บทที่ 54 : ครูปรีชา

"ฟึบฟับ! ๆ , ฟึบฟับ ๆ , โฉ้งเฉ้ง ๆ ๆ !"

.

อย่าว่าแต่ไอร่อนแมนเลย ชั่วยามนี้ทรานฟอร์เมอร์แม่งก็มา เมื่อขากลคู่งามดับไอพ่นลงแล้วแลนด์ดิ้งลงสู่พื้นพรมเปอร์เซียในห้องบอส ผืนพรมราคาแพงยุบบุ๋มลงตามน้ำหนักตัวที่มากโข แต่ครานั้นเจฟเฟอร์ก็ยังอุตส่าห์โพสต์ท่าตะแคงข้าง โชว์ให้เห็นถึงอะไหล่ชิ้นงามที่กำลังสับเปลี่ยนตัวเองกลับคืนรูปลักษณ์

.

"เอิ่ม.. ผมต้องขอประทานโทษด้วยครับบอส คือว่าผมเผลอตัวเผลอใจไปหน่อย มันอดใจไม่ไหวจริง ๆ ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย แฮะๆ"

.

"แบบว่าขาข้างใหม่มันยังไม่ชินน่ะครับ เผลอ ปริ๊ด! แค่นิดเดียว ไม่คิดว่าขามันจะสั่นซะจนพุ่งใส่ประตูพังเป็นแถบแบบนี้ ต้องขอโทษคุณผู้หญิงด้ว.. ย.. ย!"

.

เจฟเฟอร์ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะจิต ณ ตอนนี้ที่ไฟฉุกเฉินตรงมุมห้องสว่างโล่ขึ้นมา ทำให้เจ้าตัวมีโอกาสได้เห็นหน้านวลนางที่อุปทานว่าเป็นแบร็ควิโดว์แบบจะ ๆ เป็นครั้งแรก

.

"เอ็มม่า!"

"เธอคือเอ็มม่าแผนกการเงิน ที่อยู่ประจำชั้น 3 นี่นา!?"

"ไอ้หย๋า! นี่อย่าบอกนะว่าคุณโดดงานมาเอากับบอส! หึ๊ยยย! แรดชุปแป้งทอดชะมัด!"

.

โดนตะคอกใส่แบบนั้น เป็นใครก็ต้องสวนกลับ!

.

"หยุดปากพล่อยเดี๋ยวนี้นะคุณเจ้าหน้าที่เจฟเฟอร์! มันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย! ฉันก็แค่เอาตัวเลขบัญชีที่มีปัญหามาให้บอสดูเฉย ๆ คุณมโนไปเองล้วน ๆ !"

.

"หรา..! แล้วแก้ผ้าทำไมมิทราบคร๊าบ มือเล็กเรียวแค่นั้นมันบังน่มน๊มคุณไม่มิดหรอกนะบอกให้.. หึ ๆ ๆ !"

.

"ว๊ายยย! ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!"

.

หล่อนอายจนแก้มแดงเป็นยาอุทัย ตีโพยตีพายก้มลงไปฉวยเอาเสื้อกระดุมขาดที่กองอยู่บนพื้นมาคลุมทับร่างพอหลวม ๆ ม้วนชายกระโปรงลง ต่อด้วยการตะบี้ตะบันวิ่งสวนทางเจฟเฟอร์ออกไป หวังหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด หมดแล้วกับเชฟรูปร่างที่คล้ายกับแบล็ควิโดว์ยามลับแสง พอต้องแสงที่แท้เอ็มม่าแม่งเหมือนแม่มดสาวเฮอร์ไบรโอนี่ในหนังแฮรีพอร์ตเตอร์ซะมากกว่า ไม่แปลกใจที่ทำไมเบอร์แบโต้ถึงจัดชุดใหญ่ใส่เธอไปหลายตอน เพราะสองเต้าอันดีดเด้งกระเด็นกระดอน ได้ไปเขี่ยตะกอนให้เจฟเฟอร์เริ่มรุ่มร้อนขึ้นมาอีกครั้ง

.

"ก็เสื้อมันกระดุมขาดเนี่ยะเห็นไหม! มันก็ต้องหลุดสิ คุณเข้าใจผิดแล้ว! ฉันไม่ได้มีอะไรกับบอสซะหน่อย! ถอยไปฉันจะรีบลงไปข้างล่าง! คุณขวางทางฉันอยู่นะคุณเจฟ!"

.

"อุ๊ย!!!"

.

"พลั๊วววว!"

.

แล้วเธอก็พลาด! ก็เล่นหลับหูหลับตาแบบนั้นมันจะมองเห็นทางได้ยังไงเล่า เอ็มม่าพุ่งตัวเข้าไปชนเจฟเฟอร์เข้าอย่างจัง ฝ่ายชายเซไปเสี้ยวหนึ่งของเท้า ในขณะที่เธอกระเด็นอย่างกับโดนรถสิบล้อฝ่าไฟแดงเข้ามาบวก! ซ้ำร้ายที่มันดันมาเกิดขึ้นพร้อมกับความจังไร เมื่อส่วนที่ชนดันเป็นพวงเต้าทั้งสองข้าง บัวตูมคู่ของเธอสัมผัสโดนขอศอกของเจฟเฟอร์แบบเต็ม ๆ โอ้แม้เจ้าโว๊ย! สายลับของเรานี่รับรู้ได้เลยว่ามันคือมาสเมลโล่นุ่ม ๆ ที่หุ้มไว้ด้วยสารบอร์แรกซ์ มันเด้งดึ๋ง ๆ ชวนให้จับขึงพรหมจรรย์ และที่สำคัญมันทำให้ควยของเขาชูชันเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าทวี

.

"ซีดดดดด.. อ่าาาา เงี่ยนอีกแล้วกู! แต่เราควรจะไปดูเธอก่อน"

.

ว่าแล้วเจฟเฟอร์ก็วิ่งโทง ๆ ไปเช็คอาการของเอ็มม่าว่าเป็นยังไงบ้าง แต่ทว่า! เอ็มม่ากลับปฏิเสธ เธอรีบชันกายขึ้นแล้วก็หอบเอาเสื้อผ้ามาปิดบังหน้าอก ต่อว่าด่าทอเจฟเฟอร์เป็นการใหญ่

.

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน! ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เป็นไร! แล้วก็อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกกับใครเป็นอันขาด ไม่งั้นฉันจะตัดเงินเดือนคุณ.. คุณเจฟ! ฉันน่ะไม่เคยนอนกับบอสจำใส่กะลาหัวคุณเอาไว้ด้วย เช๊อะ!"

.

ทำเอาลำควยแทบจะฝ่อลงในทันที ชั่วพริบตาที่่สายลับหนุ่มละสายตาลงมาเช็ค หันมาอีกครั้งเอ็มม่าก็หายแว๊บไปแล้วราวกับใช้เวทย์มนต์จากผ้าคลุมล่องหน ซึ่งบางทีการที่เธอเลือกใช้ทางออกแบบนี้ก็นับว่าเป็นวิธีที่ดีในระดับหนึ่ง แม้ว่ามันจะทำให้มองหน้ากันไม่ติดไปสักระยะ แต่ถ้ามันเป็นความต้องการของเธอแล้วล่ะก็ เจฟเฟอร์ก็ยินดีที่จะปฏิบัติ

.

"เฮ้อ.. โอเค ๆ ถ้าคุณต้องการแบบนั้นผมก็จะหุบปาก ว่าแต่.. แล้วบอสล่ะแกจะว่ายังไงบ้างน้อ?"

.

"เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนซิ! เชี้ย!!! ลืมไปสนิทเลยว่าบอสกำลังแย่!"

.

ประมาณ 10 - 15 ก้าวเห็นจะได้ หากเดินจากประตูมาถึงหน้าโต๊ะทำงานของบอส แต่ถ้าจะกระโดดเอาแล้วล่ะก็ ใช้แค่ก้าวเดียวก็มาถึงด้วยระบบไอ้พ่น แล้วสิ่งที่เจฟเฟอร์เห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ สารรูปอันน่าเวทนาของบอสผู้เคยเป็นถึงเดอะฮัคมนุษย์เขียวจอมพลัง เฮ้อ! แกล้มกลิ้งหมุนไปหมุนมาอยู่บนพื้นพรมอย่างหมดสภาพ ตามเนื้อตัวบริเวณอวัยวะต่าง ๆ เต็มไปด้วยรูเล็ก ๆ มากมาย แล้วก็พ่นแก๊สหรือกลุ่มควันอะไรสักอย่างออกมาเป็นสายมิยอมหยุด

.

"ใครน่ะ.. เสียงใคร? ใครก็ได้ช่วยฉันหน่อย! มันมีบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายฉัน!"

.

"ปุ๊ก! , ปุ๊ก! , ปุ๊ก! , ฟู่!!!!!"

"ฟีบบบบบบ!!! "

.

"ผมเจฟเฟอร์เองคครับบอส! บอสจะให้ผมช่วยยังไง! อาการบอสดูแย่มาก เหมือนผิวหนังบอสมันรีบลงเรื่อย ๆ ยังไงไม่รู้ครับ แล้วก็.. อ่ะ! อะไรกันเนี่ยะ!"

.

ถึงกับพูดต่อไม่ออก! เจฟเฟอร์งงจริงยิ่งกว่าฉากการหายตัวไปของเอ็มม่าเมื่อครู่ซะอีก เมื่อจู่ ๆ มัดกล้ามเนื้อทั้งหลายของบอสก็เริ่มแห้ง จากที่เคยแข็งแกร่งอ้วนตัน บัดนี้กลายเป็นผอมกระหร่องผิวดำคล้ำลงเรื่อย ๆ แม้กระทั่งทรงผมก็ผิดแปลกไปจากเมื่อก่อน จากที่เคยดกดำเซตน้ำมันเงาวับ มาตอนนี้กลับค่อย ๆ ร่วงหลุดออกไปทีละเล็กละน้อย โดยเฉพาะบริเวณตรงกลางกระหม่อมที่ล้านเตียนประดุจทุ่งหมาหลง เหลือเพียงหย่อมผมที่อยู่ข้าง ๆ จนเจฟเฟอร์ต้องโพล่งคำอุทานออกมาซะดังลั่นว่า..

.

.

"ครูปรีชา!"

.

.

"คว๋ามจริ๋ง.. ก็คือคว๋ามจร๋ิง! , ปรีชา พ่องงงงมึงสิ!"

"มึงอย่ามัวแต่ลีลารีบมาช่วยกูเร็วเข้าไอ้เจฟ! ปลดตะขอซิบข้างหลังให้หน่อย มันแกะไม่ออกเฟ้ย!"

.

ฟู่!.. ฟู่!.. ฟู่!.. มวลแก๊สมากมายยังคงพุ่งออกมาเป็นสายไม่หยุด ประกอบกับรูรั่วตามร่างกายก็มีแต่จะเพิ่มจำนวนขึ้นทุกที ช้ากว่านี้เห็นทีบอสอาจจะไม่รอด แกดูเหมือนกับถังแก๊สปิคนิคที่กำลังรั่ว แล้วก็กำลังรอใครสักคนมาช่วยปิดวาล์วให้อะไรทำนองนั้น

.

"ตรงไหนครับบอส! ผมมองไม่เห็นเลย โอ๊ย! แก๊สมันเยอะมากอ่ะ! อ่าาา~ แสบตาไปหมดแล้ว!"

"ตรงนี้ก็ไม่มี! ข้างล่างก็ไม่มี! ไหนครับบอส! ซิบอยู่ตรงไหน!?"

.

"ไอ้สัดมึงดูดี ๆ สิ! นี่กูก็หันหลังให้มึงแล้วเนี่ยะ! มันหาไม่ยากเท่ากับล็อตเตอร์รี่ 30 ล้านหรอกไอ้ห่ารากกก! หรือมึงจะให้กูโทรตามหมวดจรูญมาช่วยหา ไอ้ควายยย! เร็วเข้า! กูจะแห้งตายอยู่แล้ว!"

.

นี่ล่ะน๊าาาที่เขาเรียกเก้าอี้พาเพลิน เย็ดกันจนเก้าอี้หักโดนเศษน๊อตเศษตะปูทิ่มตำเข้าให้ ชุดหนังเทียมที่ใส่มันก็เลยรั่วอย่างที่เห็น เดือดร้อนลูกน้องตัวเองอีก บอสนะบอสโกหกกันเล่นใช่ไหมที่โลกทั้งใบ ต้องตกอยู่ภายใต้การดูแลของคนประเภทนี้

.

"อ๊ะ! น่ีไงเจอแล้ว อยู่ตรงท้ายทอยพอดีผมดึงเลยนะครับบอส!"

.

"เออ! เร็ว ๆ ดึงเลย!"

.

"ครืดดดดดดดดดด!"

.

.

"อ๊ากกกกกกก!!!"

.

ประกายแสงเจิดจ้าเหมือนมีหลอดนีออนซ่อนไว้ภายใน วินาทีที่เจฟเฟอร์รูดซิบจากท้ายทอยจรดบั้นท้าย ร่างที่ผอมแห้งควันพุ่งเป็นสายของบอสก็แยกออกจากกันเป็นสองซีก มันเหมือนกับทุเรียนหมอนทองที่ถูกแม่ค้าสอดนิ้วเข้าไปฉีก เนื้อนวลสีอัมพันเปรียบได้กันกับร่างบางที่แท้จริงของบอสที่ทั้งบางกรอบและน่าทะนุถนอม เธอหลงใหลกับนวัตกรรมใหม่ของหมอยูมิโกะไปซะนาน และตอนนี้ก็ได้เวลาปรากฏตัวจริงออกมาซะที

.

แผ่นหนัง ซ้าย - ขวา เปื่อยยุ่ยควันขึ้นโขมง เศษของมันกองผึ่งอยู่บนพื้น ในขณะที่ข้างกันคือเงาดำทะมึนของสรีระเพศหญิงใต้กลุ่มม่านหมอก กับเธอผู้หญิงที่เจฟเฟอร์ยอมคุกเข่าและก้มหัวให้ ผู้หญิงที่เป็นถึงประมุขแท้จริงแห่งองค์กร!

.

ซึ่งก็มีเหตุผลมากพอที่จะทำให้บุคลิกของเธอ เปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคน

.

"ขอบคุณค่ะคุณเจฟ คุณมีอะไรกับฉันงั้นเหรอ เพราะเท่าที่รู้ฉันไม่เคยสั่งให้คุณขึ้นมาที่นี่ (เลยสักครั้ง)..!"