Share
CHAPTER 019 - Not In Good Terms
"OH SHOOT, I'M LATE!"
Naalimpungatang nagmulat si Gene nang marinig ang tarantang bulalas ni Trini. Sumalubong sa kaniyang mga mata ang liwanag kaya itinaas niya ang braso upang itakip sa mga iyon.
"What the heck is going on?" aniya. Lumulutang pa ang diwa niya.
"I'm late! And I can't be late dahil mapapagalitan ako ng boss ko! Pang-ilang late ko na ito ngayong buwan!"
Akma niyang sasabihing huminahon ito nang mapa-uklo siya matapos nitong aksidenteng maapakan ang paa niya. Mariin siyang napapikit saka sunud-sunod na nagmura.
"Nasaan na ba ang cellphone ko? Bakit kasi hindi iyon nag-alarm?"
Related chapters
KEEP ME CLOSE CHAPTER 020 - Purrfect
SANDALING PINATAY NI TRINI ANG STOVE nang makarinig ng pagkatok sa labas ng pinto ng bago niyang bahay.Hindi niya alam kung sino ang naroon, pero umaasa siyang ang taong nasa harap ng front door ay ang taong sumira ng umaga niya. And she hoped he went there to apologise for ruining her day.Sa malalaking mga hakbang ay tinungo niya ang pinto, binuksan iyon, at natigilan nang ang bumungad sa kaniya at siyang unang kumuha sa pansin niya ay ang cellphone niya.Gene was handing it to her right in front of her face. What a great gentleman he was—and of course, she was being sarcastic."Found it in the bathroom. Naiwan mong nakapatong sa rim ng bath thub."Kunwari ay umirap siya bago iyon hina
KEEP ME CLOSE CHAPTER 021 - Tantrums
ALAS SINCO NG HAPON nang matapos si Gene sa ginagawa sa workshop.With his hands all greasy, he pressed the button of the automatic roll-up door to close it down. He was done for the day and was ready to chill. Sa kusina ay nakasalang ang bulalo na inihanda ni Trini; sandali itong nagpaalam sa kaniya para lumipat sa bahay nito.Nang sumara ang steel door ay saka siya pumasok sa kusina. Dumiretso muna siya sa lababo upang maghugas ng mga kamay, at habang nagsasabon at sinulyapan niya ang may kalakihang boiler kung saan inilagay ni Trini ang karne. Mahina ang apoy, at nakabukas ang takip. Nasa ibabaw pa ng lababo ang mga nahugasan nang sangkap tulad ng yellow corn at pechay. Ibig sabihin ay hindi pa luto ang hapunan; he still had time to shower and change his clothes.
KEEP ME CLOSE CHAPTER 022 - Getting Used To It
"WHY ARE YOU ACTING WEIRD, ANYWAY?" Salubong ang mga kilay ni Trini nang humarap kay Gene. Nasa mga labi ang pinong ngiti."It's nothing." Umiwas ng tingin si Gene. Itinaas ang dalawang kamay sa likod ng ulo at humilig sa sandalan ng couch. "I just realized that I'm losing my bestfriend now that she's busy with her new man."Sandaling natigilan si Trinity-- at ganoon din si Gene. Hindi nito napigilan ang sariling sabihin iyon. He thought he was still talking to himself, but what he didnt realized was that he was actually talking loudly and Trini was able to hear what he just said."Wait, what?" Manghang napangiti si Trini. "Are you getting—"
KEEP ME CLOSE CHAPTER 023 - Something Annoying...
10 MINUTES PAST ELEVEN O'CLOCK. Dalawang oras na halos na naghihintay si Gene sa paghimpil ng puting Ford Ranger ni Deewee sa harap ng bagong bahay ni Trini subalit hanggang sa mga sandaling iyon ay wala pa rin.Bandang alas otso ng gabi nang huling nagpadala ng mensahe si Trini at nagsabing hindi na ito makasasabay sa hapunan sa kaniya dahil nasa San Nicolas pa rin daw ito kasama si Deewee, na-cancel daw ang lakad nito kinabukasan kaya nagpasyang mag-extend. The two were having Italian dinner, habang siya naman ay padabog na nagluto ng instant ramen sa kusina niya.Fuck. Masyado siyang nasanay na si Trini ang nagluluto, tuloy... heto siya. Hindi alam kung ano ang kakaining mag-isa. Sure, he could order his meal. But he always lost his appetite in
KEEP ME CLOSE CHAPTER 024 - Life Was Meaningless Without Her
MAAGANG NAGISING SI TRINI KINABUKASAN. She opened her eyes, stretched her arms up, and stared at the ceiling of the room, wondering where she was. Ilang segundo muna ang lumipas bago niya napagtantong nasa silid siya ng bago niyang bahay.It's been a week since she moved in to the house and she's still getting used to it. Sa tuwing gigising siya ay nagtataka siya kung saan siya naroon. Ilang taon din siyang nanirahan sa apartment niya malapit sa bayan at iyon ang lugar na nakasanayan niya.But she knew she'd get used to it. To this room. She had already paid the full amount and she would be waking up in this room for the rest of her life. She had to get used to it.And while thinking about it
KEEP ME CLOSE CHAPTER 025 - Sound Right In His Ears
"MAGIGING ABALA AKO SA SUSUNOD NA DALAWANG LINGGO kaya pasensya na kung hindi ako makakasama sa'yo sa Montana, ha?" ani Trini kay Deewee nang ihatid nito ang huli sa labas. Matapos ng almusal ay nagpaalam na si Deewee na babalik ng Maynila, at hinatid ito ng dalaga hanggang sa nakaparadang sasakyan nito sa tapat."It's alright," nakangiting sagot ni Deewee. Niyaya siya nitong magtungo sa Montana para dalawin si Phillian. Dahil plano nitong mag-invest sa fishing business ni Phill ay magbabakasyon ito roon ng isang buong linggo, pero dahil sa mga aasikasuhin niya sa itatayong negosyo ay ipinaalam niya ritong hindi siya makakasama. "I'll see you after a week."Tumango siya. "Mag-iingat ka sa daan."
KEEP ME CLOSE CHAPTER 026 - Teach Herself Not To Miss Him
DAMN IT. THIS ISN'T THE FIRST TIME SHE CALLED ME THAT. Bakit binibigyan ko ng ibang kahulugan ngayon 'to?Sa loob ng mahabang taon na nilang pagkakaibigan ni Trini ay hindi na bago sa kanilang sabihin na mahal nila ang isa't isa. Trini would often say she loved him whenever she wanted to, wherever they were. Kaya hindi nakapagtataka kung bakit maraming tao na nakakakilala sa kanila ang kumu-kwestyon sa tunay nilang relasyon ng matalik na kaibigan.Trini calling him Luv used to sound normal to him. Same old, same old.But why did he feel differently earlier? Why did those words sound like music played by the angels? Like a symphony made for lovers. Bakit parang... may nag-iba?"Huy."Napakurap siya nang muli niyang marinig ang tinig ng kaibigan.Yes. This was his friend. Trinity was his best friend.Kung ano man ang kalokohang naglalaro sa isip niya ngayon ay kailangan na niyang pigilan bago pa lumala. Bago pa may masira. Bago pa may mawala. "It was great," sagot niya sa tan
KEEP ME CLOSE CHAPTER 027 - The Difference Between Gene and Dee
NAPASINGHOT SI TRINI NANG MARINIG ANG PAGHINGI NG TAWAD NI GENE."I didn't mean to say those words... I don't want to distance myself from you. I don't want to put space between us."Gene's tone was firm and full of sincerity, at nakasabay niyon ay naramdaman niya ang paghigpit ng yakap nito sa kaniya. In response, she tightened her embrace and closed her eyes. Muling nanikip ang kaniyang lalamunan, muling nagtubig ang kaniyang mga mata. Para siyang bata na pinaiyak tapos in-alo kaya umiyak na naman.Muli siyang napasinghot bago nagsalita. "Kahit sinabi kong gusto kong matuto na hindi maging dependent sa'yo, pakiramdam ko ay hindi ko kayang gawin. Naging parte ka na ng buhay ko, Gene. Mas matagal pa tayong nagkasama kaysa ako sa mga magulang
Latest chapter
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 133 - FINAL CHAPTER
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 132 - Soulmates
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 131 - Without Her
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 130 - Selfish Love
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 129 - Must Face The Reality
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 128 - Return To Faith
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 127 - It's Still Her, Always Have Been
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 126 - So Easy To Please
- KEEP ME CLOSE CHAPTER 125 - No Resistance
