บทที่ 9

เมื่อครู่ที่กำลังสร้างหัวเราะฝืดเฝื่อนออกมาอย่างไม่น่าเชื่อก็ถึงกับหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดซึ่งถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากของเอเธนส์ว่าเขาต้องการรับผิดชอบเธอด้วยการคบหากับเธอจริง ๆ

"พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า?"

"กูพูดจริง ๆ มึงรักกูไม่ใช่เหรอ" ต่อให้ไอ้เหตุการณ์ในห้องนั้นจะเกิดขึ้นเพราะความเมาและขาดสติสัมปันชัญญะจากทั้งตัวเขาและลิลินดาเอง แต่ทุกถ้อยคำทุกวาจาที่ถูกกล่าวออกมาเมื่อครั้นกำลังนั่งกระดกเหล้าอยู่บนโขดหินริมชายหาดที่คาดว่าอีกฝ่ายก็น่าจะกำลังเมา เขาจดจำมันได้ทุกประโยค...

"มึงรู้ได้ยังไง?" ลิลินดาเริ่มหายใจไม่ใคร่จะทั่วท้อง

"มึงสารภาพกับกูบนโขดหิน ว่ามึงแอบรักกูมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย แต่มึงไม่กล้าบอกกูเพราะมึงกลัวว่าจะสูญเสียมิตรภาพความเป็นเพื่อนของเราและมึงก็บอกว่ามึงรู้ดีว่าไทป์ผู้หญิงของกูถ้าไม่สายฝอก็ออกแนวเซ็กซี่หน่อย ซึ่งต่างจากมึงที่แต่งตัวเฉิ่มเป็นป้าวัย 45 ปี" เอเธนส์เริ่มเข้าสู่โหมดปรับสภาวะจริงจังพูดคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ถึงแม้ว่าความจริงแล้วเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับลิลินดาเกินกว่าสถานะเพื่อน...แต่ในเมื่อเรื่องราวมันบานปลายมาจนถึงขนาดนี้แล้วและเขาควรแสดงความรับผิดชอบในฐานะสุภาพบุรุษ ฉะนั้นเขาก็น่าจะลองเปิดโอกาสศึกษาดูใจกับลิลินดาไม่ใช่เหรอ?

ลิลินดาไม่ใช่ผู้หญิงที่แย่แต่ในทางกลับกันเธอเป็นคนดีมาก ดีเสียจนเขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงประเภทลิลินดาจะชอบผู้ชายที่ห่วยแตกที่แทบไม่มีอะไรดีนอกจากความหล่อเหลาและฐานะร่ำรวยทางการเงินของเขา ซึ่งเขาก็มั่นใจว่าลิลินดาไม่ได้ชอบเขาเพราะความร่ำรวยเพื่อหวังจะมาเกาะเขาเพราะสถานะทางบ้านของเธอเองก็ไม่ได้น้อยหน้า มีพ่อที่เป็นถึงประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่ที่ทั้งโด่งดังมีชื่อเสียงเอิกเกริก

จะว่าไปเขาเองก็โคตรโง่ เธอทั้งคอยดูแลเอาใจใส่ เทคแคร์ห่วงใยความรู้สึกเขาทุกเรื่อง ในยามที่เขามีปัญหาถาโถมเข้ามาโหมกระหน่ำ นอกจากไอ้คชาแล้วก็มีเธอนี่แหละที่คอยเป็นน้ำเย็นคอยไหลปลอบประโลมให้เขาอารมณ์ดีขึ้น คอยให้กำลังใจ คอยซัพพอร์ต ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเธอก็แสดงออกชัดเจนว่าการปฏิบัติต่อเขาและปฏิบัติต่อเพื่อนผู้ชายคนอื่น ๆ มันแตกต่างกันลิบลับ แต่เมื่อมีกำแพงสูงที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนมากั้นอยู่มันก็เลยบังตาจนเขามองไม่เห็นเสียเอง

และวันนี้เขาก็เป็นอิสระไม่ได้มีพันธะผูกมัดในสถานะแฟนหรือสถานะสามีกับใครอีกต่อไป...ซ้ำเหตุการณ์มันยังรวบรัด หากเขาจะลองเปิดโอกาสศึกษาดูใจกับลิลินดาสักครั้งก็คงจะไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร

"..." ทางฝั่งของลิลินดากำลังอึ้ง ตกอยู่ในสภาวะน้ำท่วมปากอ้ำอึ้งอย่างกับมีอะไรสักอย่างยัดอยู่ในคอหอยจนพูดไม่ออก

เธออยากจะตบปากตัวเองสักร้อยรอบให้บวมฟกช้ำยิ่งกว่าตอนที่โดนเขาจูบ โทษฐานทรยศคิดคดพูดความในใจทั้งหมดออกไปให้เขาได้รู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา!!

"มึงไม่ต้องปฏิเสธหรอก ว่าไงจะลองศึกษาดูใจกับกูไหม กูก็อยากเปิดใจ อยากเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนเหมือนกัน กูไม่อยากย่ำอยู่ที่เดิมแล้วว่ะ กูไม่อยากเจ็บ" นี่อาจจะเป็นคำร้องขอที่โคตรเห็นแก่ตัวสำหรับผู้ชายที่เพิ่งเลิกกับแฟนซึ่งเคยคาดหวังอนาคตไปจนถึงวันแต่งงานและเข้าพิธีวิวาห์ด้วยกัน แต่ก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอถ้าเขาอยากจะรักตัวเองแล้วเซฟความรู้สึกของตัวเอง

แม้อาจจะหลงลืมความรู้สึกของคนอื่นไปบ้างเพียงเล็กน้อยก็ตาม...

"มึงจะใจเปิดโอกาสให้กูเพราะแค่อยากประชดดารินงั้นเหรอ?"

"..." โดนคำถามนี้ยิงเข้าหัวเต็ม ๆ เขาถึงกลับไปไม่ถูก

"ลองไปคิดทบทวนตัวเองก่อนก็แล้วกันว่าที่อยากลองศึกษาดูใจกับกูเพราะอยากเปิดโอกาสให้กูและตัวเองได้เริ่มต้นใหม่หรือแค่อยากประชดเมียเก่าเท่านั้น เอาล่ะ! ถึงอย่างนั้นก็เถอะกูไม่แคร์ เรามา fwb กันป่ะ" หญิงสาวอาศัยความใจกล้าหน้าด้านยื่นข้อเสนอให้แก่เขา

รู้ว่าเอเธนส์ยังไม่ลืมดาริน และอาจจะไม่ใช่เร็ว ๆ นี้ด้วยที่เขาจะสามารถกระทำอย่างนั้นได้เพราะมันคงเป็นธรรมดาสำหรับคู่รักที่คบหากันมายาวนานทั้งยังวาดฝันสร้างครอบครัวด้วยกันจนมาถึงกระทั่งวันแต่งงานแม้นมันต้องล่มสลายลง แต่เธอก็เชื่อว่าลึก ๆ เขายังรักผู้หญิงคนนั้นเหมือนเช่นเคยเพียงอาจมีความรู้สึกเจ็บปวดแทรกซึมเข้ามาทำให้มันจางหายลงไปบ้างเพียงเล็กน้อย ทว่ามันก็ยังไม่ได้หมดหายขาดไปเสียเต็มหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์

แล้วอย่างไรล่ะในเมื่อเธอได้รับโอกาสจากสวรรค์ย้อนอดีตกลับมาแก้ไขตัวเองในสิ่งที่เธอรู้สึกนึกเสียดายเมื่อครั้งอายุ 31 ว่าทำไมถึงไม่สารภาพรักกับเอเธนส์ไปตามตรง...เพราะแม้มันอาจจะมีเปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้แค่ 0.01 แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลยนี่ อย่างน้อย ๆ เราก็มีโอกาสได้ทำ มีโอกาสได้พูดความในใจเสียยังดีกว่าปล่อยให้มันผ่านพ้นไปโดยที่เราไม่มีแม้กระทั่งโอกาสที่จะได้ทดลองทำ...

หากให้เลือกระหว่างสารภาพออกไปแล้วมีโอกาสความเป็นไปได้เพียงแค่ 0.01 เปอร์เซ็นต์ อย่างน้อย ๆ ไอ้ 0.01 นั่นมันก็คือเปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้

แต่หากเธอเลือกที่จะไม่กล้าก้าวผ่านความกลัว ก้าวผ่านกำแพงสูงที่จารึกชื่อคำว่าเพื่อนเพียงเพราะกลัวสูญเสียมิตรภาพและเซฟความรู้สึกจนเกินไปหากโดนเขาปฏิเสธ ซึ่งนั่นหมายความว่าเธอจะไม่ได้รับแม้กระทั่ง 0.01 เปอร์เซ็นต์ นิยามคำว่าแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มนั่นก็เพราะดูถูกตัวเอง

ตอนนี้เธอก็เลยเลือกที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์จาก fwb ค่อย ๆ พัฒนาไปเรื่อย ๆ แม้รู้ว่าเสี่ยงที่จะเจ็บปวด แม้รู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำคือการเอาใจ เอากายลงไปเล่นกับไฟที่มันมอดไหม้ เหมือนอยู่ด้านล่างสุขสบายแล้วดิ้นรนชอบความท้าทายปีนป่ายไต่ขึ้นยอดภูเขาสูงที่ไม่รู้เลยว่าสภาพอากาศสภาพภูมิประเทศทางฝั่งด้านบนนั้นจะเป็นอย่างไร จะมีแรงโน้มถ่วงหรือมีอากาศมีออกซิเจนให้เธอได้หายใจเข้าไปหล่อเลี้ยงอวัยวะต่าง ๆ ของร่างกายหรือเปล่า...

เธอรู้ดีว่าหากท้ายสุดแล้วผลไม่ได้เป็นไปตามที่เธอคาดเอาไว้ คนที่จะเจ็บมากที่สุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเธอ

ยิ่งสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น...

รู้ไม่ใช่ไม่รู้...

แล้วอย่างไรล่ะ...เธอขอเพียงแค่ได้เป็นใครคนนั้นที่อยู่เคียงข้างเขาแล้วทำให้เขามีความสุขนั้นมันจะเป็นแค่เรื่องบนเตียง ได้อยู่ใกล้ชิดเขา ได้มองดูรอยยิ้มเขา ได้มองดูเขาเติบโตไปเรื่อยๆ เธอเองก็มีความสุขแล้ว

ไม่ว่าผลสุดท้ายมันจะเป็นยังไง...จะเจ็บ จะผิดหวัง หรือจะสมหวัง เธอก็จะยอมรับมันให้ได้เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะการตัดสินใจของเธอเองทั้งสิ้น

ซึ่งแม้เขาจะไม่ได้เลือกเธอแต่อย่างน้อย ๆ ได้เป็นเพียงตัวเลือกให้เขาคิดหนักว่าลีลาบนเตียงของเธอมันเร่าร้อนจนถอนตัวไม่ขึ้นมากแค่ไหน ก็ยังดี...

"คืออะไร" เอเธนส์ขมวดคิ้วนิ่วหน้าด้วยความสงสัย