Ilaria POVMaghahapunan na nang bigla akong tawagan ni Doberlyn. Hindi ko alam kung ba’t ko pa sinagot ang tawag niya, pero siguro dala na rin ng kabiglaan at pangungulit niya sa text kanina pang umaga. Isa pa, gusto ko na ring matapos ang gulong inumpisahan niya.“Puwede ba tayong magkita?” bungad niya agad sa kabilang linya. Halata sa boses niyang parang hindi siya mapakali, parang natatakot. Inamin din kasi ni Sir Keilys sa akin na tinakot talaga nila si Doberlyn at sinabihan na hindi na ako puwedeng guluhin nito. Kaya ngayon, heto, gusto niyang makipag-ayos.Sa dulo ng coffee shop malapit sa tapat ng gasolinahan kami nagkita. Pinayagan naman ako ni Sir Keilys na umalis.Impyernes, nakuha pa niyang magbihis ng maganda, pero bakas ang kaba sa mga mata niya. Hindi ko alam kung nasusuka ako sa pagkukunwari niyang para bang siya pa ang biktima, o dahil masyado akong nasanay sa pagiging maldita niya. Ngayon, tila putol ang sungay niya, hindi niya ako matignan nang nanlilisik ang mga mat
Ilaria POVPagkababa ko ng tricycle sa tapat ng villa ni Sir Keilys, nagmamadali ako kasi malapit ng mag-alas siyete.Habang naglalakad papasok sa loob, hindi pa rin nawawala sa isip ko ang balita tungkol kay Doberlyn, nasunog ang sasakyan niya, kalat na sa buong bayan, at walang makapagsabi kung sino ang may kagagawan niyon. Nakakainis man ang nangyari sa kaniya, pero bagay lang sa kaniya ‘yun dahil winalangya niya ang Nanay ko.Pagdating ko sa loob, tahimik pa ang paligid. Iilan palang ang gising sa mga kasambahay. Saktong-sakto lang talaga ang dating ko. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, kailangan ko na agad sabihin kay Sie Keilys ang nabalitaan ko.Pag-akyat ko sa second floor, kumatok ako ng ilang beses ay dahan-dahan kong pinihit ang doorknob ng kuwarto niya.“Ilaria?” tawag niya sa akin habang paos pa ang boses. “Ikaw ba ‘yan?”Binuksan ko ang pinto at pumasok na sa loob. Nakaupo siya sa kama, mukhang bagong gising nga lang talaga, nakasuot pa ng gray na sando at gulo-gulo pa
Ilaria POVMaaga akong nagising kinabukasan. Hindi pa man sumisikat ang araw, tumunog na ang alarm clock ko. Alas singko ang usapan namin ni Nanay. May mahalaga raw siyang ibabalita, at gusto niya akong makita nang personal. Wala naman siyang binanggit sa tawag kagabi, pero ramdam kong hindi ordinaryo ang sasabihin niya.Mabilis akong naghanda. Nagsuot lang ako ng hoodie at leggings, saka nagsuot ng sapatos kailangan kong magmadali kasi alas siyete ng umaga ay dapat nakabalik na ako.Paglabas ko ng villa, dama ko agad ang lamig ng umaga. Nakakatuwa kasi mahamog sa labas. Na-miss kong bumangon ng ganitong oras. Nung nag-aaral ako, ganitong oras palagi ang gising ko.Habang papunta ako sa paradahan ng tricycle, dumaan ako sa paborito naming panaderya. Kumakalam na rin ang sikmura ko kaya naisip kong bilhan si Nanay at Tatay ng mainit na pandesal. Binilhan ko na rin sila ng gatas at kape. Gusto ko rin kasi na kapag uuwi ako sa bahay, may dala ako palaging pagkain.Ilang minuto lang ay n
Ilaria POVHindi ko na kailangan pang sabihin, kahit si Toph, alam na paborito ni Keilys ang bibimbap. Dumaan kami sa isang Korean restuarant. Bumili siya ng tatlong order, para raw hindi mabitin si Keilys. “Sure ka bang gising pa si Keilys?” tanong ni Toph habang papaliko kami papunta sa driveway ng villa.“Sana,” sagot ko, habang hawak ang paper bag ng food. “Favorite na favorire niya ‘to, sayang naman kung hindi niya maabutang mainit.”Pagbaba namin ng sasakyan, mabilis akong tumakbo sa pintuan. Hindi ko na pinahawak pa kay Toph ang pagkain. Nag-doorbell siya, at ilang sandali lang, bumukas ang pinto.Si Manang Lumen ang bumungad, naka-bestida pa ito at may hawak na tuwalya. Halatang katatapos lang maglinis.“Ay, Ilaria, nandiyan ka na pala,” sabi niya, sabay tingin sa dala-dala kong pagkain..“Opo, Manang, ngayon lang. May uwi po kaming pagkain para kay Sir Keilys. Nasaan po siya?”Mabilis nawala ang ngiti niya nang itanong ko si Sir Keilys. “Maaga siyang natulog. Mga pasado ala
Keilys POVHabang wala si Ilaria, wala akong ibang ginagawa kundi ang manood ng TV sa sala habang nagkakape. Tahimik na tahimik ang paligid, tanging tunog lang ng mga naglilinis na kasambahay, nagluluto sa kusina at usapan ng mga security guard sa labas ang maririnig. Napataas naman ang isang kilay ko nang biglang lumabas sa tv ang balita tungkol sa pamilya ni Lorcan Trey. Binalita sa tv na si Lorcan trey ang susunod sa yapak ng ama nito. Si Lorcan daw ang magiging magaling na CEO ng company nilang pagawaan ng aircon at iba’t ibang appliances. Sa loob-loob ko, natatawa ako, pakiramdam ko kasi, wala siyang magandang gagawin sa company nila kapag nahawakan na niya ‘yun.Napa-advance din tuloy ako ng isip, someday, kapag handa na ako, sure akong ako rin ang hahawak sa company ng mga magulang ko. Company na ‘di hamak na mas malaki sa hahawakan ni Lorcan.Maya maya, pagkatapos ng balita, dinampot ko ang phone ko. Na-boring na naman ako kaya nagliwaliw ako sa mga update sa buhay-buhay ng mg
Ilaria POVPagdating namin sa city, tapik-tapik na ni Toph ang balikat ko, nakatulog pala ako. Nakakahiya, baka nakanganga pa ako.“Sorry, Sir Toph, baka nakanganga at naghihilik pa ako,” sagot ko habang inaayos ko ang sarili ko.“Ayos lang, nakakaantok kasi ang daan kanina sa probinsya, panay ang ulan, mabuti at okay na pagdating dito sa city.”Tumango ako, ngumiti at saka na bumaba sa magara niyang sasakyan.Agad kaming dumiretso sa isang derma clinic. Malamig ang aircon sa loob, makintab ang puting sahig, at puro mga naka-all white na staff ang abala sa loob. Nakakapanibago. Hindi ako sanay sa ganito. Pero si Toph? Para bang siya ang may-ari ng lugar. Kumportable siyang naglakad patungo sa receptionist at nag-English agad.“Hi! We have an appointment for facial, under the name Toph Davis,” aniya sabay ngiti. Sanay na sanay si Topg magpa-cute sa mga tao.Ngumiti rin ang receptionist, “Yes sir, kindly take a seat. Our dermatologist will call you in a minute.”Hindi ko alam kung saan