Kabanata 21 Tawag --- Gabi na at hindi pa rin ako makatulog. Iniisip ko pa rin ang nangyari kanina. Bawat pagputok niya ng baril ay parang may katumbas. Hindi ko maintindihan. Nag ring ang phone ko. Tumawag si Elizabeth. "Tulongan mo ako," naghihingal siya habang nagsasalita. Ano na naman ba ang nangyari? "San ka?" Kinuha ko agad ang jacket ko at walang pasubaling umalis sa bahay. Ni-lock ko ang pintuan. Tulog na ang mga kapatid ko. "Sa square-" At may narinig akong putok! Putek! Tumakbo ako ng mabilis. Dinaig ko pa ang agila. Hinarangan ko ang taxi kaya napahinto ito. Lumabas siya para sigawan ako pero kinuha ko siya dun at nilagay sa gilid. "Pahiram muna sasakyan kuya ah! Magbabayad lang ako pagkatapos." Hindi ko na siya hinintay na makasagot nang umupo na ako sa driv
Kabanata 20 Bullet --- Kung may isang tao man ang lubos na nakakakilala sa akin, iyon ay walang iba kundi si Elizabeth. She knows me. I know her. That's why, our friendship last. Sa panahon na nangangailangan ako ng racket, she was willing to lend her hand just to find racket for me. She's not tired of hearing my request. Ginagawa pa nga niya ito kahit labag pa sa kalooban niya. "You're right , Riana." Sumbat ni Elizabeth habang tinitingnan niya ang litrato na pinakita sa amin ni Jasner. "Isa siyang magaling na magnanakaw. She can easily fool everyone with her looks." ani ni Jasner. "How old is she?" Tanong ko. "50." "Grabe mukhang bata. Ano kayang skincare niya?" Sulpot naman ni Elizabeth. Inarapan ko siya. This is not the time for joking. "Nakausap mo ba siya?" "It would be easy for me to talk to her but no. I hate
Kabanata 19 Takot --- I choose to stay silent rather than to speak. Coz if I speak, I know it will be useless. Wala namang nanakit sa akin. Ako lang ang nasaktan. Totoo naman ang mga sinabi. Ou wala akong pinag-aralan pero araw-araw kumakayod ako para sa mga kapatid ko. Araw-araw lagi ko silang iniisip. Hindi ko na alintana ang hirap basta may makain kami sa pang-araw-araw. Bumalik ako sa office. Hinila ako ng antok kaya nagpadala na lang ako lalo na nang malapit na magbreak time. Why life so unfair? Di ko lang lubos maisip kung bakit may mga taong sagana sa pera at may mga taong hindi. Alam ko namang hindi patas ang mundo pero bakit? Akala ko umidlip lang ako pero laking gulat nang nakitang alas sais na pala. Bigla kong sinuyod ang office at nahinto ang paningin nang nakita ang CEO sa gitna ng upuan niya. He's still working. He caught my eye kaya lumihis
Kabanata 18 Fire --- Mahaba ang gabi. Nag-uusap usap pa kami ni Elizabeth matapos umuwi ang CEO. Ang akala ko umuwi na talaga si Elizabeth. Bumili lang pala ng pagkain. "Ano? Maghahanap ka pa ng parttime? E ang laki laki na ng pera mo!" Nag tanong ako kung may alam ba siyang bakante at ito ang naging reaksyon niya. "Hindi ko naman iyon ginalaw. Ayaw ko pang galawin." "Nahihiya naman ako sa binigay mo, malapit na maubos." Nag peace sign siya. "Kung hindi magtatagumpay ang misyon, ibigay ko na lang ang pera pa balik tas sasabihin ko sa kaniya, ang kalahati na sa iyo." Namilog ang mata niya. "Ilalaglag mo ako? Anong klaseng kai bigan ka?" Natawa ako bigla. Natawa rin siya. "Akala mo gaga ako?" "Mabuti lang na hindi pero kahit naman nagasto ko na, hindi na nila kailangan iyon. Madaming pera iyan si B." "Hindi ko pa nakikita muk
Kabanata 17 Fever --- Nakita ko ang patay na bangkay ng lalaking iyon. Umalis muna ako sandali para makita at makasigurado. "Kung ganito ang involve, it must be serious." Si Elizabeth. "Yeah," "At dahil sa nangyari, nanganganib na rin ang buhay mo." Komento ni Elizabeth sa akin. "Ang seryoso mo naman!" Hinarap niya ako. "At sino namang hindi magseseryoso sa ngayon? Nung una, dun sa pagbaba mo sa plane, ngayon naman ang ka meeting mo kagabi." "Huwag kang mag-alala. Hindi pa ako mamamatay." Kumidhat pa ako sa kaniya. Nakasuot lang ako ng itim na jacket at shorts sa baba. We were both looking at the dead body while the police were still investigating it. "Anong plano?" Tanong ko sa kaniya dahil parang ang lalim ng kaniyang iniisip. "Continue the plan. Pa-ibigin mo na." "Hindi nakakatu
Kabanata 16 Matapos --- Tulala ako sa biyahe. Jayson was on my lap sleeping while Bryan was driving on the way to our house. Naghihintay na ang mga kapatid ko doon. I was calling them to prepare since we're gonna eat dinner outside. Nakakahiya. Yan ang laging pumapasok sa ulo ko kanina pa. Hindi naman ako makahindi dahil alam kong masasaktan ko ang bata. He really like to be with his tito Bryan. "Sorry. Hindi ko alam na papasok ka kaya dinala ko na lang ang kapatid ko dito sa office. Wala kasing magbabantay sa kaniya sa bahay. May exam ang mga kapatid ko ngayon." Nilingon niya ako at nagwika, "It's okay." "Hindi okay but still, thank you." He makes Jayson happy and I am beyond thankful for that. "It's okay. You can bring him in the office." Walang buhay niyang sabi. Hindi na ako nakasagot nang niliko na niya ang sasakyan doon sa tapat ng bahay namin. Huminga ako ng mal
Kabanata 15 Tasty --- "Patibong iyon ah?!" Utas ni Elizabeth. "Anong sabi?" dagdag pa niya. "Alam daw niya kung sino ang nag nakaw ng 1 million. Sasabihin daw niya ang pangalan pag papayag akong pabagsakin ang CEO." "Tapos?" "Bobo rin iyong kausap ko eh. Talagang hindi nag-iisip. Ikaw? Kamusta naman?" "May back-up rin siya. At mabilis pa ang mga mata nila ah?! Kita agad nila ako. Lintik talaga! Muntik na tayo don." "Do you think sila ang pakana don sa airport?" "Malamang." "Ako talaga ang pakay nila. E wala silang makukuha sa akin." "Anong walang makukuha? Secretary ka ng CEO kaya't meron." "Ewan ko din. Ba't nag-apply pa ako nito eh." "Nagapply ka dahil sa misyon kaya't itigil na natin itong hindi naman related sa misyon mo!" Suggestion ni Elizabeth. Sinipatan ko lang siya. Mahaba ang gabi. Nakakabwesit talaga! Sana pala hindi ko na pinatulan iyong unknown number. Sobrang nagsasayang ako ng panahon dun. Tiningnan ko ang laman ng wallet ko. Dye
Kabanata 14 Bala --- Wala akong gaanong tulog sa hotel. Inalala ko ang mga kapatid ko. I'm sure safe naman sila. Andun naman si Elizabeth. Hindi ko alintana ang panahon. Baka may mangyaring masama sa kanila at iyon ay hindi ko makakaya. Okay lang na laitin ako, basta alam kong safe sila. Kahit sabihin pa kaming patay gutom, kahit anong trabahong pinapasukan ay okay lang basta ay safe sila. Habang walang ginagalaw si sir William Alfonso sa pamilya, hinding hindi ako magtatanim ng sama ng loob sa kaniya. I always respect him the way others respect him. Na-extend ng tatlong araw ang pag stay nila kaya agad kong kina-usap ang CEO na baka pwede akong umalis ng maaga. Nagpromise naman ako na papasok sa trabaho habang wala siya at e-aaupdate siya sakaling may mangyari. Pinayagan niya ako. At dapat lang na payagan niya ako! Ano naman ang gagawin ko rito? Sasama sa pamamasyal nila? Napadungaw ako sa
Kabanata 13 Luha --- Para akong nahimasmasan sa mga sinabi niya ah?! At ou nga, ba't ko naman naitanong iyon? My ghad! Riana! Ano ba ang napasok sa ulo mo at sinasabi mo ang mga iyan! Tumawag ako kay Elizabeth. Sinagot niya naman kaagad. "Elizabeth," tawag ko sa linya medyo pasigaw pa ang boses. "Ano? Galit ka na naman? Ano na namang kasalanan ko?" Kahit sa cellphone ay kitang kita ko ang ekspresyon niya. Napabuntong hininga ako. "Wala. Pupunta kami ngayon sa Palawan. Urgent at kailangan kong sumama. May dadaluhang party. Ewan ko kung anong party, pinapasama ako ng CEO, kaya please, dun ka muna matulog sa bahay ah?!" "Ayoko nga!" Sagot niya naman pero alam ko na papayag siya. "Sige na, salamat ah!" "Iyong unknown number?" "Hindi na. Sinabi ko na rin yung unknown number na hindi na matutuloy." "Sumagot na ba?" "Wala pa. Ewan ko dun." Pawalang bahala ko. Natawa siya. "May date ako ngayon kaya hindi ako pupunta." "Hayaan mo na ang date mo, pag