บทที่ 94 : ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด (18+)

ดวงหน้าแปดเปื้อนพรายน้ำตาเละเทะ สวนทางกับเจฟเฟอร์ที่อยากฟังต่อใจจะขาด เขาไม่อยากทรยศการแข็งตัวของควยตัวเองเลย เพราะอุตส่าห์ได้รับโหวตจากอารมณ์เงี่ยนในร่างกายให้ชูชันขึ้นมาแล้วแท้ ๆ จะมาถูกเชิญออกจากหว่างขาเหมือน สส. บางคนในสภาฯ มันก็น่าเสียดาย

.

"ไม่เป็นไรครับคุณผมยังไหวอยู่ ผมขอเล่าต่อเลยนะ"

.

"อืม.. เอ้อ!"

.

"แม่คุกเข่าลงที่เตียงพลางโน้มตัวลงมาคร่อมร่างผม ในจังหวะนั้นผมรับรู้ได้ถึงน้ำหนักของแม่ที่กดเตียงนอนให้จมลงเป็นหลุม ด้วยความสัตย์จริงผมขยับไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนร่างกายนั้นแหวกว่ายอยู่ในบ่ออารมณ์เสพสมบ่มีสมที่แม่สถาปนาขึ้น เอวผม , สะโพกผม , แล้วก็ตูด จมยุบลงไป มิหนำซ้ำแผ่นหลังยังโค้งเป็นคันศรด้วยฤทธาจากที่นอนซึ่งต่างระดับ"

.

"โดนขนาดนี้แต่คุณรู้อะไรไหมว่าไอ้นั่นของผม ยังคงโด่ต่อหน้าแม่ได้อย่างไม่สะทบสะท้าน ที่ใต้ผ้าห่มซุ่มเสียงจากสาวคนรักยังคงรุกเร้าผมด้วยความเร้าใจ หล่อนไม่เปิดช่องให้ผมได้อธิบายอะไรเลย แท่งควยป้อม ๆ ในวัย 17 ก็เลยเสยเนื้อผ้าในองศาที่สูงขึ้น ให้ตายเถอะผมกำลังมีอารมณ์อยู่กับสาวที่ไม่เห็นหน้าทางโทรศัพท์แท้ ๆ แต่ไอ้จ้อนใต้ผ้ามันดันโก่งขึ้น! โก่งขึ้น! แล้วก็โก่งขึ้น! จนไปสนิทแนบชิดอยู่กับเม็ดจิ๋มของแม่ซะอย่างงั้น"

.

"แล้วแม่ก็ลงมือ! ผ้าห่มผืนหนาถูกดึงสะบัดทิ้ง! ชายผ้าปลิวแบบทื่อ ๆ ก่อนจะม้วนตัวลงที่ข้างเตียงนิ่งสงบ แน่นอนว่าสายตาผมจับจ้องไปที่ร่างเปลือยของแม่ก่อนเป็นอันดับแรก ทว่ายังไม่ทันที่จะตกตะลึงเสร็จเลย หมอนใบหนึ่งก็ตรงเข้ามาอุดที่ใบหน้าจนหายใจไม่ออก!"

.

เล่าถึงตรงนี้เจฟเฟอร์ก็หลุดปาก โพล่งคำหยาบออกมา

.

"เย็ดแม่ง! อะไรกันวะเนี่ยะ!"

.

ในขณะที่เด็กหนุ่มก็ขึ้นเสียงสวนกลับไปเช่นกัน

.

"เหี้ยไรล่ะ!" , "แม่สิครับที่เย็ดผม! "

.

"โทรศัพท์กับหมอนแล้วก็ใบหน้าเหมือนรวมกันเป็นหนึ่งเดียว กดทับด้วยน้ำหนักมือกว่า 3,000 นิวตันที่แม่โถมลงมาใส่ ผมพยายามจะใช้เข่ากระทุ้งแล้วแต่ก็เปล่าประโยชน์ ในเมื่อเสียงจากโทรศัพท์ยังคงคาอยู่ที่หู คนที่ผมรักยังคงกระซิบอ้อนว่าเธอกำลังขึ้นคร่อมอยู่ เธอจับดุ้นแข็ง ๆ ให้ตั้งขึ้นแล้วก็กำลังดันจุดซ่อนเร้นของตัวเองสวมใส่เข้ามา "ได้ยินไหมตัวเอง ได้ยินเสียงจิ๊มิเค้าไม๊.. ของตัวเองใหญ่เน๊าะ เข้าไม่หมดเลยอ่ะ.. อยากเย็ดจัง ให้เค้าเย็ดเถอะนะ.. น้าาาา.. นะคะ.. นะคะที่รัก..ก..ก..ก" เธอว่า"

.

"ทุกถ้อยคำคือได้ยินแจ่มแจ้ง เสียงสำส่อนที่ลอดหมอนออกมาทำให้แม่รู้ว่าผมกำลังเซ็กส์โฟนผ่านเสียงตามสาย ไอ้จ้อนของผมที่แข็งขึ้นเป็นลำนั่นไงคือหลักฐานชั้นดี แล้วแม่ก็อาศัยช่องโหว่ตรงนี้วกกลับมาเล่นงานลูกในไส้ เริ่มจากส่งเสียง "ฉี่!" จุ๊ปากให้ผมเงียบ! ก่อนจะกดหมอนที่ขนาบหน้าอยู่แล้วให้แน่นยิ่งกว่าเก่า พลางใช้สองเต้านาบลงมาบนตัวส่ายวูบไหวไหลลงประดุจงูเลื้อย เอาจริง ๆ นะตอนนั้นผมไม่คิดเลยว่าเป็นนมของแม่ มันนุ่มมากแล้วก็รู้สึกอุ่นแบบแปลก ๆ แต่ยังไงซะในหัวผมก็ยังมีแต่เธออยู่ดี พลางคิดไปว่าเธอกำลังทำแบบนั้นแบบนี้เหมือนกับที่แม่ทำ จนลืมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปชั่วขณะ"

.

"อ้าาา..ดีจัง~"

ผมหลุดปากบอก

.

"ในขณะที่ปลายสายก็ตอบมาว่า "บีบนมเค้าซิ.." ผมเลยถามกลับไปว่าไหนบอกจะเย็ด? "เค้าลืมหน่ะ เค้าอยากให้น้ำออกกว่านี้อีกนิด.." ก็เลยลองเอื้อมมือขึ้นไปดู ปรากฏว่าแม่ดันคว้ามือผมไปบีบหน้าอกของแกเสียงดังหมับ! ให้ตายเถอะ! มันคือการจับนมผู้หญิงครั้งแรกในชีวิต ก็เลยทั้งประหม่าทั้งตื่นเต้น ผมไม่รู้ว่ามันดีไหมไม่รู้ว่านมผู้หญิงที่ดีต้องมีเชฟยังไง ก็เลยสำรวจไปซะทั่วด้วยการบีบคลึงแล้วก็อังไปที่หัวนม ส่งผลให้ปลายสายถึงกับร้องครางจั๊กจี้ดี๊ด๊า แล้วทุกครั้งที่ผมบรรยายว่าทำอะไรลงไปบ้างหล่อนก็จะร้อง อื้อ.. อ่า.. ซีดดดคราง.. ออกมาราวกับมีแม่เป็นแบบจำลอง"

.

"กระทั่งเสี้ยวอึดใจหนึ่งหมอนที่เคยกดหน้าอยู่ก็ร่วงหลุดออกไป อาจจะเป็นเพราะแม่เองก็คงมันส์อยู่ไม่น้อย ถึงได้เผลอเลอในสิ่งที่เคยปิดบังไม่ให้ลูกเห็น แต่ถึงขั้นนี้แล้วผมเองก็ห้ามใจไม่อยู่หรอกครับ ผมหน้ามืดสัด ๆ ก็เลยกะว่าจะเย็ดเธอที่อยู่อีกฟากฝั่ง ผ่านไปทางร่างกายของแม่ที่แดกยาอลาลัสเปี้ยนส์เข้าไปนี้ซะเลย!"

.

"ไอ้ห่านี่มึงเอาจริงเหรอวะ?"

.

"ครับ!"

.

"แล้วมึงทำยังไง ถึงกลั้นใจปี้แม่ตัวเองลง?"

.

"ผมก็หลับตาไว้น่ะสิ! ชั่วอึดใจที่แฟนของผมให้สัญญาณการสอดใส่ เธอได้ใช้นิ้วเรียวของเธอแยงเข้าไปในร่องจิ๋ม เธอบอกว่าเธอทำมันช้า ๆ ค่อย ๆ แหย่เข้าไปทีละนิด ๆ แล้วก็ย่อตัวลงร่อนเอวเป็นลูกคลื่นในท่า "On the top" กึ่ง "Cowgirl" พอแม่ได้ยินเข้าก็ทำแบบนั้นตามทันที แม่ถ่างขาออกนั่งคร่อมแล้วจับดุ้นของผมยัดใส่ไปในหอย ก่อนจะกดน้ำหนักขย่มลงจมมิด! ขึ้น ๆ ลง ๆ ! ในท่วงท่าที่ตรงกับเสียงร้องจากโทรศัพท์แบบเป๊ะ ๆ"

.

"ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!"

.

"คือเสียงของนวลเนื้อพวกเรากระแทกกัน แต่ครานั้นก็ไม่มีใครมองหน้าใคร ผมหลับตาไว้พลันจินตนาการไปว่ากำลังได้เอากับคนรักที่อยู่ไกลแสนไกล ในขณะที่แม่เองก็ได้บรรเทาความเงี่ยน แต่รู้อะไรไหมว่าผมไม่เคยได้ยินเสียงร้องของแม่เลยสักคำ นอกจากเสียงหอบหายใจอันรุนแรงราวกับรถจักร กับเสียงขาเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าดเลือนลั่นแล้ว ในห้องนี้มีแต่เสียงเสียวของแฟนผมที่เร้าอารมณ์ให้ผมซอยแรง!"

.

"ผ้าปูเตียงยับยู่ยี่ปู้ยี่ปู้ยำไปกับกามวิตถาร ระหว่าง 2 แม่ลูกกับอีก 1 หญิงงามทางสายเทเลโฟน เรายังเอากันต่ออีกหลายท่าแต่ก็อย่างที่คุณรู้ว่าเซ็กส์ครั้งแรกมักจะห่วยเสมอ ไม่ถึง 3 นาทีผมก็ใกล้จะเสร็จ เสปิร์มผมเร่ิมปริ่มเต็มทีแล้วมันก็คงจะไม่ดีแน่หากผมทะลึ่งไปหลั่งในใส่จิ๋มแม่เข้า"

.

"จังหวะที่ซอยยิกอยู่จึงต้องชักออกกลางครัน ประกอบกับเป็นโชคดีของผมอย่างที่เธอเองก็ใกล้จะเสร็จ คนรักของผมจึงพยายามแผดเสียงมาจากฝั่งโน้นว่าใกล้จะสบายตัวแล้ว อยากให้ผมเร่งยกสุดท้ายให้หน่อย ซึ่งฟังจากน้ำเสียงแล้วเหมือนเธอจะจ่อเต็มทีในโพรงจิ๋มเธอคงจะชุ่มโชกมาก เพราะจู่ ๆ เสียงของเธอก็ค่อย ๆ เบาลง ๆ พอผมถามว่าเป็นอะไร เธอก็ตอบกลับมาว่า "ไม่เป็นไรหรอกสัญญาณอาจจะหายไปบ้าง ก็เพราะเค้ายัดโทรศัพท์ใส่จิ๊มิไว้นี่นา.." , "ตอนตัวเองพูดอ่ะ มันจะสั่น เค้าชอบมากเลยน้าาาา..า..า..าา อ่าา..าา.. ตอนจะเสร็จอ่ะ ซีดดดด.. ตัวเองร้องดัง ๆ ด้วยนะ อ้า..า..า..า เค้าอยากเสร็จพร้อมตัวเอง..ง..ง"

.

"แจ๊ะ ๆ ๆ , แจ๊ะ ๆ ๆ "

.

"จัดให้ตามคำขอแต่เป็นแม่ผมนะที่จัด! แกคงจะรู้แหละว่านี่คงเป็นเซ็ตสุดท้ายแล้ว ก็เลยจับผมนอนหงายอีกรอบแล้วก็ขึ้นครอบด้วยการนอนหงายลงมาทับ เอาแผ่นหลังแนบตัวผมไว้พลันค่อย ๆ จับควยยัดใส่จิ๋มจากทางด้านหลัง จากนั้นก็ร่อนเลยครับ! บั้นเอวแม่พริ้วไหวดั่งสายน้ำ กระเด้ากระแทกตูดใส่ตับ ๆ ๆ ชนิดที่ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากรับอย่างเดียว เนื้อตัวสะบั้นสั่นสะท้านไปหมด! ตูดแม่อย่างแน่น! จังหวะที่แกเบี่ยงเอวออกข้างซ้ายขวาย่ิงย่ำยีจนไข่ผมแทบแตก!"

.

"สอดคล้องกับฟากฝั่งของคนรักที่ดูจะถูกอกถูกใจเป็นพิเศษ เสียงคำรามของผมบวกกับเสียงกระแทกกันของนวลเนื้อ น่าจะส่งผ่านไปถึงเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ เธอถึงได้ร้องลั่นกระแอมปากบอกแต่ "จะถึงแล้ว" ,"จะเสร็จแล้ว" , "ใกล้แล้วค่ะตัวเอง" ฯลฯ สารพัดสารภี จนสุดท้ายนี้ก็เรียบร้อย!"

.

"เธอกับผมแตกพร้อมกัน แต่มีจุดสังเกตอย่างหนึ่งตรงที่คนเป็นแม่ กล่าวคือในตอนนั้นผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแม่ถึงเลือกที่จะเอาผม ด้วยท่าหันหลัง"

.

"เอ้า! บัดโถ่เอ๊ย! ก็เพราะว่าแม่มึงเขาไม่อยากเห็นหน้ามึงที่เป็นลูกแท้ ๆ ยังไงเล่า? อารมณ์มันจะไม่ได้?"

เจฟเฟอร์ชิงตอบ

.

"ไม่ใช่ครับ! ไม่ใช่เลย! สาเหตุเพราะแกจะได้ลุกออกไปได้ง่าย ๆ ต่างหาก เล่าย้อนกลับไปตอนที่ผมใกล้จะเสร็จ ผมพูดกับแฟนว่าจะเสร็จแล้วให้เธอระวังตัว ระหว่างที่ผมกำลังใช้แรงขาเฮือกสุดท้ายงัดบั้นเด้าเสยขึ้นไป แม่ที่อยู่ข้างบนก็สปริงตัวขึ้นทันที! แกลุกพรวดออกจากเตียง! คว้าผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่หันหลังกลับหรือพูดจาใด ๆ ทิ้งให้อสุจิของผมลอยปริ๊ด! โค้งเป็นพาราโบล่าหยดแหมะลงที่ใต้เตียงอย่างสิ้นสภาพ พอ ๆ กับเจ้าของ ๆ มัน ที่นอนลิ้นห้อยหมดเรี่ยวหมดแรง ฟังเสียงลมหายใจหอบรัวของสาวคนรักที่อยู่อีกฟากของเสียงตามสาย"

.

"อะ.. แฮ่ม.. ม.. ม..!"

"แล้วเรื่องของผมก็จบลงเท่านี้ล่ะครับ ไม่มีอะไรจะเล่าแล้ว"

.

"งั้นเหรอ.. อย่างงี้นี่เอง.. แล้วหลังจากนั้นเป็นไงต่อ? ความสัมพันธ์ของมึงกับแม่เป็นยังไง หลังจากมีเพศสัมพันธ์กันไปแล้ว"

เจฟเฟอร์ลุกยืนขึ้นเขาถามออกไป ทั้งที่ใบหน้าผินออกไปด้านนอกลูกกรง

.

"พวกเราเงียบต่างคนต่างไม่พูดถึงเรื่องราวคืนนั้นอีกเลย ในเช้าวันรุ่งขึ้นแม่ยังคงทำอาหารเช้าให้ผมกินก่อนไปโรงเรียน ยิ้มแย้มแจ่มใส ผมไม่เคยถามนะ แต่ดูจากพฤติกรรมแล้วเหมือนแม่จะจำสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ ซึ่งอันนี้ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ"

.

เขย่าลูกกรงอยู่ 2 - 3 ที พลางสืบเท้าเดินไปรอบ ๆ ประหนึ่งกำลังหาทางออก

.

"งั้นก็ดีแล้วนี่ลืม ๆ กันไป คิดซะว่าไม่เคยเกิดขึ้นจะได้สบายใจ"

.

"มันไม่ง่ายอย่างงั้นน่ะสิครับอย่างคุณจะไปรู้อะไร ตอนนั้นผมอายุ 17 สามปีหลังจากนั้นจนผมอายุ 20 ผมก็ยังเห็นแม่เก็บตัวอยู่ในห้องทุกวัน และทุก ๆ คืนแม่จะต้องใช้ยานรกนั่นช่วยตัวเอง ซึ่งมันเป็นอะไรที่ระยำบัดซบมาก! นี่จึงเป็นสาเหตุให้ผมตัดสินใจหนีออกจากบ้านในเวลาต่อมา ผมทนอยู่ในบ้านที่มีแม่กระสันน้ำกามแบบนั้นตลอดเวลาไม่ได้หรอกครับ แม่เหมือนคนป่วยที่ต้องได้รับการรักษาโดยด่วน และแน่นอนว่าวิธีการเจรจาแบบที่องค์หญิงนาตาทำมันช้าเกินไป!"

.

"มึงก็เลยมาเป็นแก็งค์ปฏิวัติยึดอำนาจร่วมกับไอ้ไนฟ์"

.

"ครับ.. แนวทางของคุณไนฟ์คือวิธีเดียวที่จะกำจัดราชาเด็มบ้าบา ให้ออกไปจากอาณาจักรได้เร็วที่สุด!"

.

"แล้วมันก็เอามึงมาขังไว้กับกูที่นี่ ในฐานะลูกน้องที่กากจนใช้การไม่ได้?"

.

"เอิ่ม.. ม.. ม.. "

.

"เอาน่า.. กูขอโทษ เอาเป็นว่ากูได้ข้อมูลจากมึงมาในระดับที่น่าพอใจล่ะ ที่เหลือก็แค่ลบความทรงจำระยำซั่มแม่ของมึงออกไปจากหัวซะ แต่ก่อนจะถึงขั้นนั้น เราต้องหาทางออกไปจากกรงขังใต้ดินนี้ให้ได้ซะก่อน "

"มึงดูสิพื้นที่ ๆ เรายืนอยู่นี้มันถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน หนึ่งคือโซนกรงขังลูกกรงเหล็กที่เรายืนอยู่ สองคือพื้นที่ลานกว้างตรงกลางที่มีโต๊ะผู้คุมอันว่างเปล่ากับคบเพลิงปักคาอยู่บนผนัง และสามส่วนของบานประตูที่หากเราบุกไปถึงได้ก็น่าจะมีหนทางให้ไปต่อ"

.

"คือมันก็ยากอยู่นะครับที่จะฝ่าออกไป คุณจะทำได้จริง ๆ หรอ?"

.

เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนตามบ้างเขาเดินมาใกล้ ๆ เจฟเฟอร์ ก่อนจะมองลอดลูกกรงเหล็กออกไปพลางพิจารณาตามสิ่งที่ชายแปลกหน้ากล่าว เพื่อประเมินความเป็นไปได้อีกที

.

"ได้ซี้! ก็กูเคยบอกไปแล้วไงว่าไม่ได้มีแต่อลาลัสสักหน่อยที่มีสิ่งประดิษฐ์เจ๋ง ๆ เมืองยอร์คชินที่กูจากมาก็ไม่น้อยหน้าเช่นกัน ไม่งั้นไม่รอดพ้นจากสงครามโลกครั้งที่ 4 มาได้หรอกจริงไหม"

.

ตัวอยู่ในแต่แขนแม่งยื่นออกไปด้านนอกลูกกรง ยิ่งไม่มีคนคุมแบบนี้ยิ่งเข้าทางใหญ่ อาจจะดูทุลักทุเลไปหน่อยแต่เจฟเฟอร์ก็ตั้งใจที่จะโชว์ให้เด็กมันเห็น มันจะได้รู้ว่าท่าโจมตีใหม่ของสายลับอันดับหนึ่งแห่ง Parallel อย่างเขานั้นเจ๋งแค่ไหน

.

"ถอยไปข้างหลัง..! อีก..! อีกนิด..! อีกกก..! ถอยไปจนสุดกำแพงเลย.. พอ!"

.

"ทีนี้มึงคอยดูนะเดี๋ยวกูจะแสดงพลังที่แท้จริงให้ดู อ้อ! พอออกไปได้แล้วก็อย่าลืมไปบอกเจ้านายมึงด้วยล่ะ"

.

.

"ว่ากรงแค่นี้.. แม่งขังกูไม่ได้หรอกเฟ้ย!!!"