Leilani's POV
I went up the bed then grab my phone. I'm about to open my Insta when I saw that I got messages in my Messenger so I quickly look at it to know who it was but what caught my attention more is the message request on my chathead. Iilan lang ang may alam na may account ako sa Facebook at isa pa, hindi ko gamit ang totoo kong pangalan kaya kung sino man ito, marahil ay importante talaga ang sadya nito sa akin kaya binuksan ko iyon pero kamuntik-muntikan ko nang mailaglag ang cellphone sa pagkagulat dahil sa nakita.
Lysander Montefalco: "Where are you now?"
Nagdalawang isip ako. Is this really him? Imposible! As far as I know, he doesn't have an FB account. As a business man himself, ayaw na ayaw nito na gumawa ng mga social media accounts because it's a waste of time for him. Kahit nga accounts na makikita sa Instagram na pangalan niya ang nakarehistro ay ibang tao ang gumagamit. Do somebody's just playing a fool out of me? Lito pa ang isip ko sa
Kahit puyat ay maagang nagising si Leilani nang Linggong iyon. Hindi pa gaanong sumisikat ang araw at kalat pa ang dilim sa paligid pero minabuti niya na bumangon na sa pagkakahiga. Ang totoo'y walang partikular na dahilan para siya bumangon ng ganoon kaaga. Dati-rati ay inaabot siya ng alas diyes sa higaan ngunit iba ngayon. Marahil ay dahil ito sa pamimigat ng kanyang pakiramdam at dagdagan pa sa nakikita niyang malaking eyebags pagharap niya sa salamin dahil sa kaiiyak niya kagabi. Kung hahayaan niya lang ang sarili na magmukmok ay baka lagnatin pa siya 'pag nagkataon. Pawisan at humihingal siyang pumasok sa condo at diretsong tinungo ang kusina para magsalin ng tubig sa baso at inisang lagok lang 'yon. Kagagaling niya lang sa pag-jogging sa labas. Kahit paano'y umayos ng kunti ang kanyang pakiramdam dahil na rin sa malamig na hangin na kanyang nalanghap. Nang papunta na siya sa sariling kwarto ay saglit niyang dinaanan ang kwarto ng anak. Maingat niy
Nagkasarapan sila ng kwentuhan ng doktor at hindi niya man lang namalayan ang oras. Nag-enjoy siya sa pakikipag-usap rito at pati na rin sa pagkain na ang lalaki mismo ang nag-order nang sabihin niya rito na hindi niya kabisado kung anong masarap na kainin sa pagpipilian sa menu ng restaurant.Nakita niyang bumuka-sara ang bibig ng katapat na lalaki sa patuloy nitong pagsasalita pero bigla yata siyang pinagpawisan nang napagawi ang paningin niya sa may bukana ng pinto ng restaurant. Dalawang pares ng nakaasik na magkahalong berde at bughaw na mga mata ang ngayon ay nakatingin ng diretso sa kanilang kinauupuan. Namalayan niya na lang na napigil niya pala ang hininga nang inabutan siya ng baso ng tubig ni Dr. Aesteus. Ibinaling niya rito ang tingin kahit ang totoo ay lumilipad ngayon ang kanyang diwa. Para siyang biglang tinakasan ng kaluluwa."Okay ka lang ba?" may himig pag-aalala na tanong ng binata sa kanya. Tipid siyang ngumiti rito saka marahang tumango. 
Lysander's POVI felt uneasy because of what happened yesterday and all those unmeant words I said to her. Ewan ko ba pero gusto ko na maranasan din niya ang tinamo kong sakit pero at the same time, gusto kong kamuhian ang sarili dahil sa ginagawa ko sa kanya. Preoccupied by the thoughts of her, I decided to jog to clear out my mind. Mind that's still affected by her presence no matter how many times I deny it. Pero nakailang ulit na akong paikot-ikot sa pagtakbo, scenes of the other nights is crystal clear the more I try to divert.A curse escaped from my mouth when I saw a bunch of girls giggling while looking at my direction. They're staring at me and I'm so aware what they're looking at. Kasabay kasi ng mga pangyayaring naglalaro sa isip ko ay nasali rin ang mga gabing may nangyari sa amin. Alam kong dapat ay sa nangyari lang kahapon ng tanghali ang kailangan kong isipin pero sadyang hindi ko kontrolado ang sarili. I'm having a hard on while thinking of how L
"What's my schedule today?" Agaw pansin niya sa sekretarya na tila lutang at nakatingin lang sa kawalan habang nakasunod sa kanyang likuran. Nabunggo tuloy ito at naging mailap ang mga mata nang makitang nilingon niya ito at nakatingin siya rito.Kakapasok niya pa lamang sa building nang makita niya itong papunta sa kanyang direksyon na tila sadyang inaabangan talaga ang kanyang pagdating. Medyo na late kasi siya ng kaunti dahil hindi niya alam na nakasilent mode pala ang alarm ng cellphone niya.Hinintay niya na ibuka nito ang bibig para magsalita pero ilang segundo pa muna ang lumipas bago nito nahamig ang sarili."Si Miss Leilani po kasi, narito siya ngayon!" sabi nito at napayuko. "Sorry po talaga sir. Eh kasi po, idol ko po talaga siya at hindi ko po alam kung anong magiging reaksyon nang makaharap ko siya kanina at nagtanong kung nasaan po ang opisina ninyo."Siya naman ngayon ang biglang hindi makapagsalita agad nang marinig ang s
Ilang oras na siyang nakahiga sa kama pero ayaw pa ring lubayan ng isip niya ang nangyari kanina. Sa halip ay parang naroon pa rin siya sa photo shoot at ramdam na ramdam pa niya ang presensya ni Leilani.Her scent, her smile, the way she flip a strand of her hair, tumatatak pa rin 'yun sa isip niya. Tila isa iyong nakasalang na plaka na walang planong huminto. Tuloy-tuloy lang ang daloy nito. Walang ibang bumabagabag. Ni kahit sino siguro ay mahihiyang pakialaman at ihinto ang nasimulan na nitong pag-ikot.Tumagilid siya ng higa. Kanina pa siyang pabaling-baling sa kama. Hindi na nga yata niya mabilang kung pang-ilang beses na ba. Okupado ni Leilani ang isip niya. Napahawak siya sa kabilang bahagi ng espasyo ng kama at bahagyang naipikit ang mga mata pero sinuway din ang sarili."Why am I even thinking that she's here with me?" Napasabunot siya sa sarili dahil sa isiping iyon. Napakalaking katangahan na pagpantasyahan niya na naroon ngayon si
Kahit late na siyang nakatulog kagabi, maaga pa rin siyang nagising kinaumagahan. Nakasanayan na kasi ng kanyang mga mata kaya awtomatiko ang mga itong nagmumulat pag pitada ng ikaanim ng umaga. He prefer being the first to come to work than be last one to enter the building before his employees kaya siguro terror ang tingin ng iba sa mga ito sa kanya. Hindi naman kasi kaila sa kanya ang usap-usapan ng iba niyang mga empleyado mula sa iba't ibang department pero wala naman kasi siyang balak sitahin ang mga ito at ituwid ang impression nilang ganoon sa kanya. Mas mabuti pa nga 'yun para maging alisto ito sa kanya-kanyang mga trabaho.Habang lulan siya ng elevator at papaakyat ito sa palapag ng kanyang opisina ay yumuko s'ya para dukutin sa bag ang inilagay na cellphone roon. Balak n'ya kasing hanapin ang numero ni Pierce para tawagin ito. Parang nakini-kinita niya kasi na nakadapa pa rin ito ngayon sa kama nito habang sapo ang noo dahil sa hangover. 7:30 na ng umaga. Sa
Binuksan niya ang email na dumating kaninang umaga. Ngayon niya palang matitingnan kasi may tinapos siyang mga papeles na nireview. Nang makita na photoshoot ang title ng document ay agad niya itong binuksan. Bumungad roon ang lahat ng kuha nilang dalawa ni Leilani noong nagdaang araw. Isa-isa niyang binuksan ang bawat larawan at pinag-aralan ang bawat detalye ng ekspresyon sa mukha ni Leilani. "Anggaling ng anggulo ninyo diyan." Muntik na siyang mapalundag sa gulat nang may biglang bumulong sa kanyang likuran. Kung hindi lang ito nakailag agad ay siguradong sapul ito ng bolpen na awtomatikong naihagis niya rito.Kumulo bigla ang dugo niya nang makitang si Pierce iyon. Hindi niya pa rin makalimutan ang hiya na naramdaman dahil sa ginawa nitong pagbitag sa kanya. "Sino ang nagsabi sayo na pwede kang pumasok ng basta nalang sa opisina ko?" aniya rito. "Hindi ka ba nasabihan ng sekretarya ko na pinagbabawal kong pumasok ang mga babaero sa loob ng linggong ito?" Tila walang
Malawak ang ngiting kanina pa nakapaskil sa labi ni Leilani habang nag-iimpake siya ng mga gamit na dadalhin nila sa bakasyon. Gabi na pero hindi pa rin maampat ang galak sa kanyang puso. Nagtatalon ito sa sobrang tuwa at hindi na siya magtataka kung sumabog man ito sa sobrang emosyon. Nakapagtatakang dahil sa nangyari, sa isang iglap lang ay nawala lahat ang bigat sa kanyang loob at mga pasan sa balikat. 'Yung mga panahong para siyang pinagsakluban ng langit at lupa, 'yung pakiwari niya ay huminto na ang mundo sa pag-ikot at tila dinadaya siya ng kapalaran, nawala ang lahat ng mga iyon ng isang bagsakan. Sunod niya na inabot ang mga laruan ng anak na nasa gilid ng kama nito. Mas mabuti na dalhin niya rin ang mga 'yon dahil baka magwala pa ito. Wala pa sa ayos ang mga iyon dahil kasalukuyan itong naglalaro kanina nang dumating ang driver ni Don Armando para sunduin si Trixie. Gusto yata nito na sulitin ang oras na kasama ang apo bago siya bumalik sa pag tour sa