Kabanata 1 : Court

Kabanata 1

Court

---

[This from Riana's POV]

Madilim ang paligid.

Tumawag na naman siya. Sinagot ko.

"Ano na naman ba?" Pagalit kong utas sa kanya. E naman kasi kanina pa niya ako binobola na may ibang raket daw, pero wala naman!

"Chill! Riana. This time, meron na!"

"Ewan ko sayo!" Saka binaba ang keypad kong cellphone.

"Ep~" Pag pigil niya sa akin.

Napakagat ako nang labi. Isa na lang talaga. Sasapakin ko na talaga 'to, pag di na seryoso. Naghintay ako ng ilang segundo.

"Si Boss pinatatawag ka!" Sagot niya.

"Eh! Bakit hindi siya dumeritso sa akin?" Pasigaw kong sagot sa kanya.

"Eh! Ba' t ka naman sumisigaw, inaano ba kita?" tanong niya naman. Napapikit ako ng mata at kinagat kagat ang labi. Wala talaga akong panahon sa lokohan na yan. Nag aaral ang kapatid ko. Kailangan nila ng pang-tuition at pera para pagkain namin kaya kong sasayangin ko ang oras sa lokohang yan! Mabuti nalang ay ihanap ko na lang ng ibang raket ang oras sa kalokohan niya.

"Wala! Sige na! Pupunta na ako."

"Dalian mo raw! Baka maunahan ka!"

Habang sumasagot sa kaniya ay naghanda na ako para umalis.

"Ou na!"

"Tsk."

Nakashorts lang ako at nakawhite shirt. Itinali ko na muna ang mataas kong buhok. Nakainis rin 'tong buhok ko, kailangan pang taliin para di mainit. Bukas o makalawa, pag may oras ako puputulin ko' to.

"Ate, ate, saan ka pupunta?" tanong ng nakababata kong kapatid. Anim na taong gulang na siya. Apat kaming magkakapatid. Ang bunso namin ay lalaki. Ang dalawa naman ay puro babae. Kasalukuyang nag aaral ngayon ng highschool ang isa at ang isa naman ay elementary pa. Ako naman ang mas matanda sa kanila kaya kailangan kong kumayod para may mapakain. Kahit ano! Basta wag lang ang magbenta ng katawan.

"Magtatrabaho lang si ate."

"Trabaho na naman?" Tanong niya ulit. Kailangan ng trabaho para may makain.

"Ou, Jayson. Anna, bantayan mo muna ang kapatid mo." sigaw ko sa kaniya.

"Sige Ate." sagot naman ng kapatid kong si Anna.

"Bigyan mo lang siya ng laruan. Ipagpatuloy mo lang ang pag-aaral mo." Utas ko sa kaniya. Lagi ko kasing ipinapasaulo sa kanila na mag aral ng mabuti. Ito lang ang tanging maipapamana ko sa kanila.

Umalis na ako sa bahay. Hindi pa ako kumakain simula kanina. Pag ito, walang kwenta, makakatikim talaga iyon sa akin ng blackeye!

" Heto na palabas na! Nasa'n ka ba?" sigaw ko dahil ang bagal sumagot.

"Dito sa QC,"

"Alam kong sa QC, tanga! Saan sa QC?"

"E text ko sa iyo ang address," Pambihira naman! Pagalit kong tiningnan ang screen at pawaldas na in-end call ang tawag! Buti nga sayo! Binabaan kita! Napakagat ako ng labi dahil sa kabobohan ng kausap ko. E pwede namang e salita na lang!

Chill! Riana! Chill! Dapat pahabain mo ang pasensya. Ikaw na nga itong tinutulungan, ikaw pa itong atat ng atat.

Sinagot ko ang tawag.

" Ano na naman ba? Magchi-change na naman ng address?" Hindi ko namalayang tumaas na naman ang aking boses.

"Anong magchi-change? Hinahanap ka na ni boss! Gaga! Dalian mo raw baka ibigay pa sa iba ang misyon. Milyon 'to girl. Kaya, dalian mo!"

What the heck! Milyon? Oh my! Hindi naman niya sinabi kaagad. Bullseye' to!! Naku!

I am Riana Kellyssa, aka 'agila'. Palipat lipat ako ng trabaho, kung saan maraming pera, dun din ako syempre! Of course! Para sa buhay. Para sa aking mga kapatid. Gusto kong mabigyan sila ng magandang buhay. Kailangan kong kumita. Kailangan kong dumiskarte kahit anong hirap pa yan. Kakayanin ko. Agila kaya ako? Kung saan saan lumilipad.

Agad akong tumakbo. Kung may pakpak pa ako katulad ng agila, aba'y kanina na ako nakarating pero paa ang meron ako eh! Kaya, paa ko na lang ang aking ililipad.

Naisip kong pumara ng taxi pero sa kayrami rami namang nagsisiksikang sasakyan dito ay impossibling makakaabot pa ako sa pupuntahan ko, kaya tumakbo nalang ako ng mabilis.

OH MY SH*T! RED LIGHT! RED LIGHT! GAGA!

Rinig ko ang pagpito ng traffic enforcer sa akin pero bakit pa ako makikinig? Pababayarin lang ako nang bente nun at bibintangang nag jay walking, e jay running ang ginawa ko!

Pero sh*t naman! Naku!

Pft. Pft. Pft.

"Tigil! Tigil!"

Ano ba ang paki alam ng mga traffic enforcer sa akin.

Pft. Pft. Pft.

"Tigil Miss, tigil!"

Lahat ng nadadaanan ko ay tumitigil ang sasakyan. Patuloy lang ako sa pagtakbo.

"MISS TIGILLLL!" Sigaw iyon na ikinabigla ko kaya ako napahinto pero kasabay rin nun ay ang paghinto ng puting ford na kotse sa likod ko. I lifted my head at namilog ang mata ko nang sobrang lapit ko na at konti na lang ay magagasgasan na ang paa ko.

Nanghihingal pa ako.

Bumukas ang nakasunod na kotse at iniluwal dun ang mahigit na limang guards na aktibong naitutuk sa akin ang baril.

Nataranta ako kaya, napataas ako ng kamay. Habang nakataas iyon ay umikot ikot ako para malamang ang lahat ng tao ay napatitig sa akin. Naestatuwa ako sandali pero narealize kong bakit ako matatakot? Ako ang muntik na masagasaan! AKO!

"Huy!" Binaba ko ang dalawa kong kamay at malakas na ibinagsak sa harap ng sasakyan. Bigla namang naalarma ang mga guards kaya inaktibo nila ang dalang baril. I smirked.

Ang pambihirang taong ito! Hindi talaga lumabas! Ano ba siya prinsipe? Prinsipe yung mukha niya! Muntik na niya akong masagasaan at gani - ganito lang? NO NO NO!

"Lumabas ka dyan GAGA!" Ibinagsak ko pa ng makalawang beses ang aking palad sa harap ng sasakyan nito.

Narinig ko ang pagclick ng baril. Napasulyap kaagad ako sa isa sa mga bodyguards. Isang guard naman ang lumabas galing sa kotse, hinawakan at dahan-dahang ibinaba ang baril.

"No touch order, galing kay sir." Sabi pa niya nang nahirapang magbaba ng baril.

"Pero-"

"Babae daw. Pagbigyan na lang." Napatingin ako sa kanila at maangas na parang nanghahamon. At wow? Hindi porke't babae ako, wala na akong laban!

"Huy!" Sinipa ko ang kotse niyang mamahalin but of course, I am making sure sa banda ng lights para masira!

"Lumabas ka dyan! Huwag kang duwag! Panagutan mo itong muntik mo nang masagasaan~" Hindi pa ako natatapos ay mukhang bubuhatin na ako ng guards papalayo.

"Ano ba? Ba't niyo ba ako nilalayo rito? Sino ba yang nasa loob? Prinsipe niyo? Aba'y uso pa ba yan? Mabuti at hindi kabayo ang ginamit niyo! At ou nga naman! Mayaman eh! Of course, maya maya babayaran ang mga traffic enforcer, mga pulis para pagtakpan ang kanilang kasalanan! E kaming mahihirap, aakuin na lang ang kasalanan. MAYAMAN EH! DIBA GANUN KAYO? DIBA? bakit hindi kayo makasagot? DAHIL GANUN KAYO? Nasa'n ang prinsipe niyo? Humarap siya sa akin at sisingilin ko siya!"

"Maa'm hindi niyo po alam kung sino ang nabangga niyo maa'm. Magpasalamat nga kayong pinakawalan kayo ni sir."

Muntik ng mawala ang mga ngipin ko sa kakahalakhak. Wow naman?

"Bitiwan niyo nga ako," I gather all of my force para pakawalan nila ako, pinakawalan naman... Pero nang tuluyan akong nakawala at naglakad pabalik sa kotseng iyon ay-

"Maa'm," tumawag ang isang bodyguard, of course, sa akin. Ramdam ko ang pagsunod nila pero napahinto nang biglang bumukas ang pintuan ng kotse.

Unang iniluwal dun ang makintab na sapatos na kahit alikabok ay tatago sa sobrang kintab nito. Sumunod naman ang itim na pants, sinabayan ng kanyang puting shirt sa ilalim at itim na coat sa labas nito. Hindi nabubunotesan ang tatlong butonos, ewan ko kung sinadya o naunlocked ito nang hindi niya nalalaman pero ang cool niya ah? Tinitigan ko ang malamoreno niyang mukha. Makinis ito. Matangos ang ilog. Nasa kompleto at malaperpektong hugis ang mukha. Kahit buhok niya ay...

Oh? Ano na Riana? Ang akala ko ba'y galit na galit ka? Bakit namamangha ka sa ugok na lalaking walang ibang magawa kundi ang magpagwapo lang!

"Buti naman lumabas ka sir!" I said it with full sarcasm. "Ang tagal kong naghintay! Ang akala ko naduduwag ka na." Patuya ko sinabi.

Napatagpo ang kanyang mga kilay. He's wearing sunglasses by the way. Lumapit ako sa kanya. Handa ko na sanang ituro ang hintuturo ko sa damit niya nang hinarangan ako ng guard.

" Maa'm, bawal po~"

" No, it's okay. " Agad naman niyang agap. His low voice echoed in me. Walang kahirap hirap niyang sinabi iyon. It feel as if hindi niya binibigyang paki ang lahat ng mga sinabi ko sa kanya.

Umatras ang guard at hinayaan akong gawin kung ano man ang gusto kong gawin sa kanya but instead of doing something, walang akong ibang magawa kundi ang tumunganga sa harap niya.

"You need anything? " He asked me. Again with his so low and cold voice. Hindi ko alam kung bakit wala akong masabi. I remained speechless. Damn it! At ngayon pa talaga?!

"Nothing?"

Nanatali ako nakatayo. Hindi makasagot. He step closer to me at kahit na ramdam na ramdam ko siya na malapit na malapit sa akin. I didn't move. I don't know. He bend and looked at me. I can hear him smirked at the side of my right ear.

He smirked again, His cold voice echoed again. "Well, see you in the court."