บทที่ 61 : รุมสกรัม!

สอดท่อนแขนอันกำยำเข้าโอบเอว ตวัดดึงเอาร่างอันผอมเพรียวเข้ามาแนบไว้ในวงแขน พลันกระโดดม้วนตัวเอาส่วนหนารับกงเล็บของเครื่องจักรสังหาร!

.

"เอือกกก!"

เจฟเฟอร์ร้องอุทานลั่น เขากัดฟันเม้มมุมปากในเสี้ยววินาทีต่อมาเมื่อพบว่าองค์หญิงนาตาชากำลังจ้องมองอยู่ หน้าตาเธอบิดเบี้ยวขยะแขยง หัวคิ้วลู่เข้าหากันก่อนจะกลั้นใจซุกหน้าคมสวยที่คล้ายกับเทรเลอร์สวิฟ ลงมาซบเข้าที่ซอกคอของเจฟเฟอร์

.

"ไม่ต้องกลัวนะครับผมมาช่วย ผมเป็นสุภาพบุรุษ ผมเกิดมาเพื่อคุณ"

"เอื้อกกก! อื้อหือ! อื้อออ! อ๊าาา!"

แม่งแสบหลังก็แสบแต่แสบหูมากกว่าที่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ ระหว่างที่เจฟเฟอร์ได้ใช้ความพยายามในการปกป้ององค์หญิงอย่างเต็มความสามารถ พวกจักรกลซอมบี้ก็ทำอะไรองค์หญิงไม่ได้เลย มันทำได้เพียงตะปบกรงเล็บใส่หลังเขาแบบโหมกระหน่ำ และช่่วงเวลาที่เกร็งตัวป้องกันอยู่นั้น จู่ ๆ ริมฝีปากของนาตาชาก็ได้เผยอขึ้นเครือครางขมุบขมิบ เข้าใจว่าเธอคงจะกลัวมาก ยิ่งเป็นตอนที่เธอเผลอซีดปากและพ่นลมหายใจออกมา ยิ่งทำให้อารมณ์กำหนัดของเจฟเฟอร์พลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น

.

"กอดผมเอาไว้ ผมจะไม่ให้องค์หญิงเป็นอะไรผมสัญญา"

.

"อือ.. อืม.. แต่คุณคะ! ขืนเป็นแบบนี้?"

.

เลือดซึมไหลซิบหลับตาปี๋ ใบหูของชายหนุ่มได้ยินก็แต่เสียงเครื่องจักรกับกลีบเนื้อที่ขาดเป็นริ้ว นอกเหนือจากนั้นเป็นเสียงของกระสุนปืนที่ดังอยู่ไม่ไกลนัก เจฟเฟอร์สันนิษฐานว่านั่นน่าจะดังมาจากปลายกระบอกปืนของพวกคนใช้มีด ใช่แล้ว! พวกมันเองก็กำลังสู้อยู่เหมือนกัน ชั่ววาบหนึ่งที่หางตาดันเหลือบไปเห็นเข้า สกิลของไอ้คนใช้มีดก็ประจักษ์แก่สายตา

.

ไอ้บ้านั่นวิ่งเร็วเป็นกรด! มันกระโดดเชือดสายไฟตรงลำคอของโรบอทอย่างชำนิชำนาญ ราวกับรู้ว่าจุดตายอยู่ตรงไหน น่าเสียดายที่ทักษะการรู้ "จุดเสียว" ของเจฟเฟอร์ช่วยอะไรไม่ได้เลย จำนวนของพวกซอมบี้สนิมเขรอะจึงไม่ยอมลด มันมีกันเป็นร้อย ๆ ในขณะที่ทีมของเจ้าคนใช้มีดรวมกับตัวเขาแล้วมีกันแค่ 6 คนเท่านั้น ไม่ได้การณ์สายลับหนุ่มคงต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง อะไรก็ได้ที่มากกว่าการนอนคร่อมร่างผู้หญิงทับจิ๋มจับนม

.

โลหิตสีแดงฉานเริ่มย้อยผ่านแผ่นหลังรดลงมาตามสีข้าง แม้แต่ท่อนแขนทั้งสองข้างก็ยังมีเลือดย้อยคล้อยลงมาไม่หยุดหย่อน แม่งเอ๊ยร่างแกร่งของเจฟเฟอร์สั่นขึ้นทุกที มันไม่มีความจำเป็นอะไรที่เขาจะต้องสะสมแผลไปแลกท็อปเปอร์แวร์ในเซเว่นสักหน่อย เพราะงั้นมันจึงใกล้แล้วใกล้มาก ๆ ที่เขาจะทิ้งตัวทับใส่เธอ

.

"อะไรนะองค์หญิงเมื่อกี้พูดอะไรผมไม่ได้ยิน เอือกกก! เอื้อออ! ซีดดดด~!"

.

กระแอมถามหนนี้ท่าทางเธอบ่งบองถึงความรังเกียจอย่างชัดเจน เนื้อตัวที่เคยอ่อนนุ่มกลับเริ่มกระเถิบถอยออกห่างราวกับจะขัดขืน

.

"ก็ไม่อะไรหรอกค่ะแต่ตรงนั้นของคุณมันแบบว่า.. ในเวลาแบบนี้เนี่ยะนะ ฉันรับไม่ได้จริง ๆ กรี๊ดดด!"

.

"เปรี๊ยะ!"

.

"แกเป็นใครไอ้ผู้ชายฉวยโอกาส กรี๊ดดด! ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ กร๊ีดดด! ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"

.

"เพรี๊ยะ! ๆ ๆ , พลั๊ว! ๆ ๆ "

.

"นี่แหนะ ๆ ออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้นะ ที่แท้แกเองก็ไม่ต่างจากไอ้พวกนี้เลย รู้หน้าไม่รู้ใจทำเป็นมาช่วยที่แท้ก็จะข่มขืนฉัน ไอ้ผู้ชายเลวกว่าหมา ไอ้ชาติชั่ว! กรี๊ดดด!"

.

ทั้งตบทั้งตีทวีด้วยการตีเข่า องค์หญิงนาตาชาทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาสิทธิสภาพตรงซอกขาของตนเองเอาไว้ ถึงมันจะไม่ซิงแต่เธอก็ภูมิใจในความสด นาตาชาไม่มีวันยอมเจฟเฟอร์แน่ ๆ มีอย่างที่ไหนจะมาฉวยโอกาสใช้ปลายควยถูแคมผู้หญิงสารเลวโคตร ๆ

.

"เดี๋ยว ๆ ผมไม่ได้จะทำอะไรคุณเลยนะ คุณเข้าใจผิดแล้ว เอื้อกกก! อื้อออ! เนี่ยะดูสิดูว่าผมทำอะไรอยู่ ถ้าไม่มีหลังผมป่านนี้คุณโดนพวกมัน โอ๊ย! เอื๊อกกก! ฆ่าตายไปแล้ว!"

เจฟเฟอร์ตวาดเสียงดังรุนแรงพลางแยกเขี้ยวด้วยความเจ็บปวด แต่ครานั้นองค์หญิงก็หาได้เห็นใจไม่ เธอหลุบสายตาลงไปมองที่เป้ากางเกงผ้ายืดสุดรัดรูปของเขา ระหว่างที่ฝ่ายชายกำลังคล้อยตาม เจ้าหล่อนจึงฉวยโอกาสนี้สลัดตัวออกมาจากอ้อมอกอันแข็งแกร่งได้ ก่อนจะใส่เกียร์หมาออกวิ่งอย่างไม่แคร์ภาพลักษณ์

.

"ฉันเชื่อคุณไม่ลงหรอก หลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่เป้าตุงขนาดนั้น , อี๋!!!"

.

"มันไม่ใช่อย่างงั้นนะ.. ฟังผมอธิบายก่อน?!"

"เฮ้.. อย่าเพิ่งไป! ไปทางนั้นไม่ได้นะมันอันตราย!"

.

แผ่นหลังบอบบางกับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นวิ่งหายลับออกไปไกลลิบ แต่ทว่าแทนที่จะรีบตามไปรั้งตัวเอาไว้เจฟเฟอร์กลับต้องหยุดชะงักงัน เพราะสิ่งที่องค์หญิงต่อว่ามานั้นเป็นความจริงแทบทั้งหมด จู่ ๆ เขาก็เกิดอาการก้าวขาไม่ออกขึ้นมาดื้อ ๆ พลางสัมผัสได้ว่าขาตัวเองไม่สามัคคีกันเอาซะเลยขณะวิ่ง ซึ่งพอลองก้มเช็คดูเท่านั้นล่ะ!

.

ไอ้สัด! อย่างกับเก้าอี้สามขาตามร้านก๋วยเตี๋ยวอ่ะ! องคชาติที่ขึ้นลำแข็งโป๊กได้ช้อนเอาชายผ้าให้ยื่นออกมาเป็นแท่ง ทั้งใหญ่ทั่งยาวแถมยังทำมาจากเหล็ก จึงไม่แปลกใจเลยที่ทำไมองค์หญิงนาตาชาถึงต้องวิ่งหนี เธอโดนมาเยอะเจ็บมาเยอะทั้งถูกลักพาตัวมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ยานโดนยิงร่วง ก่อนหน้านี้ก็เกือบโดนกลุ่มหุ่นยนต์รุมข่มขืน

.

มาตอนนี้ยังต้องมาวิ่งหนีคนแปลกหน้าที่คิดว่าเป็นคนดีอีก หนีเสือปะจระเข้แท้ ๆ แม่คุณเอ๊ย! อุตส่าห์คิดว่าจะมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยกอบกู้สถานการณ์ ดันกลายเป็นควยยักษ์สีน้ำตาลที่ต้องการให้เธอขึ้นไปขี่ซะอย่างงั้น

.

"โธ่เอ๊ย! ไม่ฟังกันเลยก็บอกอยู่หยก ๆ ว่าอย่าวิ่งไปทางนั้น นั่นน่ะมันเนินขยะที่ผมเพิ่งบินผ่านมา มีพวกมันเดินขบวนอยู่เป็นกองร้อยเลยนะองค์หญิง"

.

"โทงเทง.. โทงเทง.. โทงเทง.. ดึ๋ง ๆ "

.

เสียงไข่หำกับลำควยพันกันอีรุงตุงนังเข้ากับสองขาข้างถนัด ทำให้เจฟเฟอร์เร่งความเร็วได้ไม่มากนักอย่างที่ควรจะเป็น

.

"ชิ! เกิดมามีปมด้อย เกิดมามีควยใหญ่กว่าขา อุ๊บ! โอ๊ย!"

พลางรีบหันหลังกลับมา เพราะลืมไปซะสนิทว่าก่อนหน้านี้ตัวเองกำลังโดนรุมทำร้ายจากกลุ่มซอมบี้จักรกลอยู่ พวกมันตามเข้ามาประชิดในเวลาอันสั้น จังหวะที่ส่ิงมีชีิวิตทั้งสองประจันหน้ากัน กงเล็บหลายสิบอันก็เลยฟันฉับเข้าใส่กลางอก!

.

"ฉั๊ววววว!"

.

"เฮือกกก! , อื้อหือ! , เอื้อกกก!"

.

ดาเมจของมันรุนแรงมากจนร่างหนาถึงกับเซถลา เจฟเฟอร์รีบฟุบตัวลงปัดป้อง ในขณะที่เครื่องจักรเหล่านั้นก็รุมเข้ามาสกรัมเขาจากทุกทิศทุกทาง ไม่มีใครรู้ว่าพวกมันต้องการอะไร มันทำไปทำไม มันเป็นหุ่นยนต์เพศที่สามที่ต้องการเย็ดกับมนุษย์ทุกผู้ทุกคนบนโลกใบนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ ๆ แต่ว่าตอนนี้สภาพของเจฟเฟอร์แม่งไม่ต่างจากองค์หญิงนาตาชาเมื่อตอนก่อนหน้าเลย เหมือนเขากำลังโดนปล้ำ! ยูนิฟอร์มผ้ายืดถูกฉีกทึ้ง ซาดิสท์เพิ่มยิ่งขึ้นด้วยการฉีกกระชากลึกเข้าไปถึงแผ่นหนัง จนมองเห็นอะไหล่ แต่ก็นะ! มันเทียบไม่ได้หรอกกับส่วนสำคัญอย่างลำควย ไอ้จ้อนแท่งเขื่องนั่นถูกรุมจับลูบครึงเป็นลำดับแรกก่อนอวัยวะชิ้นอื่น

.

มีพวกมันคร่อมทับร่างของเจฟเฟอร์อยู่ถึง 12 ตัว ไม่มีทางหนี ไม่มีที่ซ่อน มีแต่จะต้องช่วยตัวเองให้พ้นจากสถานการณ์วิกฤตนี้ให้ได้ คิดแล้วก็น่าขนลุก โถเจฟเฟอร์ผู้วิตถารจากจะมาช่วยผู้หญิงแท้ ๆ แต่ดันทะลึ่งไปทำควยแข็งใส่เขา กรรมติดจรวดไหมล่ะมึงเห็นกันจะ ๆ คาตากันล่ะคราวนี้ว่าขีปนาวุธยักษ์ขนาดมหึมา กำลังถูกชักเข้าชักออกแล้วในตอนนี้

.

"ไม่! ไม่นะ! อย่าทำ! อย่า! นักเย็ดเจ็ดราตรีอย่างกู จะมาถูกซอมบี้ปี้คากองขยะไม่ได้! ออกไป! เอามือพวกมึงออกไปจากควยกูเดี๋ยวนี้! อ๊ากกก!"

.

เหมือนพวกมันจะเข้าใจ ตาของพวกมันกระพริบแดงโล่มองหน้ากันล่อกแล่กประหนึ่งว่าจะเป็นการส่งข้อมูลถึงกันและกัน แล้วทันใดนั้นเองมือโลหะสายไฟยุ่งเหยิงทั้งหลายก็ได้คลายตัวออกจากแท่งเอ็น แล้วเปลี่ยนมาใช้ "ปาก"

.

"อ่ม.. อม.. บ๊วบ! บ๊วบ! บ๊วบ!"

.

"ปากก็ไม่ได้! ไอ้ระยำซั่มแม่งเอ๊ย! มึงไปซื้อฮอลล์มาอมไป๊ ไอ้เหี๊ยะ! กูจะเอาหน้าไปไว้ไหน ไอ้ไรท์เตอร์มึงสงสารกูเถอะ เด็กอ่านเรื่องกูเยอะนะเฮ่ย มึงให้เกียรติกูบ้าง อ๊ากกกก สัดเอ๊ย! มันดูดใหญ่แล้ว โอ่ย.. โอย.. โอย.. ออย.. ย.. ย.. ย"

.

"ฮึ่ย! มึงนะมึง! ไอ้พวกสารเลวถ้าเป็นหุ่นผู้หญิงน่ารัก ๆ กูจะไม่ว่าไรเลยสักคำ กะดอกูเย็ดกับรูปปั้นก็ได้ถ้ามันเป็นรูปสลักของเทพธิดานางฟ้าหรือแม้แต่แม่ชี แต่ดูสารรูปพวกมึงสิ มึงหลุดออกมาจากหนัง Terminator รึไง กูต้องโทรบอกแม่กูไหมว่ากูได้กับอาโนลร่างอะลูมิเนี่ยมเนี่ยะ ไอ้เช็ดครกเอ๊ย! ไม่โว๊ย! ไม่มีวัน! กูจะไม่ยอมตกเป็นเมียมึงเป็นอันขาด อื้อ! อ่า! โอ่ย! โอย! โอย! ออย.. ย.. ย.. ย"

.

I'll be back ต้องคำนี้จริง ๆ ถึงจะเข้ากับสถานการณ์ ในที่สุดพลังวังชาของเจฟเฟอร์ก็กลับคืนมาอีกครั้ง เมื่อพวกหุ่นจากกองขยะเริ่มใช้ฟันกัด

.

"งับ!"

.

"อ๊ากกก!!! ควยกู!!!"

"กร๊ีดดดดดด!!!"

ให้ตายเถอะ! สายลับอันดับหนึ่งผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาทั้งชีวีต กรี๊ดดังซะจนองค์หญิงนาตาชาต้องหยุดวิ่งแล้วหันกลับมามอง มันดังหลอกหลอนจนเพื่อนพ้องคนใช้มีดต้องชะลอการใช้อาวุธ เจฟเฟอร์ปวดแสบปวดร้อนพร้อมกับน้ำตา ดุจดั่งกลับจากนครนายกมาแล้วมีน้ำตกสาริกาวางไว้บนโหนกแก้ม

.

ฮือ.. ฮือ.. ฮือ นี่หรือคือผลกรรมที่เขาได้รับ ไม่ยักรู้เหมือนกันว่าก่อนหน้านี้นาตาชาก็โดนกัดจิ๊มิ๊ด้วย เพราะมันน่าจะทรมานเกินกว่าที่คนธรรมดาจะรับไหว ขนาดเจฟเฟอร์มีความเป็นไซบอกซ์อยู่ครึ่งกาย เขายังดิ้นกระแด่ว ๆ พวกมันสลับหน้าเรียงกันมาฝากรอยเขี้ยวให้กับแท่งควยของเขาราว 7-8 แผล ควยที่ทำจากไทเทเนียมอัลลอยอย่างดีโดยฝีมือของหมอยูมิโกะ ควยที่เต็มไปด้วยรอยเย็บก่อนหน้านี้ตอนที่ถูกฟันด้วยดาบคาตะนะ

.

"หยุด!"

ชายหนุ่มขึ้นเสียงดุดันจริงจัง หลังเริ่มตั้งสติได้

.

"งับ ๆ , งับ ๆ, งับ ๆ , ง่ำ ๆ , ง่ำ ๆ "

.

"กูบอกให้หยุด!"

.

"สวบบบบ.. สุบ ง่ำ ๆ ง่ำ ๆ งับ ๆ งับ ๆ ๆ ซวบบบบ"

นอกจากจะไม่ฟังแล้วยังตะกละตะกลามขบเน้นเกร็งแทะ แถมยังกระชากสะบัดหัวอย่างรุนแรง ราวกับต้องการจะดึงเอ็นอุ่นแท่งนี้ออกจากตัวของเจฟเฟอร์ให้ได้

.

แล้วก็เหมือนว่าเจ้าหน้าที่ภาคสนามของเราจะพอเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา หลังจากฝืนทนกล้ำกลืนอยู่นานสองนาน ในที่สุดเขาก็จับพิรุธบางอย่างของพวกโรบอทได้ อย่าลืมกันสิว่าเจฟเฟอร์น่ะมีสกิลการสันนิษฐานเหตุการณ์ในระดับสูง การตามรอยนาตาชามาจนถึงที่นี่ได้ คือหลักฐานการันตีที่ชัดเจนที่สุด แล้วกับเคสนี้ที่มีตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ มีหรือที่เบอร์หนึ่งอย่างเขาจะไม่รับรู้ถึงความต้องการของพวกมัน เพียงแต่ตอนนี้ต้องรีบเคลียร์บางอย่างให้เสร็จซะก่อน ถึงจะเปิดเผยออกมาได้

.

"ถ้าพูดดี ๆ แล้วไม่ฟังงั้นกูเอาจริงแล้วนะ ไอ้พวกหุ่นกระป๋องขาดความอบอุ่น"

.

"ย๊ากกกกก!"

.

สปริงตัวขึ้นทีเดียวมวลกายของโรบอทนับสิบที่โถมทับอยู่ก็กระจายขึ้นกลางอากาศ บางตัวตีลังกาหมุนติ้วค้างฟ้า ในขณะที่บางตัวก็หัวคะมำหน้าทิ่มดิน เจฟเฟอร์ไม่รอช้าให้เสียเวลา ช่วงที่กำลังลุกขึ้นยืนแล้วมีหุ่นตัวหนึ่งไม่ยอมคายฟันออกจากควย ร่างหนาจึงจัดการดัวยการจิกหัวไอ้หุ่นตัวนั้นค้างเอาไว้ นับ 1 ,2 ,3 ในใจ พลันกระแทกบั้นเด้าใส่ปากมันไปแบบเต็มแรง! แม่งเอ๊ย! ควยแข็ง ๆ นี่เสียบทะลุกระโหลกแยกออกจากกันเป็นสองซีกเลย

.

"ไหนใครอีกไอ้หน้าไหนที่มันกล้ากัดควยกู มึงเหรอ! มึงมานี่!"

.

"พลั๊ว!"

.

สะบัดควยใส่แก้มจนหน้าหันหัวหลุดออกจากบ่า เจ้าหุ่นผู้โชคร้ายทรุดตัวลงประกายไฟสปาร์คเปรี๊ยะ ๆ

.

"สัดเอ๊ย! ไม่ถนัดโว๊ยพวกมึงวอนท์ควยกูนักใช่ไหม ได้! กูถอดกางเกงแม่งเลยก็ได้มาสิ! เข้ามา! ไอ้หน้าไหนที่มันอยากกัดควยกูนัก กูจะให้แม่งรู้ว่าพวกมึงเล่นผิดคนแล้วไอ้หนู!"

.

เจฟเฟอร์ไม่ได้มาเล่น ๆ เขาถอดกางเกงรัดรูปที่โดนทึ้งจนฉีกขาดออกจากก้นจริง ๆ ก่อนจะใช้ความยืดหยุ่นตรงนั้นเหวี่ยงไปคล้องเอาคอของหุ่นโรบอทตัวหนึ่งเข้ามาใกล้ ๆ แล้วก็เสียบ!

.

"ซึบบบบบ!"

จากใต้คางแทงมุมเสยขึ้นไปถึงกลางกระหม่อม ก่อนจะดึงควยย้อนกลับออกมาทางเดิม ทิ้งให้น้ำมันเครื่องพุ่งเป็นสายไหลหลากลงมาเป็นน้ำตก เปรอะไข่เปรอะตัวสกปรกไปทั่วบริเวณ

.

"ไม่ต้องเช็ดกูจะเย็ดให้ตายโหงตายห่าให้หมดเลย ไอ้พวกระยำที่มันทำกับกู มึงจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีความเป็นชายของกูเกินไปแล้ว คิดจะข่มขืนกูเหรอรอไปชาติหน้าเถอะมึง!"

.

ความบ้าระห่ำแผ่ซ่านไปตามกระแสเลือด เห็นแบบนั้นพวกมันเลยพากันถอย ไม่มีจักรกลซอมบี้ตัวไหนกล้าวิ่งเข้าหาเจฟเฟอร์อีกเลย มีแต่เขาที่แกว่งควยโทง ๆ กระโดดฟาดงวงช้างแมมมอสประหัตประหารยนตรกรรมชั้นกากจนราบเป็นหน้ากลอง อันที่จริงเขาจะหักปลายนิ้วลงแล้วยิงกระสุนเลเซอร์ใส่พวกมันก็ได้แต่เขาไม่ทำ! มันไม่ได้อารมณ์! มันแค้น! ตายแบบน้ันมันง่ายไป ในเมื่อกล้าทำกับควยเขาถึงเพียงนี้เจ้าตัวจึงต้องเอาคืนให้สาสม

.

"เกลือจิ้มเกลือเป็นยังไงไม่รู้ กูมีแต่ควยจิ้มควยนี่แหละ ที่จะทำให้พวกมึงดูเป็นบุญตา ไอ้สัด!"

.

"ย๊ากกกกก!"

.

"พลั๊วววว!" , "พลั๊ววว!" , "ซึบบ" , "ซึบบ" , "พลั๊ววววว!"

.

ประมาณ 240 พริบตาโรบอทชาติหมาทั้ง 12 ตัวก็กลายเป็นซาก จบสิ้นกันทีกับโจทก์เก่าที่ย่ำยีจิตใจ จะไม่มีใครแพร่งพรายความอัปรีย์ที่เกิดขึ้นนี้ไปถึงหูคนอื่น เจฟเฟอร์คิดแต่ดันลืมไปซะสนิทเมื่อมีเสียงปืนนัดหนึ่งดังขึ้น

.

"ปัง!"

.

"ปัง! ๆ ปัง ๆ ปัง ๆ ปัง ๆ !

.

แล้วนัด 2 ,3 ,4 ,5, ก็ดังตามมาติด ๆ ประหนึ่งต้องการจะบอกว่าสถานการณ์ยังไม่สงบ เจฟเฟอร์เหนื่อยจนหอบแฮก ๆ เขาโค้งตัวลงในลักษณะเดียวกันกับลำควยของตัวเอง ที่ห้อยต่องแต่งคอตก ก่อนจะเริ่มได้ยินเสียงอีกครั้ง คราวนี้เป็นเสียงของคนพูด

.

"ไม่ไหวครับลูกพี่พวกมันมีกำลังมาเพิ่ม กระสุนเราทำอะไรมันไม่ได้เลย ปีศาจหุ่นยนต์พวกนี้มันคืออะไรกัน เราจะต้องตายกันที่นี่จริง ๆ เหรอครับ!"

.

ยังไม่ทันที่เจฟเฟอร์จะเงยหน้าขึ้นมองหาต้นตอ อยู่ ๆ ก็มีมือปริศนาเคลื่อนเข้ามาจากมุมอับสายตา พลางส่งกางเกงผ้ายืดมาให้ โดยที่เจฟเฟอร์นั้นจับสัมผัสอะไรของคนๆ นี้ไม่ได้เลย ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกมาก เขาไม่เคยเจอคนที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน

.

"ใส่ซะสิ! สัญญาแล้วว่าจะช่วยกันไม่ใช่เหรอ...?"

.

แน่นอนว่าสิ่งที่ปิดบังความคมชัดของเสียงเมื่อครู่ ก็คือหน้ากากไหมพรมที่ชายคนนั้นสวมไว้ และทันทีที่เจฟเฟอร์เอื้อมมือไปคว้าเอากางเกงมาครอง ก็พบว่าในมือของชายคนดังกล่าวมีมีด!

.

"อึก...อึก..."

ถึงกับต้องรีบกลืนน้ำลายฝืดคอ

.

"ดูรอยบิ่นพวกนั้นสิ.. อันตราย.. ชายคนนี้อันตรายโคตร ๆ " เจฟเฟอร์คิด