม่ต้องเข้ามานะ คนนี้เราแถมให้"

.

ประโยคหลังเจ้าตัวเติมเองต่อด้วยการคุกเข่าลงกับพื้น แง้มช่องปากสอดลำควยของเจฟเฟอร์เข้ามาจนลึกสุดลำคอ มิหนำซ้ำยังใช้มือเรียวที่สัมผัสคนอื่นมานับต่อนัก ลูบคลึงพวงอันฑะของฝ่ายชายไปด้วย

.

"บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! "

"อ่ม..ม..อม..ม..ม , แฮ่ก..ก..ก.. อร่อยอ่ะ.. ควยผู้ชายโคตรอร่อย..ย..ย"

"อ่ม..ม..ม.. , บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบบบ!!"

.

ยิ้มร่าทั้งยังหลับตาเคลิบเคลิ้ม เจฟเฟอร์แม่งทำซองครีมยาอลาลัสเปี้ยนส์แตกโพล๊ะไปตอนไหนก็ไม่รู้ ๆ แต่ว่ามันใช้ได้ผลดีอย่างชะงักงัน! บัดนี้ซองยาหมายเลข 1 ได้เปลี่ยนให้องค์รัชทายาทนางนี้กลายเป็น No.1 ของเขาไปแล้ว จิกผมที่ด้านหลังกระเด้าสวนเติมย้ำดันควยลงคอ กระทั่งเห็นลำคอนูนเด่นเป็นลูกคลื่น

.

ญาติองค์หญิงตาเหลือกคิ้วโก่งโค้ง เธอน็อคกลางอากาศ! เจฟเฟอร์ชักควยออกมาแล้วสาวเจ้าก็หงายหลังล้มตึงลงไป!

.

"ไม่ตายหรอกน่า ช่วยไม่ได้ล่ะนะในเมื่อมือขวาผมมันใช้การไม่ได้ แล้วแผนก็วางไว้แบบนี้"

"คงจะเข้ามาในอีก 4.. , 3.. , 2.. , 1.."

.

"ครบ 8 วิแล้ว หมดเวลา! ออกมา!!!"

"อ๊ะ!"

เปิดประตูบุกเข้ามาถึงกับตาค้าง! จากจะมาไล่ดันคดีพลิกเปลี่ยนเป็นการกระโดดขึ้นคร่อม! เดชะบุญที่ยามหญิงคนนี้ไม่ใช่สเปคของเจฟเฟอร์เลยสักนิด หล่อนก็เลยโดนควยสะบัดฟาดใส่แก้มซะจนสลบเหมือด ล้มพับลงที่ข้างกันกับเจ้าของห้องคนเก่า

.

แผนการไปได้สวยจับโต๊ะขึ้นตั้งใหม่เก้าอี้ไม่ต้องใช้ นั่งถ่างขารอบนโต๊ะนี่แหละเหมาะสุด พลันใช้สกิลที่ติดตัวมาตั้งแต่อดีตกาลดัดเสียงเป็นการ์ดหญิงแล้วก็ตะโกนออกไป

.

"คนต่อไปเชิญค่ะ..!"

.

"แอ๊ดดดดดด"

(เสียงประตูเปิด)

.

"ว๊าย! ผู้ชาย!"

.

"8 วินะ! มาจับควยผมสิ"

.

"ได้จริงเหรอคะ?"

.

"ได้สิ..จะอมก็ได้ถ้าต้องการ รุก! , ไซ้! , ชัก! , ไม่รีบ!"