บทที่ 131 : ขอความช่วยเหลือ

ตัดภาพกลับออกมาที่ฟากฝั่งขององค์หญิงนาตาชา เธอหย่อนตัวลงบนพื้นพรมด้านล่างผ่านทางตะแกรงท่อระบายอากาศ ที่เธอใช้ฝ่าตีนกระทุ้งถีบ ใจจริงอยากจะจ้วงเท้าออกวิ่งแทบขาดใจแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเกรงว่าพวกทหารหญิงจะไหวตัวทัน ก็เลยทำได้เพียงกระหยิบย่องแบบช้า ๆ ไปพลางก่อน ซ้ำร้ายเมื่อออกไปทางประตูปกติก็ไม่ได้! กลับไปห้องพี่โซเฟียก็ไม่เข้าท่า! เนื่องจากปากท่อโดยสารอันเก่ามันเชื่อมต่อกับแนวท่อตรงตีนเขาศาลเจ้า ซึ่งไม่ตรงกับพิกัดที่เธอต้องการจะไป

.

ย่องไปคิดไปก้านสมองนี่ระบมพอ ๆ กับส้นตีนที่รองรับน้ำหนักตัว กระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหัวมุมห้องโถง ณ ที่ตรงนี้ยังมีร่างของทหารหญิงคนหนึ่งนอนพิงกำแพงอยู่ เธอคือผู้โชคร้ายที่โดนเจฟเฟอร์สับท้ายทอยจนสลบไปเมื่อหลายตอนก่อน เพียงแต่ว่าหนนี้กลับดูแปลกตาไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด

.

องค์หญิงมองเห็นแอ่งเลือดที่ซึมเปรอะอยู่บนพรม พอโผตัวเข้าไปดูใกล้ ๆ แล้วสัมผัสเนื้อตัวอีกเล็กน้อย ศีรษะของศพก็หักพับลงไปด้านหลังอย่างสยดสยอง! เหลือไว้แต่ละอองเลือดที่แผดพุ่งเฉียดหน้าไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด! บาดแผลลึกฉกรรจ์มาก! แค่ดูโดยไม่ต้องสันนิษฐานก็รู้แล้วว่านี่ไม่ใช่ฝีมือของเจฟเฟอร์ที่ทำไว้ แล้วก็ไม่ใช่ฝีมือของเธอด้วยเช่นกัน

.

"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยะ? แค่นี้อลาลัสยังวุ่นวายไม่พออีกเหรอ? ใครกันที่มาทำเรื่องแบบนี้ในวัง?"

.

"ฮึบ!"

.

จับร่างอันไร้วิญญาณในเสื้อเกราะพิงคืนใส่ผนังฝา ปิดตาให้ศพกล่าวคำไว้อาลัย แล้วก็รีบเรียกสติให้กลับคืนมาสู่เรื่องราวของตัวเองตามเดิม

.

"เฮ้อ..!"

"เอาล่ะถ้างั้นก็ต้องเปลี่ยนเส้นทางไปที่ห้องของเราแทนสินะ ถ้าเราใช้สิ่งนั้นได้ล่ะก็ร้านตัดขนหมาของราเชลก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม นอกจากคุณเจฟแล้วจะได้ปรึกษาราเชลเรื่องศพนี่ด้วย"

.

.

แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด ตลอดระยะทางที่กระหยิบย่องมาสองฟากฝั่งผนังนั้นมีแต่รอยเลือดเต็มไปหมด แม้ไม่เห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่องค์หญิงก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าภาพสยองขวัญเช่นนี้จะมาเกิดขึ้นในเขตพระราชฐานได้ ฝ่ามือนับสิบคู่แปะบนฝาป้ายยาวเป็นทางโลหิตสีแดงฉาน คลุ้งคาวเลือดเหม็นตลบอบอวล จนพระองค์ต้องเปลี่ยนท่าเป็นการตะแคงข้างแล้วก็ยกมือขึ้นปิดปากป้องจมูกเอาไว้ นัยน์ตาเจิ่งนองน้ำสงสารพลเมืองจับใจ มิหนำซ้ำยังทำให้ก้นบึ้งของหัวใจนึกย้อนถึงความหลัง เมื่อครั้งเกิดเหตุการณ์นองเลือดทำนองนี้ในงานการประชุมที่ยอร์คชิน

.

"เดี๋ยวก่อนซิ! หรือว่านี่จะเป็นฝีมือของพวกอันเดอร์กราวน์?!"

"ไม่มั้ง! เพราะเราก็มาอยู่ข้างพี่ไนฟ์แล้วนี่ แล้วตอนนี้ก็กำลังหาทางไปหาพี่แกอยู่ด้วย!"

.

ปลายเท้าสวยก้าวข้ามศพที่ควรจะเป็นแค่การสลบไปอีก 2 - 3 ร่าง จวบจนมาถึงห้องของตัวเอง จึงกางฝ่ามือแสกนปลดล็อคเข้าไปภายในด้วยสภาพจิตใจที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอเริ่มกระบวนการค้นหา เสาะหาไปก็ไพร่คิดประติดประต่อถึงสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกันไปด้วย

.

"แต่ถ้าพวกพี่ไนฟ์เป็นคนทำอีกล่ะ? แกจะทำไปเพื่ออะไร? ทำไมถึงไม่รอพวกน้องก่อนก็สัญญากันไว้แล้วนี่?"

"อืม..บางทีอาจจะไม่ใช่ก็ได้ เราเลยต้องรีบหาสิ่งนี้ให้เจอโดยเร็ว จะได้กลับไปถามพี่แกให้รู้เรื่อง"

"ท่านพ่อต่างหากที่เป็นคนผิด มัวแต่ขังตัวเองไว้ในห้องลับกับทำการทดลองอัปรีย์อะไรอยู่ก็ไม่รู้ วังตัวเองจะกลายเป็นสุสานอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก!"

.

หา ๆ ๆ บ่นไปหาไปควานหาอุปกรณ์ชิ้นสำคัญที่ซ่อนไว้ในห้องหับของตนเอง องค์หญิงดึงลิ้นชักออกมาเทกระจาด กระชากที่นอนรื้อผ้าปูเตียงราวกับหัวขโมยที่ต้องการหาของมีค่า ซึ่งก็จริงเพราะดูเหมือนว่าอุปกรณ์ "เชื่อมต่อท่อมาริโอ้" อันนี้จะมีค่ามากสำหรับเธอจริง ๆ นั่นแหละ

.

เจ้าเครื่องที่ว่านี้มีลักษณะเป็นแผ่นการ์ดสี่เหลี่ยมขนาดเท่ากับไพ่หนึ่งใบ ภายในบรรจุโค้ดภาษาซีที่ใช้แฮ็คระบบท่อโดยสารของอลาลัสเอาไว้ แล้วคนที่มอบมันไว้ให้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือไอ้ไนฟ์หัวไหมพรมเจ้าเก่าคนเดิมนั่นเอง! สมัยเป็นวัยรุ่นแตกเนื้อสาว ไนฟ์มอบสิ่งนี้ให้องค์หญิงในงานฉลองวันเกิดครบ 16 ปี มิหนำซ้ำยังกำชับกับน้องด้วยว่า

.

"เอาไว้ใช้หนีเที่ยวนะ.. แค่มีสิ่งนี้น้องจะแวะไปที่ไหนก็ได้ในอลาลัส ไม่ต้องจ่ายเงิน , ไม่ต้องโดนบันทึกประวัติ , พี่มีแบบนี้แค่ใบเดียว และพี่ให้น้องไว้ใช้โอเคนะ^^"

.

ซึ่งก็มีความเป็นไปได้สูงเหมือนกันว่าที่ไนฟ์พูดแบบนั้น อาจจะเป็นเพราะเจ้าตัวมีสิ่งประดิษฐ์ที่ดีกว่าอย่างประตูโดเรม่อน กับแผ่นการ์ดตัวอย่างดินไว้ใช้งานแล้วก็เป็นได้ ครั้นจะทิ้งก็เสียดายสู้เอามาให้น้องใช้น่าจะดีกว่า

.

ทว่าด้วยความที่องค์หญิงนาตาชานั้นเป็นคนเรียบร้อยแรดเงียบ เธออาจจะชอบความเซ็กซี่ชอบทำศัลยกรรมให้นมใหญ่ก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะเที่ยวเสียซิงให้ผู้ชายเย็ดแล้วทิ้งเรี่ยราดซะเมื่อไหร่ หล่อนก็เลยไม่เคยใช้อุปกรณ์ดังกล่าวเลยสักครั้ง มิหนำซ้ำเป็น 10 ปีผ่านไป ตอนนี้เจ้าตัวก็จำไม่ได้แล้วด้วยว่าเอามันไปเก็บไว้ไหน

.

ชั้นหนังสือโดนพลิกรื้อซะยับ! คลี่กระดาษออกหาเกือบทุกหน้าเผื่อมีทับอยู่ที่ไหน จับโต๊ะอ่านทุ่มฟาดหาให้เจอ กระทั่งความหน่ายเหนื่อยกัดกินร่างกายจนหมดพลัง องค์หญิงถอดใจซะแล้วลมบันดาลใจจากภายนอกจึงพัดเข้ามาโบกผ้าม่านสั่นกระพือ มันเผยให้เห็นทิวทัศน์ด้านล่างอันเป็นจุดหมายสำคัญที่นาตาชาต้องการจะไป

.

เหยียดสองมือประกบขึงกับวงกบหน้าต่าง ร่างบางยืนอยู่ตรงกลาง จากตรงนี้พอมองลงไปด้วยความสูงระดับตึก 3 ชั้น เฉียงไปทางทิศอุดร 30 ลิปดาตะวันออก ก็จะมองเห็นรูท่อมาริโอ้อันหนึ่งที่ติดตั้งเอาไว้ มันเป็นท่อสำหรับให้นายทหารยามไว้ใช้สับเปลี่ยนกำลังพล โดยแนวท่อตรงนี้จะเชื่อมต่อกันแค่ภายในบริเวณวังเท่านั้น ไม่ได้เชื่อมต่อออกไปภายนอกมั่วซั่วเหมือนรถไฟฟ้าสายสีม่วง , สีเหลือง , สีทอง , สีเหี้ยอะไรทั้งหลายแหล่ที่สร้างกันไม่เสร็จซะที

.

แต่ถ้าหากมีแผ่นการ์ดอุปกรณ์ของไนฟ์แล้วล่ะก็ นาตาชาก็จะสามารถเปลี่ยนทิศของมันได้โดยไม่มีใครล่วงรู้ เมื่อตอนอายุ 16 การจะหนีเที่ยวแต่ละทีก็เลยต้องมีเจ้านี่ไว้ใช้เพื่อความสะดวก มันจะง่ายขึ้นมากติดอย่างเดียวตรงที่มีทหารเยอะเกินไป! สมัยนั้นรอบ ๆ ท่อนี่มีทหารอออยู่เป็นกองร้อยเลยทีเดียว มันจึงยากอยู่เหมือนกันที่จะหาโอกาสใช้แผ่นการ์ดของไนฟ์ให้ได้สักที

.

ลมโชยหอบเดิมยังคงวนเวียน มันพัดแรงพัดนานประหนึ่งต้องการจะส่งสัญญาณว่า "องค์หญิงจะใจเย็นไม่ได้อีกแล้ว"

ผ้าม่านสะบัด! หน้าต่างวงกบตีกระทบใส่กำแพงปราสาทหิน โป๊กกก! , โป๊กกก! ดึงดูดสายตาให้เจ้าหล่อนหลุบลงไปมองที่ศพของทหารหญิงผู้โดนปาดคอจมกองเลือดนับ 10 ชีวิตรอบ ๆ บริเวณปากท่อ! ทำเอาอึ้งแน่นิ่งหายใจติดขัดเลยทีเดียว เพราะเมื่อลองนับดูแล้วตลอดระยะทางจากหน้าห้องเก็บ Pussy Recon มาถึงห้องตัวเอง องค์หญิงผู้สูงศักดิ์ก็ได้พานพบเข้ากับศพที่ถูกปาดคอมากกว่า 20 ชีวิตเข้าไปแล้ว!

.

"เฮือออกกก.. ก.. ก.. ก.. เฮือดดด.. ด.. ด.. ด.. เฮือกกก.. ก.. ก.. ฉันไม่ตลกด้วยแล้วนะ ใครมันมาทำกับคนของฉันแบบนี้กัน! เฮือดดด.. ด.. ด.. ด!"

หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง แม้จะไม่มีนมแต่ก็ยังยุบหนอพองหนออยู่ สอดคล้องไปกับสภาพจิตใจที่ตกต่ำสุดขีด

.

เรียนตามตรงว่า ณ ตอนนี้องค์หญิงหมดมุกแล้วว่าจะต้องทำอะไรต่อไป ช่วยเจฟเฟอร์เหรอ? หรือจะไปหาราเชลที่ร้านตัดขน? ไปบอกไนฟ์? หรือจะไปบอกราชาเด็มบ้าบาเรื่องมีคนร้ายบุกเข้ามาในวัง? สารพัดแรงกดดันสะสมจนสุดท้ายสาวเจ้าก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยการตะโกน!

.

"กรี๊ดดดดดด!!!"

อัดใส่หน้าต่าง! เสียงลอยออกไปข้างนอกแบบไม่แคร์เหี้ยอะไรแล้ว! ดังแสบดังแรงจนนมเล็ก ๆ แบน ๆ กระดิกกระเด้งเป็นเนินระนาด

.

"ชิ..หยุดเลยนะน่มน๊ม ไม่มีแล้วยังจะมาทำเป็นเรียกร้องอีก"

เธอบ่น

.

เธอเครียดจนสามารถก้มลงมาด่าร่องนมตัวเองได้ แต่รู้อะไรไหมว่าพฤติกรรมจิตตกดังกล่าว กลับนำมาซึ่งความฟลุ๊คสุดบังเอิญที่ไม่มีใครคาดคิด

.

นมเล็กใครว่าไร้ประโยชน์ เมื่อความไซต์มินิของมันได้ทำให้มีพื้นที่จากคอเสื้อมากยิ่งขึ้น กล่าวคือจังหวะที่องค์หญิงก้มลงไปด่านมตัวเอง สายตาเธอก็ได้ส่องลอดคอเสื้อทะลุร่องนมที่ผ่าซิลิโคลนออกแล้ว ตรงดิ่งลงไปเห็นขอบวงกบหน้าต่างบริเวณด้านล่างได้อย่างชัดเจน แล้วก็ผ่าง!.. พาง!.. พ๊างงง! เมื่อแผ่นการ์ดเปลี่ยนทิศทางดันมาติดแหง็กอยู่ตรงนี้น่ีเอง! มันถูกยึดไว้กับกรอบวงกบด้วยเทปกาวเก่า ๆ

.

"แคว๊กกกก!!!"

เสียงดึงออกดังประหนึ่งแว๊กขนหมอย

.

"เยส! ใช่แกจริง ๆ ด้วยได้การล่ะคราวนี้ ฉันผิดเองที่ดันจำไม่ได้ ไปลองใช้เลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา"

.

กระชากผ้าปูเตียงออกทั้งผืน ฉีกทึ้งผ้าม่านมัดรวมกับอดีตยกทรงไซต์ยักษ์ที่มียางยืดทรงพลัง เจตนาจะทำเป็นเชือกสำหรับป่ายปีนลงไป ขณะผูกไปก็ละอายใจไปด้วย องค์หญิงคิดถึงนมใหญ่ ๆ ของตัวเองจับจิต

.

"เหอะ..!"

"คิดไปก็ปวดหัว เสียตัวก็ปวดหี พลเมืองถูกกระทำย่ำยี คุณเจฟก็กำลังจะตาย เราจะมามัวพะว้าพะวงอยู่ไม่ได้ , ฮึบ!!!"

.

คิดได้ดังนั้นก็สบายใจขึ้น ไม่ถึงนาทีองค์หญิงขี้บ่นก็ทำการโรยตัวลงมาถึงพื้นด้านล่างเป็นที่เรียบร้อย เธอวิ่งพล่านผ่านศพทหารผู้เคราะห์ร้ายอย่างเคารพ ก่อนจะมาหยุดลงตรงหน้าปากท่อมาริโอ้ต่อหน้าแผงควบคุม เธอแกะสายไฟด้านหลังออกมาจ่อเข้ากับแผ่นการ์ดเพื่อแฮ็คระบบ และเปลี่ยนเส้นทางจากท่อในวังย้ายไปที่ร้านตัดขนหมาของราเชลซึ่งมีเจ้าหญิงเจส , พี่โซเฟีย , แล้วก็แคลว์ พำนักอยู่

.

สะใจมากเมื่อแถบดาวน์โหลดทำงานว่องไวสัด ๆ ระบบกำลังรีเซ็ตตัวเอง เผิน ๆ ถ้าไม่ติดว่าเป็นตัวร้ายไป ๆ มา ๆ ไนฟ์แม่งดูจะเก่งกว่าเจฟเฟอร์ซะอีกในพาร์ทของการประดิษฐ์คิดค้น เสียอย่างเดียวตรงที่เขาเองก็ชาติช่ัวกว่าเจฟเฟอร์อยู่ไม่น้อย ดูได้จากตอนนี้ที่องค์หญิงกำลังกอดอกรอ.. ชั่วอึดใจหนึ่งพอลองแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้าเท่านั้นแหละ

.

"ไม่จริงน่ะ!?"

"อะ.. อะไร.. กัน..! นี่พี่ไม่เชื่อใจพวกเราตั้งแต่แรกแล้วงั้นเหรอ?"

"ช่าจะเอาข้อมูลไปบอกพี่อยู่แล้ว.. พี่ไนฟ์ โถ่เอ๊ย..!"

.

หมดเรี่ยวหมดแรงกอดอกแหงนคอเก๊กสวยอยู่ดี ๆ ก็โซซัดโซเซก้นจ้ำเบ้า! ด้านข้างเป็นศพทหารหญิงที่ตายตาไม่หลับ ติดกันเป็นแอ่งโลหิตฉาดฉานบนพื้นหญ้า ส่วนบนฟ้า..

.

.

คือกลุ่มเงาสีม่วงจากกองทัพปฏิวัติ! พวกกบฏอันเดอร์กราวน์ที่เพิ่งยอมโผล่หัวขึ้นจากดิน!