บทที่ 243 รอ..จนไม่ได้รอแล้ว (จบบริบูรณ์ ไม่มีต่อแล้วนะคะ)

ดราก้อนระบายยิ้ม อดที่จะยื่นหน้าไปจุมพิตหน้าผากของเธอไม่ได้

"ฉันยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้อยู่เลยนะ"

"ฉันปณิธานไว้ตลอดว่า อยากให้ผู้หญิงคนนี้ได้มาเป็นเจ้าสาวของฉันสักวัน" ทันทีที่เขาพูดจบ เธอได้แต่พยักหน้ายิ้ม น้ำตาแห่งความสุขเอ่อคลอเบา ๆ ก่อนทั้งสองจะมอบจูบหวานให้แก่กัน สะท้อนภาพเจ้าบ่าวเจ้าสาวในกระจกตรงหน้าอย่างสมบูรณ์

"ผู้ชายคนนี้..ทำตามคำสัญญาที่เคยให้ไว้ได้ท้ังหมดแล้วนะ"

"แม้ว่าฉันคนนี้จะเป็นแฟน เป็นคู่หมั้น ที่แย่ที่สุดของเธอ..แต่ฉันขอโอกาสพิสูจน์อีกสักครั้งนะ"

"ว่าฉันจะเป็นสามีที่ดีของเธอ คู่ชีวิตที่ดีของเธอ และจะเป็นพ่อที่ดีต่อแม่และลูก ๆ ตลอดไป"

"ดราก้อน อือๆ " ลิลิธโผล่เข้ากอดคนตรงหน้าแน่น เธอทั้งดีใจท้ังร้องไห้ด้วยความรู้สึกที่ทุกอย่างมันปลดล็อคไปหมดเลย

— — —

บรรยากาศในงานเฉลิมฉลองที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของคริสต์มาส และความสุขแห่งวันเกิดของลูซิเฟอร์ แขกผู้ใหญ่ เพื่อนฝูงคนสนิท และพนักงานที่รักใคร่

ต่างร่วมเป็นสักขีพยานให้กับพิธีแต่งงานเล็ก ๆ แต่แสนจะอบอุ่น มันเป็นงานเลี้ยงฉลองที่มีแค่คนพิเศษ และเพื่อคนพิเศษอย่างแท้จริง ไม่ต้องมีนักข่าว ไม่ต้องจัดที่หรุหราอะไร ไม่ต้องมีสินสอด